'Πρώτα προσπαθούν να σε αγνοήσουν, μετά να σε γελοιοποιήσουν, μετά να σε πολεμήσουν και μετά τους νικάς' (Γκάντι)
Στο μεταίχμιο της επανάληψης μίας 'Αλλαγής' τύπου 1981, όπου το αεράτο και ανέξοδο 'Η Ελλάδα στους Έλληνες' κινδυνεύει να παγιδεύσει τον ελληνικό λαό εκ νέου, ανανεώνοντας τα δεσμά της τυραννίας του, αν μη τι άλλο οφείλουμε να σταθούμε στην διάκριση της ποιότητος του πολιτικού υποκειμένου της αλλαγής. Το πολιτικό υποκείμενο είναι ο ελληνικός λαός. Αν δεχθούμε πως ο λαός επιθυμεί να μεταβεί εθελούσια στον δρόμο της 'αλλαγής', επόμενο είναι να του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα στο λάθος και το σωστό. Αυτό θα ίσχυε αν και εφόσον ο λαός ήτο κυρίαρχος σε μία ανεξάρτητη πατρίδα. Αν υποθέσουμε πως αυτό θα συμβεί στο άμεσο μέλλον, εξυπακούεται πως θα κατηγορήσουμε τον λαό για εσφαλμένη ή ορθή επιλογή, αναλόγως προς την εξέλιξη της 'αλλαγής'.
Ως Ριζοσπάστες Εθνικιστές και ως Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές, έχουμε καταστήσει σαφές ότι απεχθανόμαστε στον ίδιο βαθμό κομματοκρατία και πλουτοκρατία. Αποτελεί πάγια θέση μας ότι τα κόμματα διχάζουν το λαό και μονάχα η πατρίδα τον ενώνει. Από θέση πολιτικής ευθύνης, έχουμε καταστήσει σαφέστερο ότι δεν συμπλέουμε καθοιονδήποτε τρόπο με την θεωρία και την πρακτική του 'εθνικού χώρου', τις καταβολές και τα πεπραγμένα του οποίου αμφισβητούμε. Αντίθετα, τονίζουμε για ακόμα μία φορά πως αυτά που μας χωρίζουν απ' αυτό το μόρφωμα είναι τα ίδια τα οποία μας χωρίζουν απ' οποιοδήποτε άλλο. Δεν αντιλαμβανόμαστε το Έθνος, τη Φυλή, την Πατρίδα και τον Λαό, καταπώς τα αντιλαμβάνονται τα διάφορα μορφώματα τα οποία διαφέρουν μονάχα στα χρώματα, τα σύμβολα και τις διακηρύξεις τους.
Η κριτική μας είναι πολιτική. Δεν μας ενδιαφέρουν τα πρόσωπα ως πρόσωπα, παρά μονάχα στο επίπεδο της κορύφωσης μίας ιδεολογικής ταυτότητας και όχι στο επίπεδο της στείρας εφαρμογής ενός άρτιου πολιτικού προγράμματος. Μας ενδιαφέρει η ιδεολογική ανιδιοτέλεια και συνέπεια και λιγότερο η εκάστοτε πολιτική επιτυχία που μπορεί να αποβεί από εφήμερη έως και καταστροφική. Πολλοί μας έχουν κατηγορήσει για 'πολιτική ανευθυνότητα'. Οιοσδήποτε θεωρεί εαυτόν έχων σώας τας φρένας , δύναται να κρίνει την συνέπεια λόγου και έργων της οργάνωσής μας.Οιοασδήποτε συμμετέχει ενεργά στο εθνικιστικό-υπό την ευρεία του έννοια-κίνημα και επί μακρόν, δύναται να κατανοήσει μία αλυσίδα γεγονότων και την ανάλογη δυναμική τους. Οιοσδήποτε άλλος πολιτικός κομήτης 'είδε φως και μπήκε' στην εθνικιστική κοινότητα, δεν δύναται να κατανοήσει οτιδήποτε. Πόσο μάλλον να διακατέχεται από ένα γνήσιο αίσθημα προσφοράς και θυσίας απέναντι στην εθνικιστική ιδέα.
Ως Ριζοσπάστες Εθνικιστές απορρίπτουμε τις σημαίες ευκαιρίας και τις βαλβίδες εθνικής και κοινωνικής αποσυμπίεσης. Τέτοιες βαλβίδες μπορούν να είναι στον ίδιο βαθμό οι 'καινοτόμες' ιδέες και οι 'αλλαγές' στον τύπο διακυβέρνησης. Ό,τι μπορεί να παρουσιαστεί ως 'νέο' ή 'καινοτόμο' στο μεταίχμιο της επανάληψης μίας 'Αλλαγής' τύπου 1981, μπορεί να είναι άλλο τόσο 'παλιό' ή 'οπισθοδρομικό', όπως επίσης το ίδιο ισχύει και για τις αλλαγές στον τύπο της διακυβέρνησης και όχι στην πολιτειακή ουσία. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβουμε. Οι εκλογές δεν ωφέλησαν ποτέ την πατρίδα μας και ενδεχομένως καμία άλλη. Οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν μας ενδιαφέρουν ούτε στο ελάχιστο ως ποσοτική καταμέτρηση, ως καταγραφή του λαϊκού παλμού, ως παλμογράφημα της λαϊκής θέλησης. Οι εκλογικές αναμετρήσεις ενδιαφέρουν μονάχα όλους όσοι ευελπιστούν ότι θα πετύχουν το όποιο αποτέλεσμα σε σχέση με τις ατομικές φιλοδοξίες τους, την αλληλεπίδρασή τους στον κοινωνικό ιστό ή ακόμα σε σχέση με ένα συνδυασμό των προηγουμένων. Δεν πιστεύουμε στην Δημοκρατία (άμεση ή έμμεση ή υπό οποιαδήποτε άλλη αμφίεση) και δεν αναγνωρίζουμε τις διαδικασίες της. Τουναντίον, πιστεύουμε στο ελεύθερο πνεύμα της πατρίδος και στην προγονική κληρονομιά της, απέναντι στην οποία αποτείνουμε την δέουσα ιερότητα διαμέσου του αγώνος μας. Για εμάς δεν νοείται ιερός αγώνας δίχως ιερούς αγώνες. Αυτοί οι αγώνες συνοδεύονται από θυσίες. Κατ' αυτόν τον συλλογισμό, όσο υψηλότερο είναι το διακύβευμα, τόσο πιο βαρύ είναι το τίμημα που πρέπει κανείς να 'πληρώσει' στην πορεία αυτού του ιερού αγώνος. Αν το διακύβευμα είναι η κατάκτηση της εξουσίας ή η πλήρωση καίριων θέσεων εντός ενός φύσει αρρώστου πολιτεύματος, η μακροσκοπική πιθανότητα επιτυχίας όσον αφορά την επίτευξη του στόχου εντάσσεται στο πλαίσιο του εφικτού. Αν το διακύβευμα είναι η ολική απελευθέρωση απ' τα δεσμά που κρατούν την πατρίδα μας όμηρη αλλότριων δυνάμεων που επιβουλεύονται την ψυχή της, μοιραία ο βαθμός δυσκολίας είναι κατά πολύς υψηλότερος. Ως εκ τούτου, ένας τέτοιος σκοπός, δεν νοείται μέσω του ισχύοντος συστήματος εξάρτησης. Είτε θα αμφισβητήσετε το σύστημα, είτε θα το υπομείνετε καρτερικά. Από μέρους μας είναι σαφές και ξεκάθαρο πως έχουμε διαλέξει τον 'δύσκολο δρόμο' και κατά κάποιους άλλους 'εύκολο δρόμο'. Ανεξάρτητα από ποιά οπτική το κρίνει κανείς, πρόκειται για έναν δρόμο, όπου η απόφαση να τον διαβεί κανείς και μόνον προϋποθέτει την απόφαση. Την απόφαση να τον διαβεί μέχρι τέλους. Είτε ανηφορικός, είτε κατηφορικός, είτε ευθεία, παραμένει δρόμος με εμπόδια, κακοτοπιές, δυσκολίες, παγίδες και πολλά άλλα. Ο μαχητής καλείται να επιλέξει το πως θα διαβεί αυτό τον δρόμο. Ο μαχητής δεν θα μείνει στον τύπο, θα σταθεί στην ουσία. Ο Νίτσε έγραψε: 'Πώς θα μπορέσω ν’ ανέβω στην κορφή του βουνού; Ανέβα λοιπόν τώρα και μην το σκέφτεσαι πολύ'.
Όσοι αισθάνονται το αίμα να τρέχει ζεστό στις φλέβες τους μπορούν να αντιληφθούν όλα όσα εννοούμε. Δεν έχουν ανάγκη από υποδείξεις. Γνωρίζουν ποιό είναι το καθήκον τους και τι πρέπει να πράξουν. Αυτό το οποίο επιθυμούμε να θίξουμε ως σημείο των καιρών και όχι μόνο είναι το εξής. Ο 'εθνικός χώρος', ως δημιούργημα-μόρφωμα της Μεταπολίτευσης, στο πολιτικό ενεργητικό του, των τελευταίων 40 ετών, δεν έχει να επιδείξει (σε πείσμα των φωτεινών εξαιρέσεων) τίποτα άλλο από πολιτικαντισμό, σπέκουλα, ίντριγκες, εναλλαγή ηγετίσκων, πολιτικά τεχνάσματα και κολλεγιές για την πολιτική επικράτηση εντός-εκτός κι επί τα αυτά του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο τόσο δείχνει να μέμφεται. Δεν μας ενδιαφέρουν οι πολυθρόνες, οι θέσεις, τα προνόμια, η εξουσία. Μας οδηγεί το πνεύμα της συσπείρωσης στον ένα και μοναδικό σκοπό, ο οποίος δεν είναι άλλος απ' την ολική απελευθέρωση του Γένους μας απ' την εβραϊκή τυραννία που ανάγεται στα βάθη της προϊστορίας. Μολονότι, ηχεί ουτοπικός ο στόχος αυτός που θέτει ως προμετωπίδα του αγώνος τον 'χωρισμό της ήρας απ' το στάρι' και όχι την σύμπλευση των προαιώνιων εχθρών στον ίδιο ωκεανό.
Ως Ριζοσπάστες Εθνικιστές δεν πρόκειται να θέσουμε σε ομηρία το συμφέρον της πατρίδας στο όνομα μίας 'Αλλαγής', όπως την έχουμε βαφτίσει. Η σελίδα θα γυρίσει για την πατρίδα μας μονάχα όταν θα υπάρξει Ιστορική Δικαίωση του Ελληνισμού και Αισχύνη των Πολέμιών του. Μία τέτοια ιστορική δικαίωση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος που το μόνο που πετυχαίνει, υπό την ρήτρα 'εύρυθμης' λειτουργίας, είναι να εξαχρειώνει σταθερά τους πολίτες του σε υπηκόους του. Αλλά, ας θέσουμε το όλο ζήτημα στις ορθές διαστάσεις του. Δεν μας ενδιαφέρουν τα αποτελέσματα των εκλογών. Μας ενδιαφέρει το 'πέρα απ' τις εκλογές'. Υπάρχει 'πέρα απ' τις εκλογές'; Μας θλίβει το γεγονός ότι δεν έχουμε ακούσει έναν σχηματισμό του 'εθνικού χώρου' να θέτει ως προμετωπίδα του αγώνος του την απελευθέρωση μίας σκλαβωμένης ελληνικής γης. Αυτό τον γνήσια εθνικό σκοπό ορίζουμε ως Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές ως το μεταίχμιο όσον αφορά την από μέρους μας στάση ηθικής και μόνο στήριξης προς οιοδήποτε κόμμα ή άλλο σχηματισμό στην πολιτική ζωή της πατρίδος μας.
Αγώνες, έσχατες γραμμές, φαρέτρες, θέσεις μάχης, όχι ψήφοι. Κανόνια, όχι βούτυρο. Πόλεμος αντί ταπείνωσης. Θάνατος αντί ατίμωσης. Νίκη ή Θάνατος...το στερνό και αιώνιο δίλημμα που αναγάγει τους ανθρώπους είτε σε ημίθεους και καταδικάζει τους θνητούς στην λήθη. Εμείς επιθυμούμε να πιούμε το δροσερό νερό απ' τη λίμνη της Μνημοσύνης...
