Η ΥΠΕΚΦΥΓΗ ΚΑΙ Η ΔΕΙΛΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Κάνοντας έναν ποιοτικό και ποσοτικό απολογισμό αναφορικά με το τι πράττει το εθνικιστικό ρεύμα της εποχής μας και πως αυτό επηρεάζει τα πράγματα, αν τα επηρεάζει καθοιονδήποτε τρόπο και στον όποιο βαθμό, δράττουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες σκέψεις που ίσως κάνετε και εσείς οι ίδιοι ενδόμυχα στο πλαίσιο μιας αναμέτρησης με τον εαυτό σας. Τα συμπεράσματα στην πλειοψηφία τους είναι αποκαρδιωτικά, παρ’ αυτά απελευθερωτικά για όποιον είναι λάτρης της αλήθειας. Στόχος μας είναι να αφυπνίσουμε φυλακισμένες συνειδήσεις και όχι να αποδώσουμε χαρακτηρισμούς εκεί που αυτοί δεν έχουν δικαιολογημένα έρεισμα.

Οι ειλικρινείς αγωνιστές δεν επηρεάζονται από καταμετρήσεις και λογικές που ξεφεύγουν της δραστηριότητάς τους.

Μολαταύτα, πρέπει να ειπωθούν αλήθειες που πονάνε ορισμένους και δικαιώνουν κάποιους άλλους. Η κάθαρση που ζητούν πολλοί εντός και εκτός «εθνικιστικού χώρου» αποτελεί την προβληματική του παρόντος. Κάθαρση θα γίνει μόνο αν αναμετρηθείτε με τον εαυτό σας και μόνο αν δεχτείτε την ετυμηγορία της λαϊκής βάσης. Ο καθείς οφείλει να κρίνει πρώτος τον εαυτόν του και ύστερα να κριθεί από το σύνολο.

Οι εντός του «εθνικιστικού χώρου» θα πρέπει να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους, αναλογιζόμενοι τι έπραξαν όλα αυτά τα χρόνια, όπως και τι θα όφειλαν να είχαν πράξει προτού φτάσουμε ως λαός και ως κοινωνία στα σημερινά τραγικά για το έθνος αποτελέσματα. Οι ευθύνες βαραίνουν τους πάντες και ουδείς είναι αναντικατάστατος. Οι εκτός του «εθνικιστικού χώρου» βαρύνονται με την ευθύνη ότι περίμεναν από άχρηστους απ’ ότι φαίνεται ανθρώπους να τους βγάλουν από το αδιέξοδο στο οποίο σήμερα εκείνοι βρίσκονται. Βαρύνονται λιγότερο από τους λαθρεπιβάτες του «εθνικιστικού χώρου», διότι δεν μπορεί ποτέ να κατηγορήσει κανείς όσους αποδέχονται ότι είναι δειλοί για να κάνουν το οτιδήποτε. Στον αντίποδα, τους «παλικαράδες» που τόσα χρόνια πουλάνε δράκους και σε συσκευασία δώρου το παραμύθι, μπορούμε να τους κρίνουμε για μύριους λόγους.

Με κριτική σκέψη, καταλήξαμε στα εξής συμπεράσματα που χαρακτηρίζουν τον εσμό του «εθνικιστικού χώρου». Μπορούμε να πούμε πολλά και για πολλούς από όλους όσους απαρτίζουν αυτό το συνονθύλευμα αξιών, ωστόσο δεν θα το κάνουμε για να στερήσουμε την ακοπίαστη χαρά στους αντίπαλούς μας.Ο ελληνικός λαός, θύμα της δόλιας προπαγάνδας και της απροσμέτρητης πλύσης εγκεφάλου που έχει υποστεί εδώ και αρκετές δεκαετίες, σαφώς δεν είναι άμοιρος ευθυνών και δεν του δίνουμε συγχωροχάρτι σε καμία περίπτωση. Όμως, ο λαός αυτός έχει το ελαφρυντικό ότι δεν πήρε τις πρωτοβουλίες που έπρεπε να πάρει και δεν βρήκε ικανά πρόσωπα που να τον προσελκύσουν στις τάξεις τους ή και στις ιδέες του.

