Το φιλοσοφικό δόγμα που ενδεχομένως άλλαξε την κοσμική ροή και τη βάση της ολιστικής φιλοσοφίας. Τι λέει η συνείδησή σου; ‘Πρέπει να γίνεις αυτός που είσαι.’ Πως θα έρθεις μαζί μας, όταν δεν μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου; Αν δεν μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου, πως θα μπορέσει να ακολουθήσεις τους άλλους; Για να μπορέσεις να αλλάξεις τον εαυτό σου, πρέπει πρώτα να τον γνωρίσεις σε βάθος. Πως αλλιώς;
Πόσο ουσιαστικό λοιπόν το να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Σημαίνει να ταχθείς ενσυνείδητα στην υπηρεσία του αγώνα. Σημαίνει να δοκιμάσεις τα όρια σου μέσα σε αυτόν. Αν αξίζεις ή δεν αξίζεις. Ακόμα και να αναδειχθείς μέσα από αυτόν. Σημαίνει να εκτεθείς στον κίνδυνο, να γίνεις ένα με τη φωτιά. Ως νέος Προμηθέας, πρέπει να θυσιαστείς για τους ανθρώπους σου, το Λαό σου, το Έθνος, τη Φυλή σου. Ακόμα παραπέρα, σημαίνει να έχεις συνείδηση της αποστολής σου. Να απορρίψεις τον κακό εγωκεντρικό εαυτό σου, τον εαυτό εκείνο που σε τραβάει πίσω στην παλιά ανιαρή και γεμάτη φόβους ζωή σου και να εκτεθείς στην πάλη και να γίνεις ένας σπάνιος, αξιοσημείωτος άνθρωπος που αξίζει τον τίτλο του Ανθρώπου.
Όλα στη ζωή είναι πάλη. Αρχινούν, συνεχίζουν και τελειώνουν με πάλη. Και πάλι απ’ την αρχή σε μια αέναη κύκλεια ροή. Όμως, τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς θέληση για αγώνα. Και εκάστοτε ο διεξαγόμενος αγώνας συνεπάγεται ανείπωτες θυσίες. Πολλές φορές μέχρι και να ματώσεις για το δίκαιο ενός αγώνα, ίσως και να χαθείς για πάντα. Ο Λευκός Εθνικοσοσιαλιστής είναι το εκρηκτικό μείγμα της στρατηγικής ορμής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της πολιτικής φιλοσοφίας του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Αλέξανδρος, ο Μέγας, ο Μέγιστος των Ελλήνων φτάνει με τα στρατεύματά του στον Γρανικό Ποταμό, στην Ισσό, στα Γαυγάμηλα και μάχεται νικηφόρα τους Πέρσες και ο Μεγάλος Αρχηγός δίνει το σάλπισμα, ώστε τα θαρραλέα Waffen SS να φτάσουν στις πύλες της Μόσχας και του Λένινγκραντ. Τολμήματα υπεράνθρωπα από δύο Άνδρες που έζησαν με μια διαφορά χιλιάδων ετών, ωστόσο έθεσαν την θεμέλιο λίθο για την μεγαλεπήβολη ιδέα της διαρκούς και ακαταμάχητης ‘κατάκτησης του κόσμου’. Πράγματι, αυτή τη φορά πρέπει να κατακτήσουμε τον κόσμο. Αυτό το βαρύ χρέος έχει έκαστος Λευκός Εθνικοσοσιαλιστής. Να θέσει το δικό του λιθαράκι στην κατεύθυνση αυτή, όσο μακρινή κι αν φαντάζει ως κατάκτηση. Ο Λευκός Εθνικοσοσιαλιστής μάχεται σε κάθε εποχή με τον ίδιο τρόπο. Σκέφτεται παγκόσμια, όμως δρα τοπικά! Το μόνο που αλλάζει από εποχή σε εποχή είναι οι τακτικές που συναρτώνται των μεταβαλλόμενων συνθηκών που ορίζουν ένα πεδίο μάχης.
Ο Λευκός Εθνικοσοσιαλιστής πρέπει να πάψει να δέχεται την επικρατούσα λογική που πηγάζει από μια αρρωστημένη εβραϊκή θεολογία και υπαγορεύει μια παθητική αντίληψη των πραγμάτων. Ο επαναστάτης είναι ενεργητικό όν στη βούλησή του και εν μέρει παθητικό στην ενόραση και την τακτική που ακολουθεί. Η εβραϊκή θεολογία μετέφερε στον κόσμο διαμέσου της μεθόδου του κοινά αποδεκτού μια εικόνα της σύγκρουσης του ‘αδύναμου’ με τον ‘δυνατό’, βασισμένη σε υψομετρικές και συναφείς σωματομετρικές διαφορές, σαφώς με απώτερο σκοπό την ποσοτικοποίηση-γεγονός που αντανακλάται σε κάθε έκφανση του θεαματικού κόσμου στις μέρες μας-απόλυτα επιτηδευμένα. Ο ανορθολογισμός αυτής της υπερβολής είχε τις εξής επιδιώξεις: εφεξής ο ‘αδύναμος’ ταυτίζεται με τον ‘δίκαιο και αληθινό’, τουναντίον ο ‘δυνατός’ ταυτίζεται με τον ‘κακό και άπονο’ και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει κανείς με το μυαλό του. Η αντίληψη αυτή ενέχει το στοιχείο της παρανόησης και ενδεχομένως βασίζεται στην παρανοϊκή αφαιρετική λογική που είναι συνώνυμο του εβραϊκού ψυχισμού. Σκεπτόμενοι επαναστατικά πρέπει να αποφύγουμε την πλάνη που δημιουργείται και επεκτείνεται σε κάθε πιθανή περίπτωση. Καταπώς απεφάνθη ο πολύς Martin Heidegger: ‘Ο ανορθολογισμός είναι μονόφθαλμος, αλλά ο ορθολογισμός είναι θεότυφλος’.
