ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΟΧΙ ΑΓΕΛΑΙΟΙ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ

Ο ριζοσπάστης εθνικιστής, όντας o συνειδητοποιημένος και υγιής κοινωνιστής, οφείλει πριν απ’ όλα να μετέχει στα κοινά διά του πύρινου παρεμβατικού λόγου και της ελεύθερης πρωτοβουλίας του επί των κοινωνικών δρώμενων, όποτε και όπου και με όποιον τρόπο κι αν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Τον λεγόμενο “χώρο”, για διάφορους μικροπολιτικούς και όχι μόνον λόγους τους οποίους θα επεξηγήσουμε στη συνέχεια, ταλανίζουν επί μακρόν ορισμένα ζητήματα που θεωρούνται “ταμπού” ως προς την ριζική αντιμετώπισή τους. Για την ακρίβεια των λόγων μας, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μονάχα ως παθογένεια-κοινωνική αρρώστια μπορεί να χαρακτηριστεί. Η χλιαρή αντιμετώπιση όλων αυτών από μέρους της εθνικής κοινότητας οδήγησε στην δημιουργία διάφορων μεταστατικών καρκινωμάτων, τα οποία καλούμαστε άπαντες να θεραπεύσουμε. Ορισμένα κλισέ τα οποία λειτουργούν σαν από μηχανής θεοί, σαν αυτό που άλλωστε είναι, δηλαδή κοινότοπα ιδεολογήματα, απέβησαν καταστρεπτικότερα της ιδεολογικής μιζέριας που μαστίζει ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτού του “χώρου”. Στο χέρι μας είναι να τερματίσουμε την εξάπλωση της πανδημίας και να πούμε “ως εδώ, δεν έπεται συνέχεια στον κατήφορο”.

Στο επίπεδο της συνειδητοποίησης, δυστυχώς κατά κοινή ομολογία, την μάχη κέρδισε ο χουλιγκανισμός και η αγελαία αντίδραση σε όλα τα επίπεδα. Η πολιτική δραστηριότητα και κριτική μετατράπηκαν σε υπόθεση κυριακάτικης κερκίδας και οι επιτήδειοι διδάξαντες ας κάνουν την αυτοκριτική τους στον βαθμό που ευθύνονται. Πολιτική στρατολόγηση και προπαγάνδα, διατείνονται ορισμένοι συμφεροντολόγοι, πως μπορεί να γίνει παντού. Ακόμα και στο γήπεδο. Όπου, δηλαδή, κατ’ αυτούς, χτυπάει ο παλμός της υγιούς κοινωνίας και δη της νεολαίας. Κάπου εδώ όμως αρχίζει ο εφιάλτης της αγελαίας συνείδησης. Της μαζικής αντίδρασης. Αντί να απομακρύνουμε κατά τρόπο πολιτικό, ως ιδεολόγοι-πολιτικοί στρατιώτες, τους αφελείς και παρασυρμένους νέους από τις αγελαίες συμπεριφορές που αρμόζουν στους ανήκοντες στον μαζικό κορμό μιας κοινωνίας που αναζητεί νησίδες εκτόνωσης σε διάφορες σειρήνες, επιστρατεύτηκαν όλα τα δυνατά μέσα στην μάχη της κερκίδας. Εν ονόματι του κέρδους, προτιμήθηκε η επικράτηση της τάδε ή της δείνα εν είδη μουγκρητών και αλαλαγμών στις κερκίδες αγελαίας έκφρασης ενός θλιβερού και υποκριτικού ριζοσπαστισμού. Το αίμα μας το χύνουμε μονάχα για την πατρίδα και επ’ ουδενί για κάποιο σωματείο-επιχείρηση κάθε είδους, όπως είναι οι ομάδες.

Οι ιδεολογίες απαξιώθηκαν, καρατομήθηκαν στα κιγκλιδώματα, στραγγαλίστηκαν από τις θηλιές των πολύχρωμων κασκόλ και ουκ ολίγες φορές διαπιστώθηκε πως δόθηκε το αναγκαίο πάτημα για την γελοιοποίηση των ίδιων των προσώπων που επιχείρησαν να μετατρέψουν την εκάστοτε κερκίδα σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ημιμαθών αγροίκων. Λέμε “φτάνει πια, όχι άλλο χώρο στην παράνοια”.

Η ελληνική σημαία κρεμασμένη στα κάγκελα του γηπέδου του κάθε ιδιώτη-καπιταλιστή αποτέλεσε πρόσφορο πεδίο αντιπαράθεσης και εξευτελισμού του εθνικού συμβόλου από άτομα κάθε λογής που άλλοτε θεώρησαν πως εκφράζουν έναν τυχοδιωκτικό κυριακάτικο φασισμό και άλλοτε έναν εμπορικό αντιφασισμό στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Η εθνική ταυτότητα μπολιάστηκε με ένα μίσος που περισσότερο θα λέγαμε ότι κλίνει προς τον ταξικό διαχωρισμό παρά στην ευφάνταστη απότιση τιμών στα σύμβολα.

Η ελληνική σημαία και τα διάφορα σύμβολα εκατέρωθεν των αντιμαχόμενων πλευρών έτυχαν βάναυσης αντιμετώπισης και παραποίησης. Η σημαία δεσπόζει στα πεδία των μαχών και όχι στις χωροταξικές φιέστες των στημένων θεατρικών παραστάσεων που παίζονται εντός και εκτός των γηπέδων. Όσοι διαποτισμένοι από πνεύμα θυσίας επιθυμούν να αγωνιστούν για την σημαία, μπορούν να το κάνουν οπουδήποτε αλλού μέσα από την υγιή πολιτικοποίηση παρεκτός του χώρου των γηπέδων. Στους χώρους των γηπέδων και πολύ περισσότερο εκτός αυτών, οι μαζικές αντιδράσεις και η έλλειψη κριτικής σκέψης μονίμως καλλιεργούνται σαν το όπιο και έπειτα γίνονται θρησκεία για τους πιστούς των ομάδων.

Ορισμένοι θερμοκέφαλοι απέχοντες από κάθε στεριά πολιτικής σκέψης, βυθισμένοι μέσα στη λαοθάλασσα της ακρισίας θεωρούν πως ακόμα και εντός των γηπέδων συντελούνται πολιτικές ζυμώσεις. Η απόκλιση της θεωρίας από την πράξη και πολύ περισσότερο από τα αποτελέσματα αυτής είναι χαρακτηριστική. Όσοι, προερχόμενοι από τις οπαδικές γραμμές πλαισίωσαν τις γραμμές πολιτικών κινημάτων, προέβησαν σε πάσης φύσεως υστερικά και υστερόβουλα σαλπίσματα, σε πάσης φύσεως παρακεντήσεις ιδεολογημάτων στα μέτρα τους, ενώ τις περισσότερες φορές λειτούργησαν απολύτως ζημιογόνα ως προς τα πολιτικά κινήματα εις τα οποία κατά κοινή ομολογία μονάχα ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΚΑ ενεπλάκησαν και όχι από πρότερο βαθύτερο ενστερνισμό κάποιας ιδεολογίας. Στην κερκίδα δεν υπάρχει συνείδηση πως πολεμάει κανείς για κάτι ιδανικό. Στην κερκίδα βασιλεύει η δουλικότητα και η απουσία της προσωπικότητας. Οι πολιτικοί στρατιώτες δεν έχουν θέση σε καμιά κερκίδα.

Η θέση των πολιτικών στρατιωτών του ριζοσπαστικού εθνικισμού / εθνικοσοσιαλισμού είναι στην αναπνοή της σύγκρουσης με το υπάρχον σε πολιτικό επίπεδο. Μέσα στους χώρους των γηπέδων το πλήθος γίνεται χυλός που χορεύει, όπως συμβαίνει με την αρκούδα που της χτυπούν το ντέφι. Ιδεολογική και πολιτική αποδόμηση του χουλιγκανισμού και περιθωριοποίηση τόσο τέτοιων αγελαίων συμπεριφορών αλλά και απομάκρυνση των ατόμων που είναι επιρρεπείς σε τέτοιες αποκλίνουσες από την πολιτική στράτευση και στάση ζωής από τις γραμμές μας.

Οι κερκίδες λειτουργούν όπως μια κυτταρική δομή ενός ζωντανού οργανισμού, ανεξάρτητα από την υγεία που τον χαρακτηρίζει την δεδομένη στιγμή.


Οι κερκίδες είναι δομημένες επιχειρήσεις, διακριτά ιεραρχημένες ως προς τη σύνθεσή τους και υπακούουν σε κανόνες. Ερασιτεχνικούς και επαγγελματικούς αναλόγως προς την κεφαλαιοποίηση της επιχείρησης. Η λειτουργία τους επιτηρείται ευλαβικά και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως ουδέποτε οι οπαδοί μιας ομάδας έρχονται σε ανοικτή σύγκρουση με την διοίκηση της κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, όπου διακυβεύονται χρήματα, στοιχήματα και κάθε λογής συμφωνίες, κάτω και πάνω από το τραπέζι των συνομιλητών. Το επιχείρημα-πρόφαση πάντοτε παραμένει το ιδεατό καλό της ομάδας, ωστόσο η αλήθεια απέχει παρασάγγας. Οι οπαδοί είναι δούλοι των μετόχων και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες διακηρύσσουν την άρνηση να συμπορευτούν με την εκάστοτε διοίκηση, αυτό γίνεται για τον κατευνασμό της φίλαθλης ή και της οπαδικής πλειοψηφίας που ως επί τω πλείστον απέχει ή δεν γνωρίζει τα παρασκηνιακά παιχνίδια και τα συμφωνητικά μεταξύ των υπαλλήλων των κερκίδων και των μετόχων.

Όταν μια διοίκηση διατάζει τους υπαλλήλους της να δημιουργήσουν ρεύμα “εθνικιστικό” ή “αντιεξουσιαστικό”, αμέσως εκείνοι σπεύδουν να εκτελέσουν τις εντολές της. Δίχως να γνωρίζουν, ακολουθούν ως πρόβατα τον εκάστοτε προεξάρχοντα επί του ποιμνίου.Τα τελευταία χρόνια η επικρατούσα θέση στις κερκίδες είναι η απολιτίκ στάση. No politica, αποφαίνονται καθ’ υπόδειξη και κατ’ εντολή των ανωτέρων τους οι οργανωμένοι οπαδοί και μάλλον αποκαλύπτονται οι πραγματικές προθέσεις τους. Μόνον η ομάδα, μόνον οι παίκτες, μόνον η φανέλα, φαίνεται να λένε στα τσιτάτα τους. Αλλά τους διαφεύγει ότι τόσο η ομάδα, όσο οι παίκτες και η φανέλα έχουν τίτλους αξίας και ισοδυναμούν με κάποια εκατομμύρια ευρώ για τους διοικούντες. Συνεπώς, οι οπαδοί δεν έχουν άλλη ιδεολογία από την προσωπική και συλλογική εκτόνωση μέσα από την τζάμπα και βερεσέ ανωνυμία που τους προσφέρουν οι κερκίδες των γηπέδων, όσο και εκτός αυτών στις μεταξύ τους συνδεσμιακές αναμετρήσεις. Οι προφάσεις των ιδεολογικών κερκίδων συνείδησης περί εθνικισμού ή αναρχίας δεν αποτελούν τίποτα άλλο απ’ τα πολύχρωμα φιογκάκια που δένουν σφιχτά το περιτύλιγμα της μαζοποίησης και της ακύρωσης του εγώ μέσα από το επίπλαστο εμείς. Η ενότητα των φιλάθλων ή των οπαδών στηρίζεται σε μια πολύχρωμη κλωστή. Απεναντίας, οι πολιτικοί στρατιώτες διακρίνονται από μια αδιάρρηκτη ψυχική ενότητα πνεύματος θυσίας.

Το μοντέρνο ποδόσφαιρο ως ένα ενοποιημένο θέαμα της οργανωμένης βιομηχανίας των σπορ αποτελεί συστατικό στοιχείο της υποταγμένης κοινωνίας. Η κοινωνία υποτάσσεται στις εντυπώσεις και στα συνεχή δόγματα του σοκ στα οποία υποβάλλεται μέσα κι έξω απ’ αυτό. Στο γήπεδο πραγματώνεται μια κοινωνική εκπαίδευση. Παιχνίδια υπακοής και χειραγώγησης. Μεταξύ άλλων γίνεται η εισαγωγική τριβή με νοήματα, εκφράσεις, αγελαίες συμπεριφορές, όπου η τεστοστερόνη και οι κακέκτυπες εκφράσεις πατριαρχίας γίνονται κτήμα του καθενός. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο άσημος γίνεται κάποιος, ο επώνυμος γίνεται ανώνυμος μέσα στο πλήθος ή καταξιώνεται μέσα από κάποιο προσωνύμιο δεικτικό της υποταγής του στο παιχνίδι. Ο μοντέρνος αθλητισμός πρέπει να ιδωθεί ως ένα συστημικό όπλο στην πολιτική και ιδεολογική καθυπόταξη των μαζών.

Υποβιβασμός, πρόκριση, προημιτελικά, φιλικός αγώνας, οι επιδόσεις των παικτών, η κριτική σ’ αυτούς, το ανέβασμα και το κατέβασμα από βάθρα στα οποία τους ανεβάζει το πλήθος και οι τίτλοι των μέσων, τα χρυσά συμβόλαια, τα ψεύτικα χαμόγελα και το υποκριτικό πνεύμα άμιλλας, όλα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν διαδικαστική μύηση στην εξουσιαστική δομή της κοινωνίας, όπου για να προσαρμοστείς στους κανόνες της, πρέπει πρώτα να μάθεις να υποτάσσεσαι χωρίς σκέψη στους κανόνες της.Απαράβατος κανόνας της κουλτούρας του γηπέδου είναι η απόκρουση της ευγένειας. Απαραίτητη συνθήκη η πληβειακή ένταξη στον σωρό του πλήθους. Λειτουργική ανάγκη είναι η εκμάθηση της γλώσσας του πλήθους και βασική επιταγή είναι η απώλεια της προσωπικότητας. Αποτέλεσμα των ως άνω η εκχώρηση κυριαρχίας σώματος και ψυχής στους δουλέμπορους του θεάματος.

