Η απώλεια έγινε συνήθειά όλων μας. Η θλίψη έγινε δεύτερη φύση του λαού μας. Οι συμπατριώτες μας βυθισμένοι στον λήθαργο της ήττας, λαβωμένοι από το εφιαλτικό δόγμα του σοκ, μουδιασμένοι στην ψυχή, παραπατάνε χαμένοι σε έναν λαβύρινθο χωρίς γυρισμό. Ουρλιάζουν, κλαίνε, αυτοκτονούν, έχουν χάσει κάθε ελπίδα για ζωή. Δεν πιστεύουν ότι θα ξεφύγουν από την φουρτούνα που έρχεται, ωστόσο δεν αγωνίζονται για να σωθούν.
Ο αγώνας για τη σωτηρία ύστερα από ένα κοινωνικό ναυάγιο, δεν έρχεται μέσα από το πλαστικό σωσίβιο που σου πετάνε οι φερόμενοι ως λυτρωτές σου, αλλά από την ελπίδα που δημιουργείς εσύ ο ίδιος βασιζόμενος στις δικές σου δυνάμεις. Υπάρχουν δύο βασικά είδη ηττημένων. Υπάρχουν αυτοί που δέχονται την ήττα τους αδιαμαρτύρητα και με σκυμμένο το κεφάλι και εκείνοι που συμφιλιώνονται με την ήττα που ενδεχομένως θα προκύψει έπειτα από μια χλιαρή διαπάλη που οφείλεται στον οίκτο του νικητή έναντι του προ πολλού ηττημένου. Το μυαλό όλων κοντεύει να σπάσει από τους κλυδωνισμούς που δημιουργούν οι αφόρητες πιέσεις ενός πνευματικά μολυσμένου περιβάλλοντος και οι επιταγές της αβάσταχτης ελαφρότητας του εφήμερου ρου της καθημερινότητας.
Οι κραυγές αγωνίας, οι άγριες φωνές, οι διαμαρτυρίες, το κλάμα απ’ έξω από τα υπουργικά κτήρια, οι πορείες “εθνικής ενότητας” με τους μικροαστούς, τα γιαούρτια στα μούτρα των πολιτικών μοιάζουν πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που αξίζουν. Στον καταπιεστή και τον καταπατητή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν απαντάς με περιφρόνηση, με ιδεαλισμό, με πνευματικότητα, με άναρθρες κραυγές που ταιριάζουν σε δειλούς. Στους ταριχευτές της ζωής μας, σε αυτούς που μας στέρησαν το δικαίωμα στο όνειρο, στους βιαστές της ψυχής μας, στους δολοφόνους των παιδιών μας, των συγγενών μας, δεν απαντάμε με τσιρίγματα. Απαντάμε με κοινωνικό όλεθρο. Απαντάμε με άλογη βία, απαντάμε με δίκαιη βία, όπου καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. Στον θάνατο απαντάμε με θάνατο. Στις νόμιμες δολοφονίες Ελλήνων δεν απαντάμε με πολιτική χαρτοπαιξία και αδιάφορα σφυρίγματα.
Οι πράξεις που δεν αντικατοπτρίζουν την εμπέδωση και την βιωματική μιας αντίληψης για το πολιτικό γίγνεσθαι είναι κενές ουσίας. Όπως και μια πολιτική αντίληψη που δεν συνοδεύεται από ισάξια έργα είναι ακρωτηριασμένη, ίσως και επιβλαβής για όλους.
Δεν υπάρχουν σανίδες σωτηρίες σε ένα πλοίο που βυθίζεται και όλοι αναζητούν να πιαστούν από κάπου και σκοτώνουν χωρίς πολλά-πολλά τον διπλανό τους για να επιβιώσουν. Σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης δεν χωρούν αναφιλητά και ευχολόγια. Σε συνθήκες πανικού δεν υπάρχουν έξοδοι κινδύνου ή συνταγές συντονισμένης σωτηρίας. Στο σαπιοκάραβο που λέγεται Ελλάς, υπάρχουν μόνο αγνοούμενοι, ναυαγοί και νεκροί. Στο σαπιοκάραβο αυτό δεν διαλέξαμε να είμαστε επιβάτες, ωστόσο επιλέξαμε να μην βρεθούμε στην δεινή θέση που θα μας κατέτασσε αμέσως στις τρείς αυτές κατηγορίες. Επιλέξαμε να πολεμήσουμε την κατάλληλη στιγμή κι όχι όταν θα είναι πια πολύ αργά για οποιοδήποτε αγώνα. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, μπορούμε να τρέξουμε όμως μέσα στο χρόνο και να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων απορρίπτοντας τους συμφιλιωτές με το υπάρχον και την τακτική ήττα που προτείνουν.
