Οι χαμένες φυλές του Ισραήλ
Η καταγωγή απ' τον Εωσφόρο
Ο Ηρόδοτος, ο Έλλην ιστορικός του 5ου π.Χ αιώνος αναφέρει: 'Μῆδοι δὲ τὴν αὐτὴν ταύτην ἐσταλμένοι ἐστρατεύοντο· Μηδικὴ γὰρ αὕτη ἡ σκευή ἐστι καὶ οὐ Περσική. οἱ δὲ Μῆδοι ἄρχοντα μὲν παρείχοντο Τιγράνην ἄνδρα Ἀχαιμενίδην, ἐκαλέοντο δὲ πάλαι πρὸς πάντων Ἄριοι, ἀπικομένης δὲ Μηδείης τῆς Κολχίδος ἐξ Ἀθηνέων ἐς τοὺς Ἀρίους τούτους μετέβαλον καὶ οὗτοι τὸ οὔνομα. αὐτοὶ περὶ σφέων ὧδε λέγουσι Μῆδοι' (=Κι οι Μήδοι έπαιρναν μέρος στην εκστρατεία έχοντας την ίδια ακριβώς εξάρτυση· γιατί η εξάρτυση αυτή είναι μηδική κι όχι περσική. Οι Μήδοι λοιπόν είχαν αρχηγό τους τον Τιγράνη, απ' τους Αχαιμενίδες· τον παλιό καιρό όλος ο κόσμος τούς αποκαλούσε Αρίους, όταν όμως η Μήδεια, κολχικής καταγωγής, έφτασε από την Αθήνα στη χώρα των Αρίων, άλλαξαν κι αυτοί το όνομά τους. Αυτά λένε για τον εαυτό τους οι Μήδοι). ('Ιστορίαι', 7.62.1) Η Μήδεια που αναφέρει ο Ηρόδοτος ήτο θυγατήρ του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και της Ωκεανίδας Ιδυίας ή Εκάτης. Απ' τη θεία της, την Κίρκη, είχε μάθει την τέχνη της μαγείας την οποία χρησιμοποιούσε σ' όλη την ζωή της. Όταν ο Ιάσων της Αργοναυτικής εκστρατείας, κατέφτασε στην Κολχίδα, η Μήδεια τον ερωτεύτηκε, έθεσε στην διάθεσή του όλα τα μέσα της τέχνης της, ώσπου ο ήρωας ν' αποκτήσει το Χρυσόμαλλο δέρας. Ακολούθησε τον εραστή της και για να αργοπορήσει τον Αιήτη, ο οποίος τους καταδίωκε, τεμάχισε τον αδελφό της, Άψυρτο, και σκόρπισε στη θάλασσα τα μέλη του. Ο πατέρας τότε εγκατέλειψε την καταδίωξη και επιδόθηκε στην περισυλλογή των μελών του σφαγμένου παιδιού του. Στην Ιωλκό ο Ιάσονας την παρακάλεσε να εκδικηθεί τον Πελία, φονιά του πατέρα και του αδελφού του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του.