Απέναντι στην αιμομικτική μαζοποίηση και την υστερική κίνηση του αγελαίου πλήθους στέκουμε εμείς. Εχθροί της μαζικής κουλτούρας οπουδήποτε κι αν αυτή εκφράζεται αλλά και των μαζικών αντιδράσεων που ακυρώνουν την αλήθεια και την ατομική πρωτοβουλία του υγιούς ανθρώπου. Η οργανωμένη αντίσταση των μειοψηφιών είναι η κατάλληλη απάντηση στους θεατρινισμούς της αστικής κοινωνίας που μύησε τους υπηκόους της να υπακούουν άκριτα και φοβικά σε νομικίστικους κανόνες αγελαίας συμπεριφοράς. Η ασυντόνιστη εξέγερση της πλειοψηφίας είναι το αφανές έργο αυτών των μειοψηφιών. Ο εφιάλτης έρχεται σαν αστραπή και οι εξουσιαστές θα κοιτάζουν πάντοτε αμήχανοι.

Προετοιμάζουμε το έδαφος για την τελική αναμέτρηση με τους πρόθυμους υπερασπιστές της ανομίας που υπέθαλπε για δεκαετίες το σάπιο κατεστημένο, ώστε να παραπλανεί το λαό μας. Με “άρτον και θεάματα” εξαπάτησαν τους συμπατριώτες μας. Κι εμείς με τσεκούρι και φωτιά θα αντιστρέψουμε αυτή την παθητική σχέση…

Σ’ αυτούς τους ασυνείδητους υπανθρώπους ή συνειδητούς προδότες δεν θα απευθύνουμε το χιλιοειπωμένο “ακονίζουμε τις ξιφολόγχες μας στα πεζοδρόμια”. Τουναντίον εμείς πυρώνουμε ψυχές και σκληραγωγούμε σώματα που θα αποτελούν πολεμικές μηχανές στην επερχόμενη σύγκρουσή μας με τον εχθρό. Κι αυτή η μέρα της δικής μας κρίσης θα έλθει πολύ σύντομα, συντομότερα απ’ όσο μπορεί να φανταστεί κανείς σήμερα.

Όσοι πλανώνται ότι σήμερα υφιστάμεθα μια ήττα, θα διαψευστούν στο εγγύς μέλλον. Σήμερα αρχίζουν όλα. Η αντίστροφη μέτρηση για τους προδότες έχει ήδη αρχίσει. Χαμογελάστε και ευχαριστήστε τους γιατί οι εχθροί μας είναι αυτοί που μας δικαιώνουν.

Σύντροφε, συ που έπεσες στην πλάνη της πληβειακής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε επιχειρήσεις-ομάδες και των διαχωρισμών με βάση τη φαιδρότητα, δράσε πολιτικά πριν είναι αργά…

Η πατρίδα είναι ιερή. Ο ριζοσπαστικός αγώνας απαιτεί υπερήφανους και πειθαρχημένους στρατιώτες που αποζητούν τον πόλεμο περισσότερο απ’ τους ανώτερούς τους.

Σύντροφε, μην ξοδεύεις άδικα την ενέργειά σου στην κενότητα. Ο πόλεμος είναι η μόνη επίγεια πραγματικότητα. Τίποτα άλλο δεν αξίζει στην εφήμερη ζωή που ζεις, παρεκτός της λατρείας του θανάτου σε κάθε έκφανση του βίου μας. Αυτά είναι τα ιδανικά μας, γι’ αυτά ζούμε και πεθαίνουμε, όποτε κι αν αυτό χρειαστεί. Όρμησε με λύσσα στην πολιτική αρένα χωρίς κανόνες και όρια και μην ακούς κανέναν άλλο παρεκτός της φωνής που σε καλεί για αμείλικτο αγώνα. Μονάχα με πνεύμα στράτευσης για αγώνα δίχως φόβο και οίκτο…

Όχι στην παγίδα των αγελαίων χούλιγκαν που τροφοδοτούν με επιχειρήματα και χρήματα τον εχθρό! Είμαστε οραματιστές του απόλυτου! Εμπρός σύντροφοι, πάντα εμπρός, για το μεγαλείο του ριζοσπαστικού εθνικισμού και την χιλιόχρονη δόξα του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού!

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

ΤΟΜΕΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