Ο επαναστάτης πρέπει να είναι πολυμήχανος και να μπορεί να λειτουργεί σαν ‘από μηχανής θεός’ κάθε στιγμή. Η εικόνα ενός ‘αδύναμου’-άκριτου εξ’ αυτού Δαυίδ, συνδέθηκε με μια υποτιθέμενη πνευματική και ψυχική αρμονία, με μια a priori ‘γενναία’ στάση, όλα αυτά σε αντιδιαστολή με την εικόνα ενός ‘δυνατού a priori ‘κακού’ εξαιτίας της σωματικής διάπλασής του Γολιάθ. Έκτοτε το δίκαιο ορίζεται βάσει της νίκης του ‘αδύναμου’ έναντι του ‘δυνατού’. Η πολεμική αρετή στον σύγχρονο κόσμο ορίζεται βάσει αυτών των παραπλανητικών σταθμών. Ο ‘αδύνατος’ και συνάμα δίκαιος να είναι δίκαιο να κερδίζει τον ‘δυνατό’. Ο ‘καλός’ πρέπει να νικά τον ‘κακό’. Η ιστορική εμπειρία έχει πολλάκις αποδείξει πως ουδείς νικά όντας Δαυίδ και μάλιστα χρησιμοποιώντας μονάχα μια σφενδόνη… Οι Εβραίοι παγιδεύουν την λογική του Λευκού ανθρώπου μέσα από ευφάνταστες και πλασματικές καταστάσεις, οι οποίες ούτε τους αναλογούν, αλλά ούτε και τους ανήκουν. Οι Εβραίοι ουδέποτε ήσαν πολεμιστές, μήτε καν βοσκοί, γεωργοί, κτηνοτρόφοι, παραγωγοί, κτλ…
Ο επαναστάτης οφείλει να σκέφτεται πολεμικά και πέρα από τα ψευτοδιλήμματα που ορίζουν οι κατεστημένες χωροχρονικές διαστάσεις στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Δίκαιο είναι αυτό που απορρέει από την εκροή επαναστατικής ενέργειας από το εκστατικό βλέμμα των ηρώων. Οι ήρωες δημιουργούν το δίκαιο. Ο επαναστάτης κρίνει τα γεγονότα με μια νιτσεϊκή ματιά. ‘Πέρα από το καλό και το κακό’. Έτσι κρίνει δίκαια.
Η αντιστροφή της λογικής σκοπούμενη στην διοχέτευση ειρηνόφιλων αισθημάτων και την βίαιη εμφύτευση αισθημάτων υποτέλειας. Η λογική της εξουσίας από τα κάτω. ‘Όσο πιο χαμηλά είσαι, όσο πιο ταπεινό είναι το κοινωνικό στρώμα στο οποίο ανήκεις, αυτά από μόνα τους αποτελούν συγχωροχάρτια και επικυρώνουν μια καλή θέση στον Παράδεισο’. Ο επαναστάτης απορρίπτει συλλήβδην αυτή την αντίληψη.
Ο επαναστάτης στοχάζεται πάνω στην κοινωνία, βλέποντας συγκρούσεις δυνατών με λιγότερο δυνατούς είτε συγκρούσεις δυνατών με περισσότερο δυνατούς από αυτούς. Η αντιπαραβολή μιας σύγκρουσης ‘αδύναμων’ με άλλους ‘δυνατούς’, δημιουργεί εσφαλμένα συμπεράσματα. Οι φύσει αδύναμοι είναι απόντες από οποιαδήποτε πιθανή σύγκρουση ή κατάσταση που απαιτεί αγωνιστική εγρήγορση! Ο επαναστάτης ασχολείται μονάχα με τους δυνατούς.
Η αισθαντικότητα του Λευκού Εθνικοσοσιαλιστή είναι αυτό που πρέπει να αναδυθεί. Είναι αυτό που επλήγη ανεπανόρθωτα από τις άπληστες απολαυστικές ορδές του εβραιόπνευστου καπιταλισμού. Ο επαναστάτης επιστρέφει στην αληθινή ζωή του, μόνον όταν νιώσει το βαθύ κάλεσμα της φυσικής αρμονίας και θελήσει να επιστρέψει στον εμβρυακό κόσμου του, δηλαδή στις κοινοτικές και φυλετικές ρίζες του.
Τότε γυρνά μαγεμένος στον ηρωικό τρόπο ζωής, στον παράξενο τραχύ εαυτό του, ο οποίος είναι το αμόνι όπου σφυρηλατείται ένα νέο ατσάλινο Εγώ, το οποίο θα έχει αντικαταστήσει ολότελα και για πάντα το παλαιό και φθαρτό.
Παραφράζοντας τον Ιππότη του Μηδενός Renzo Navatore, λέμε τώρα και για πάντα:
‘Μαύρα, Κόκκινα, Άσπρα λάβαρα υφαίνονται στον άνεμο. Βαμμένα με αίμα και ήλιο. Μαύρα, Κόκκινα, Άσπρα λάβαρα στον ήλιο .Ουρλιαχτό δόξας στον άνεμο’!
