Ουδείς σήμερα μπορεί να προβάλει την οποιαδήποτε ένσταση ότι η πατρίδα μας, όπως την ξέρουμε, καταρρέει παντοιοτρόπως. Ότι ο κοινωνικός ιστός της έχει απολέσει την συνοχή του. Ότι η πολεμική που της ασκούν τα διάφορα εγχώρια και εξωγενή κέντρα είναι κάτι σύνηθες και αντιμετωπίσιμο με συμβατικά πολιτικά μέσα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, αλλά συγχρόνως και ούτε κάτι που προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Η άλυσος των γεγονότων αποδεικνύει πως όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας αποτελούν κομμάτι ενός ευρύτερου απόκρυφου σχεδιασμού, την ροή και τις απώτερες σκοπιμότητες του οποίου μπορούμε να αντιληφθούμε. Εξαιτίας αυτού ουδείς δύναται να προβλέψει την έκβαση και την τροπή που μπορεί να έχουν τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα. Το όλον μοιάζει με την ανάδυση μιας τάξης μέσα από την συντριβή της παρούσης και εν δυνάμει με την αποκατάσταση μιας τάξεως πάνω στην αταξία του παρόντος.
Ο ψυχολογικός πόλεμος πρώτα και κύρια και η πολιτική της γενοκτονίας δεύτερα που ασκούνται σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού έχουν ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο. Ο μέσος πολίτης αν και μη υποψιασμένος για το τι του ξημερώνει, διαισθάνεται για τα καλά πως τόσο ο ίδιος όσο και ο ζωτικός χώρος του βρίσκονται στο σταυροδρόμι καθοριστικών εξελίξεων γεωπολιτικής σημασίας. Υποψιάζεται ότι όσα διαδραματίζονται ξεπερνούν τον ίδιον αλλά και το κράτος μέσα στο οποίο έμαθε να λειτουργεί και να αναπτύσσει το πεδίο των δραστηριοτήτων του.
Στους ακραίους καιρούς που διανύουμε ως λαός και ως έθνος, καλούμαστε να πάρουμε θέση και απόφαση για τα πράγματα που μας περιβάλλουν, όπου το γνωμικό απέχει απειροελάχιστα από το απόφθεγμα, όπου η παροιμία συνταυτίζεται με τον αφορισμό, όπου τα λόγια κόβουν σαν μαχαίρι τον αγέρα, όπου η σιωπή είναι σε ορισμένες περιπτώσεις κάτι παραπάνω από χρυσός και τα έργα καλλιεργούν την επαναστατική ηθική και διαμορφώνουν τις συνθήκες του πολέμου. Αυτοί οι καιροί έχουν και ένα πρωτόλειο πλεονέκτημα. Αναδεικνύουν τους ήρωες και παγιδεύουν τους δειλούς. Ο ηρωισμός παίρνει σάρκα και οστά και ο συμμορφωτισμός γνωρίζει την χλεύη.
Ο δικός μας αρχαίος Σωκράτης απεφάνθη ότι «αυτός που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος», για να τον συμπληρώσει ο Ισοκράτης αποφαινόμενος ότι «κανένα απόκτημα δεν είναι τόσο σεβαστό και σταθερό, όσο η αρετή». Η αρετή είναι το ζητούμενο στο σήμερα. Σε μια ιστορική καμπή, όπου η ατολμία έχει αναχθεί στο κύριο γνώρισμα των νεκροζώντανων υπάρξεων, η αρετή είναι η αξία που πρέπει να αναδυθεί από το βάθος της φυλετικής ψυχής. Το πώς επαφίεται σε όσους παραμένουν άκαμπτοι και προπάντων «ζωντανοί».
Μια αναδρομή στην πολιτική ιστορία του τόπου, μπορεί να οδηγήσει σε πολλά και ωφέλιμα συμπεράσματα. Η φτηνή πολιτική προπαγάνδα και ο ακόρεστος λαϊκισμός τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά, οδήγησε σε μια εσωτερίκευση της παθητικότητας, όπου οι θεατές αρκέστηκαν στον ρόλο του θύματος-αποδέκτη, παρά σε αυτόν του δρώντος ομιλούντος και σκεπτόμενου κοινωνικού όντος.