 

Θα εκθέσουμε ορισμένα παραδείγματα, τα οποία βαραίνουν τους προαναφερθέντες «παλικαράδες». Άλλοι μπουκάρουν από λεπτό σε λεπτό στην Κωνσταντινούπολη, άλλοι λίγο πιο κάτω επισκευάζουν τα τανκ του Πολυτεχνείου και άλλοι λαδώνουν τις γερμανικές συλλεκτικές ρέπλικες ατενίζοντας τον αγκυλωτό στην αυλή του σπιτιού τους…

Επιχείρημα 1^ο: Θα θυσιαστώ εγώ ώστε να σώσω τη χώρα μου από τους πασοκτζήδες, τους νεοδημοκράτες, τους κουκουέδες, τους συριζαίους και τα λοιπά κομματόσκυλα που ψήφιζαν τα κόμματα που μας εξαθλίωσαν και φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση;

Κύριοι, το επιχείρημα σας αποδεικνύει ότι κάθε άλλο από ιδεαλιστές και ιδεολόγοι είστε. Παριστάνετε τους αγωνιστές και τους ειδήμονες και δεν είστε τίποτα άλλο από αυτό που δήθεν πολεμάτε. Επομένως, δεν διαθέτετε όραμα και καλή πρόθεση για τον τόπο που τόσο «υπεραγαπάτε». Είστε αυλοκόλακες, περιαυτολόγοι, μυξοπερήφανοι και χομπίστες. Κατά τη γνώμη μας, δεν πιστεύετε καν τα όσα περηφανεύεστε στους γύρω σας ότι πιστεύετε και κοροϊδεύετε μάταια τον εαυτό σας ότι τα πιστεύετε. Όποιος πιστεύει σε κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, ΜΑΧΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ! Τα έργα του «εθνικιστικού χώρου» δείχνουν ανημποριά, δειλία και σεχταρισμό μέχρι αηδίας. Όπου ο «εθνικιστικός χώρος» όλα αυτά τα χρόνια έπρεπε να αποδείξει ότι είναι αδέσμευτος συμφερόντων και μεγάλων αφεντικών ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΕ. Οι παρίες του προσέτρεχαν σαν καλά δουλικά να εκπληρώσουν τα κάλπικα οράματα που τους πωλούσαν σε τιμή ευκαιρίας τα εκάστοτε μεγαλόσχημα αφεντικά του. Κοινώς, ΑΠΟΤΥΧΑΤΕ! Η αποτυχία είναι σαν τα σκατά. Όπου κι αν τα πατήσεις, η σκατίλα σε συνοδεύει όπου κι αν σταθείς… Εθνικισμός σημαίνει αγώνας, σημαίνει θυσία για το καλό της πατρίδας και του λαού. Οποιαδήποτε άλλη πρόφαση φανερώνει δειλία και έλλειψη πίστης.

Επιχείρημα 2^ο: Η ιδεολογία μας είναι εναντίον της βίας. Την βία την ασκεί το κράτος και το παρακράτος. Εμείς είμαστε πολιτισμένοι. Εμείς έχουμε αρχές.

Αυτό κι αν χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Το έχουμε και το έχετε ακούσει αμέτρητες φορές. Κατάντησε γελοιότητα. Η πολιτική βία, όπως και αν την μεταφράσει και να την αντιμετωπίσει το εκάστοτε καθεστώς, δεν αποτελεί μομφή για τους ασκούντες αυτήν. Η αδράνεια είναι αυτό που μας καταλογίζουν οι μάζες. Η αδράνεια είναι η ντροπή. Το κράτος μπορεί να ασκεί όποια βία θέλει και μπορεί και το ίδιο και το παρακράτος του. Η πολιτική βία δεν σχετίζεται στο ελάχιστο με το πολιτισμικό επίπεδο ενός λαού που αγωνίζεται για την αυτοδιάθεσή του και το δικαίωμά του να ζει σε μια ελεύθερη πατρίδα. Η πολιτική βία των καταπιεσμένων Ελλήνων είναι καθόλα δίκαιη και νόμιμη συνειδησιακά. Τις ξιπασμένες αρχές των «ιδεολόγων» τις έχει γραμμένες πατόκορφα στα κατάστιχά του το εκάστοτε καθεστώς. Ο Μάο Τσε-Τουγκ είπε κάποτε πως «η δύναμη εκπηγάζει από την κάνη των όπλων», για να τον συμπληρώσει αργότερα ο αντάρτης πόλης Joseph Tommasi αναφερόμενος στην πολιτική ισχύ. Οι ασκούντες πολιτική βία νομιμοποιούνται στην συνείδηση του λαού, εφόσον ασκούν αντι-κρατική βία, μια βία που λειτουργεί ως αντι-βια στην ανίερη βίαιη συμμαχία κράτους και παρακράτους.

Αυτό είναι το παραμυθάκι των δειλών και των επαγγελματιών της πολιτικής. Δεν θα τους ακούσετε ποτέ να κάνουν λόγο για απελευθερωτικούς αγώνες. Θα τους ξεχωρίσετε από την νοσταλγία με την οποία μιλούν για τα κατορθώματα άλλων. Εμείς θέλουμε να αποκαταστήσουμε την ενεργητική φωνή και να συντρίψουμε την παθητική φωνή που τόσο επιβλαβής απεδείχθη στην περίπτωση του ελληνικού «εθνικιστικού χώρου».

Επιχείρημα 3^ο: Διδάσκειν διά του παραδείγματος. Εσωτερική μεταμόρφωση προ της δράσεως. Διαλογισμός και κατανόηση της ιδεολογίας.

Το επιχείρημα αυτό θυμίζει μπάμιες με κολοκύθια. Οι δειλοί και οι συμπλεγματικοί πάντοτε βρίσκουν ένα μύθευμα για να καλύψουν την αδυναμία τους όταν αντιλαμβάνονται ότι εκτίθενται προ άγνωστων κινδύνων και πρέπει να παλέψουν εντός ενός εχθρικού περιβάλλοντος για να επιβιώσουν ή να αποδείξουν όσα έλεγαν και περηφανευόντουσαν πανταχόθεν. Στην μεταπολιτευτική ιστορία του «εθνικιστικού χώρου», τα παραδείγματα ανιδιοτελών εθνικών και αντισυστημικών αγωνιστών προσμετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Χωρίς διάθεση υποτίμησης του των αγώνων των τόσων και τόσων ανώνυμων αγωνιστών που πλαισίωσαν τις τάξεις αυτού, υπονοούμε τους επιφανείς αυτού λόγω πολιτικών διώξεων που υπέστησαν για τις ιδέες τους. Δεν χρειάζονται περαιτέρω επεξηγήσεις. Μ’ αυτά και μ’ αυτά καταλήξαμε στο σήμερα, στην ντροπιαστική ειρήνη της δημοκρατίας στην οποία δεξιοί και αριστεροί, πρόσωπα και χώροι υποτάσσονται χωρίς καν να πολεμήσουν. Με την λογική του αριβίστα και του αμπελοφιλόσοφου, ούτε κινηματική συνείδηση δημιουργήθηκε από τους φορείς του «εθνικιστικού χώρου» επί τόσες και τόσες δεκαετίες, αλλά ούτε και οι στοιχειώδεις δομές για να υποστηρίξουν μια τέτοια κινηματική συνείδηση.

 Το μόνο που μπορούμε να καταθέσουμε ως απολογισμό των πεπραγμένων αυτού του «εθνικιστικού χώρου» είναι κατινιές, κόμπλεξ, ρουφιανιλίκια, γραφικότητα, εκλογολαγνεία, ιδεολογική σύγχυση, αποτυχία. Άντε και μια εκλογική επιτυχία, διότι επιτυχία τραβηγμένη από τα μαλλιά είναι αν το καλοσκεφτείτε. Στον καιρό της απόλυτης εξαθλίωσης, όπου οι Έλληνες καταλήγουν να τρώνε μεσημεριανό στους κάδους των απορριμμάτων, μια εκλογική επιτυχία σε έναν «εθνικιστικό χώρο» που θα έπρεπε να έχει τιμωρήσει δίχως καμία ηθική ένσταση και δια της κάνης των όπλων το ένοχο πολιτικό κατεστημένο, μια τέτοια νίκη, κάθε άλλο παρά νίκη για εμάς θεωρείται, αλλά φαντάζει μια ευγενική παραχώρηση από το ίδιο το καθεστώς εν ονόματι της αποσόβησης της λαϊκής οργής.

Η εικόνα του «εθνικιστικού χώρου» σήμερα, πέραν μεμονωμένων περιπτώσεων αγωνιστών κυμαίνεται μεταξύ γρατσουνίσματος ηλεκτρικής κιθάρας, κατάποσης άπειρων λίτρων μπύρας, ιδεολογικού μπασταρδέματος, εγκεφαλικού σκυροδέματος, ορειβασίας και φωτογραφικής παπάτζας από επιδείξεις πολεμικών τεχνών για αρχάριους, χαιρετούρες και σβάστικες που δεν τις χωράει το μέγεθος μιας μπλούζας, κανονιοβολισμοί των SS από κάθε μεριά του πλανήτη, φιλοσοφίες που δεν μπορεί να κατανοήσει έστω και ένας συμπατριώτης μας στην προσπάθειά του να εντρυφήσει εν τω βάθει, κάλπες, νεόκοπους κομματικούς σχηματισμούς που αγωνίζονται για να κλέψουν ο ένας τις ψήφους των αλλονών, ηλεκτρονικές ιστιοσανίδες με αερογραφίες και καλλιγραφίες αρχαιοελληνικών χαρακτήρων και πόσα ακόμα.

Το κυριότερο! Κοροϊδεύοντας τους αντίπαλούς μας ότι εκείνοι είναι τα παιδιά-θύματα του ίντερνετ, διαπιστώσαμε ότι τελικώς ο «εθνικιστικός χώρος» έχει πάρει το βραβείο του χώρου με τους πιο πολλούς ηλεκτρονικούς ΜΑΚΑΚΕΣ!

Αν απαριθμήσουμε τις εκατοντάδες των «εθνικιστικών» και «εναλλακτικών» ιστοσελίδων και την αριθμητική δυναμική αντιστοιχία σε αυτές των διαχειριστών τους στο πεζοδρόμιο και τον πολιτικό ακτιβισμό, εκεί θα ξεσπάσουμε σε αυθόρμητα γέλια και αριστοφανικά χαχανητά. Ο καθένας εξ’ αυτών συντηρεί από καμιά δεκαριά blog τουλάχιστον, σχεδόν δεν προλαβαίνει να κοιμηθεί για να καταφέρει να ενημερώσει τους συμπατριώτες μας και το αποτέλεσμα είναι φτού και βγαίνω. Στο δρόμο ανύπαρκτοι.  Χαμένοι μέσα στις ιστορικές μπούρδες που πλασάρουν στα κορόιδα και παίζοντας κρυφτούλι μεταξύ τους, στα στενά όρια ενός περιθωριοποιημένου πολιτικού χώρου που βιάζεται να δει λίγο φως με αρπαχτές.

Κορώνες μου, παίζοντας «εθνικιστική τσιγκολελέτα», σπάσατε τα αυγά και φτιάξατε ομελέτα.  Δεν το’ χετε, κουβαδάκι επ’ ώμου και άλλη ακρογιαλιά. Η Ελλάδα είναι μια ωραία χώρα με υπέροχες ακρογιαλιές. Θα βρείτε…

Πλέον δεν υπάρχουν άνθρωποι για αυτούς, αλλά πλήκτρα. Πως αυτοί οι κακομοίρηδες να κάνουν αγώνα και να δράσουν ριζοσπαστικά; Όλο τους το είναι έχει αναλωθεί σε διαδικτυακές παπαριές και δεν έχουν κουράγιο καν να σκεφτούν. Όσο και να διαβάσει κανείς, άμα δεν το έχει στο αίμα του να δράσει, δεν θα δράσει ποτέ. Φανταστείτε, αν κάποιος είναι έτσι όπως τον περιγράφουμε και συναναστρέφεται διαρκώς με νέρντς και πολιτικά νετρόνια πως θα γίνει!!! Ούτε να το σκέφτεστε!

