O “ άνθρωπος από τον Λίβανο”, κατά κόσμον Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν αναφέρει κάπου ότι “η μοναξιά είναι η φίλη της θλίψης, ενώ η μοναχικότητα είναι η συνοδοιπόρος της πνευματικής ανύψωσης”. Σκοπός του παρόντος είναι η ανάδειξη της συντροφικότητας ως ικανού και αναγκαίου μέσου για το ξεπέρασμα της μοναξιάς, της μοναχικότητας, ώστε να επιτευχθεί το πέρασμα στην ύψιστη πνευματικότητα του πολιτικού αγώνος.
Στην δική μας αντίληψη υφίσταται η αντάρτικη φύση του πολιτικού αγώνος και καμία άλλη. Απευθυνόμαστε αποκλειστικά σε όσους είναι σε θέση να αντιληφθούν τα νοήματα που απελευθερώνονται βίαια μέσα από τις εικόνες θλίψης και τις λέξεις υποταγής αυτή τη στιγμή και σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο μέλλον.
Απαραίτητο προσόν για τη ενεργή συμμετοχή στον πολιτικό αγώνα είναι η αυτοαποδοχή από μέρους του ίδιου του υποκειμένου. Το υποκείμενο που μετέχει ενεργά της επαναστατικής διαδικασίας οφείλει να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του τι συνεπάγεται η αποστολή που έχει αναλάβει σε κάθε επίπεδο και το κόστος που πρέπει να πληρώσει οποιαδήποτε στιγμή.
Εμείς δεν αναζητούμε την επαναστατική πληρότητα στο πρόσωπο του μεσσιανικού αρχηγού, δίχως αυτό να σημαίνει ακύρωση της οργανωτικής ιεραρχίας της οργάνωσής μας, τουναντίον την βρίσκουμε μέσα από τις οπλισμένες επιλογές μας στον πολιτικό αγώνα. Όσοι κρεμιούνται στην απλώστρα της πληρότητας, σαν ανθρώπινα μανταλάκια που ενίοτε πέφτουν λόγω βαρύτητας, επιβεβαιώνουν την πολιτική ορθότητα που κρύβεται στην εσφαλμένη ιδέα ότι εμείς οι ίδιοι, από μόνοι μας, δεν είμαστε αρκετοί ή ικανοί, δεν είμαστε ολοκληρωμένοι ως επαναστατικά υποκείμενα, δεν είμαστε σε θέση να γεννήσουμε την δική μας επανάσταση, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το βάρος ενός αγώνα ανεξαρτήτως της έκβασής του. Συνταγή επιτυχίας στον πολιτικό αγώνα δεν υπάρχει. Ποτέ δεν υπήρξε. Η μοναδική οδός που υπάρχει στη συνείδησή μας είναι η αλήθεια που διακυβεύεται διά του αγώνος και το αίμα που είμαστε πρόθυμοι να χύσουμε για το δίκιο αυτού του αγώνος που διεξάγουμε. Τίποτα άλλο.
Είμαστε εθνικιστές επαναστάτες διότι δεν δεχόμαστε την τυραννία του δαιμονικού κινητήρα της οικονομίας, η οποία ταυτίζεται με την πολιτική επιστήμη της μαζικής αυτοκτονίας σε αργή κίνηση. Από μια άποψη, τι τραγική ειρωνεία, τις περισσότερες φορές η επιθυμία για την εξερεύνηση του εγώ να λαμβάνει χώρα στον ίδιο χρόνο με την απόλυτη απώλειά του. Στο μεταίχμιο αυτών των καταστάσεων εισβάλλουμε εμείς για να ανατρέψουμε κατεστημένες συνθήκες και αστικές νομοτέλειες και να ζωντανέψουμε βρικολακιασμένες συνειδήσεις.
Συντροφικότητα στον πολιτικό αγώνα για τους εθνικιστές αντάρτες σημαίνει ένα πράγμα: δεν αφήνουμε ο ένας τον άλλον μόνο του ούτε για μια στιγμή, στην όποια αντιξοότητα κι αν προκύψει στη διάρκεια του αγώνος που ισοδυναμεί με απόφαση-επιλογή επιθετικής στάσης ζωής για την κατάκτηση του μέλλοντος. Μια επαναστατική κατεύθυνση υπάρχει μονάχα για μας. Η διαρκής επίθεση παντού!
Στον αμείλικτο κόσμο του θεάματος-εμπορεύματος, οι εικόνες είναι αυτές που υποτάσσουν βίαια τα νοήματα κάθε είδους, καθιστώντας τους θεατές παθητικούς παρατηρητές μιας ζωής που χάνεται. Οι ειδήμονες του marketing γνωρίζουν πολύ καλά πως όσο οι άνθρωποι γίνονται παθητικότεροι και εξοικειώνονται με την στατικότητα των εικόνων που τους επιβάλλονται με μύρια μέσα, άλλο τόσο πιο συνεσταλμένοι γίνονται σε σχέση με την υποταγή τους στο βασίλειο των αναρίθμητων εικόνων. Κλιμακωτά γίνονται εθελόδουλοι και όχι μόνο συμφιλιώνονται με τους τύραννους τους, τους λατρεύουν κιόλας! Κατ’ εμάς σε’ αυτήν την εξουσιαστική σχέση κρύβεται η υποτέλεια του μεταμοντέρνου κόσμου που αποκηρύσσει υποκριτικά την βία απ’ όπου κι αυτή προέρχεται, περιθωριοποιεί τις ακρότητες, ενόσω όλα αυτά ισχυροποιούνται μέσα σ’ αυτή τη σχέση αφέντη-δούλου. Στην βαθιά αυτή τομή επεμβαίνουμε εμείς για να ξεράσουμε φωτιά στον άρρωστο οργανισμό και αντί για οινόπνευμα να μεταδώσουμε πνεύμα, δηλαδή αίμα.
Πίσω απ’ όλα όσα μας ενώνουν στον επίπλαστο κόσμο που ζούμε είναι η σύμπραξη-κοινή απόφασή μας να ζήσουμε αληθινά ως εκεί που δεν πάει, εθνικοεπαναστατικά, δεμένοι σαν μια ανθρώπινη αλυσίδα που δεν σπάει ποτέ, τουναντίον επιτίθεται σαν κόμπρα που της πατούν την ουρά και μολύνει το χέρι όποιου τολμήσει να διαρρήξει την συνοχή της, οδηγώντας τον σε έναν αργό και μαρτυρικό θάνατο. Όλοι εμείς που προσβλέπουμε σε μια εθνική αναγέννηση μέσα από τα ερείπια του υπάρχοντος.
Ο εχθρός προσπαθεί να μας διαβάλλει με κάθε δυνατό μέσο, χρησιμοποιώντας αρλεκίνους καλοθελητές και άπιστους θωμάδες που πωλούν την ίδια τους την ύπαρξη για μια αχτίδα εφήμερης δόξας. Όμως, οι μοντέρνοι ιερόσυλοι αγνοούν ότι οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά, όσο περισσότερο τις χτυπάς, τόσο βαθύτερα μπαίνουν στη συνείδηση των ανθρώπων. Αυτή είναι μια αλήθεια που δεν εξέφρασε αυτολεξεί κάποιος Εθνικοσοσιαλιστής, αλλά αντίθετα ένας κομμουνιστής ηγέτης, ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν συγκεκριμένα. Όπως το ίδιο ισχύει με τα’ ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία, ωστόσο η εξόντωση εκατομμυρίων είναι στατιστική. Ούτε αυτό ελέχθη από κάποιον Εθνικοσοσιαλιστή, τουναντίον ειπώθηκε από έναν αιμοσταγή δικτάτορα, τον Ιωσήφ Στάλιν συγκεκριμένα.
Στο αίμα κρύβεται η αλήθεια. Το αίμα κινεί τους τροχούς της ιστορίας. Όσο περισσότερο μας πολεμούν οι εχθροί μας, τόσο καλύτερα είναι για μας. Αυτό επιβεβαιώνει την ισχύ του αγώνος μας και μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και σφοδρότητα. Ανάμεσα σε μας και σ’ αυτούς έχει τραβηχτεί μια ατέρμονη διαχωριστική γραμμή, η οποία πιστοποιεί πως οι πράξεις που γίνονται στο βαθύ σκοτάδι είναι οι πιο αυθεντικές στην ολότητά τους και οτιδήποτε γίνεται στο φως της ημέρας βρωμάει υποκρισία και ανταλλαγή. Οι πράξεις μας είναι χειρονομίες προς τους συντρόφους μας και δεν έχουν παρά μια αξία. Του να σταθούμε αληθώς αλληλέγγυοι στον αγώνα μας και να πολεμήσουμε μακριά από όλα τα συμφέροντα για τον κοινό σκοπό μας και με όλες μας τις δυνάμεις.
Σκοπός μας είναι να μεταδώσουμε την φλόγα της συντροφικότητας και να ωθήσουμε, όσο κι αν αυτό σοκάρει τα παπαγαλάκια της ενημέρωσης και τα διάφορα αριστερά και δεξιά τσιράκια του κράτους-παρακράτους, τους συντρόφους μας να αποβάλλουν από μέσα τους κάθε ίχνος παθητικότητας και να προτάξουν με τόλμη και θράσος τα πιο πρωτόγονα ένστικτα αυτενέργειας που μπορούν να νιώσουν όσοι αποφασίζουν να δουν τον πολιτικό αγώνα και την ίδια τη ζωή τους με μάτια δραστών κι όχι κομπάρσων ή λοβοτομημένων θεατών που εκλιπαρούν για τις λιγότερες απώλειες. Όλα ή τίποτα. Κι ακόμα παραπέρα από το τίποτα η ανυπαρξία του θανάτου μέσα από την πιο γενναία μάχη.
Προτάσσουμε την άμεση βιωματική εμπειρία, την αδάμαστη θέληση για το άγνωστο και την εθνικιστική περιπέτεια. Χωρίς ίχνος μετάνοιας, με εθνικιστική λύσσα και συνείδηση, πολιτικό μίσος και πολιτική (αντι)βία, αυτά όλα είναι η εθνική ευσυνειδησία που υπερνικούν την σιωνιστική βαρβαρότητα σε βάρος του πολιτισμού μας.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΙΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΟΙ ΚΑΥΤΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΙΝΙΑΛΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ. ΘΑ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ…
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