Είναι καθοριστικής σημασίας η πλύση εγκεφάλου που υπέστησαν οι παθητικοποιημένοι συμπατριώτες μας. Αυτό το δεδομένο, αποτελεί το κλειδί στην τωρινή κατάσταση της αδράνειας και της ψυχικής παγωμάρας που χαρακτηρίζει την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Τι περιμένει αυτός ο λαός για να αποβάλει τις αυταπάτες και να ξυπνήσει εξεγερμένος; Τι περιμένουν οι μαλθακοί συμπατριώτες μας προκειμένου να μισήσουν τους αιμοδιψείς εξουσιαστές τους; Τι περιμένει αυτός ο λαός για να καταλάβει ότι οι λύσεις έρχονται μέσα από την ατομική συνειδητοποίηση και δράση;
Κάπου εδώ και χωρίς πολλά-πολλά φτάνουμε στην ρίζα του προβλήματος. Ακουμπάμε την αιμάσσουσα πληγή. Όσο πιο πολύς είναι ο πόνος που επιφέρει τελικώς την ίαση στον ασθενή ελληνικό λαό, τόσο καλύτερα. Για να σπάσει το απόστημα που τυραννάει τον ελληνικό λαό στο σώμα της πατρίδας του, πρέπει να γίνουν ουσιαστικές τομές. Οι τομές απαιτούν θάρρος ως προς την αποφασιστικότητα του δραν και πίστη στην υγεία που μπορεί να επανακτήσει το σώμα-πατρίδα. Θεωρήστε ότι πρόκειται για μια φαντασιακή χειρουργική επέμβαση στο σώμα της πατρίδας. Πρέπει να εντοπίσουμε τα αποστήματα και να τα αποβάλλουμε κακήν κακώς, προκειμένου να προχωρήσουμε στην θεραπεία του ταλαιπωρημένου σώματος. Οι χειρουργοί είναι οι επαναστάτες του σήμερα στο κοινωνικό πεδίο. Το έργο τους είναι η κάθαρση του σώματος από τους βλαπτικούς και παρασιτικούς οργανισμούς που στερούν την υγεία στο σώμα-πατρίδα.
Ως γνωστόν, ένα σώμα κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό νοσεί εξαιτίας της πνευματικής δυσλειτουργίας και ακόμα παραπέρα εξαιτίας της ψυχικής δυσαρμονίας. Το πνεύμα νοσεί όταν το αλλοτριώνουν εικόνες που δίνουν ενέργεια στις δυνάμεις του σκότους και του τραβούν την ενέργεια που ωθεί τις δυνάμεις της δημιουργίας, δηλαδή του φωτός. Το αμόλυντο πνεύμα νοσεί όταν έρχεται αντιμέτωπο με άρρωστα πνευματικά αποκυήματα της φαντασίας. Τέτοια ανευρίσκονται πάμπολλα στο σήμερα. Οι άνθρωποι νοσούν βαθιά, διότι πρωτίστως νοσούν στο βάθος της ψυχής τους.
Απελευθερώνοντας τους με ιδέες δημιουργικές, με ιδέες φωτεινές, με ιδέες που τους φέρνουν πιο κοντά με το Θείο, στερούμε στις χθόνιες και υποχθόνιες δυνάμεις την μαγνητική και ελκτική δύναμη που έχουν έναντι του ανθρώπου.
Η γη είναι το ενδιάμεσο, ώστε ο άνθρωπος να ψηλαφήσει το Θείο. Από τη γη ο άνθρωπος κατευθύνεται στον Ουρανό. Ο άνθρωπος που δημιουργεί, ο άνθρωπος που βελτιοδοξεί, ο άνθρωπος που εγκαρτερεί, ο άνθρωπος που υπερπηδά τους γήινους σχεδιασμούς, είναι ο άνθρωπος που μάχεται. Ο άνθρωπος που δεν έχει όραμα, δεν έχει σκοπό. Το άψυχο σώμα δεν μάχεται ποτέ. Αν δεν απελευθερωθούν οι ψυχές πως θα απελευθερωθούν τα σώματα για να καταστούν αξιόμαχα;
Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω, διαπιστώνουμε ότι οι φορείς πολιτικού λόγου, προσφέρουν ψεύδη με το κιλό, παραμύθια περί πολιτικής δράσεως, αποστερώντας την ουσία του είναι στους αφελείς αποδέκτες των θεωριών τους. Στα 40 τελευταία χρόνια, όπου το κομμουνιστικό δηλητήριο, εισχώρησε μολυσματικά στον εθνικό κορμό, στην αμόλυντη νεολαία που είναι ο ανθός ενός έθνους, συντελέστηκαν ζυμώσεις με στόχο την κατήφεια της ψυχής. Η μοιρολατρία, η γκρίνια, η δειλία έγιναν δεύτερη φύση των συμπατριωτών μας. Το εβραϊκό σκοτάδι κατάκλυσε κάθε φωτεινή αχτίδα απ’ όπου θα μπορούσαν οι συνάνθρωποί μας να αντλήσουν θάρρος και θεϊκή δύναμη, ώστε να ανταπεξέλθουν στους ζοφερούς καιρούς που διανύουμε.