Η Μήδεια τότε έπεισε τις κόρες του Πελία να τεμαχίσουν το σώμα του πατέρα τους και να το βράσουν, γιατί έτσι δήθεν θα κατόρθωναν να τον κάνουν πάλι νέο. Μετά την καταδίωξη του ζεύγους των εραστών απ' το υιό του Πελία, Άκαστο, κατέφυγαν στην Κόρινθο, όπου έζησαν για ένα διάστημα ευτυχισμένοι, μέχρις ότου ο Ιάσονας εγκατέλειψε τη Μήδεια για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη. Η Μήδεια και πάλι χρησιμοποίησε τα μαγικά της φίλτρα για να εκδικηθεί την αντίζηλή της. Της έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα σαν δώρο για το γάμο της, ο οποίος έβγαζε φλόγες και την έκαψε. Η εκδίκησή της όμως δε σταμάτησε εδώ, αλλά έφτασε στο πιο αποτρόπαιο έγκλημά της. Σκότωσε τα δύο της παιδιά Φέρητα και Μέρμερο, που είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα, ανέβηκε μετά σ' ένα άρμα που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες κι έφτασε στην Αθήνα, όπου και ενώθηκε με τον Αιγέα και απέκτησε το Μήδο. Προσπάθησε όμως να δηλητηριάσει το Θησέα κι έτσι ο Αιγέας την έδιωξε κι εκείνη κατέφυγε κοντά στο γιο της, Μήδο, στην Ασία, στη χώρα που από το όνομά της ονομάστηκε Μηδία.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και πάλι, οι κάτοικοι της αρχαίας Κολχίδος, τοποθετούνται σε μια χώρα που βρίσκεται κατά μήκος της δυτικής πλαγιάς του Καυκάσου κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, ήσαν μαύροι και πιθανώς Εβραίοι. Όπως συνέβη με τους Εβραίους της Παλαιστίνης, τους οποίους και ονόμασε 'Φοίνικες', η αναφορά του στους κατοίκους της Κολχίδος ήτο ότι προέρχονταν από μία αιγυπτιακή αποικία. Δεν τόνισε ότι χαρακτηρίζονταν από 'μαύρο δέρμα και πυκνά σγουρά μαλλιά', στις προφορικές παραδόσεις τους, την διάλεκτό τους, στις μεθόδους ύφανσης, στην πρακτική της περιτομής. Ο Άγιος Ιερώνυμος, τον 4ο μ.Χ αιώνα αποκάλεσε την Κολχίδα ως 'Δεύτερη Αιθιοπία'. 200 χρόνια μετά ο Σοφρώνιος, όντας πατριάρχης της Ιερουσαλήμ, αναφέρθηκε με τα ίδια λόγια στην παρουσία 'Αιθιόπων' στην ίδια περιοχή. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Έλλην ιστορικός του 1ου π.Χ αιώνος, στις 'Περιηγήσεις' του ανέφερε ότι οι Δαναοί (απ' τη φυλή του Δαν) που ταξίδεψαν απ' την Αίγυπτο και εγκαταστάθηκε στην αρχαιότερη πόλη της Ελλάδος, το Άργος. Δαναούς αποκαλεί ο Όμηρος τους Έλληνες, γα τον λόγο ότι η οικογένεια του Δαναού, προερχόμενη απ' την Αίγυπτο, βασίλευσε στο Άργος. Ο Δαναός δεν δημιούργησε κάποια δυναστεία, μια που τον διαδέχτηκε ο υιός του αδελφού του, Αίγυπτου, ο Λυγκέας που παντρεύτηκε την κόρη του Δαναού Υπερμήστρα. Οι Δυναστείες και οι Φυλές δεν ονομάζονταν απ' την γυναικεία γραμμή. Ίσως ο όρος 'Δαναοί' να μην αναφέρεται τόσο στο μυθικό πρόσωπο, αλλά σε διάφορους όρους που σχετίζονται με τη ρίζα 'δαν', που δεν είναι φυσικά Ελληνική, μα αντίθετα Σημιτική. Ακόμα και για τους Αθηναίους, αναφέρεται ότι εγκαταστάθηκαν εκεί απ' την Σάις στο Δέλτα του Νείλου. Απ' τον 6ο αιώνα π.Χ, οι Μήδοι είχαν ιδρύσει μία αυτοκρατορία που εκτείνετο γεωγραφικώς απ' το Αζερμπαϊτζάν στο Βορρά και την Κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν. Οι Μήδοι είχαν αναμειχθεί με τους αρχαίους Ιρανούς, τους Πέρσες. Πολλοί σύγχρονοι Ιρανοί ισχυρίζονται πως είναι γνήσιοι απόγονοι των Μήδων. Την μηδική καταγωγή διεκδικούν έως και σήμερα λαοί που κατοικούν στο ιρανικό οροπέδιο (δυτική-κεντρική Ασία), όπως οι Κούρδοι, οι Λουρς, οι Ισφαχάν, οι τουρκόφωνοι Αζέροι.
Παρά το γεγονός πως οι 10 φυλές θεωρούνται χαμένες, στις εβραϊκές πηγές υπάρχουν τα διαθέσιμα στοιχεία που δίδουν σημαντικές πληροφορίες για την ύπαρξή τους. Συμφώνως προς τον Τίτο Φλάβιο Ιώσηπο ή Γιοσέφ μπεν Μαθιά: 'οι δέκα φυλές που τοποθετούνται πέραν του ποταμού Ευφράτη έως αυτή τη στιγμή, είναι πολυπληθείς, ενώ είναι αδύνατο να υπολογισθούν. Όσοι γνωρίζουν τα Βιβλικά Απόκρυφα, γνωρίζουν που τοποθετούνται αυτές οι φυλές. Στο 4ο βιβλίο της Εζρά, αναφέρεται όσον αφορά τις 10 φυλές ότι αυτές μετακινήθηκαν απ' τον προφήτη Ωσηέ τον 8ο αιώνα π.Χ., προς τα στενά περάσματα του ποταμού Ευφράτη, απ' όπου συνέχισαν το ταξείδι τους, διάρκειας ενός έτους και μισού με κατεύθυνση ένα μέρος που ονομαζόταν 'Arzareth'. Εξ όσων είναι γνωστά μέχρι αυτή την στιγμή, επρόκειτο για την χώρα των Σκυθών, τους οποίους ο Ιώσηπος είχε κατατάξει στους απογόνους των Γωγ και Μαγώγ, απ' τους οποίους εικάζεται πως θα μπορούσαν να είχαν απορροφηθεί. Οι Σκύθες περιγράφονται ως νομάδες. Αιώνες ολόκληρους, νομάδες και κοπάδια άγριων αλόγων περιπλανιούνταν στα λιβάδια που απλώνονται από τα Καρπάθια Όρη της ανατολικής Ευρώπης μέχρι τη σημερινή νοτιοανατολική Ρωσία. Αναζητώντας πλούτη λεηλάτησαν την ασσυριακή πρωτεύουσα, τη Νινευή. Αργότερα, συμμάχησαν με την Ασσυρία εναντίον της Μηδίας, της Βαβυλωνίας και άλλων εθνών. Οι επιθέσεις τους έφτασαν μέχρι τη βόρεια Αίγυπτο. Οι Σκύθες, που κυβερνώνταν από ολιγάριθμες ελίτ οι οποίες συνδέονταν με στενές συμμαχίες, ήταν διάσημοι για τους τοξότες τους και πολλοί έβρισκαν εργασία ως μισθοφόροι. Οι σκυθικές ελίτ είχαν τάφους τύπου 'κουργκάν'.
Η Αγία Γραφή κάνει μόνο μία άμεση αναφορά στους Σκύθες. Στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:11 διαβάζουμε: 'ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν Χριστός' (='Δεν υπάρχει Έλληνας ή Ιουδαίος, περιτομή ή μη περιτομή, ξένος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά ο Χριστός είναι τα πάντα και σε όλους'. Όταν ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια, η λέξη 'Σκύθης' υποδήλωνε, όχι κάποιο συγκεκριμένο έθνος, αλλά τους χειρότερους απ' τους απολίτιστους λαούς. Ο Παύλος τόνιζε ότι υπό την επιρροή του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά, δηλαδή της ενεργού του δύναμης, ακόμη και τέτοια άτομα θα μπορούσαν να ντυθούν μια θεοσεβή προσωπικότητα. Μερικοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το όνομα Ασκενάζ που βρίσκεται στο εδάφιο Ιερεμίας 51:27 αντιστοιχεί με το ασσυριακό Ασγκουζάι, έναν όρο που χρησιμοποιούνταν δηλωτικά για τους Σκύθες. Πινακίδες σφηνοειδούς γραφής αναφέρουν μια συμμαχία ανάμεσα σε αυτόν το λαό και τους Μαννάι σε μια εξέγερση κατά της Ασσυρίας τον 7ο αιώνα π.