Τα επιχειρήματα που μπορούμε να ορθώσουμε σαν μαχαίρια απέναντι στους αδρανείς και τους νοητικά άρρωστους και ανίκανους για οποιαδήποτε παράτολμη και ριζοσπαστική δραστηριότητα, σκοπός της οποίας παραμένει πάντοτε η εθνική και κοινωνική επανάσταση είναι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες. Το ίδιο και οι απαντήσεις που μπορούμε να δώσουμε σε όσους διατηρούν απορίες ή αμφιβολίες περί των όσων λέγουμε. Το ραντεβού στους δρόμους της φωτιάς παραμένει πάνω από χρόνους και ιδεατά οδοφράγματα του καθεστώτος!

Ο λόγος μας είναι απλός, ανθρώπινος. Η ξύλινη γλώσσα και οι λεκτικές καρικατούρες μακριά από μας. Η διαχωρισμένη πραγματικότητα, η οποία φαίνεται να ρουφάει σαν άλλη καταβόθρα τους συναγωνιστές, ο γυάλινος και φανταχτερός «εθνικιστικός χώρος» του συμβιβασμού, της υποτέλειας, της αδράνειας, της ύπνωσης, των παρωπίδων, της ειρήνης και της δημοκρατικής νομιμότητας, όλα αυτά μας βρίσκουν στην αντίπερα όχθη.

Για εμάς, όποιος δηλώνει Εθνικιστής και Εθνικοσοσιαλιστής και δεν πράττει τα δέοντα είναι ένα κοινό ανθρώπινο άψυχο παράσιτο. Για εμάς δεν νοείται Εθνικιστής και Εθνικοσοσιαλιστής να αποδέχεται την παθητικότητα που του πλασάρουν τα διάφορα άβγαλτα και πεπειραμένα αφεντικά. Ο βόθρος του «εθνικιστικού χώρου» βρωμάει όσο και τα δακρυγόνα της σάπιας δημοκρατίας τους.

Όσοι διατηρείτε αμόλυντη τη συνείδησή σας, πολεμήστε λυσσαλέα. Όσοι εμμένετε στην υπεκφυγή του καθήκοντος, η λαϊκή οργή θα θερίσει τα κρίματά σας. Όσοι ζωντανοί παραμείνετε στις επάλξεις του αγώνα και μακριά από την ανακύκλωση των βόθρων του «εθνικιστικού χώρου».

Δεν ανήκαμε ποτέ σε αυτόν, δεν ανήκουμε σε αυτόν, δεν θα ανήκουμε ποτέ. Θα ανήκουμε για πάντα στο έθνος και τη φυλή μας. Οι υπόλοιποι ας κρεμαστούν μόνοι τους από τα λουριά των αφεντικών τους.

Πέραν των ιερών οστών των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, εμείς οι ζωντανοί έχουμε καθήκον να παραμείνουμε ζωντανοί τω πνεύματι σε μια εποχή που αλώνει συνειδήσεις και αξίες και απαράβατο καθήκον μας είναι να συντροφεύσουμε στο αιμάτινο ταξίδι της εθνεγερσίας τους νεκρούς ήρωες του ελληνισμού για την λατρεία της θυσίας.

Εμείς είμαστε το πρώτο φως που ανατέλλει μετά την ολική συντριβή του παρόντος. Κανένας συμβιβασμός με το αβίωτο παρόν. Εθνικισμός σημαίνει Πόλεμος! Πόλεμος ανίερος, ανορθόδοξος στις μεθόδους του, αμείλικτος στις τακτικές του…

ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!

ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