Οι Εβραίοι μύστες μέσω των πολιτικών υποχείριών τους μεταλαμπάδευσαν ό,τι σκοτεινότερο στον πνευματικό οργανισμό της πατρίδας.
Θεωρίες σκοταδιστών, θεωρίες συνωμοσίας, θεωρίες ποικιλομορφίας, θεωρίες δυστοπικές, ένεκα δημιουργίας μιας συμπαντικής συνείδησης, προσαρμόστηκαν στην καλοκάγαθη φύση των Ελλήνων, απομυζώντας τον ψυχισμό τους, μετατρέποντάς τους σε άψυχες μαριονέτες που λικνίζονται με ένα νεύμα των εξουσιαστών τους.
Οι θεωρίες της άμεσης δράσης απαξιώθηκαν κατά κόρον. Τα ενδιάμεσα εισέβαλλαν στην ακρογωνιαία λογική όλων των πραγμάτων. Οι θεμελιώδεις αρχές και αξίες καταρρακώθηκαν βάναυσα. Η σκοπιμότητα και η υποψία δηλητηρίασαν την εγγενή αθωότητα της ψυχής. Όλα έγιναν συνηθισμένα και ανεξερεύνητα. Τα δόγματα επισκίασαν κάθε επαναστατική διάθεση.
Ουδείς στο σήμερα μπορεί να φέρει αντίλογο επ’ αυτού. Το δημιουργικό πνεύμα αντικαταστάθηκε από την μιζέρια της συντήρησης ενός επίκτητου όγκου, τον οποίον κουβαλούν ως δυσβάσταχτο βάρος στις πλάτες τους και πρωτίστως ενός της σκέψης τους όλοι οι συμπατριώτες μας. Η σκλαβιά έχει πνευματικά χαρακτηριστικά. Πως το επέτυχαν αυτό; Ευθύς αμέσως θα υποδείξουμε ορισμένες ατραπούς μέσω των οποίων κινήθηκαν οι φορείς της διαφθοράς και του πνεύματος της διαφθοράς, ώστε να εγκλωβίσουν και τελικώς να καθυποτάξουν πνευματικά τους συμπατριώτες μας, καθιστώντας τους δούλους των συνηθειών και των αναγκών τους.
Ο φύσει ατελής άνθρωπος όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, είτε διορθώνεται αντιλαμβανόμενος την ανέξοδη-αυτοκτονική πορεία που ακολουθεί, είτε επαναπαύεται διότι θεωρεί εαυτόν αδύναμο να συντελέσει την αλλαγή. Σε μια ιδανική κατάσταση, ακολουθεί την πορεία που χαράζει ο ίδιος βάσει ενστίκτου και καθαρής λογικής. Ο τεχνητός καθρέφτης της ψυχής που δημιουργήθηκε μέσω των υποβολιμαίων προτύπων παρακμής από τους Εβραίους προαιώνιους διώκτες του ελληνισμού, οδήγησε τους Έλληνες να δουν μέσω ενός πλαστού ενδιάμεσου την άτολμη πλευρά του εαυτού τους. Αυτό τους έκανε ακόμα πιο νωχελικούς. Το ενδιάμεσο ήταν αυτό που προκάλεσε την υποδόρια έκχυση παράλογου φόβου.
Όταν δεν κάνεις από μόνος σου αυτό που υπαγορεύει η συνείδησή σου, τότε το αναλαμβάνουν άλλοι για λογαριασμό σου. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίον, η νέα τάξη πραγμάτων μοχθεί τόσο πολύ ώστε να έχει υποχείριά της τις διάφορες κοινωνικές ομάδες, πέραν του δεδομένου μίσους που τρέφει η ίδια για τον άνθρωπο ως θεϊκή φύση. Αν παρατηρήσετε, οι τεχνητές λύσεις των προβλημάτων, έρχονται ως δια μαγείας πριν καν εμφανιστούν τα προβλήματα. Όπως το ίδιο συμβαίνει όταν βλέπετε να εφαρμόζονται μέτρα για την καταπολέμηση των δήθεν προβλημάτων που ανακύπτουν. Είναι μέτρα «πρόληψης» και «καταστολής» όπως χαρακτηριστικά λένε οι «ειδικοί». Αυτό, θαρρείτε ότι οφείλεται σε μια ανάγκη του ιδίου του συστήματος, προκειμένου να διατηρηθεί το ίδιο σε μια κατάσταση υγείας; Η απάντηση είναι αρνητική.