Οι δικές μας ματιές παραμένουν κοφτερές, οι συνειδήσεις μας είναι ανυπότακτες, οι ψυχές μας είναι ακόμα ταξιδιάρες και τα λόγια μας λυτρωτικά. Αρκούν λίγες λέξεις για να γνέψουμε καταφατικά στον πόλεμο. Οι ματιές μας λένε πολλά, οι πράξεις μας περισσότερα. Θέλουμε να πυρπολήσουμε τις ψυχές σας. Η φωτιά που καίει μέσα μας είναι ικανή να φωτίσει τον παράλογο κόσμο στον οποίο φυτοζωείτε, να δώσει πνοή στα άψυχα κορμιά σας που στοιβάζονται στις γκρίζες μητροπόλεις. Ανήκουμε σε μια γενιά που δεν έγινε λεία του καπιταλιστικού ολέθρου.
Φτύνουμε τα εφήμερα αγαθά μιας κοινωνίας που έμαθε να αποθεώνει το χρήμα και να εξαργυρώνει την υποταγή της με δανεικά. Είμαστε αυτοί που δεν ανήκουν στις πλειάδες των ανθρώπων που συμβιβάζονται με ένα ξεροκόμματο. Χάρισμά τους.
Είμαστε αυτοί που δεν υπολογίστηκαν στις ταξινομήσεις και τις στατιστικές των αναλυτών της ανθρωπογεωγραφίας. Δεν ανήκουμε στη φυλή των εφήμερων ανθρώπων.
Με αηδία που ξεχειλίζει και περίσσιο μίσος παρακολουθούμε τους μικροαστούς χωροφύλακες σωμάτων και ψυχών του «εθνικιστικού χώρου» να κάθονται ΑΠΡΑΓΟΙ σαν δειλά ανθρωπάκια που ήρθαν ενώπιον των ευθυνών τους και ΑΝΙΚΑΝΟΙ να πράξουν τα δέοντα, αντί του να παριστάνουν τους ικέτες των δημίων τους. Τους παρατηρούμε να κάθονται με σταυρωμένα χέρια και να υπομένουν, άλλοι στον ίδιο βαθμό το μαρτύριο που βιώνουν οι συμπατριώτες μας και άλλοι να λένε ψέματα στον εαυτό τους από δειλία και συμμορφωτισμό στο σύστημα που τους εξέθρεψε και άλλοι πιο σώφρονες να εμμένουν στον πολιτικό ορθολογισμό τους. Όλοι τους εξυπηρετούν ένα παιχνίδι μικροπολιτικών συμφερόντων. Φοβούνται να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους και παρακαλάνε να γλιτώσουν από την κοινωνική θύελλα για να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους. Κανείς τους δεν αξίζει να βρεθεί στην ίδια γραμμή μάχης με μας. Στο πλευρό μας θα βρεθούν μόνο οι ατρόμητοι, οι λίγοι, οι πραγματικοί εθνικιστές.
Είμαστε μια φυλή περήφανων ανθρώπων και θα προτιμήσουμε να πεθάνουμε όρθιοι ωστόσο αγωνιζόμενοι μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μας στα συντρίμμια της γης των προγόνων μας. Έχουμε βαθιά χαραγμένο στην ψυχή μας έναν όρκο ιερό που θα τηρήσουμε όπως οι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές. Να μην προτιμήσουμε τη ζωή από την ελευθέρια, ούτε τους αρχηγούς μας να παρατήσουμε, είτε ζωντανούς είτε νεκρούς, αλλά όσους συμπολεμιστές μας σκοτωθούν στη μάχη να τους θάψουμε. Αυτός είναι ένας τιμημένος πολιτικός αυτοσκοπός μας.
Καθήκον όλων μας είναι να αποτρέψουμε όχι μόνο την ατιμωρησία των προδοτών της πατρίδας μας, αλλά το κυριότερο να μην αφήσουμε ελεύθερο το πεδίο στους επίδοξους πολιτικάντηδες ,ώστε να έρθουν στα πράγματα ως άλλοι σωτήρες ενός εξαθλιωμένου λαού. Η Δημοκρατία προκαλεί το μίσος μας γιατί είναι το πολίτευμα που χρησιμοποιούν όλα τα πουλημένα τομάρια, κατηγορώντας το και υβρίζοντάς το, ώστε να το ανατρέψουν από μέσα και να εγκαθιδρύσουν τα πολύχρωμα βασίλειά τους.
Είμαστε η φυλή της ολικής ανατροπής, οι σύγχρονοι ιερόσυλοι της Νέας Καρχηδόνας που βάζουμε φωτιά στον σάπιο κόσμο σας με ένα νεύμα μας… Έχουμε μια καρδιά που δεν συμβιβάζεται και έναν πλούτο που δεν εξαγοράζεται…
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
