Το 'Αιώνιο Δάσος' ('Ewiger Wald') αποτελεί μια κινηματογραφική παραγωγή του 1936. Σκηνοθέτες του αριστουργήματος οι Hanns Springer και Rolf von Sonjevski-Jamrowski. Η πρεμιέρα του έλαβε χώρα στο Μόναχο. Η παραγωγή και η επιμέλειά του ανατέθηκε στους ως άνω απ' τον Alfred Rosenberg ο οποίος ως γνωστόν ήταν επιφορτισμένος με την δραστηριότητα του πολιτιστικού οργανισμού 'Σύνδεσμος Διάσωσης της Γερμανικής κουλτούρας', ενός αντισημιτικού πολιτικού οργανισμού που υφίστατο κατά την διάρκεια του καθεστώτος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Επανιδρύθηκε ως 'Εθνικοσοσιαλιστική Κοινωνία' ως την αναδιοργάνωση και μετονομασία του σε 'Εθνικοσοσιαλιστική Κοινότητα για τον Πολιτισμό' το 1934. Η πολιτική μέριμνα μετεξελίχθηκε σε 'Αιώνιο Δάσος-Αιώνιο Πεπρωμένο'. Η παραγωγή 88 λεπτών στην γερμανική έκδοσή, επιτελεί τον σκοπό της προώθησης της ιδέας της αναπόσπαστης συνδέσεως των ανθρώπων, δη της λαϊκής κοινότητος, του γερμανικού λαού με την Φύση.
Την ιδέα της κοινής μοίρας των δασών μ' αυτή των ανθρώπων στο επέκεινα της ιστορίας. Η εν λόγω δημιουργία αναπαριστά θαυμάσια την αρμονική συνύπαρξη-συμβίωση που αρχίζει απ' την Νεολιθική Εποχή και φτάνει ως τους χρόνους της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Αναπαριστά τα αντιχριστιανικά πιστεύω του Alfred Rosenberg, την ενότητα φύσης και ανθρώπου που ανάγεται στην προϊστορία, τα έθιμα και τις τελετουργίες της παγανιστικής θρησκείας, εκδηλούμενα στο γαϊτανάκι χορού στην διάρκεια των κηδειών και στα φέρετρα που ήταν διαμορφωμένα από κορμούς δέντρων. Επιπλέον, απεικονίζεται το δάσος ως το καταφύγιο των αρχαίων γερμανικών φυλών, στο οποίο ο Τεύτονας Ιππότης Armin/Hermann της ο οποίος ηγείτο του γερμανικού φύλου 'Cherusci' το οποίο τοποθετείται γεωγραφικά στην σημερινή βορειοδυτική Γερμανία, συνέτριψε τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Publius Quinctilius Varus τον 9ο μ.Χ αιώνα στο Δάσος των Τευτόνων (Teutoburg). Το 'Αιώνιο Δάσος' μεταφέρει τον θεατή στις λαϊκές εξεγέρσεις των ανθρώπων της υπαίθρου των ετών 1524–1525 στις γερμανόφωνες περιοχές της Κεντρικής Ευρώπης, οι οποίες καταπνίγηκαν απ' την αντίδραση της αριστοκρατίας που δεν δίστασε να δολοφονήσει τους 100.000 απ' τους 300.000 περίπου αγρότες και χωρικούς που εξεγέρθηκαν εναντίον της εκβιομηχάνησης της πατρίδος τους, ενώ συν τοις άλλοις υπέστησαν την ταπείνωση απ' τον μισθοφορικό στρατό κατοχής των Γάλλων. Το 'Αιώνιο Δάσος' κινηματογραφήθηκε ανήμερα της εργατικής Πρωτομαγιάς στο Lustgarten στο Βερολίνο, υπό το φως της αταλάντευτης πολιτικής του 'Blut und Boden'.
Περιγραφικό video της 'Μάχης στο Δάσος Teutoburg' στον σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?
Η γερμανική εκδοχή του 'Αιώνιο Δάσος' εδώ: https://www.youtube.com/watch?
Η αγγλική εκδοχή του 'Αιώνιο Δάσος' εδώ: https://www.youtube.com/watch?
Εμβαθύνοντας στο 'Αιώνιο Δάσος', θα τονίσουμε πως ο ίδιος ο Adolf Hitler, ο Martin Bormann, ο Joseph Goebbels, ο Hermann Göring, ο Heinrich και ο Walther Darré και πολλοί άλλοι ηγέτες του NSDAP, εξέφρασαν την λατρεία προς τη φύση και την επιστροφή του λευκού ανθρώπου σ' αυτήν. Αυτή καθαυτή η πράξη της 'συλλογικής αναγέννησης', σύμφωνα με τον Ρουμάνο Mircea Eliade, θα επανέφερε στο προσκήνιο την Εθνική Κοινότητα ('Volksgemeinschaft'), η οποία ήταν ο πυρήνας, το αληθινό πνευματικό σπίτι του γερμανικού λαού. Ορισμένοι ερμηνεύουν τον Εθνικοσοσιαλισμό ως μια δαιμονική αίρεση που βάλει ακατάπαυστα εναντίον του Χριστιανισμού, τουναντίον οι ηγέτες του επιδίωξαν να υποκαταστήσουν την Ιουδαιο-χριστιανική παράδοση με την θρησκεία της φύσης, την θρησκεία εκείνη που είναι βαθιά ριζωμένη στο πνεύμα των αυτοχθόνων Γερμανικών φυλών, σε ένα αδιαίρετο όλον από 'αίμα και χώμα', σύμφωνα με τον Walther Darré. H φύση, με όλη τη βίαιη και άγρια ομορφιά της, υπήρξε ο βασικός άξονας για τη σύλληψη της γερμανικής ιστορίας και της εθνικής ταυτότητας στο Τρίτο Ράιχ.
Ο Elias Canetti παραδέχεται ότι: 'Σε καμία άλλη χώρα στον κόσμο, εκτός απ' την Γερμανία, το αίσθημα σύνδεσης των ανθρώπων με το δάσος έχει παραμείνει αναλλοίωτο. Η παράλληλη υψομετρική ακαμψία των δένδρων, η ίδια η πυκνότητα, ο αριθμός τους γεμίζουν την καρδιά της γερμανικής ψυχής με μια βαθιά και μυσταγωγική απόλαυση. Μέχρι και σήμερα, ο Γερμανός αισθάνεται μια ανείπωτη χαρά όταν πηγαίνει στο δάσος, όπου εκεί έχει την ευκαιρία να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τους προγόνους του, καθώς αισθάνεται ότι γίνεται ένα με τα δέντρα'. Οι ηγέτες του NSDAP αντελήφθησαν με σαφήνεια πως το δάσος ως λαϊκό σύμβολο είναι ικανό από μόνο του ν' αποτελέσει τον κορμό της πολιτικής τους. Το δάσος περιγράφεται με άγρια χρώματα, ως περιβάλλον εντός του οποίου καταλύεται θετικά η ανθρώπινη εξουσία, καθώς επικρατεί ο φυσικός νόμος, ως περιβάλλον απόλυτης ελευθερίας και αρμονίας. Τα δάση στην Δυτική Παράδοση αποτελούν το ακρότατο σύνορο με τον αστικό πολιτισμό. Συνδέονται οργανικά με θρύλους και λαϊκές παραδόσεις. Αποτελούν ως σήμερα πηγή έμπνευσης και εμπλουτισμού του συλλογικού φαντασιακού. Αυτός καθαυτός ο ανορθολογισμός του Δάσους αποτελεί την πύλη προς την ηρωολατρεία.
Στην παραγωγή 'Ewiger Wald' δίδεται έμφαση στον völkisch χαρακτήρα της φύσης, ως αρρήκτου συνέχειας του λαού. Το 'Ewiger Wald' ήταν κινητήριος δύναμη για τον γερμανικό ψυχισμό, ώστε να ριζώσει η ιδέα του 'Lebensraum'. Ο επικίνδυνος νους' Carl Schmitt, ανακρινόμενος απ' τον Robert Kempner, σε σχετική ερώτηση αν ο πρώτος υποστήριξε την θεωρία του 'Lebensraum', απάντησε ως εξής: 'Εγώ ομιλώ για τον Μείζονα Χώρο 'Grossraum'. Στο 'Αίμα και Γη' (εκδ. Απολλώνειο Φως) ο Walther Darré αναφέρει ότι: 'Ο μόνος και πραγματικός πλούτος του Λαού μας είναι η βιοψυχική δύναμη του. Τα υλικά αγαθά αυτού του κόσμου μπορούμε να τα απωλέσουμε μόνο σαν λαός ή άτομα μεμονωμένα. Και αυτή η απώλεια δεν θα μας επιφέρει μεγαλύτερες συνέπειες ενώ προσπαθούμε να διατηρήσουμε αμόλυντη την βιολογική και ψυχική μας υγεία σαν ενωμένο έθνος, γιατί διατηρώντας την βιοψυχικήμας δύναμη μπορούμε να ξανακατακτήσουμε, σε οποιαδήποτε στιγμή, τα χαμένα υλικά αγαθά' (σελ.26).
Η επιστροφή στη φύση αποτελεί την σημαντικότερη πτυχή ενός νέου πολιτειακού προτάγματος. Την βάση μιας υγιούς πολιτείας. Η φύση αποτελεί τον πυρήνα της ανάπτυξης της πατρίδας. Τρανό παράδειγμα πως η επιστροφή στην ύπαιθρο, αν θέλετε, δεν αποτέλεσε πολιτικό τέχνασμα του NSDAP είναι και το εξής. Το 1845 ένας νεαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ εγκατέλειψε την πόλη και αποφάσισε να ζήσει στις όχθες του Walden Pond, στο Concord της Μασαχουσέτης των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Αμερικανός συγγραφέας Henry David Thoreau, εμπνευστής σύγχρονων οικολογικών κινημάτων, έχτισε μια μικρή καλύβα, φύτεψε ένα χωράφι με φασολιές, τρεφόταν με φρούτα και λαχανικά. Μελετούσε, ασχολήθηκε με την συγγραφή των εμπειριών του, στοχάστηκε, ανακάλυψε την δύναμη της επαφής με τη φύση. Στο έργο 'Walden' ή 'Η ζωή στο δάσος', περιγράφει το ριζοσπαστικό όσο και ουτοπικό εγχείρημα της επιστροφής στη φύση. Ο Thoreau διδάχθηκε απ' τη φύση, όπως μαθαίνει κανείς να μιλάει και μέσα απ' την ομιλία κατανοεί τον εξωτερικό κόσμο, προβάλοντας μια εικόνα του εαυτού του. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι η θεωρία της 'πολιτικής ανυπακοής' συμπίπτει χρονικά με την περίοδο συγγραφής του 'Walden'.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι η Βιολογική Κοσμοθεωρία-Βιοθεωρία, είναι η πολιτική κατάφαση στην ύπαρξη αρχετύπων. Το Δάσος αποτελεί την εστία, το ύστατο καταφύγιο του συνειδητού ανθρώπου, την απαρχή της πνευματικής εσωτερικής εναντίωσης στις εφιαλτικές κι αποπνικτικές ρήτρες του σύγχρονου κόσμου. Αν επιθυμούμε ν' απορρίψουμε ό,τι εκφράζεται μέσω του αστισμού και των παραγώγων του, οφείλουμε να ξεκινήσουμε απ' την ριζική μετατόπιση του κέντρου των αποφάσεων απ' την μητρόπολη στην ύπαιθρο. Να προχωρήσουμε απ' την νοηματοδότηση της ιεραρχίας, της πειθαρχίας αντί αυτού που εκφράζουν σήμερα ως στείρες μηχανικές εξωτερικές εκδηλώσεις, στην εμπέδωση της αδιάκοπης κυκλοφορίας άχρηστων εμπορευμάτων. Να απεγκλωβιστούμε απ' την δίνη των καπιταλιστικών κρίσεων και τις θεσμοθετημένες καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης που αναδύονται απ' το συστήμα. Να περάσουμε απ' την κοινωνική ειρήνη του καθεστώτος των 'άρτων και των θεαμάτων' στην εθνική-κοινωνική πολεμική εναντίον της εβραϊκής εξουσίας, γκρεμίζοντας τις σάπιες δομές του κράτους. Να σπρώξουμε στον γκρεμό αυτό που έχει σαπίσει προ πολλού. Οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν επικαλούνται μια 'πράσινη ανάπτυξη' χωρίς αντίκρισμα, μια εναλλακτική περμακουλτούρα που προμοτάρει την καλλιέργια σπόρων στα μπαλκόνια ή στις αυλές των σπιτιών που πλήττονται απ' το καυσαέριο, ώστε να θησαυρίζουν οι γιάπηδες των 'οικολογικών' συμμοριών. Η ψευδαίσθηση των 'Κρεμαστών Κήπων της Βαβυλώνας' στην καθημερινότητα του καθενός μας είναι η αστική ατομικιστική αιτία του συνολικού προβλήματος και σίγουρα όχι η κοινοτική λύση του. Ο καθένας επιχειρεί μάταια, εκ του αποτελέσματος, να μεταστοιχειώσει την ιδιωτικότητά του.
Τα ποντίκια θα γεννιούνται πάντοτε με ουρές, ενάντια σε κάθε λογής πειραματισμούς. Το πέρασμα απ' τον ατομικισμό, δηλαδή απ' την επικράτηση της βασιλείας της ποσότητας έναντι της κοινοτικής αλληλεγγύης, δεν συντελείται από μια 'βιωμένη αναρχία' που περιορίζεται στον μικρόκοσμό μιας εναλλακτικής επιβίωσης, ενόσω οι μεγάλες πολυεθνικές μολύνουν το περιβάλλον που τροφοδοτεί με μολυσμένο οξυγόνο τον μικρόκοσμό μας και ελέγχουν την τροφή μας. Τα δεσμά του σύγχρονου πολιτισμού δεν θα κοπούν άπαξ και υιοθετήσουμε τον πρωτογονισμό του Zerzan ή τις ακρατικές κοινωνίες του Clastres που δίχως υπερβολή ταυτίζονται με την ναρκοκουλτούρα των Hippies και τις λοιπές φαιδρές εβραϊκές υποκουλτούρες που δεν κάνουν τίποτα άλλο απ' το να θολώνουν την κρίση της νεολαίας. Υιοθετώντας με θρησκευτική ευλάβεια μια φαινομενικότητα απομάκρυνσης απ' την πηγή του προβλήματος, απλώς μεταθέτουμε φαντασιωτικά κι όχι πρακτικά και ουσιαστικά, ενώ το πρόβλημα παραμένει ανέγγιχτο. Η φυσιογνωσία είναι αυτή που θα καθοδηγήσει ορθά τον λευκό άνθρωπο, ώστε να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Οι Εθνικοσοσιαλιστές του Ράιχ έκαναν το καθήκον, ας κάνουμε κι εμείς το δικό μας. Αν πραγματικά θέλουμε ν' απελευθερωθούμε!