Το σύστημα δημιουργεί το ίδιο τα προβλήματα μέσω των οποίων επεμβαίνει ως ενδιάμεσο, προσφέροντας επίπλαστες λύσεις, αφαιρώντας το ουσιαστικό νόημα από τις πράξεις, το οποίο δεν είναι άλλο από την αυτενέργεια. Τίποτα δεν αφήνεται στους ανθρώπους, ώστε να δράσουν οι ίδιοι, είτε ατομικά είτε συλλογικά. Το σύστημα αφήνει μια νησίδα ψευδοελευθερίας, ώστε οι άνθρωποι να νομίζουν εσφαλμένα πως είναι ελεύθεροι, ενώ στην πραγματικότητα η ελευθερία τους αυτή περιορίζεται σε παθητικοποιημένους ρόλους και προαποφασισμένες επιλογές ενδιάμεσων τρίτων. Επομένως, οι κινήσεις των ανθρώπων φαίνεται να μην έχουν μεγάλη σημασία στην ροή της ιστορίας, εφόσον τα αποτελέσματα αυτών έχουν προεξοφληθεί και προβλεφτεί από τους ίδιους τους δημιουργούς αυτών και το ίδιο επίσης ισχύει όσον αφορά τις μεθόδους καταστολής τους. Ο σκοπός των εξουσιαστών είναι να συντριβεί ο άνθρωπος. Ο σκοπός τους είναι να του αφαιρέσουν κάθε πρωτοβουλία και κάθε επίδραση στα πράγματα. Μια τέτοια στάση ζωής δεν ταιριάζει σε καμία ξεχωριστή ύπαρξη που θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του επαναστάτη.
Θα αναρωτηθείτε ποιος είναι ο σκοπός που λέμε όσα λέμε. Δικαίως. Θα εστιαστούμε στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στα στενά γεωγραφικά όρια του ελλαδικού χώρου. Οι Έλληνες Εθνικιστές και ακόμα παραπέρα, οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές, βρισκόμαστε στο σήμερα, ενώπιον μιας αυτοκριτικής, μέρος της οποίας αποτελούμε και εμείς. Από την στιγμή που δεν επιτύχαμε ως φορείς ανατρεπτικής διάθεσης τους σκοπούς μας αποτελούμε δίχως άλλο μέρος του συνολικού προβλήματος. Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, μέσω μιας προσέγγισης διαφορετικής. Θα σταθούμε στο ενδιάμεσο, στο οποίο αναφερθήκαμε πρωτύτερα.
Θα θέσουμε ορισμένες προβληματικές για τον σκοπό αυτό, ώστε να θέσετε τον εαυτόν σας αντιμέτωπο ενός πραγματικού αυτή τη φορά καθρέφτη, απ’ όπου τα αντανακλώμενα συμπεράσματα μόνο σοφότερους μπορεί να σας κάνουν.
-Τα δεκάδες βιβλία και η γνώση που λάβατε επί 4 δεκαετίες πολιτικού προβληματισμού, σας έκαναν περισσότερο άμεσους ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων σας; Ξέρετε σε τι πιστεύετε ή συνεχίζετε να το ψάχνετε ακόμα και τώρα;
-Η γνώση που αποκομίσατε σας ωφέλησε ή σας συσκότισε ακόμα περισσότερο; Οδηγηθήκατε στην αλήθεια ή μπερδευτήκατε ακόμα περισσότερο;
-Βρήκατε τις λύσεις των προβλημάτων σας ή και τις αιτίες των προβλημάτων σας;
-Επιχειρήσατε να κάνετε μια ενδοσκόπηση και μια αυτοκριτική ή το αφήνετε στην ευχέρεια ενός ενδιάμεσου πολιτικού φορέα;
-Σκέφτεστε διαφορετικά από την πλειονότητα των συμπατριωτών σας;
-Γιατί εναποθέτετε τις λύσεις των προβλημάτων σας σε τρίτους και έπειτα όντες απογοητευμένοι εγκαταλείπατε κάθε άμεση δράση;
-Γιατί καταφεύγετε πάντοτε στην ομηρία σας μέσω των επιλογών ενός πολιτικού φορέως, αντί του να αναλάβετε μόνοι σας την τύχη των επιλογών σας;
-Μήπως αρνιόσαστε πεισματικά να δείτε την ουσία των πραγμάτων και κρυβόσαστε στην δειλία σας;
-Χρειάζεστε ενδιάμεσα για να έχετε πολιτικό λόγο και να πράξετε πολιτικά;
Εν τοιαύτη περιπτώσει, ας θέσουμε το κυριότερο και πολυσύνθετο ερώτημα…
Γιατί οδύρεστε ως άλλες πόρνες τις οποίες εγκατέλειψαν οι νταβατζήδες τους καταμεσής στο άσεμνο κρύο του πεζοδρομίου; Μήπως διότι είδατε την γυμνή πραγματικότητα, όπου τα βλέμματα γίνονται κοφτερά και οι ανάσες είναι ασθενικές;
Μήπως διότι νιώσατε αμήχανα όμηροι των καχύποπτων διαθέσεων όλων απέναντί σας; Μήπως διότι ο αγώνας για επιβίωση μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον απαιτεί και προϋποθέτει να είστε φιλοπόλεμοι κι όχι φυγόπονοι;
-Μήπως διότι αναγκαστήκατε να έλθετε για πρώτη ουσιαστικά φορά αντιμέτωποι με τον αληθινό εαυτό σας;
Όταν όλα γύρω μας καταρρέουν, ένα φρούριο μένει άπαρτο και αυτό είναι η Πίστη. Είμαστε οι τελευταίοι πιστοί μιας γενιάς που προδόθηκε, μιας γενιάς στερημένης οραμάτων και ιδανικών. Είμαστε οι τελευταίοι υπερασπιστές μιας πατρίδας που κομματιάζεται. Είμαστε οι πρώτοι των Ελλήνων που έρχονται και όχι οι τελευταίοι των Ελλήνων που εγκαταλείπουν.
Μην στηρίζετε τις ελπίδες σας σε πρόσωπα και φορείς. Υπάρχει ένα ακόμα άπαρτο φρούριο: ο εαυτός σας. Πιστεύοντας στον εαυτό σας, δίνετε πνοή στο όραμά σας, δίνετε πνοή στον ίδιο τον αγώνα. Διαγράψτε τις έννοιες αυτές από το λεξιλόγιό σας: ΗΓΕΤΗΣ, ΟΠΑΔΟΣ, ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΑ. Υπάρχουν μόνο: ΠΙΣΤΙΣ, ΑΓΩΝ, ΝΙΚΗ.
Δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για περαιτέρω αναλύσεις χωρίων και κειμένων. Δεν υπάρχει χρόνος προπαίδευσης. Δεν υπάρχουν υπερόπλα και διαστημικά σκάφανδρα. Υπάρχει μόνο θέληση και πείσμα για ανειρήνευτο αγώνα. Είναι ζήτημα απόφασης.
Η πίστη στο αίμα είναι ο μόνος οδηγός. Χωρίς αυτό δεν θα νικήσουμε. Η άμεση δράση θα μας απελευθερώσει από κάθε δογματισμό του παρελθόντος. Αναλαμβάνοντας άμεση δράση εμείς οι ίδιοι, κόντρα στον άνεμο του καιρού μας, θα γίνουμε ανεξέλεγκτοι και επικίνδυνοι. Αναλαμβάνοντας ο καθένας τον ορισμό του πολιτικού παιγνίου, γινόμαστε αυτομάτως θύτες. Αποβάλλουμε τον παθητικό ρόλο και ορμάμε με λύσσα στην πολιτική μάχη. Μάχη με όλα τα μέσα. Όσοι διαφωνούν, ας ψοφήσουν στους καναπέδες τους. Ουδείς θα νοιαστεί.
Στο πλευρό μας θέλουμε τους λίγους, θέλουμε τους δυνατούς, θέλουμε αυτούς που γνωρίζουν γιατί πολεμούν. Θέλουμε τους λύκους, θέλουμε όσους δεν κοιτάζουν πίσω με νοσταλγία, αλλά επιδιώκουν να δοξαστούν μέσα από το μέλλον ως διαμορφωτές. Θέλουμε αυτούς που δεν ελπίζουν ότι θα γυρίσουν πίσω σε μια παλιά κατάσταση. Θέλουμε αυτούς που ζουν για τον πόλεμο. Θέλουμε αυτούς που ανυψώνονται πνευματικά και ψυχικά μέσω της φωτιάς του ολοκληρωτικού πολέμου. Θέλουμε αυτούς που δεν ομαδοποιούνται ποτέ. Θέλουμε τα ελεύθερα πνεύματα. Τους μοναχικούς λύκους. Τους προστάτες της Φυλής. Τους πολεμιστές.
ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΗΣΥΧΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΕΣ
ΌΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
