Ο πόλεμος που διεξάγουμε ως ριζοσπαστική εθνικιστική οργάνωση στα χρόνια της ενεργής δραστηριοποίησής μας στον ομιχλώδη για πολλούς παράλληλο του εθνικιστικού αντάρτικου πόλεων είναι πολυσήμαντος. Πολλοί θεωρούν – εσφαλμένα και δίχως επιχειρήματα περί του αντιθέτου – ότι ο αγώνας μας παρουσιάζει αρκετά τρωτά σημεία. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι ο αγώνας μας δεν έχει σαφή προοπτική και άλλοι πάλι πως είναι μονοδιάστατος στην θεώρησή του. Ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά πως ο αγώνας μας είναι ολιστικός και πολυεπίπεδος και σκοπεύει στην ολική ανατροπή του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού που επικρατεί ως κοινοβουλευτική τυραννία στην πατρίδα μας.
Για αρκετές δεκαετίες, αμφότερα το σύστημα και ο μουχλιασμένος “χώρος” της εθνικιστικής αντίδρασης θώπευαν περί της εθνικής επανάστασης εν μέσω νοσταλγικών αλληγοριών και εξιδανικευμένων πάνω στα κατορθώματα άλλων εξιστορήσεων που χαϊδεύουν τα αυτιά των φιλήδονων δουλικών του. Όλα αυτά έμελλε να αλλάξουν ριζικά με τον ερχομό μας στην ασύμμετρη διάταξή του. Κι είμαστε ακόμα στην αρχή…
Ως άλλο θεραπευτικό καρκίνωμα ήρθαμε να γίνουμε η θανάσιμη κατάρα του και να τον αλώσουμε χάρη στην αμόλυντη φύση μας. Έχοντας νοσήσει βαριά από την επικίνδυνη αρρώστια του ριζοσπαστικού εθνικισμού, καταφέραμε να παρουσιάσουμε μια ανοσία πρωτόγνωρη στον κυκεώνα βλακείας και δειλίας που διέκρινε τον “χώρο” αυτό. Έτσι, επιβιώσαμε και σε πείσμα των διάφορων έμμισθων ή μη διαστρεβλωτών της ορθής κρίσης γίναμε πολύ πιο δυνατοί απ’ όσο θα περίμεναν πολλοί και ίσως κι εμείς οι ίδιοι. Διαψεύσαμε φιλόδοξους λασπολόγους, καταρρακώσαμε συντριπτικά τις βρώμικες συνειδήσεις, περιφρονήσαμε φερέλπιδες ηγετίσκους, ισοπεδώσαμε ασεβείς εχθρούς και οδηγήσαμε σε άτακτη οπισθοχώρηση ακόμα περισσότερους πολέμιούς μας. Αυτό ήταν μια πρώτη χαμογελαστή νίκη.
Η ακλόνητη πίστη στον σκοπό μας λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας ενάντια στα ιδεολογικά μικρόβια που μολύνουν επί σειρά ετών αυτό τον “χώρο”, καθηλώνοντάς τον στην αστική αντίδραση και την αντεπαναστατική μιζέρια. H επαναστατική προοπτική μας και η φλογερή πίστη μας σ’ αυτήν αποτέλεσαν τον πολιορκητικό κριό με τον οποίο επιτεθήκαμε στο “άπαρτο” κάστρο των προδοτών και των καιροσκόπων. Νικήσαμε, ωστόσο έχουμε δρόμο να διαβούμε ακόμα.
Οι τακτικές μας, οι πολύμορφες δραστηριότητές μας, η κολασμένη θέλησή μας και η φωτιά στη μάχη προσυπόγραψαν την συνταγή της εδραίωσής μας στην συνείδηση των μαχόμενων εθνικιστών. Η ελπίδα της λευτεριάς αναγεννήθηκε για όλους τους ριζοσπάστες εθνικιστές.
Σ’ αυτό τον αγώνα δίνουμε όλο μας το είναι, χωρίς ανταλλάγματα. Αν κάτι όμως μας γεμίζει συνειδησιακά με περισσές ευθύνες, εκτός από τον “κίνδυνο” να στερηθούμε την εικονική ελευθερία μας και να στερήσουμε τους εαυτούς μας από τον πόλεμο αυτό, δεν είναι άλλο από την πυρετώδη ανησυχία όσον αφορά την ζωή την ίδια που δίνουμε καθημερινά στον αγώνα αυτόν και αν η θυσία αυτή θα αγγίξει στον βαθμό που επιθυμούμε τους νέους εθνικιστές, ώστε να ακολουθήσουν το μονοπάτι που χαράξαμε στο χρόνο.
Οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές είμαστε ο μυθικός Φοίνικας του εθνικισμού. Αναγεννιόμαστε διαρκώς μέσα από τις στάχτες μας στα πεδία του ριζοσπαστικού αγώνα. Η τραχύτητα του αγώνα και η λατρεία του κινδύνου είναι τα στοιχεία που μας κρατούν σε μια μανιακή εγρήγορση. Όσο πιο επικίνδυνος γίνεται αυτός ο αγώνας και όσο περισσότερα είναι αυτά που διακυβεύονται μέσω αυτού για μας και το έθνος μας τόσο περισσότερο ατσαλώνουμε. Και συνεχίζουμε παρά τις λαβωματιές. Η φωτιά του αγώνα θα τις επουλώσει. Το αίμα με αίμα καλύπτεται.
Πολλοί διακρίνουν στον εθνικισμό ένα ιδανικό πολιτειακό σύστημα που διέπεται από συντεταγμένες αρχές και άκαμπτους νόμους που συνηγορούν στην δημιουργία ευνομίας, στην ευταξία και την κανονικότητα του αστικού τρόπου ζωής. Εμείς διακρίνουμε την σκληρή πλευρά της άδειας ζωής στην επίχρυση εποχή των χρήσιμων δούλων που αναζητούν νέους αφέντες να τους εγγυηθούν μια νέα καθεστωτική νοοτροπία ασφαλών καταθέσεων. Η πρόκληση του κινδύνου και της απόλαυσης μιας μαγικής ζωής μέσα από αυτόν και η προοπτική που διανοίγεται ως εκ τούτου για τον λαό μας, ΟΤΑΝ ΤΟΛΜΑΜΕ, είναι η μοναδική συνθήκη που εγγυάται το μέλλον της πατρίδας μας, ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός είναι η σφραγίδα μιας αυθεντικής και αδούλωτης ζωής που δεν ορίζεται από θνητούς νόμους και πολιτειακές περιχαράξεις. Η δική μας έκφραση είναι τα στρατιωτικά σακίδια, τα μαύρα κράνη και τα εύφλεκτα υλικά της καταστροφής. Είναι τα μεταξύ μας άγρια βλέμματα και οι κοφτερές ματιές στο σκοτάδι που συναινούν στον πόλεμο εναντίον της κρατικής σαπίλας. Είναι η θέλησή μας να πλήξουμε καίρια τον άχρωμο κόσμο της οργανωμένης πλήξης. Είναι το επιδεικτικό κάρφωμα της δικής μας αψίδας του θριάμβου στο εχθρικό έδαφος. Είναι το χαμόγελο της νίκης μας ενάντια στην νομοτέλεια του χρόνου.
Αυτό τον εθνικισμό θα τον συναντήσετε εσώτερα ως την φωνή του αίματός σας που καλεί σε πολεμικό χορό εναντίον των εχθρών της εθνικής ελευθερίας και ποτέ μέσα από κίτρινες σελίδες ιστορικών ανοησιών και ψεμάτων και ηρωικών θρύλων ξένων προς εσάς. Οι λαϊκοί θρύλοι υπάρχουν μονάχα ως μια ανέγγιχτη αυταξία για να γεμίζουν τα στήθια μας/σας με πόθο για την κατάκτηση μιας νέας ηρωικής εποποιίας ενός έθνους που μάχεται για την αλλοτινή υπερηφάνεια του. Η φωνή αυτή μοιράζει όπλα και υποσχέσεις για μια ζωή αληθινή. Μια ζωή γεμάτη εθνικιστική τρέλα, εθνικιστικό πάθος, εθνικιστική λύσσα, εθνικιστική περιπέτεια, ατσάλινη θέληση για ριζική αλλαγή των υπαρχουσών συνθηκών, μα πάνω απ’ όλα μια ζωή γεμάτη ηρωική φαντασία και απελευθερωτικό πόθο για αυτό που φαντάζει στην αγελαία συνείδηση ως ακατόρθωτο. Άλλωστε, αν το δούμε μακροσκοπικά, πόσα από τα παλικάρια της Ε.Ο.Κ.Α. γνώριζαν εξαρχής την διάσταση του έπους που οι ίδιοι συνέγραψαν με το αίμα τους στα βουνά της Κύπρου; Οι αγώνες βασίζονται με τρόπο ανάλογο στο αίμα που θέλουν να χύσουν οι μετέχοντες σ’ αυτούς. Ο σκοπός είναι ιερός.
Όταν λέμε περισσότερα κανόνια και λιγότερο βούτυρο αυτό εννοούμε. Περισσότερο αίμα σημαίνει περισσότερη τιμή. Γι’ αυτούς τους καλοδεχούμενους αγώνες, για την μητέρα όλων αυτών των ανειρήνευτων μαχών ζούμε και πεθαίνουμε. Για αυτούς και τους προκάτοχους αυτών δεν ξεπουλάμε τίποτα. Μόνον αυτοί αξίζουν. Από αυτούς παίρνουμε κουράγιο για όλα αυτά που αγαπάμε. Και συνεχίζουμε τον χορό της φωτιάς!
Για τους ανθρώπους της δικής μας ράτσας, το διαρκές και επιδιωκόμενο στοίχημα της καταστροφής του υπάρχοντος κόσμου και της υπαρξιακής ανταρσίας απέναντι σε κάθε εξουσία παραμένει ανοιχτό, για όποιον και για όσους η φλόγα της αντίστασης καίει την παγωμένη τους καρδιά. Μονάχα αυτό λυτρώνει.
Το μέσο ήταν και είναι ένα για όλους όσοι αντικρίζουν την αλήθεια κατάματα και δεν κρύβονται πίσω από δικαιολογίες για την δράση τους. Καθαρό Εθνικιστικός Αντάρτικος Αγώνας. Χωρίς οίκτο, χωρίς παχιά και ωραία λόγια. Το παρακρατικό μονοπώλιο στη βία με την ανοχή-συνενοχή-αρωγή του σάπιου κράτους και των αυλικών του, καταργείται απευθείας μέσω αυτού. Δεν χρειαζόμαστε την πλάνη της μαζικής αντίδρασης, ώστε να δράσουμε αυτόνομα επαναστατικά και να αμφισβητήσουμε έμπρακτα την επικυριαρχία των Εβραίων πατρώνων στην πατρίδα μας. Η αντάρτικη εθνικιστική δράση αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως το ανθελληνικό σύστημα μπορεί να βάλλεται κάθε στιγμή και ο περίτεχνος μύθος της εποχής της παντοδυναμίας του μπορεί να καταρρεύσει συθέμελα μαζί με το φτιασιδωμένο προσωπείο της άτρωτης κρατικής μηχανής.
Το προσκλητήριο μας είναι ένα διαρκές σάλπισμα αγώνα και ένα πολεμικό κάλεσμα ενάντια στην πλασματική ειρήνη που δεν είναι τίποτα άλλο από την συνέχιση της πολιτικής υπακοής στην κρατική επιθετικότητα. Το εθνικιστικό αντάρτικο σε προσωπικό επίπεδο σε κάνει να μην αφήνεις έρμαιο τον εαυτό σου να υποκύπτει καρτερικά σκύβοντας το κεφάλι στη δύναμη του συστήματος αλλά σε κάνει να οπλιστείς επιθυμιακά και να επιτεθείς παλικαρίσια εναντίον του. Απαιτούνται παράτολμα ρίσκα, καίριες αποφάσεις και επώδυνες πολλές φορές συνέπειες που ζυγίζονται αμιγώς με πολιτικά και προσωπικά κριτήρια που οδηγούν στην επιλογή της μεθοδολογίας. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ή μάχεσαι χωρίς συμβιβασμούς για την άμεση καταστροφή αυτού του προδοτικού συστήματος ή συνθηκολογείς αμαχητί με τις υλικές παροχές του.
Βρισκόμαστε σε διαρκή πόλεμο με το ανθελληνικό σύστημα. Έχουμε αμέτρητους δολοφονημένους Έλληνες σε καθημερινή βάση από τις ορδές των λαθρομεταναστών, έχουμε αυτοκτονίες παραμερισμένων Ελλήνων που δεν άντεξαν στην πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, έχουμε επιθέσεις πληβείων και πραιτοριανών του συστήματος που μένουν ντροπιαστικά αναπάντητες στο όνομα μιας ποταπής κοινοβουλευτικής ψευδαίσθησης και μιας παρερμηνευμένης πολιτικής ορθότητας. Στο διάολο όλα αυτά. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ειπωθεί ευχάριστα για να χαϊδέψει τα ταπεινωμένα αυτιά του καθενός. Οτιδήποτε πληγώνει πρέπει να ειπωθεί έτσι όπως είναι, στις διαστάσεις του, σαν μία δυνατή γροθιά στο πλαδαρό από την καταναλωτική βουλιμία στομάχι μας που οφείλουμε να τους την επιστρέψουμε απευθείας και χωρίς περιτροπές στα μούτρα, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας.
Ζούμε στην οικονομική επιβολή μιας τρόπον τινά “αμετάβλητης” πραγματικότητας, στην εποχή της επιβολής του παγιωμένου νόμου του χρήματος έναντι του αέναου νόμου του αίματος. Το δίκαιο των ισχυρών προσυπογράφει τα εγκλήματα σε βάρος των εξαθλιωμένων Ελλήνων, στο όνομα μιας μελλοντικής ανάπτυξης χάρη στις υποτιθέμενες αιματηρές θυσίες που έκαναν γι’ αυτό χωρίς να το χρωστούν. Ζούμε στην εποχή των ισχυρών και ναρκωτικών ψευδαισθήσεων των εμπόρων ουτοπικής πρέζας προς επίτευξη του σκοπού των ιδίων. Στην εποχή του καθολικού ελέγχου και του ηλίθιου φανατισμού με αρρωστημένες εισαγόμενες μόδες, όπου ο Μεγάλος Αδελφός είναι αυτός που εισβάλλει ως απρόσκλητος επισκέπτης στην καθημερινότητά όλων μας και όλων σας, όπου όλοι αναζητούν μοιρολατρικά τον Θεό ή τον Μεσσία που θα τους σώσει από τον εαυτό τους κι όχι επί της ουσίας από τους κυρίαρχους. Τα κοινωνικά συμβόλαια και οι παροχές με το κιλό, οι διασκεδάσεις και οι άπιαστοι στόχοι που μοιράζονται σε τιμή ευκαιρίας, οι καταστημένες ντετερμινιστικές θεωρίες καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, καθώς παρά την οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού οι άνθρωποι παραμένουν δέσμιοι των αναστολών τους, των άλογων φόβων τους, των υλικών κεκτημένων τους. Υπήκοοι άβουλοι που είναι δέσμιοι ενός απάνθρωπου συστήματος από το οποίο εξαρτώνται υλικά, ψυχικά και πάνω απ’ όλα πνευματικά. Οι αντοχές λοιπόν αυξάνονται γεωμετρικά και τεντώνονται σαν λάστιχα στις φλέβες μας και η ατομική και συλλογική ταπείνωση συνεχίζεται. Στις ατέλειωτες ουρές των επιδομάτων, στα επαίσχυντα συσσίτια ελεημοσύνης, στα γραφεία ευρέσεως μιας εξευτελιστικής υποτιμημένης εργασίας - μισθωτής σκλαβιάς, στην εξευγενισμένη μορφή που λαμβάνει η ελεημοσύνη των ανθρωπιστικών εκστρατειών των μέσων μαζικής εξαπάτησης.
Ως ριζοσπάστες εθνικιστές απορρίπτουμε κάθε μορφή ιστορικού συμβιβασμού ή πολιτικού ρεβανσισμού, γνωρίζοντας πως ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επιλέγει με βάση τις επιθυμίες του, αλλά απλώς ακολουθεί τις επιλογές εν είδη προτύπων άλλων χωρίς δυνατότητα άμεσου παρεμβατισμού. Δεν ανησυχεί ο ίδιος για την πραγματικότητά του, διότι αφήνει συνεχώς άλλους να το κάνουν στη θέση του και για λογαριασμό του. Δεν έχει πια δική του φωνή διότι προτιμάει να ακούει τις φωνές άλλων. Δεν υψώνει ανάστημα σ’ όσα τον πληγώνουν, διότι δεν μπορεί να σηκωθεί. Περιμένει να τον σηκώσουν οι άλλοι. Παντού υπάρχουν οι “άλλοι”. Πουθενά ο ίδιος. Δεν οπλίζεται για να απαιτήσει αυτό που του ανήκει, τουναντίον στην καλύτερη των περιπτώσεων απλώς αγανακτεί χτυπώντας κατσαρόλες στην Πλατεία Συντάγματος ή ψηφίζοντας κόμματα που μοιράζουν φρούδες ελπίδες. Δεν ζει, απλώς πείθεται πως ο θεαματικός κόσμος είναι η ζωή του, αλλά και η μόνη προοπτική δήθεν από επιλογή. Δεν διακρίνει πως το μέλλον χαράσσεται μονάχα μέσα από τις οπλισμένες επιλογές του. Πείθεται από το καθημερινό πότισμα με εικόνες υποταγής και καταλήγει να νιώθει πρόσφυγας στην ίδια του την πατρίδα. Μια τυφλή ελπίδα μπορεί να ανασύρει μνήμες ματωμένες για όλα αυτά που αγαπά στο θυμικό του. Είναι η μοναδική ατραπός για να βρεθεί αντιμέτωπος κανείς με τον εαυτό του και την πραγματικότητα, ώστε να την αντιπαλέψει δημιουργικά… ή τουλάχιστον καταστροφικά!
Μπροστά στο κενό της κοινής γνώμης και το εφιαλτικό κενό των ανύπαρκτων δομών και του συνασπισμού προσώπων ικανών να συμπαρασύρουν τις υπνωτισμένες μάζες στο κέλευσμά τους, ορθώνουμε ανάστημα εμείς από τα μετόπισθεν της νεοελληνικής κοινωνίας. Η κοινή γνώμη είναι ένα κενό βολικό συστημικό κατασκεύασμα, ώστε να εναποθέτουν οι υποταγμένοι σ’ αυτήν τον παλμό και τις φοβισμένες τους σκέψεις. Η κοινή γνώμη είναι το μαύρο κουτί που περιμένουνε να ανασύρουνε από τα συντρίμμια της αεροπορικής τραγωδίας, προκειμένου να αναλύσουνε τις αιτίες του κοινωνικού δυστυχήματος. Αρκούνται στο να μοιρολογούνε για τον τάχα άδικο και πρόωρο χαμό τους. Οι νεκροί όμως δεν επιστρέφουν ποτέ. Κάπως έτσι συμβαίνει και με ό,τι μας πληγώνει στην δανεική πατρίδα μας, διότι πατρίδα δικιά μας δεν έχουμε, αφού μας την κατακερμάτισαν βιαίως οι αδίστακτοι βιαστές της εγχώριας εξουσίας, οι υπηρέτες του ώριμου καπιταλισμού και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
Το υπαρξιακό αντάρτικο ως συνειδητή απελευθερωτική επιλογή υψώνεται στο κέντρο των αναζητήσεών μας. Σαν ιερό φυλακτό βαστάμε το εθνικιστικό αντάρτικο πόλεων για την επανάκτηση της πατρίδας που μας έκλεψαν.
Για τους μαχόμενους εθνικιστές, οι οποίοι σε πείσμα του καιρού της υποταγής επιμένουν να αναλαμβάνουν το ρίσκο να αγωνιστούν αυτόνομα ως Μοναχικοί Λύκοι και να ερωτευθούν παράφορα την εθνική και κοινωνική επανάσταση, η ριζοσπαστική επίθεση ποτέ δεν θα χωρέσει σε γυάλινους θόλους ιδεολογικών καλουπιών και τσαλακωμένες σελίδες άψυχων βιβλίων που εξιστορούν τα κατορθώματα άλλων για να γίνει αρεστή και δίκαιη. Οι επιτιθέμενοι κερδίζουν μόνοι τους το χαμένο έδαφος χωρίς να παίρνουν άδεια από κανέναν.
Τα λόγια δεν είναι ικανά να περιγράψουν αυτό που αισθάνεται ο καθένας μας και ο καθένας σας. Όχι άλλο γραφική νοσταλγία, όχι άλλο καταπιεσμένος θυμός, όχι άλλο αυτοκαταστροφική θλίψη. Μονάχα γνήσια οργή και ακόρεστη δίψα για εκδίκηση. Η συντριβή του πόθου για μια ελεύθερη πατρίδα από προδότες και δυνάστες δεν επουλώνεται με μια υποσχόμενη οικονομική ανάκαμψη. Το όνειρο διαλύθηκε γιατί ξεπουλήθηκε. Οι επιθυμίες μας προδόθηκαν. Τα θέλουμε όλα πίσω και θα τα πάρουμε.
Το εθνικιστικό αντάρτικο πόλεων είναι το μόνο ικανό, ώστε να μας απελευθερώσει από ό,τι μας τραβάει κι άλλο προς τον πάτο. Το εθνικιστικό αντάρτικο πόλεων είναι η μόνη εφικτή επιλογή για την ελευθερία και η μόνη προοπτική για την ανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας.
Τολμήστε κι εσείς! Αύριο όλα θα είναι καλύτερα! Εθνικιστικό έρεβος δίχως αρχή και τέλος! Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί…
