Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΕΝΟΣ ΑΝΙΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ







Συνειδητοποιημένοι στην ιερή αποστολή μας. Μια οργάνωση που ματώνει. Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές. Σπέρνουμε εφιάλτες σε προδότες και συμβιβασμένους, κάνοντάς τους να τρώνε τα λυσσακά τους. Είμαστε η μαντατοφόρος κατάρα μιας ερειπωμένης πατρίδος. Αναδυόμαστε μέσα απ’ τα χαλάσματα του χτες. Είμαστε το αύριο που δεν θέλουν να γευθούν. Γνωρίζουμε μόνο τη γλώσσα του ανυποχώρητου απελευθερωτικού ανταρτοπολέμου.


Διαφέρουμε από τη μάζα των επαγγελματιών πολύχρωμων σημαιοφόρων, γιατί δεν συμφέρουμε, γιατί δεν παίζουμε το παιχνίδι κανενός. Δεν μισούμε, ακριβοδίκαια εξοντώνουμε. Δεν υποχωρούμε ποτέ, τουναντίον στεκόμαστε όρθιοι και αγέρωχοι στις επάλξεις του ανειρήνευτου ριζοσπαστικού εθνικιστικού αγώνος.


Δεν λυσσάμε, αντίθετα χαρτογραφούμε νυχθημερόν τις κινήσεις των μισθωμένων εχθρών μας. Δεν προτρέχουμε ποτέ, αντίθετα παρακολουθούμε καρτερικά. Δεν παραπατάμε ποτέ και πουθενά, αντίθετα κινούμαστε με βήμα επιθετικό στην πορεία μας. Καθημερινά στρατιωτικοποιούμαστε και προετοιμαζόμαστε για έναν ατέλειωτο πόλεμο. Δεν λυπούμαστε κανέναν και τίποτα, διότι αποδίδουμε δικαιοσύνη υπέρ του λαού μας. Δεν προσπαθούμε απλά κάνοντας το καθήκον μας, μαχόμαστε με λύσσα και συνείδηση. Δεν λιγοψυχούμε ποτέ, τουναντίον εφορμούμε με μίσος στα “άπαρτα” κάστρα του εχθρού μας. Δεν ζητιανεύουμε τα ψίχουλα της Δημοκρατίας, αντίθετα απαλλοτριώνουμε ψυχές. Δεν σβήνουμε μικροεστίες αφύπνισης και επανελλήνισης, αντίθετα σηκώνουμε ολάκερες πυρκαγιές εθνικιστικής εξέγερσης.


Δεν σιωπούμε ούτε για μια στιγμή, διότι προτιμούμε να διδάσκουμε με τις απελευθερωτικές πράξεις μας. Δεν περπατάμε ποτέ στον ίσιο δρόμο, αντίθετα κινούμαστε με τον βηματισμό της τίγρης. Δεν περιμένουμε τίποτα και από κανέναν, αντίθετα ανυπομονούμε για την έμπρακτη δικαίωση των οραμάτων μας. Δεν χτίζουμε μονάχα, αντίθετα απόλυτα ικανοί ως αδίστακτοι γκρεμιστές ψευδαισθήσεων ισοπεδώνουμε γέφυρες επικοινωνίας με τα ανθρώπινα ανδρείκελα που μας κλέβουν λίγο-λίγο τον καθαρό αέρα.


Δεν μαντρώνουμε σε σκεπτικιστικές λογικές, δεν περιχαρακώνουμε σε μαντριά, τουναντίον σαν άλλοι γητευτές φιδιών που δαγκώνουν, με τις δυσνόητες για τη μάζα απελευθερωτικές χειρονομίες μας απελευθερώνουμε συνειδήσεις. Δεν σιγοκαίμε φλερτάροντας με την αστική επιβίωση, τουναντίον φλεγόμαστε από επαναστατικό πόθο. Δεν ακολουθούμε το ρεύμα και την μάζα, αντίθετα παρεκκλίνουμε περήφανοι με όλο μας το Είναι. Δεν διστάζουμε από θέση, τουναντίον πράττουμε αμοραλιστικά κατά συνείδηση. Πάνω απ’ όλα δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό μας πια οι γαμημένες λέξεις παραίτηση και ηθική. Βροντοφωνάζουμε μονάχα ένα πράγμα:



Εμπρός για την διαρκή εξέλιξη των αγώνων μας! Στα συντρίμμια της παραίτησης αναδύονται ασύλληπτες για τον κοινό νου μορφές αγώνων! Η Επανάσταση δεν μπορεί να περιμένει άλλο…





            ΣΕ ΚΑΛΩ ΣΕ ΠΥΡΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΔΕΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ!