Επειδή συχνά-πυκνά φτάνουν στα αυτιά μας λέξεις και εκφράσεις στις οποίες δεν δίνουμε την αρμόζουσα σημασία, εξαιτίας της χρονικά δυσβάσταχτης κατάστασης που επικρατεί σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας, αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύει το ίδιο και για τους δυνάστες μας. Οι ίδιοι αυτοί εγκληματίες που υπογράφουν με κλειστά τα μάτια ό,τι πατσαβουρόχαρτο τους δίνουν οι ανώτεροί τους, παριστάνουν πολλές φορές στον τηλεοπτικό φακό τις αθώες περιστερές, επιχειρώντας με την έκπληξη στο άκουσμα της διαρροής σκανδάλων να δώσουν τυφλή πάσα στην συνομωσιολογία, ώστε να υποβιβάσουν το επίπεδο της συζήτησης και το ίδιο το θέμα εν γένει. Ένα σύνηθες παράδειγμα αυτής της ένοχης σιωπής που χαρακτηρίζει όλους αυτούς τους υπανθρώπους με τα ακριβά στολίδια και τα φανταχτερά ρούχα είναι και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη που δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με την διατροφική γενοκτονία που έχει εξαπολυθεί παγκοσμίως μέσω του προγράμματος Codex Alimentarius και των υπολοίπων προγραμμάτων. Περισσότερα εδώ:
H Ατζέντα 21 δεν είναι τίποτα άλλο από εφιαλτικά σενάρια που πρέπει να πραγματοποιηθούν μέσα στον 21ο αιώνα: τέτοια όπως είναι η παγκόσμια οικονομική δικτατορία-διακυβέρνηση, η κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας (αναρχία) και της ατομικής ιδιοκτησίας (κομμουνισμός), αναδιάρθρωση των οικογενειών (ολοκληρωτική αποδόμηση του θεσμού της οικογένειας μέσω ιδεολογημάτων που ματαιώνουν την συνέχεια ενός έθνους μέσω των γεννήσεων και αυτό οφείλεται στην εξάπλωση μιας παγκοσμιοποιητικής κουλτούρας που θέλει το χρήμα να είναι πάνω από το αίμα). Απώτερος σκοπός είναι ο αθόρυβος (αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους), δίχως ολοκληρωτικό πόλεμο, αφανισμός του πληθυσμού ολόκληρου του πλανήτη σε ποσοστό 80-90%. Το πρόσχημα, για την επίτευξη όλων των παραπάνω, είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη και γενικότερα η κλιματική αστάθεια (σύμφωνα πάντα με την Αgenda 21 και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP).
“Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη. Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο”. Χένρι Κισινγκερ 1974
Πεθαίνοντας στην αφθονία ..Πέντε εταιρείες ελέγχουν όλη την διατροφική αλυσίδα στον κόσμο. Η πολυεθνική Monsanto ελέγχει πάνω απ’ το 82% των σπόρων. Τα τρόφιμα σπεκουλάρονται στα χρηματιστήρια από τους κερδοσκόπους, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν τρόφιμα για ανθρώπους περισσότερους της γης. Αυτό είναι το καλύτερο επιχείρημα για την κατάρριψη του μύθου περί υπερπληθυσμού. Η Monsanto ισχυρίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα της ότι είναι μια “πολυεθνική αγροτική εταιρεία”, η οποία βοηθά τους αγρότες να παράγουν πιο υγιεινά τρόφιμα μειώνοντας την επίδραση της γεωργίας στο περιβάλλον. Τα μόνα αληθή στον παραπάνω αυτοπροσδιορισμό είναι οι λέξεις πολυεθνική, αγροτική. Σ’ αυτές θα συμπληρώναμε και πρώην χημική, αλλά και νυν βιοτεχνολογική. Περισσότερα εδώ:
Τι είναι η Ατζέντα 21
Η Τοπική Ατζέντα 21 (Local Agenda 21) κατέστη γεγονός τον Ιούνη του 1992 όταν οι ηγέτες περισσοτέρων από 100 χώρες και οι αντιπρόσωποι περισσοτέρων των 10.000 Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) συναντήθηκαν στη γνωστή ∆ιάσκεψη Κορυφής των Ηνωµένων Εθνών (Earth Summit) στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας µε στόχο την προώθηση των αρχών της περιβόητης αειφόρου ανάπτυξης. Τα σχετικά µε την Ατζέντα 21 θέµατα, µνηµονεύονται στο Κεφάλαιο 28 του κειµένου που συµφωνήθηκε. Η Τοπική Ατζέντα 21 είναι µια διαδικασία, σύµφωνα µε την οποία, οι τοπικές αρχές σε όλα τα µήκη και πλάτη της γης, καλούνται να εργαστούν από κοινού µε όλους τους φορείς της τοπικής κοινωνίας και µε τους πολίτες. Στόχος της συνεργασίας είναι ο σχεδιασµός και η υλοποίηση δράσεων που θα εφαρµόσουν τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης σε τοπικό επίπεδο. Εξυπακούεται λοιπόν ότι δράσεις της δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσουν σε τοπικές κοινωνίες όπου επικρατεί η αντίληψη ‘’του ενός ανδρός αρχή’’.
Με λίγα λόγια πρέπει να καταρριφθεί κάθε έννοια εξουσίας ή αρχής για την ακρίβεια, συνεπώς μιλούμε για την αναρχία ή κάποια μορφή εκδημοκρατισμού ή άμεσης δημοκρατίας, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνονται οι επικυρίαρχοι της Σιών. Σε ∆ήµους ή Κοινότητες, όπου δηλαδή ο ∆ήµαρχος ή ο Πρόεδρος είναι αυτός ο οποίος ‘’τα ξέρει όλα’’ και όλα πηγάζουν και ξεκινούν από αυτόν, είναι αδύνατη η υλοποίηση της. Η Ατζέντα 21 δεν είναι µια απλή ‘’πράσινη’’ δράση. Εξ ου και ο λόγος περί την πράσινη ανάπτυξη κλπ. Είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που υποψιάζεστε όταν ακούτε αυτές τις έννοιες. Οι εξουσίες των τοπικών αρχόντων θα πάψουν να υφίστανται ως τέτοιες και με τις ευλογίες των προωθητών του Σχεδίου Καποδίστρια που αφορά τις κοινότητες, δηλαδή την συνένωση των κοινοτήτων που αποτελούν την πρωτογενή κυτταρική μορφή οργάνωσης μιας κοινωνίας σε δήμους με το πρόσχημα της βελτιστοποίησης της δημόσιας διοίκησης στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η διοικητική διαίρεση που προέκυψε με το νόμο αυτό ίσχυσε μέχρι το τέλος του 2010, οπότε και αντικαταστάθηκε από τη νέα διοικητική διαίρεση που προβλέπει το σχέδιο Καλλικράτης. με το οποίο μεταρρυθμίστηκε η διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ως είχε έως το 2011 και επανακαθορίστηκαν τα όρια των αυτοδιοικητικών μονάδων, ο τρόπος εκλογής των οργάνων και οι αρμοδιότητές τους. Έγιναν συγχωνεύσεις υπηρεσιών και δομών δημόσιας ωφέλειας. Με άλλα λόγια μεταπηδήσαμε σε πρώτη φάση από τις ύπουλες συνενώσεις των παλαιών κοινοτήτων σε μεγαλύτερους δήμους και από κει κι έπειτα στη δεύτερη φάση στην μετατόπιση των εξουσιών από τους δήμους στις νομαρχίες. Συνεπώς, ο πρόεδρος της κοινότητας υποσκελίστηκε και έδωσε τα σκήπτρα στον δήμαρχο και εν συνεχεία στον νομάρχη και πλέον στον υπερνομάρχη. Κάναμε τόσα βήματα, ώστε να καταλήξουμε στο οθωμανικό σύστημα διοίκησης κάτω από την χατζάρα του Σουλτάνου. Αυτή είναι η περίφημη ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι δημοκράτες…
Είναι µια ολοκληρωµένη θεώρηση των περιβαλλοντικών, οικονοµικών, κοινωνικών και πολιτισµικών χαρακτηριστικών µε στόχο την τύποις βελτίωση της ποιότητας ζωής της τοπικής κοινωνίας. Είναι µια ανοιχτή συµµετοχική διαδικασία που στοχεύει να κάνει τις πόλεις και τα χωριά περισσότερο αειφορικά.
Τι εννοούνε όταν λέμε “αειφορικά”, αρκεί να το διαπιστώσετε μόνοι σας με μια απλή αναζήτηση της έννοιας “αειφόρος ανάπτυξη ή βιώσιμη ανάπτυξη“στο Google.
Ικανά δηλαδή να απολαύσουν τα αγαθά της ανάπτυξης χωρίς να εµποδίζουν τις µελλοντικές γενιές να έχουν και αυτές τη δυνατότητα να καλύψουν τις ανάγκες τους. Αν ήθελε κανείς να συνοψίσει τα χαρακτηριστικά της Ατζέντα 21 που την κάνουν να ξεχωρίζει από άλλες δράσεις, αυτά είναι:
Α. ο καθοριστικός ρόλος των τοπικών αρχών στην επίτευξη αειφορίας σε τοπικό επίπεδο. Β. η συµµετοχή στην παγκόσµια ευθύνη για τον περιορισµό των αρνητικών επιπτώσεων στο περιβάλλον. Γ. το µοίρασµα γνώσεων, ιδεών και εµπειριών µε άλλες κοινότητες σε Παγκόσµια βάση. Δ. η ευρεία συµµετοχική διαδικασία όλων των οµάδων του πληθυσµού και η βαθιά προσήλωση στις δηµοκρατικές διαδικασίες. Ε. η ενσωµάτωση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών, οικονοµικών και πολιτισµικών στοιχείων που ορίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών στο τοπικό επίπεδο.
Τι προτείνει η Agenda 21:
Σύμφωνα με τον Γ.Γ του Ο.Η.Ε Κόφι Ανάν: “κάθε κράτος ξεχωριστά θα πρέπει να κάνει νόμους, σύμφωνα με τους οποίους οι πολίτες τους δεν θα ενεργούν σαν πολίτες αυτών των κρατών αλλά σαν παγκόσμιοι πολίτες, οι οποίοι παγκόσμιοι πολίτες θα υπακούν στα Ηνωμένα Έθνη.”
Αυτή η δήλωση (12/9/2003) υπονοεί την Παγκόσμια Κυβέρνηση αλλά και την Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση. Σύμφωνα με τις αποφάσεις (31/5/1976) πρέπει να επιτευχθεί: “προοδευτική εκμηδένιση των τοπικών εκκλησιών και θρησκειών, προκειμένου να καθιερωθεί σταδιακά μία παγκόσμια θρησκεία, η οποία πιθανότατα θα έχει ως αντικείμενο λατρείας την “Μητέρα Γη”, όπως ακριβώς γινόταν και παλιά στα παραδοσιακά-παγανιστικά συστήματα απόδοσης τιμών.”
Η εδραίωση μίας και μοναδικής θεότητας προωθείται πίσω από την συνάντηση του Πάπα και του Αρχιεπισκόπου (Απρίλιος 2001) αλλά και κατά την συμπροσευχή που πραγματοποιήθηκε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και άλλους θρησκευτικούς ηγέτες εκτός χριστιανισμού, μπροστά στο είδωλο της Γαίας.
Κάθε είδους ιδιοκτησία (κρατική, εθνική, ιδιωτική, κτιρίων, κατοικιών, γης, πάσης φύσεως ζώων, αγρών) θα περιέλθει στην διαχείριση του ΟΗΕ ο οποίος, σύμφωνα με την UNCCD (United NationConvention to Combat Desertification), θα έχει “πλήρη και απόλυτο” έλεγχο του 70%,, τουλάχιστον, της γης, στο μεγαλύτερο μέρος της οποίας δεν θα συμβαίνουν ανθρώπινες δραστηριότητες, προκειμένου η Φύση να μπορέσει να αναπτυχθεί όπως της αρμόζει. Οι άνθρωποι θα μεταφερθούν (εξοριστούν) σε ειδικές πόλεις ή/και νησιά όπου θα ζουν υπό πλήρη έλεγχο, όπως ακριβώς έχει ήδη αρχίσει και εφαρμόζεται στο New Jersey. Κάποια στιγμή κάθε είδους ιδιοκτησία θα είναι παράνομη. Θα επιτρέπεται η τριμελής οικογένεια (πολιτική του ενός παιδιού), ενώ για κάθε παραπανίσιο παιδί, από τα επιτρεπόμενα, θα πληρώνεται φόρος. Στην πατρίδα μας, η στοχευμένη γενοκτονία που συντελείται, με το πρόσχημα της βαριάς φορολογίας θέτει εμπόδια στην ανάσχεση της υπογεννητικότητας, κι όλα αυτά σε μια Ελλάδα που πλήττεται από ορδές τριτοκοσμικών εποίκων συντριπτικά και πέρα από κάθε λογική υπεράριθμων αναλογικά με τον πληθυσμό της.
Η εφαρμογή όλων αυτών που αναφέραμε συγκεντρωτικά και σε περίληψη, οδηγούν στον περιορισμό της βιομηχανίας, στον περιορισμό της κτηνοτροφίας, στον περιορισμό του μορφωτικού επιπέδου, στον περιορισμότου βοιωτικού επιπέδου, στον περιορισμό της οικογένειας, στον περιορισμότης ανθρωπότητας όπως πολύ σωστά διατύπωσε και ο φίλτατος Ted Turner(αρχή της παρούσας ανάρτησης) βάζοντας αριθμούς (δηλαδή μείωση στο 95% του παγκόσμιου πληθυσμού) στα εξής:
“Ένα ακόμα θετικό σημείο είναι πως οι ρυθμοί αύξησης του πληθυσμού έχουν μειωθεί παγκοσμίως[…]” ΙΙ, 8
“Η σημερινή πτώση των ρυθμών αύξησης του πληθυσμού θα πρέπει να προωθείται περαιτέρω με εθνικές και διεθνείς πολιτικές […]” ΙΙΙ, 30. (Agenda 21, κείμενο Ηνωμένων Εθνών S/19-2 στις 19/9/1997).
Ένας από τους πολλούς τρόπους εφαρμογής μη αύξησης πληθυσμού, είναι τα γνωστά μας chemtrails, κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνει και ο πρώην διευθυντής του FBI, Ted Gunderson. Όλα τα παραπάνω έχουν αποφασιστεί και υπογραφεί στις 14 Ιουνίου 1992, στο Ρίο Ντε Τζανέϊρο της Βραζιλίας, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, από 178 κυβερνητικές αντιπροσωπείες κρατών μελών του ΟΗΕ (συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας), μέλη ΜΚΟ, τοπικών αρχών, αντιπρόσωπους αναπτυξιακών και περιβαλλοντικών οργανώσεων 120 χωρών και βασίζονται στο “Report From The Iron Mountain”.
Τα χαρακτηριστικά της αειφόρου ανάπτυξης
Η αειφόρος ανάπτυξη έχει µερικά γνωρίσµατα που την διαφοροποιούν σε σχέση µε τις άλλες µορφές ανάπτυξης που έκαναν την εµφάνισή τους τις τελευταίες µεταπολεµικές δεκαετίες, όπως για παράδειγµα, το κλασσικό µοντέλο ανάπτυξης ή το µοντέλο της απεριόριστης ανάπτυξης. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι: η άµεση σύνδεσή της µε το περιβάλλον, η αναφορά της στην ανάγκη κάλυψης των µελλοντικών αναγκών, η αναφορά στη διασφάλιση και βελτίωση της ποιότητα ζωής, η αναφορά στην ισότητα των ευκαιριών, η αναφορά στη δράση µε αυξηµένη περίσκεψη και τέλος η ανάγκη σφαιρικής εξέτασης των δράσεων και ενεργειών που επηρεάζουν το περιβάλλον.
Α. Περιβάλλον. Η φέρουσα ικανότητα των οικοσυστηµάτων οριοθετεί τα ακρότατα όρια της ανθρώπινης δράσης και συµπεριφοράς. Το ξεπέρασµα της φέρουσας ικανότητας οδηγεί σε µη αναστρέψιµη κάµψη των φυσικών οικοσυστηµάτων. Έτσι, όλες µας οι δράσεις, πρέπει να γίνονται µέσα στα όρια της φέρουσας ικανότητας για να παραδώσουµε στους απογόνους µας τα φυσικά οικοσυστήµατα µε αλώβητη την ικανότητά τους να στηρίζουν την ανθρώπινη παρουσία σε αυτόν τον πλανήτη. Μερικά παραδείγµατα ίσως είναι χρήσιµα για να κατανοήσουµε τη φέρουσα ικανότητα. Σε κάθε βοσκότοπο της χώρας µας πρέπει να προσδιορίσουµε τη φέρουσα ικανότητά του, τον αριθµό δηλαδή των ζώων που µπορούν να βοσκήσουν σε αυτόν χωρίς να υποβαθµιστεί ο βοσκότοπος, χωρίς δηλαδή να χάσει την ικανότητά του να παράγει κάθε χρόνο το χόρτο που χρειάζεται για τη διατροφή του συγκεκριµένου αριθµού ζώων. Αν για παράδειγµα η βοσκοικανότητα ενός βοσκοτόπου είναι 1200 αιγοπρόβατα δεν πρέπει να εγκαταστήσουµε σε αυτόν 2000 ζώα. Αν το κάνουµε σε λίγα χρόνια θα φανούν τα πρώτα αποτελέσµατα της υποβάθµισης του βοσκοτόπου. Το ίδιο πρέπει να γίνει και µε τον τουρισµό. Σε κάθε νησιωτική περιοχή πρέπει να προσδιορίσουµε τη φέρουσα ικανότητα σε παραθεριστές και να σταµατήσουµε να εκδίδουµε οικοδοµικές άδειες, αν έχει ξεπεραστεί η φέρουσα ικανότητα.
Όπως αντιλαμβάνεστε από τα παραπάνω, η Ατζέντα 21 μας εισάγει στον κόσμο της νέας τάξης πραγμάτων, όπου τα πάντα θα είναι ελεγχόμενα και ουδεμία ελεύθερη κίνηση θα επιτρέπεται. Οι κινηματογραφικές παραγωγές τύπου Matrix θα φαντάζουν πολύ κατανοητές σε σχέση με την κατάσταση που θα’ χει διαμορφωθεί, ακόμα και όσον αφορά την αντίληψη ότι αυτή η κατάσταση όντως θα υφίσταται.
Η ταινία Matrix περιγράφει ένα μέλλον στο οποίο ο κόσμος όπως τον ξέρουμε εμείς είναι ουσιαστικά το Matrix, μια εικονική πραγματικότητα που δημιουργήθηκε και συντηρείται από νοήμονες μηχανές προκειμένου να κατευνάσει, υποτάξει και εκμεταλλευτεί τον ανίδεο ανθρώπινο πληθυσμό ως πηγή ενέργειας με την υποχρεωτική σύνδεση του στο Matrix μέσω μοσχευμάτων. Περιέχει πολυάριθμες αναφορές στις υποκουλτούρες του κυβερνοπάνκ και των χάκερ, φιλοσοφικές και θρησκευτικές ιδέες, μεσσιανισμό και καρτεσιανισμό, αλλά και σωκρατικό και πλατωνικό ιδεαλισμό. Παρουσιάζεται, εξάλλου, δανεισμός πολλών στοιχείων της Πλατωνικής Αλληγορίας του Σπηλαίου, τονίζοντας το φιλοσοφικό υπόβαθρο του έργου.