Χ. Πριν αρχίσει να προφητεύει ο Ιερεμίας, οι Σκύθες πέρασαν απ' τη γη του Ιούδα χωρίς να προκαλέσουν κακό ενώ βρίσκονταν καθ’ οδόν προς και από την Αίγυπτο. Γι’ αυτό, πολλοί που τον είχαν ακούσει να προλέγει μια επίθεση εναντίον του Ιούδα από το βορρά ίσως αμφισβήτησαν την ακρίβεια της προφητείας του (Ιερεμίας 1:13‐15). Έχει διατυπωθεί ότι η φράση 'η γη του Μαγώγ' που εμφανίζεται στα κεφάλαια 38 και 39 του Ιεζεκιήλ αναφέρεται στις σκυθικές φυλές. Ωστόσο, η φράση 'η γη του Μαγώγ' έχει συμβολική σημασία. Προφανώς αναφέρεται στη γη, στην οποία ρίχτηκε ο Σατανάς και οι άγγελοί του μετά τον πόλεμο στον ουρανό. Διαβάζουμε: 'Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος· και ο Δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ' αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία τον Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου. Διά τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς· ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει. Και ότε είδεν ο δράκων ότι ερρίφθη εις την γην, εδίωξε την γυναίκα, ήτις εγέννησε τον άρρενα. Και εδόθησαν εις την γυναίκα δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, διά να πετά εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπου τρέφεται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως. Και έρριψεν ο όφις οπίσω της γυναικός εκ του στόματος αυτού ύδωρ ως ποταμόν, διά να κάμη να σύρη αυτήν ο ποταμός. Και εβοήθησεν την γυναίκα και ήνοιξεν η γη, το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν, τον οποίον έρριψεν ο δράκων εκ του στόματος αυτού. Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού. (Αποκάλυψη 12:7‐17)
Απ' τον Ηρόδοτο καταγράφτηκε ότι οι Σκύθες πρόβαλλαν πέραν του ποταμού Ευφράτη, κατά το μήκος του Αράξη στην δυτική Ασία (Αρμενία) που διαρρέει και εδάφη της σημερινής Τουρκίας, συνορεύει με την Αρμενία, το Ιράν και το Αζερμπαϊτζάν, ενώ ομιλούσαν την ιρανική διάλεκτο, ενώ προέρχονταν απ' την βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας και εισέβαλαν στην Αρμενία και τη Μικρά Ασία. Οι Σκύθες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ασσυριακά χρονικά ως Ishkuzai, που σχετίζονται με το σύγχρονο όρο 'Ashkenazi', απ' τον Ashkenaz, ο οποίος ήτο ο υιός του αδελφού Μαγώγ, τον Γόμερ ('Γαμέρ', Ο'). Ακόμα και σήμερα, οι Εβραίοι της Γερμανίας αυτοαποκαλούνται Ασκεναζί. Η πλέον χαρακτηριστική αναφορά στους Σκύθες από τις ελληνικές πηγές είναι ότι οι Σκύθες κατοικούσαν στην λεκάνη απορροής του ποταμού Ντον, βόρεια της Κριμαίας, απ' όπου εισέβαλαν στην Αρμενία και την Καππαδοκία, για να γίνουν σύμμαχοι των ηγεμόνων των Μήδων. Στην εποχή του Ηροδότου, οι Καππαδόκες είχαν καταλάβει ολόκληρη την περιοχή απ' την Μαύρη Θάλασσα προς τα βουνά του Ταύρου (Ταυρική χερσόνησος ή Ταυρίδα) στην ανατολική Τουρκία, απ' την οποία ο ποταμός Ευφράτης κατεβαίνει στη Συρία. Οι Πέρσες χρησιμοποιούσαν ένα άλλο όνομα για τους Σκύθες και συγκεκριμένα το Saka, το οποίο πιθανόν να προέρχεται απ' την Ιρανική ρηματική ρίζα sak-, περιπλανώμαι, εννοώντας τον περιπλανώμενο, τον νομάδα. Εικάζεται ότι το 'Sacae' προέρχεται απ' το Ισαάκ. Δηλαδή 'Υιοί του Ισαάκ'. Ο Ισαάκ, υιός του Αβραάμ, ήτο πατέρας του Ιακώβ και του Ησαύ. Ο Ιακώβ ήτο πατέρας του Ισραήλ και ο Ησαύ προπάτορας των Εδωμιτών. Μερικοί πιστεύουν ότι, εξασθενημένοι απ' την αγάπη τους για τη χλιδή, τους 1ο και 2ο αιώνες π.Χ, υπέκυψαν σ' ένα νέο νομαδικό φύλο απ' την Ασία, τους Σαρμάτες (αναφερθήκαμε στας 'Σαρματικάς Πύλας' του Πτολεμαίου). Σαρματικές περιοχές θεωρούνται οι Άνω Σιλεσία, η Λευκορωσία, η Ουκρανία, η νότιος Ρωσία. Οι Σαρμάτες αναφέρονται και ως Σαυρομάτες, οι οποίοι ήσαν αρχαίος νομαδικός πολεμικός λαός ιρανικής καταγωγής που κατά τους 6ο-4ο αιώνες π.Χ. εγκαταστάθηκαν στα Ουράλια κι αργότερα πέρασαν στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ευρωπαϊκής Ρωσίας, της Πολωνίας και της σημερινής Ρουμανίας. Άλλοι πιστεύουν ότι οι διαμάχες μεταξύ των σκυθικών φύλων οδήγησαν στην παρακμή τους. Ωστόσο άλλοι λένε ότι κάποιοι εναπομείναντες Σκύθες μπορούν α βρεθούν ανάμεσα στους Οσέτες του Καυκάσου.
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, αυτός ο μυστηριώδης λαός του παρελθόντος άφησε το σημάδι του στην ανθρώπινη ιστορία, ένα σημάδι το οποίο έκανε το όνομα Σκύθης συνώνυμο της βαναυσότητας. Στη Βίβλο αναφέρεται ότι ο Ησαύ εξαπατήθηκε απ' τον αδελφό του, τον Ιακώβ. Ο Ησαύ αναφέρεται ως κοκκινοτρίχης, ως Εδώμ που δηλώνει το κόκκινο χρώμα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Σκύθες είχαν γαλανά μάτια και κόκκινο τρίχωμα. Το κόκκινο χρώμα μπορεί να εξηγεί το ξανθό χρώμα. Να σημειωθεί πως οι Θράκες ήσαν μία ομάδα Ινδοευρωπαϊκών φύλων που κατοικούσαν σε μία μεγάλη έκταση στην κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη. Συνόρευαν με τους Σκύθες στο βορρά, τους Κέλτες και τους Ιλλυριούς στη δύση, τους Έλληνες στο νότο και τη Μαύρη Θάλασσα στην ανατολή. Ένα απόσπασμα απ' τον Έλληνα ποιητή Ξενοφάνη περιγράφει τους Θράκες ως γαλανομάτηδες και κοκκινομάλληδες: 'Oι άνθρωποι φτιάχνουν τους θεούς σύμφωνα με τη δικά τους εικόνα, εκείνοι των Αιθιόπων είναι μαύροι και με κοντή μύτη, εκείνοι των Θρακών έχουν γαλανά μάτια και κόκκινα μαλλιά'. Ο θρύλος συνεχίστηκε, έτσι ώστε, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Εβραίοι της Γερμανίας τοποθετούνται στη νότια Ρωσία και την Κεντρική Ασία, καθώς η θέση των χαμένων φυλών, που είναι γνωστή σε αυτούς ως 'Κόκκινοι Εβραίοι', και ταυτίζεται με την περιοχή του Γωγ, του βασιλέως της Μαγώγ. Εκτός απ' τους 'Κόκκινους Εβραίους', στην ιστορία του Έθνους των Τοξοτών, ωσάν τους Σκύθες, ο αρμένιος ιστορικός Grigor Akner επιβεβαίωσε πως οι Σκύθες ήσαν Εδωμίτες στην καταγωγή. Ο πρώτος Rothschild προέρχεται από ένα μέρος της Γερμανίας, εκεί όπου οι κυβερνήτες ήσαν 'πεφωτίσμένοι' (illuminated) με τη λεγόμενη 'εποχή του Διαφωτισμού' η οποία προήλθε απ' τους Ροδόσταυρους. Λέγοντας 'πρώτος' εννοούμε ότι το 'Rothschild' δεν ήτο το αληθινό όνομα της οικογένειας. Λέγεται ότι το πραγματικό όνομα της οικογένειας ήτο 'Bauer', που σημαίνει 'αγρότης' Ο Mayer Bauer άλλαξε το όνομα σε 'Rothschild' (που σημαίνει 'κόκκινη ασπίδα' για κάποιον λόγο που δεν είναι ευρέως γνωστός. Είχε κρεμάσει μια κόκκινη ασπίδα–πινακίδα/σύμβολο–πάνω απ' την πόρτα του καταστήματός του, ενώ ήτο ακόμη ένας φτωχός οικογενειάρχης, αλλά τι άλλο σήμαινε; Προφανώς, προήγαγε κάτι κόκκινο, πιθανότατα έναν 'κόκκινο' λαό. Ο Rothschild ήτο Εβραίος Ασκενάζι, και το Ashkenaz αποτελεί μια περιοχή στην Μαγώγ, όπου οι 'κόκκινοι Εβραίοι' της αρχαίας Χαζαρίας διοικούσαν μία αυτοκρατορία στα βόρεια παράλια της Μαύρης και της Κασπίας θάλασσας. Πολλοί είναι αυτοί που διακηρύσσουν ότι ο Rothschild, και οι περισσότεροι Εβραίοι Ασκενάζι, είναι απόγονοι των Χαζάρων.
Οι Ησαυίτες κατάγονταν απ' τον Ησαύ, τον υιό του Ισαάκ. Ήσαν μαύροι και είχαν διαπεραστικό βλέμμα. Απ' αυτούς κατάγονταν οι Μποραμίκ και οι Λεζικ που κατοικούσαν σε τρύπες και έστηναν παγίδες και διέπρατταν πολλά εγκλήματα. Λέγεται ακόμα ότι οι Φράγκοι κατάγονται απ' τους Εδωμίτες. Οι λαοί που κατάγονται απ' την Άγαρ, την Κετουρά, τον Ησαύ, αναμείχθηκαν και γέννησαν έναν άλλο λαό, παράξενο και πονηρό, που ονομάζεται Τάταροι (Μογγόλοι), όπου Tatar σημαίνει διαπεραστικός και φωτεινός. Μαζί με τους Εδωμίτες, οι Σκύθες είναι επίσης στενά συνδεδεμένοι με την φυλή του Συμεών. Προφανώς, υπήρχαν μόνο 9 φυλές στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, αφού οι Λευίτες εντάχθηκαν στη φυλή του Ιούδα. Ορισμένοι απ' την φυλή του Συμεών, μετανάστευσαν για την χώρα του Εδώμ, η οποία αρχικώς ονομαζόταν Σηείρ (Γένεσις, 32,3. 26,20-30). Η περιοχή αυτή ήτο ορεινή (Δευτερονόμιον, 2,1-12), βρισκόταν νότια της Μωάβ και επεκτεινόταν νοτιοδυτικά της Νεκράς θαλάσσης (Γένεσις, 32,3. Ιησούς του Ναυή 15,1. Κριτές 11,17). Το βασίλειο του Ιούδα, μετά την πτώση της Σαμάριας και πριν απ' την 'Βαβυλώνια αιχμαλωσία', αποτελείτο από τέσσερις φυλές, αυτές του Ιούδα, του Βενιαμίν, του Συμεών και του Λευί. Βαβυλώνια αιχμαλωσία ονομάζεται ο εκτοπισμός σε εδάφη της Βαβυλωνίας πολυάριθμου πλήθους Ιουδαίων στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ απ' τον βασιλιά των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορα (605-562 π.Χ.). Θεωρήθηκε ότι μέσω της 'Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας' εκπληρώθηκαν οι προφητείες για την τιμωρία του Ισραήλ και απεδείχθη ότι ο εβραϊκός λαός είχε ανάγκη εντονότερης προσήλωσης στο Θεό.
Στα 'Γραπτά της Κόλασης', όπως ονομάσαμε αυτή την σύνοψη σημαντικών, ωστόσο υπό διαρκή διερεύνηση στοιχείων που αναπροσαρμόζονται και εμπλουτίζονται, εκθέσαμε ορισμένα στοιχεία που μπορούν να ωφελήσουν, έτσι τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε, τον καθένα από εσάς, ώστε να διαπιστώσετε την άρρηκτη συνέχεια του Θεϊκού σχεδίου, ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε ποτέ τον άνθρωπο, το σημαντικότερο, οι Ισραηλίτες ουδέποτε απεκόπουν απ' την κατάρα της μισαλλοδοξίας που τους διέπει. Είναι οι αδιόρθωτοι παραχαράκτες της ιστορίας που συνεχίζουν να κυβερνούν-ως και σήμερα-τον πλανήτη Γη. Ενόψει της τελικής αναμέτρησης, όπου όλα όσα λαμβάνουν χώρα μοιάζουν συνέχεια των χρόνων που περιγράψαμε. Προαισθάνονται πως το παιχνίδι τελειώνει γι' αυτούς. Γνωρίζουν τις συνέπειες. Είναι ένα μέρος της πανσοφίας του θεϊκού σχεδίου. Οι κοσμικές εξελίξεις αποδεικνύουν πως ό,τι συνέβη στους χρόνους που αναφερόμαστε είναι ένα αποτύπωμα του μέλλοντος. Οι έχοντες γνώση και υπομονή δεν μπορούν όμως να περιμένουν. Μάχονται για να φέρουν ακόμα πιο κοντά την τιμωρία των προαιώνιων εχθρών τους. Δεν χωράει αμφιβολία πως οι Ηνωμένες Πολιτείες απεδείχθησαν εδώ και κάποιους αιώνες το ιδανικό έδαφος, όπου οι Εβραίοι κατέστρωσαν ανενόχλητοι-αποβλακώνοντας μαζικά-τα σχέδια για την εκπλήρωση του οράματος μίας παγκόσμιας τάξεως πραγμάτων. Η Ευρώπη ήτο ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια τους, ώστε να επεκταθούν 'προς ανατολάς'. Αν υποθέσουμε πως βαδίζουμε προς τους έσχατους χρόνους, το βάρος της πολεμικής τους για την παγκόσμια επικράτηση έχει πέσει στην Ανατολή. Εκεί όπου οι εξελίξεις αποδεικνύουν με τη σειρά τους την συνέχιση της αέναης μάχης. Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως, κάτι τέτοιο δείχνουν. Την τελειωτική σύγκρουση μεταξύ Ελληνισμού και Σιωνισμού, μεταξύ φωτός και σκότους, μίας μάχης που μαίνεται λυσσώδης. Ας τρέμουν αυτοί. Οι Έλληνες δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Αρκεί να ακολουθήσουμε με πάθος την ροή του ανώτατου συμπαντικού φαινομένου, που δεν είναι άλλο απ' τον πόλεμο.
ΥΓ: Συνιστούμε το άκρως σημαντικό βιβλίο του Artúr Kösztler 'Η 13η Φυλή' (Εκδ. Χατζηνικολή) για τον εμπλουτισμό των γνώσεων σε σχέση με τα προαναφερθέντα.
Τέλος αφιερώματος
