ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όταν διαβάζει κάποιος Ελληνική ιστορία, ένα πράγμα του κάνει μεγάλη εντύπωση: Πώς είναι δυνατόν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι να επινόησαν την Αρχαία Τραγωδία. Όταν άλλοι λαοί της Μεσογείου τα μόνα γραπτά που άφησαν ήταν η ιστορία του λαού τους και εμπορικές συμφωνίες, πώς οι Έλληνες επινοήσανε αυτά τα αριστουργήματα;
Η απάντηση είναι απλή. Οι χαρακτήρες υπήρχανε. Οι ήρωες την τραγωδία τη ζήσανε. Απλά ο ποιητής τη μετάφερε σε ένα έργο και τη διακόσμησε με λίγους μύθους.
Ας εξηγηθούμε καλύτερα. Ο έλληνας με το πάθος που τον διακρίνει, δεν διστάζει πολλές φορές να πάρει αποφάσεις ακραίες. Να ζήσει καταστάσεις που θα τον φέρουν σε σύγκρουση με οτιδήποτε και τελικά να τον καταστρέψουνε. Να αγωνιστεί και να πεθάνει για την ιδέα του όσο ολέθρια και να είναι.
Για να τιμήσει τα πιστεύω του είναι ικανός να συμμαχήσει και με το διάβολο και όχι μόνο να του δώσει τη ψυχή του αλλά να γίνει χειρότερος από αυτόν,
Ένας τέτοιος ήρωας αρχαίας τραγωδίας θα μπορούσε να είναι ο ....
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Το 1943 η κομμουνιστική τρομοκρατία είχε εξαπλωθεί για τα καλά στη κατεχόμενη Ελλάδα. Με ένα Ελληνικό κράτος ανύπαρκτο οι συμμορίτες έβγαζαν από τη μέση οποιονδήποτε είχαν έστω υπόνοιες ότι θα τους αντιστεκότανε, όταν θα προσπαθούσανε, μετά την απελευθέρωση να καταλάβουν τη χώρα. Οι χωρικοί κατατρομοκρατημένοι αναγκαζόντουσαν να παρατήσουν τις περιουσίες τους και να καταφύγουν στις πόλεις. Σύντομα στα αυτιά της κατοχικής κυβέρνησης έφτασε η κραυγή τους.
ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΜΑΣ. Οι συμμορίτες μας σκοτώνουν. Αν δεν μπορείτε εσείς τουλάχιστον δώστε μας όπλα να προστατευτούμε μόνοι μας.
Η κυβέρνηση τελικά έπεισε τις κατοχικές αρχές, που με μεγάλη απροθυμία έδωσαν λίγα όπλα σε μερικούς Έλληνες, και υπό την «υψηλή» εποπτεία των Γερμανών κατάφεραν αρκετά κτυπήματα στους αριστερούς τρομοκράτες. Ήταν τα ηρωικά Τάγματα Ασφαλείας.
Υπήρχαν όμως και μερικοί που το μίσος τους για τους βαρβάρους κομμουνιστές τους οδήγησε στο άλλο άκρο. ΚΑΤΑΤΑΧΤΗΚΑΝ στο Γερμανικό στρατό και σαν αξιωματικοί της Βέρμαχτ πλέον οργάνωσαν αποσπάσματα «Γερμανοντυμένων». Στη τρομοκρατία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ απάντησαν με περισσότερη τρομοκρατία. Όταν οι συμμορίτες σκοτώνανε έναν Έλληνα, μπαίνανε στο χωριό και για όποιον είχανε τη πληροφορία ότι ήταν κομμουνιστής τον εκτελούσανε ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. Αν κάποιος τους έλεγε ότι ο τάδε ήταν κομμουνιστής, πηγαίνανε στο χωράφι του και την ώρα που δούλευε τον σκοτώνανε ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ, χωρίς να μπουν στο κόπο να την επαληθεύσουν. Αρχηγός ενός τέτοιου αποσπάσματος θανάτου ήταν και ο συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος. Η ιστορία του ήταν τέτοια που αν ζούσε σήμερα ένας Αισχύλος θα έγραφε μια ακόμα αθάνατη τραγωδία για τον Έλληνα που από αγνό πατριωτισμό συμμάχησε με τους Γερμανούς (διάβολο) και παρασύρθηκε σε ένα ξέφρενο ρυθμό αδελφοκτόνου σπαραγμού που τελικά κατέστρεψε και τον ίδιο.
Διαβάστε την ιστορία του, αλλά πριν τη διαβάσετε να ξέρετε ότι αν υπήρχαν μερικοί ακόμα σαν αυτόν τον συνταγματάρχη, η Ελλάδα μπορεί να μη ζούσε τον εμφύλιο σπαραγμό που έζησε αργότερα.
Βιογραφία του συνταγματάρχη
Ενώ η κατοχή πλησίαζε στο τέλος της, η κυβέρνηση Ράλλη προχώρησε το φθινόπωρο του 1943 στο σχηματισμό βοηθητικών αντικομουνιστικών ομάδων (Τάγματα Ασφαλείας και άλλες ομάδες) με σκοπό την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του ΕΛΑΣ στην ορεινή και στην πεδινή Ελλάδα και τη διάσωση του αστικού καθεστώτος από την επερχόμενη κομμουνιστική καταιγίδα. Πολλά από τα στοιχεία που αφορούσαν αυτές τις μονάδες έχουν χαθεί ή καταστραφεί. Όσα υπάρχουν (Ομοσπονδιακά Αρχεία στο Κόμπλεντς της Γερμανίας (Bundesarchiv), έγγραφα της RG 165/179 στην Ουάσιγκτον κ.ά.), τεκμηριώνουν την άποψη πως οι Γερμανοί για να εμποδίσουν την άνοδο του ΕΛΑΣ χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τις μονάδες αυτές με αποστολή να ελέγξουν την ελληνική ύπαιθρο χρησιμοποιώντας πολλές φορές τη βία και την τρομοκρατία
συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος ήταν ένας άγνωστος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού μέχρι τη στιγμή που προσέφερε οικειοθελώς τις υπηρεσίες του στους Γερμανούς. Αν και το πολιτικό του ιστορικό θεωρείτο δημοκρατικό, τα δεξιά - εθνικιστικά του αισθήματα σύντομα βγήκαν στην επιφάνεια. Ο ίδιος, όπως και πολλοί από τους γερμανόφιλους της εποχής, ήταν αντιβασιλικός και προπολεμικά υποστήριζε την αντισημιτική οργάνωση ΕΕΕ που δημιουργήθηκε και δραστηριοποιήθηκε με Βενιζελική χρηματοδότηση και υποστήριξη. Μισούσε τους Βρετανούς επειδή τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη Μικρασιατική Καταστροφή και υποστήριζε πως ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ήταν Άγγλος πράκτορας. Όμως αν τα αισθήματα του εναντίον του Έλληνα μονάρχη ήταν έντονα, τότε η αποστροφή που ένιωθε για τον κομμουνισμό ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Ο Πούλος ξεκίνησε τη "σταδιοδρομία" του ως μέλος της Sonderkommando 2000, μιας γερμανικής μονάδας αντικατασκοπίας που οργάνωνε δίκτυα πληροφοριοδοτών και πρακτόρων στις γραμμές της ελληνικής αντίστασης. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε και στη διοίκηση της Εθνικής Ένωσης Ελλάδος (ΕΕΕ). της παλιάς αντιεβραϊκής οργάνωσης την οποία είχαν αναβιώσει στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τα SS η SD και κάποιοι Έλληνες νοσταλγοί του "Κάμπελ" (Βασ. Σκανδάλης, Γ. Κοσμίδης. Ν. Ζωγράφος κ.ά.).
Όταν ο Πούλος προσφέρθηκε να βοηθήσει τους Γερμανούς στη Θεσσαλονίκη (άνοιξη 1943). οι επιθέσεις των ανταρτών είχαν αυξηθεί σημαντικά εποχή που η ρήξη μεταξύ των Ελλήνων που ήθελαν μια μεταπολεμική κομμουνιστική διαχείριση και κείνων οι οποίοι επιθυμούσαν έναν μονάρχη μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση είχε ολοκληρωθεί.
Αυτές οι ολότελα διαφορετικές απόψεις παρατηρούντο μέχρι τότε στα ελληνικά Πανεπιστήμια, στα καφενεία και στις ταβέρνες των μεγάλων πόλεων. Σταδιακά έφθασαν στα βουνά, και γενικότερα στην ελληνική ύπαιθρο.
Οι δυνάμεις του Άξονα δεν έχασαν την ευκαιρία που παρουσιάστηκε. Υποστηρίζοντας τα αντικομουνιστικά στοιχεία της χώρας προχώρησαν με Γερμανικό και ιταλικό εξοπλισμό στη συγκρότηση Ελληνικών βοηθητικών αποσπασμάτων. Οι Ιταλοί είχαν προσπαθήσει νωρίτερα να βρουν Έλληνες εθελοντές. όμως επειδή ήταν αντιπαθείς και άξιοι περιφρόνησης μόλις και μετά βίας μπορούσαν διατηρήσουν την τάξη στις περιοχές που έλεγχαν, Οι Γερμανοί και (σε μικρότερο βαθμό) οι Βούλγαροι ήταν πιο αποτελεσματικοί στη στρατολόγηση εθελοντών. Οι Γερμανοί, ας σημειωθεί, ήταν σεβαστοί ο ως εξαιρετικοί στρατιώτες από ένα μέρος της Ελληνικής κοινής γνώμης, ενώ οι Βούλγαροι στρατολογούσαν κυρίως σλαβόφωνους χωρικούς στη Δυτική Μακεδονία. Επιπλέον ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είχε αντικομουνιστικά αισθήματα, ενώ ένα μικρότερο, κατάλοιπο της 4ης Αυγούστου, ήταν ο ισχυρά φασιστικό και υποστήριζε τους Γερμανούς.
Παρόλο που οι συνθήκες ήταν αρκετά ευνοϊκές επειδή ο ΕΛΑΣ είχε διαλύσει με τη βία τις περισσότερες αντικομουνιστικές ομάδες στην περιοχή ενδιαφέροντος, ο Πούλος δεν κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερους από 300 άνδρες. Οι "Πουλικοί" με πρώτο ορμητήριο την πόλη της Θεσσαλονίκης και αργότερα το χωριό Κρύα Βρύση συμμετείχαν σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Βέρμαχτ (Wehrmacht) στη Μακεδονία. Φορούσαν γερμανικές στολές που έφεραν τα διακριτικά ΕΕΣ (Εθνικός Ελληνικός Στρατός) και συνεργάζονταν τα τοπικά Τάγματα Ασφαλείας. Ο ίδιος ο Πούλος φορούσε στολή αξιωματικού του Ελληνικού στρατού με μόνα γερμανικά διακριτικά τον αετό και τη σβάστικα. Ένας Γερμανός αξιωματικός - σύνδεσμος ο Κουρτ Τομπίας (Kurt Tobias), τοποθετήθηκε στο αρχηγείο του (επί της οδού Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη) για τον καλύτερο συντονισμό της ομάδας ο Πούλου.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 η SD αναγνώρισε και επίσήμα την ομάδα του Πούλου ως μέρος του οργανισμού της στην Ελλάδα, διαθέτοντας στον συνταγματάρχη γραφεία και ένα πεδίο ασκήσεων. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών του ιδίου μήνα η ομάδα του Πούλου υπήχθη στο 2ο Σύνταγμα Brandenburg. Τότε η μονάδα εγκαταστάθηκε και γύρω από την Πτολεμαΐδα. κυρίως στα χωριά που κατοικούντο από προσφυγικό πληθυσμό Οι "Πουλικοί" της Εορδαίας και της Καστοριάς, υπό τη διοίκηση ....
Πηγή: http://www.sfoulidis.landofheroes.org/