Ένα ενδιαφέρον video μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:
Β. Μελλοντικότητα. Έχουµε ηθική υποχρέωση να διατηρήσουµε τη δυνατότητα των µελλοντικών γενεών να καλύψουν και αυτές τις δικές τους ανάγκες από το φυσικό περιβάλλον, όπως ακριβώς το έκανε και η δική µας γενιά.
Γ. Ποιότητα ζωής. Η ποιότητα ζωής των ανθρώπων δεν έχει µόνο υλική βάση. Έχει διαστάσεις κοινωνικές, πολιτισµικές, ηθικές και πνευµατικές και πρέπει να αντιµετωπίζεται µε µια τέτοια σύνθετη θεώρηση.
Δ. Ισότητα. Ο πλούτος, οι ευκαιρίες και οι ευθύνες πρέπει να µοιράζονται ισότιµα µεταξύ των κρατών και µεταξύ των κοινωνικών οµάδων σε µια χώρα. Ιδιαίτερη κοινωνική φροντίδα πρέπει να κατευθύνεται στους άπορους και τα άτοµα µε ειδικές ανάγκες.
Ε. Η αρχή της προφύλαξης. Εάν αµφιβάλουµε για τις περιβαλλοντικές επιδράσεις κάποιων δράσεων ή αναπτυξιακών έργων, το βάρος πρέπει να γέρνει πάντα προς τη µεριά της προστασίας του περιβάλλοντος.
ΣΤ. Σφαιρική σκέψη. Η επίλυση των σύνθετων περιβαλλοντικών προβληµάτων απαιτεί να λάβουµε υπόψη µας όλους τους παράγοντες που συνθέτουν το υπό εξέταση πρόβληµα. Οι αναγνώστες µας προφανώς αντιλαµβάνονται ότι η τοπική ανάπτυξη, όπως την έχουµε αναλύσει στο βιβλίο αυτό, βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης και της Ατζέντα 21. Εποµένως, η ανάγκη διάδοσης των αρχών της τοπικής ανάπτυξης στις τοπικές κοινωνίες καθίσταται περισσότερο από ποτέ, ιδιαίτερα επιβεβληµένη.
Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Τοπική Ατζέντα 21
Όπως έχουµε ήδη αναφέρει, η Ατζέντα 21 αναγνωρίζει ότι οι τοπικές αρχές παίζουν έναν πολύ σπουδαίο ρόλο στην υλοποίηση των αρχών της αειφόρου ανάπτυξης. Αυτός ο ισχυρισµός µπορεί να θεµελιωθεί σε µια σειρά από αιτίες, όπως: Α. αντιπροσωπεύουν την τοπική κοινωνία, Β. επηρεάζουν µε τη δράση τους την ποιότητα της ζωής των πολιτών, Γ. διαχειρίζονται µεγάλα τµήµατα του δοµηµένου και φυσικού περιβάλλοντος, Δ. ως η κοντινότερη προς τους πολίτες αρχή, η ΤΑ µπορεί να τους επηρεάσει µέσω ενηµερωτικών εκστρατειών, παροχή συµβουλών, και µέσα από χειροπιαστά παραδείγµατα κατάλληλης συµπεριφοράς. Για όλους αυτούς τους λόγους και δεδοµένου ότι η προστασία του περιβάλλοντος και των πόρων του, εξαρτάται από τη συµπεριφορά του καθενός πολίτη µιας χώρας, η ΤΑ είναι αυτή που µπορεί να οργανώσει και συντονίσει δράσεις που θα µας φέρουν κοντύτερα προς τις αρχές της αειφορίας.
Αναλυτικότερα για το τι συνεπάγεται η Τοπική Ατζέντα 21 εδώ:
