Η αστυνομία, η οποία αποτελεί κατά έναν εύστοχο ορισμό 'τα νύχια του κράτους' επιχειρεί για τον εντοπισμό και την αποτροπή των εγκλημάτων-εγκληματιών και κατά έναν άλλο εξίσου εύστοχο ορισμό για την τήρηση της τάξης. Στις περισσότερες κοινωνίες, η αστυνομία κι οι εγκληματίες (που ορίζονται κάθε φορά διαφορετικά απ' το καθεστώς) προέρχονται απ' τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Βιώνουν ίδιες αντιξοότητες (χωρίς αυτό ν' αποτελεί συγχωροχάρτι) αντιπαλεύοντας η μία τάξη την άλλη. Το κράτος είναι ο ενορχηστρωτής του πολέμου όλων εναντίον όλων. Το κράτος είναι αυτό που επωφελείται της εσωτερικής διαμάχης. Κατόπιν το κράτος έρχεται ως τηρητής της 'τάξης και της ασφάλειας'. Η πρώτη μοντέρνα χωροφυλακή, η 'Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνο', ιδρύθηκε απ' τους Βρετανούς το 1829. Τα μέλη της επιχειρούσαν άνευ ωραρίου και φορούσαν στολές. H 'Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνο', αναφερόμενη πιο απλά ως Σκότλαντ Γιαρντ, είναι αρμόδια για την επιβολή του νόμου στο Λονδίνο, εκτός απ' το 'Square Mile' και το Δίκτυο Υπογείου και Εθνικού Σιδηροδρόμου, στα οποία αρμόδια είναι η Βρετανική Αστυνομία Μεταφορών. Η έδρα της Μητροπολιτικής Αστυνομίας βρίσκεται στο Ουέστμινστερ. Κάποιες φορές χρησιμοποιείται ο όρος Νέα Σκότλαντ Γιαρντ. Η Σκότλαντ Γιαρντ είναι διεθνώς γνωστή ως σύμβολο της τέλειας αστυνόμευσης και των έξυπνων επιθεωρητών (ντετέκτιβ) σε σοβαρά και μεγάλα κι 'ανεξιχνίαστα' εγκλήματα. Είχε συμμάχους, όπως ο Σέρλοκ Χολμς του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ στις 'Περίφημες Ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς' κι ανταγωνιστές. Αναφέρεται στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν 'Ο Γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες'.
Η ίδρυση ενός επαγγελματικού αστυνομικού σώματος έλαβε χώρα στην Αμερική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν μία μυστική πολιτοφυλακή κι ένα σύστημα νυχτερινής επιτήρησης που στελεχώθηκε από καθημερινούς πολίτες-ωστόσο στην πολιτεία της Νέας Ορλεάνης ιδρύθηκε ένα τακτικό σώμα μόλις το 1836. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο ότι τα πρώιμα αυτά συγκροτημένα σώματα αποτελούνταν από άοπλους που δεν φορούσαν καν στολές. Έως το 1845, οπόταν στη Νέα Υόρκη συγκροτήθηκαν οι πρώτες ένοπλες ομάδες της αστυνομίας, οι οποίες απαρτίζονταν από 800 άνδρες. Εντός ολίγων χρόνων, οι πολιτείες της Αμερικής διέθεταν-στην πλειονότητά τους-τις δικές τους αστυνομικές δυνάμεις. Η αστυνομία δεν ζητεί ποτέ άδεια για να πράξει αυτό που υποχρεούται να πράξει βάσει των κείμενων νόμων και διατάξεων. Απλώς το πράττει. Όταν η αστυνομία ζητεί απ' τον πολίτη να συναινέσει στις προσταγές της-να πραγματοποιήσει για παράδειγμα έρευνα στο όχημα ή την κατοικία κάποιου πολίτη-ο πολίτης οφείλει ν' αρνηθεί. Οι μυστικές δυνάμεις της αστυνομίας, οι οποίες καλούνται κατ' ευφημισμόν 'δυνάμεις ασφαλείας', συνιστούν τις παράνομες δυνάμεις του σύγχρονου κρατικού μηχανισμού. Επισήμως, οι δυνάμεις αυτές ή μηχανισμοί ακριβέστερα, συναποτελούνται από 'παράνομους' μηχανισμούς που επιδίδονται σε προβοκάτσιες, αποτροπή εκτροπής κι αντικατασκοπεία. Έργο τους είναι ν' αφουγκράζονται τον παλμό της κοινωνίας και να ενεργούν καταλλήλως. Δωροδοκούν, εισάγουν-διακινούν λαθραία όπλα κι ελέγχουν το λαθρεμπόριο, σκοτώνουν όποτε αυτό διαταχθεί απ' την πολιτική εξουσία, εξοπλίζουν αντάρτες, υποκινούν ομάδες εξεγερμένων, προβαίνουν σε βασανιστήρια, πυροδοτούν εξεγέρσεις κι εκπαιδεύουν αντάρτες προκειμένου να σκοτώσουν. Όσον αφορά τη σχέση τους με το 'οργανωμένο έγκλημα', πέραν ότι το καλύπτουν, το ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά δεν παραλείπουν ν' αρνηθούν κατηγορηματικά οποιαδήποτε εμπλοκή στις δραστηριότητες που τους καταλογίζονται μέσω αποκαλύψεων από ανεξάρτητα μέσα.
Μία πρώιμη συγκρότηση αστυνομικού σώματος έλαβε χώρα με το 'Συμβούλιο των Δέκα' που ήταν, απ' το 1310 ως το 1797, ένα απ' τα σημαντικότερα κυβερνητικά σώματα της Δημοκρατίας της Βενετίας του οποίου οι περισσότερες συνεδριάσεις ήταν μυστικές. Μολονότι ορισμένες πηγές δείχνουν ότι το 'Συμβούλιο των Δέκα' ήταν γενικώς αποδεχτό στην Βενετία, υπάρχει αντίλογος. Στα τέλη του 16ου αιώνα, οι 'Δέκα' συμμάχησαν με την Εταιρεία του Ιησού και, μαζί της, πολέμησαν τις φιλελεύθερες ιδέες που διαχέονταν απ' το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτισμικού πολέμου. Το 'Συμβούλιο των Δέκα' είχε αρχικά την αρμοδιότητα της διατήρησης της ασφάλειας της Δημοκρατίας της Βενετίας και την προστασία της κυβέρνησης απ' τις εξεγέρσεις και τον χρηματισμό και την διαφθορά. Ωστόσο, το μικρό του μέγεθος κι η ικανότητά του να παίρνει σε σύντομο χρονικό διάστημα αποφάσεις το οδήγησε στο να έχει αυξημένες αρμοδιότητες, με αποτέλεσμα έως το 1457 να έχει σχεδόν τον πλήρη έλεγχο επί του συνόλου των κυβερνητικών υποθέσεων. Επέβλεπε τις διπλωματικές και μυστικές υπηρεσίες, ενώ διαχειριζόταν τις στρατιωτικές υποθέσεις, κι αναλάμβανε δικαστικές και νομοθετικές υποθέσεις, ακόμα και των 'sumptuariae leges'. Πραγματοποίησε πολυάριθμες, στις περισσότερες περιπτώσεις αποτυχημένες, απόπειρες καταπολέμησης διάφορων αμαρτημάτων, ειδικότερα τα χαρτοπαίγνια, εντός της Δημοκρατίας. Στις επίσημες συναθροίσεις, τα μέλη του 'Συμβουλίου των Δέκα' φορούσαν μάσκες ενώ στην πλειονότητά τους ήταν Καθολικοί ιερωμένοι κι Εβραίοι έμποροι, καθώς αμφότεροι είχαν την δυνατότητα πρόσβασης σε κάθε πτυχή της ζωής της Βενετίας, δίχως να κινούν υποψίες.
Μία μυστική αστυνομία που αποτέλεσε το αντικείμενο του τρόμου ήταν η περιβόητη 'Oprichnina', η οποία ιδρύθηκε απ' τον Ιβάν τον Τρομερό, ο οποίος ήταν ο πρώτος τσάρος του Βασιλείου της Ρωσίας. Αποκαλούνταν 'υπηρέτες', φορούσαν μαύρα ρούχα και κυνηγούσαν και κατέστρεφαν τους εχθρούς του τσάρου. Η 'Okhrana' ήταν η μυστική αστυνομία που τελούσε υπό τον έλεγχο του Τσάρου Αλέξανδρου του Γ' κι αποτέλεσε πρότυπο για την κατοπινή συγκρότηση των μυστικών σωμάτων της αστυνομίας σε διάφορες χώρες του κόσμου. Η 'Okhrana' ειδικευόταν στην διείσδυση πρακτόρων στις τάξεις των αντικαθεστωτικών ομάδων, στην παρεμβολή προβοκατόρων σ' αυτές και στην ανακριτική βία των κρατούμενων προκειμένου ν' αποσπάσουν ομολογίες, ενώ δεν δίσταζαν να προβούν σε δολοφονίες αντιφρονούντων. Η λίστα με τους μυστικούς μηχανισμούς που εξόντωναν τους επαναστάτες είναι μεγάλη. Απ' την Gestapo του NSDAP, την KGB της Σοβιετικής Ένωσης, την MI-5 του Ηνωμένου Βασιλείου και την CIA των Ηνωμένων Πολιτειών. Να σημειωθεί πως η CIA ιδρύθηκε το 1947 και έχει αναβαθμισμένες αρμοδιότητες και δικαιοδοσίες, καθώς ούτε λίγο-ούτε πολύ αποτελεί ένα 'νόμιμο' παραστρατιωτικό σώμα που προασπίζει τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών σ' ολόκληρο τον κόσμο. Να μην παραλείψουμε επίσης την '11e Choc' της Γαλλικής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε το 1946 για να προστατεύσει τα συμφέροντα της Γαλλίας στην κτήση της Αλγερίας, ενώ ήταν ένα σώμα επιφορτισμένο με την διεξαγωγή αντιποίνων. Ήδη απ' το 1938, ένας αναλυτής έγραψε πως η δράση της αστυνομίας δεν αποτέλεσε μία καινοτομία του καθεστώτος του Καρόλου Λουδοβίκου Βοναπάρτη (Ναπολέων ο Γ'). Ο ίδιος επισημαίνει πως επί ημερών του Βοναπάρτη δεν υπήρξε ούτε μία αντικαθεστωτική ενέργεια που να μην ήταν έργο της ίδιας της αστυνομίας. Αυτό κρατήστε το κατά νου.
Οι μονάδες της μυστικής αστυνομίας ενεργούν με ποικίλους τρόπους εναντίον των στόχων που χαρακτηρίζονται ως 'απειλή' για το καθεστώς. Θα παραθέσουμε ορισμένες απ' τις τακτικές τους:
1) Χρήση προβοκατόρων. Διεισδύουν στις ανοικτές οργανώσεις και προσπαθούν να προκαλέσουν ζημία εκ των έσω. Στις κλειστές οργανώσεις το έργο γίνεται δυσχερέστερο λόγω των στεγανών που διαθέτει η παράνομη οργάνωση. Φακελώνουν τα μέλη ή τα προτρέπουν να ενεργήσουν παρανόμως, ώστε να τα παγιδεύσουν και να τα εκβιάσουν, ώστε μετέπειτα ν' αποτελέσουν τους δικούς τους πληροφοριοδιότες, τα προτρέπουν να επιδοθούν σε σφάλματα που στιγματίζουν τις ομάδες κι εξαιτίας αυτού να προκληθεί κύμα συλλήψεων σε βάρος τους. Πέραν της δεδομένης χειραγώγησης των μαζών απ' τους πολιτικούς και τους υπηρέτες τους, η χειραγώγηση αποτελεί μία διαρκή απειλή για τις πολιτικές οργανώσεις (ανοικτές-κλειστές) που εκφράζουν αντικαθεστωτικές απόψεις ή ενεργούν εναντίον του καθεστώτος. Συνοπτικά: Οι προβοκάτορες δεν κάνουν τίποτα άλλο απ' το να τορπιλίζουν τις δραστηριότητες μίας πολιτικής οργάνωσης και να την προδίδουν.
2) Ψυχολογικός Πόλεμος. Πλήττουν την αξιοπιστία και το κύρος μίας πολιτικής οργάνωσης μέσα από μυθεύματα και κατασκευασμένες μυθοπλασίες με την βοήθεια των μέσων, ενεργούν στο όνομα της οργάνωσης δίχως αυτή να έχει εμπλοκή σ' αυτό, προπαγανδίζουν ανώνυμα ή κι επώνυμα εναντίον της, επικαλούνται ως αληθείς τις χαλκευμένες απ' τους ίδιους θέσεις της, προβαίνουν σε ανώνυμα τηλεφωνήματα για την ανάληψη ευθύνης για λογαριασμό της τάδε ή της δείνα οργάνωσης που κάθε φορά θέτουν στο στόχαστρό τους, εγκολπώνονται τις όποιες συμπάθειές της και τις αντιστρέφουν τεχνιαίντως σε αντιπάθειες, ενώ παράλληλα διαδίδουν ψεύδη εναντίον της, όπως για παράδειγμα ότι αποτελείται από 'δικούς' τους ανθρώπους, ότι είναι 'παρακρατικοί' ή ότι συνεργάζονται με τις αρχές. Ένα ακραίο παράδειγμα τέτοιας δράσης υπήρξε το περίφημο 'Office-T' στην υπό σοβιετική επιρροή Πολωνία, το οποίο ειδικευόταν στην κατασκευή πλαστών εγγράφων, βάσει των οποίων καταρράκωναν το κύρος της πολωνικής κυβέρνησης.
3) Μυστικές Κατ' Οίκον Έρευνες. Διεισδύουν σε χώρους που σχετίζονται με τα μέλη μίας πολιτικής οργάνωσης, ώστε να παγιδεύσουν τον χώρο και να εντοπίσουν τυχόν αντικείμενα που μπορούν ν' αποτελέσουν τον μίτο του εκβιασμού σε βάρος τους ή ακόμα και να τοποθετήσουν αντικείμενα που θ' αποτελέσουν ενοχοποιητικά στοιχεία στο πλαίσιο μίας ούτως ή αλλιώς προμελετημένης δίωξης. Στόχοι τους είναι ο εκβιασμός για την απόσπαση πληροφοριών ή η κατηγορηματική δίωξη. Τα παραδείγματα πολλά. Απ' τις τσάντες με τις μολότοφ που έχουν θεαθεί να τοποθετούν άνδρες της κρατικής ασφάλειας σε διαδηλωτές, έως τα ευρήματα που βαπτίστηκαν πειστήρια ενοχής, έως, έως. Απ' την προβοκατόρικη δράση της μυστικής αστυνομίας κινδυνεύουν στον ίδιο βαθμό άπαντες, με την διαφορά ότι είναι ευκολότερο αυτό να γίνει σε μία ανοικτή οργάνωση και δυσκολότερο σ' έναν πολίτη. Τρανό παράδειγμα αυτού η περίπτωση Χρυσής Αυγής. Ήταν ο εύκολος στόχος, ώστε το καθεστώς να στήσει μία ολόκληρη μυθολασία προκειμένου να κατηγορήσει και να σπιλώσει την δράση του κόμματος.
4) Νομική Παρενόχληση. Προκαλούν σκόπιμη φθορά στους αγωνιστές μέσω της εμπλοκής τους σε φαιδρές υποθέσεις που τους αποσπούν απ' τις κινηματικές δραστηριότητές τους. Άλλοτε αυτή η ενέργεια έχει τη μορφή μίας νομικής εκβίασης κι άλλοτε γίνεται εμφανές ως ένα 'κυνήγι μαγισσών'. Μ' άλλα λόγια οι μυστικοί στοχοποιούν κάποιον/κάποιους, ώστε να κατασκευάσουν την ενοχή του/ς. Για παράδειγμα, η χαλκευμένη προβολή των μέσων περί τις δραστηριότητες μίας πολιτικής οργάνωσης, η οποία έγινε συγκεκριμένη με τον όρο 'εγκληματική οργάνωση' ουσιαστικά καταργεί το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων για πολιτικά αδικήματα που βαπτίζονται μονομιάς 'εγκληματικές πράξεις'. Το δικαστήριο λαμβάνει ως θέσφατον τις κατηγορίες που αποδίδονται όλως παρανόμως απ' τα μέσα μαζικής εξαπάτησης που τελούν στην υπηρεσία της πολιτικής-οικονομικής συμμορίας ή ελίτ (το ίδιο είναι) που καταδυναστεύει την πατρίδα μας κι επικαλείται τις ανώνυμες μαρτυρίες (χάριν ενός ιδιότυπου καθεστώτος προστασίας των ανώνυμων μαρτύρων) προκειμένου να κατασκευάσει την ενοχή των κατηγορουμένων.
5) Νομικίστικες Υπερβολές Παρενόχλησης. Η μυστική αστυνομία κατασκευάζει-πλάθει τα στοιχεία προκειμένου να ενοχοποιήσει τον εκάστοτε στόχο της. Μπορεί να επινοικιάσει επίορκους (μεταμφιεσμένους ως 'πληροφοριοδότες') και πληρωμένους ψεύτες (μεταμφιεσμένους ως 'μάρτυρες εμπειρογνώμονες'). Ότ,ι άλλωστε συμβαίνει στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής. Οι ανώνυμοι μάρτυρες είναι κοινά κατακάθια που καθένας τους άδραξε την ευκαιρία να καταθέσει τα δικά του σενάρια επιστημονικής φαντασίας σε βάρος βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής.
6) Ενέργειες αντιπερισπασμού ('False-Flag Operations'). Η μυστική αστυνομία ιδρύει ψεύτικες 'ακραίες' οργανώσεις-σφραγίδα, ώστε να ενοχοποιήσει τον εκάστοτε εχθρό της. Στην πρώην Ανατολική Γερμανία, η υπηρεσία που ήταν επιφορτισμένη με την κρατική ασφάλεια, η γνωστή σ' όλους μας Stasi, διέθετε διπλούς πράκτορες που παρίσταναν τους 'Νεοναζί' στην Δυτική Γερμανία. Αυτοί οι 'Νεοναζί' ήταν επιφορτισμένοι με την διεξαγωγή αντισημιτικών ενεργειών και την βία κάθε είδους. Αν λαβουμε υπ' όψιν μας την εξάρτηση του ελλαδικού κράτους απ' τους Γερμανούς, έως σήμερα, μπορούμε ν' αντιληφθούμε πως οι μηχανισμοί της δρουν ελέω δημοκρατικού Θεού στο εσωτερικό της πατρίδας μας. Οι αποκαλύψεις περί αυτού βρίθουν. Η προπαγάνδα εναντίον της Χρυσής Αυγής χρηματοδοτείται επίσημα απ' το Υπ.Εξ της Γερμανίας. Και μιάς κι αναφερθήκαμε στους 'Νεοναζί', σας καλούμε να επαναφέρετε στη μνήμη σας την προβοκάτσια που έστησαν σε βάρος της οργάνωσής μας, μόλις πρόσφατα, με την 'βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος' στην περιοχή Θησείο της Αθήνας. Περί αυτών των μηχανισμών κάνουμε λόγο...αλλά και περί εκείνων που χτυπούν πρεσβείες (λέμε π.χ του Ισραήλ) κι η Αντιτρομοκρατική αποκαλύπτει πως οι 'αόρατοι' τρομοκράτες της Ο.Λ.Α και τόσο 'άγνωστοι στις αρχές' είχαν εντοπιστεί μετά την επίθεση εναντίον της κατοικίας του Γερμανού πρέσβη στο Χαλάνδρι να βρίσκονται (3 στον αριθμό) ένα στενό πλησίον του σημείου της επίθεσης, όλοι τους γνωστοί στις αρχές κι άμεσα συνδεδεμένοι με άτομα που καταζητούνται για συμμετοχή σε ένοπλες επιθέσεις. Και το κράτος 'ξαφνιάστηκε' απ' την επίθεση...
7) 'Νόμιμες' απαγωγές προσώπων ('Moonlight Extradition'). Περίπτωση Τούρκων και Κούρδων που συνδέονται με αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις. Η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών Ελλάδος-Τουρκίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ήλθε στο φως μόλις πρόσφατα με τις απαγωγές-μυστήριο Τούρκων και Κούρδων καταμεσής των ελληνικών δρόμων. Αυτές οι απαγωγές σχετίζονται με τις υπογεγραμμένες (άτυπες και μη) διακρατικές συμφωνίες έκδοσης, ανεξαρτήτως του τόπου που τελέστηκαν τα εγκλήματα για τα οποία διώκονται. Μέσω των νομοθετημάτων της Ε.Ε. γίνονται συντονισμένες προσπάθειες, ώστε να καταργηθεί το 'πολιτικό άσυλο' και ν' ανοιχτεί ο δρόμος για την έκδοσή τους στις χώρες όπου τελέστηκαν τα εγκλήματα.
8) Ζωντανό Έγκλημα ('Wet Work'). Στην περίπτωση αυτή δρουν διάφοροι 'εξωγενείς' κι εξωνομικοί' παράγοντες, ώστε να ενοχοποιήσουν μία πολιτική οργάνωση. Χαρακτηριστικό αυτής της μεθόδου που τόσο γνώριμη είναι της CIA, οι πολιτικές δολοφονίες ή δολοφονίες που τις χαρακτηρίζουν 'πολιτικές'. Πρόκειται για επικυρωμένες απ' το εκάστοτε κράτος δολοφονίες, προϊόν συνενοήσεων με τις σχετιζόμενες μυστικές υπηρεσίες που διατηρούν 'έννομο' συμφέρον. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα που αποδόθηκε στη Χρυσή Αυγή κι άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τους εθνικιστές γενικότερα και ειδικότερα τον στημένο χορό των συλλήψεων των μελών της 'εγκληματικής οργάνωσης', συνάμα νόμιμο πολιτικό κόμμα. Στην περίπτωση που η 'εκτέλεση' δεν θεωρείται ενδεδειγμένη λύση, η CIA κι όχι μόνο έχει εισάγει την σκηνοθετημένη 'αυτοκτονία'.Παραθέτουμε έναν κατάλογο μελών ελληνόφωνων τρομοκρατικών οργανώσεων, μέλη των οποίων χάθηκαν απ' το παρασκήνιο της ιστορίας κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στους 'περίεργους' αυτούς θανάτους προσθέτουμε αυτούς των Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και Λάμπρου Φούντα-μέλος του 'Επαναστατικού Αγώνα'.
...συνεχίζεται!
