Οι ημέρες άδοξα περνούν και μας ξεπερνούν, δίχως να δικαιώνονται οι οικογένειες των δολοφονημένων Ελλήνων. Ο κοινός νους σκέπτεται πως ο φάκελος κλείνει μέσα από ένα συνταρακτικό και εκδικητικό, ωστόσο συντριπτικό πλήγμα στην εθνικιστική ενδοχώρα. Το δόγμα του σοκ έχει πολλές εφαρμογές, όποτε αυτό υπαγορεύεται και εκτελείται από την εκάστοτε εξουσία. Εξίσου βέβαιο είναι πως οι οικογένειές των θυμάτων θα περάσουν τα πιο ‘Μαύρα Χριστούγεννα’ της ζωής τους. Αυτή τη φορά δεν θα λείπουν μόνο τα χρήματα για το καλοστρωμένο γιορτινό τραπέζι της χριστουγεννιάτικης θαλπωρής που δημιουργούν οι άνθρωποι. Θα λείπουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Εντούτοις, η απώλεια δεν αναπληρώνεται με κανένα ευχέλαιο, με κανένα συγχωροχάρτι, με κανένα επιμνημόσυνο λογύδριο, με καμία υποκριτική εικονική σύλληψη ή καταδίκη από μέρους των φορέων και των οργάνων της δημοκρατικής πολιτείας.
Αμφότεραι δε, η πολιτική και εκκλησιαστική ‘ηγεσία’, έσπευσαν να εισπράξουν τα αντιναζιστικά εύσημα για τις υπηρεσίες τους από τον διεθνή Σιωνισμό, με πρώτο το σκιάχτρο που φέρει τον τίτλο ‘Πρόεδρος της Δημοκρατίας’. Οι φυσικοί αυτουργοί τρίβουν τα καθαρά χέρια τους, διότι μονάχα η συνείδησή τους είναι ακάθαρτη. Τα χέρια τους ίσως να μπορούν να σκοτώσουν όσες φορές χρειαστεί για την επίτευξη των σκοπών τους. Τα χέρια πλένονται εύκολα και όλα συνεχίζονται. Η σκανδάλη βρίσκεται στον νου. Το χέρι είναι η προέκτασή της. Πριν πατηθεί μοιραία η σκανδάλη, ο νους είχε ήδη οπλίσει. Η συνείδηση όμως θα καταδιώκει ες αεί.
ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΓΥΜΝΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ…
 |
| Α.Μ.Ε. και Πρεζοστέκι Θερσίτης μια σχέση ΄΄Φλογερή'' |
Οι ημέρες άδοξα περνούν και μας ξεπερνούν, δίχως να δικαιώνονται οι οικογένειες των δολοφονημένων Ελλήνων. Ο κοινός νους σκέπτεται πως ο φάκελος κλείνει μέσα από ένα συνταρακτικό και εκδικητικό, ωστόσο συντριπτικό πλήγμα στην εθνικιστική ενδοχώρα. Το δόγμα του σοκ έχει πολλές εφαρμογές, όποτε αυτό υπαγορεύεται και εκτελείται από την εκάστοτε εξουσία. Εξίσου βέβαιο είναι πως οι οικογένειές των θυμάτων θα περάσουν τα πιο ‘Μαύρα Χριστούγεννα’ της ζωής τους. Αυτή τη φορά δεν θα λείπουν μόνο τα χρήματα για το καλοστρωμένο γιορτινό τραπέζι της χριστουγεννιάτικης θαλπωρής που δημιουργούν οι άνθρωποι. Θα λείπουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Εντούτοις, η απώλεια δεν αναπληρώνεται με κανένα ευχέλαιο, με κανένα συγχωροχάρτι, με κανένα επιμνημόσυνο λογύδριο, με καμία υποκριτική εικονική σύλληψη ή καταδίκη από μέρους των φορέων και των οργάνων της δημοκρατικής πολιτείας.
Αμφότεραι δε, η πολιτική και εκκλησιαστική ‘ηγεσία’, έσπευσαν να εισπράξουν τα αντιναζιστικά εύσημα για τις υπηρεσίες τους από τον διεθνή Σιωνισμό, με πρώτο το σκιάχτρο που φέρει τον τίτλο ‘Πρόεδρος της Δημοκρατίας’. Οι φυσικοί αυτουργοί τρίβουν τα καθαρά χέρια τους, διότι μονάχα η συνείδησή τους είναι ακάθαρτη. Τα χέρια τους ίσως να μπορούν να σκοτώσουν όσες φορές χρειαστεί για την επίτευξη των σκοπών τους. Τα χέρια πλένονται εύκολα και όλα συνεχίζονται. Η σκανδάλη βρίσκεται στον νου. Το χέρι είναι η προέκτασή της. Πριν πατηθεί μοιραία η σκανδάλη, ο νους είχε ήδη οπλίσει. Η συνείδηση όμως θα καταδιώκει ες αεί.
Ακόμα μια φορά επικράτησε η υδροκεφαλία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σωρευμένες πληροφορίες, αντικρουόμενες εκδοχές και αντιλήψεις, περιρρέουσα σύγχυση και λοβοτομή για τους αφελείς θεατές που παρακολουθούν φορώντας τρισδιάστατα γυαλιά, αδρανείς την ζωή που περνάει και χάνεται. Στην κυριολεκτική υδροκεφαλία, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό που είναι το φυσιολογικό υγρό που παράγεται και κυκλοφορεί μέσα στον εγκέφαλο δεν κυκλοφορεί είτε λόγω ανατομικής ανωμαλίας είτε λόγω λειτουργικής ανωμαλίας με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται και να αυξάνεται η ενδοκρανιακή πίεση. Στην μεταφορική υδροκεφαλία, οι αιτίες και συμπτώματα αυτής συμπλέουν με εκείνα οφειλόμενα στην μη καταπολέμηση ανίατων θεραπαινίδων ηθικών καταβολών που δημιουργούν μακροχρόνια προβλήματα που αυξάνουν το πολιτικό βαρομετρικό.
Ειδικοί αναλυτές προκηρύξεων ανάληψης ευθύνης, ειδικοί γραφολόγοι, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί ρεπόρτερ, όλοι τους ανέλαβαν δράση, ωστόσο οι εκπεφρασμένες θέσεις τους οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα πως όλα τα πτυχία και όλοι οι περισπούδαστοι τίτλοι τους δεν αξίζουν περισσότερο από το κωλόχαρτο που οι ίδιοι ονοματίζουν προκήρυξη. Διότι, περί ενός υπηρεσιακού-δημοσιογραφικού ύφους κωλόχαρτο πρόκειται, δεδομένου ότι στις σελίδες του εντοπίζονται, παραπλανητικά ή μη, αυτούσιες αναφορές παρμένες από το πολύκροτο πόρισμα του αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη το οποίο συνετάχθη με αφορμή την υπόθεση της Χρυσής Αυγής και το οποίο στηρίχθηκε στην άθλια κατάθεση του άθλιου ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ-Προέδρου της ΕΣΗΕΑ και κατονομασθέντα εντός της ελλαδικής Βουλής ως αρχηγού των εν Ελλάδι κουκουλοφόρων Δημητρίου Τρίμη της παρακρατικής δράκας του Ιού.
Καθείς ο οποίος μελέτησε αυτό το υπηρεσιακό κωλόχαρτο, κατέληξε στο ασφαλές και κοινότοπο συμπέρασμα πως δεν εκφράζει ιδεολογικές θέσεις, δεν αιτιολογεί τα ειδεχθή πεπραγμένα. ‘Απλώς τα αναφέρει’, μεταξύ πολλών άλλων. Είτε πρόκειται για έναν ή για παραπάνω συντάκτες, αυτό απειροελάχιστη σημασία έχει όσον αφορά το προμελετημένο και υπαγορευμένο έγκλημα. Αμφότεραι δε, η εξουσία και οι αυτουργοί του εγκλήματος, διαμέσου της προκηρύξεως επιχειρούν να στρέψουν την προσοχή μας αλλού. Όσον αφορά την πλειονότητα των ανθρώπων, ισχύει τούδε: τους δείχνεις το φεγγάρι και κοιτάζουν το δάχτυλο. Εμείς προτιμούμε να γυρίζουμε επιδεικτικά το βλέμμα μας κοιτάζοντας τον Ήλιο. Οι ιθύνοντες νόες της δολοφονικής επίθεσης στρέφουν διά των δημοσιογραφικών παπαγάλων τους στην ανάγνωση της προκήρυξης, δικαιολογώντας το στυγερό έγκλημα των ιδίων. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο καθυστέρησε η προκήρυξη και εμφανίστηκε ως από μηχανής Θεός το διήμερο των εορτασμών του μυθεύματος του Πολυτεχνείου. Εξ ου και η ακλόνητη βεβαιότητα με την οποία έκαναν λόγο οι διωκτικές αρχές για την επερχόμενη αποστολή προκηρύξεως. Ουδείς άλλος δύναται να προβλέψει ή να γνωρίζει με βεβαιότητα αν και πότε θα σταλεί προκήρυξη, μάλιστα για ένα τόσο πρωτοφανές έγκλημα στα χρονικά της ιστορίας του τόπου μας, παρεκτός των αυτουργών. Η αστυνομία σε ρόλο κομπάρσου και μεγάλου σκηνοθέτη-τραγουδιστή ο κομισάριος του υπουργείου Προ.Πο.
Μην το κάνετε γαργάρα. Οι εξουσιαστές μας παρουσίασαν μόνοι τους, τους πραγματικούς λόγους του εγκλήματός τους. Ήθελαν να διαβάσουμε την προκήρυξή τους. Ήθελαν να μας προπαγανδίσουν ότι δεν πρέπει να ανεβούν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Ήθελαν να διαδώσουν την κυρίαρχη θέση των Εβραίων επιβητόρων τους ότι εφεξής όσοι αμφισβητούν το ‘Ολοκαύτωμα’, την πολυπολιτισμικότητα, την φυλετική μείξη, θα εισπράττουν σφαίρες. Ο Μεγάλος Αδελφός του 1984, όχι απλώς είναι εδώ, τουναντίον μπουκάρει με χίλια πάνω στην ελληνική πίστα και μας λέει "Hasta la vista, baby" ή ‘Έχουμε πόλεμο, μωρό μου’! Η εξουσία ομιλεί την γλώσσα των στατιστικών καταμετρήσεων, των δημοσκοπήσεων. Σε αντίθεση με όλους αυτούς τους κρετίνους που ομιλούν για αριθμούς, εμείς επιμένουμε να ομιλούμε για ανθρώπινες ζωές. Η Σιών με το στόμα του Μεγάλου Αδελφού, απέστειλε ένα καθολικό μήνυμα διαμέσου της δολοφονίας των δύο αυτών νέων. Εξ ου και το ύφος της δολοφονίας και η ‘μυστήρια’ έκδοση, παρά την άρνηση των εμπλεκόμενων, του video αυτής στην δημοσιότητα. Ο παραδειγματισμός. Όσοι Έλληνες παραβαίνετε την οριογραμμή πολιτικής ορθότητας, ίσως να είστε οι επόμενοι στόχοι. Με την προκήρυξή τους, οι αυτουργοί δεν ήθελαν να κρύψουν το έγκλημά τους, δεν θέλησαν να δώσουν πειστικές απαντήσεις ή λεπτομέρειες, διότι άλλος ήτο εξαρχής ο στόχος της ενέργειάς τους και ο σκοπός τους. Θέλησαν να προκαλέσουν σύγχυση, διχογνωμία, αλλά όχι ν’ αποκρύψουν την πράξη τους…
Οι αναλύσεις που μελετήσαμε είναι για γέλια και για κλάματα. Άστοχες, αντιεπιστημονικές και βρίθουν κενών. Στηριζόμενοι στο ξυράφι του Όκαμ ή Όκκαμ (Novacula Occami), στην περίφημη επιστημονική αρχή, η οποία αποδίδεται στον Άγγλο φιλόσοφο Λογικής Γουλιέλμο του Όκαμ, έκαναν την μέγιστη απλούστευση που θα μπορούσαν να κάνουν. Ως κότες της λάσπης που είναι, κάνουν λόγο για ανόητους, για προβοκάτορες, για ακραίους. Με αυτήν την εικοτολογία, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να δίδουν συγχωροχάρτι στους δολοφόνους, αποδίδοντάς τους το ελαφρυντικό της αβελτηρίας. Ούτε λίγο-ούτε πολύ, μας τους παρουσίασαν ως παρασυρμένες κορασίδες που φανατίστηκαν και οπλίστηκαν από την μια στιγμή στην άλλη. Αν όλες αυτές οι πρακτικές δεν είναι μηχανορραφίες δικηγόρων, δημοσιογράφων, είναι σίγουρα κοινοπραξία μυστικών υπηρεσιών και πολιτικής εξουσίας. Συνεπώς, δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξηγήσεων ότι η πρακτική εφαρμογή όλων εκείνων που θεωρητικά πρεσβεύει ο αντιεξουσιαστικός χώρος, αρκεί, προς αναζήτηση κωλόχαρτου. Η πρόσφατη δολοφονία στο Νέο Ηράκλειο αποτελεί την κήρυξη πολέμου και ισοδυναμεί με την επισημοποίηση της κατοχής και της απροκαλύπτου διεισδύσεως του ξένου παράγοντος από θέσεως παρεμβολέως σε επικυρίαρχου στα εσωτερικά της πατρίδος μας.
Η προαναφερθείσα αρχή αποτελεί την βάση της μεθοδολογικής απαγωγής και αποκαλείται και αρχή της οικονομίας. Στην απλούστερη διατύπωσή του, το Ξυράφι του Όκαμ εκφράζει τα εξής: ‘Κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες’. ‘Αλλιώς: Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη ή ‘Οι οντότητες δεν θα πρέπει να πολλαπλασιάζονται πέραν του απολύτως απαραίτητου’ ή ‘Δεν θα πρέπει να προϋποτίθενται επαυξήσεις χωρίς να είναι απαραίτητο’. Τι μας διδάσκει η ως άνω ρήση; Ότι η απλούστευση που έλαβε χώρα στον μιντιακό ορίζοντα είναι διττή. Τόσο από την άποψη των αντιποίνων για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όσο και από την αναγωγή σε μια διανοητική τρομοκρατία, η οποία, όπως όλοι διαπιστώσατε, μόνο διανοητική δεν χαρακτηρίζεται, αλλά συμπορεύεται με τον κυρίαρχο σχεδιασμό. Μιας και κάνουμε λόγο για θεατρικά δρώμενα που παρουσιάζονται με τον μανδύα του πολιτικού, ας κάνουμε μια αντιπαραβολή.
Το Σύστημα Στανισλάφσκι εστίαζε στην ανάπτυξη της καλλιτεχνικής αλήθειας πάνω στη σκηνή διδάσκοντας στους ηθοποιούς να "ζουν το ρόλο" κατά τη διάρκεια της παράστασης. Η μέθοδος άντλησης συναισθηματικών εμπειριών, συνετέλεσε στην ανάπτυξη του θεατρικού Συστήματος Στανισλάβσκι. Αντί ο ηθοποιός (ή φυσικός δράστης-αυτουργός) να θυμάται τα συναισθήματά του και βάσει αυτών να λειτουργεί στο ρόλο του πάνω στη σκηνή (ή δρόμος), κάνει πια ακριβώς το αντίθετο: παίρνει ως αφετηρία τις σωματικές δράσεις που εκδηλώνει κάποιος όταν βιώνει τα συγκεκριμένα συναισθήματα (επί παραδείγματι η διάπραξη μιας δολοφονίας) και χρησιμοποιώντας τα σωματικά, καταλήγει να αποδώσει τα ανάλογα συναισθήματα (μέσω μιας προκήρυξης). Η πείρα έδειξε ότι αν ο ηθοποιός (ή φυσικός δράστης-αυτουργός) βιώνει στην πραγματικότητα τα συναισθήματα τα οποία καλείται να υποδυθεί, τότε το παιχνίδι είναι εκ προοιμίου χαμένο, διότι ελάχιστες φορές στη ζωή ενός ηθοποιού μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια ταύτιση. Ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή πρέπει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης, για να μπορεί να αποδώσει το στόχο του ρόλου σε κάθε σκηνή. Ο Στανισλάβσκι κατέληξε στη μέθοδο της φυσικής δράσης. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, το Σύστημα Στανισλάβσκι, ο ηθοποιός εκτελεί μια σειρά κινήσεων μέσα από τις οποίες προκύπτει το συναίσθημα. Επί παραδείγματι, ο ηθοποιός αρχίζει να τραντάζει το σώμα του για να αποδώσει το λυγμό και αυτό είναι η αφετηρία του συναισθήματος πίσω από το λυγμό.
Κάπως έτσι, στα video της δολοφονίας, όλοι οι Έλληνες είδαμε τους ‘έμπειρους’ δράστες ή ‘τρομοκράτες’ να το σκάνε δίχως να κοιτάζουν πίσω τους ή να φυλάσσουν τα νώτα τους από τυχόν διερχόμενους που είδαν την δολοφονία και ενδεχομένως επενέβαιναν και ουδείς μπορεί ποτέ ν’ αποκλείσει μια τέτοια εκδοχή. Ο αστάθμητος παράγων είναι καταλυτικός στην ιστορία. Ο τρόπος διαφυγής τους, κατ’ αυτόν και μόνον τον τρόπο, φανερώνει πως ‘έβγαλαν την υποχρέωση’ και ήσαν απόλυτα βέβαιοι πως όλα θα κυλίσουν ομαλά. Αυτό στο οποίο ουδείς εστίασε στην εν λόγω δολοφονία. Οι δράστες έφυγαν με γυρισμένη την πλάτη προς τον τόπο του εγκλήματος, σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής, χωρίς να κοιτάζουν αν κανείς τους καταδιώκει, με άλλα λόγια δεν είχαν πάρει οποιαδήποτε μέτρα σε περίπτωση εμπλοκής. Αμφιβάλλουμε για την λεγόμενη υποστηρικτική ομάδα, διότι σε περίπτωση εμπλοκής με πολίτες θα έπρεπε να δώσουν μάχη, γεγονός ασύμβατο με την τακτική των τρομοκρατικών ομάδων. Απ’ αυτό και μόνο το στοιχείο, μπορείτε να κάνετε όποιους συνειρμούς χωράει ο νους. Η τρομοκρατία επιστρέφει ως το οπλισμένο χέρι του Μεγάλου Αδελφού προκειμένου να επιβάλει ‘εθνική σταθερότητα’ στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού και να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας την ταξική πάλη των μπολσεβίκων προς αύξηση των αστείων ποσοστών της καθεστωτικής αριστεράς.
Ο συντάκτης της προκήρυξης, είτε για λόγους παραπλανητικούς είτε για λόγους άγνωστους, διακρίνεται, κατά τη γνώμη μας, από το εξής ‘ελάττωμα’. Λαμβάνει συνεχώς εκφράσεις-δάνεια στον γραπτό λόγο του. Είναι προσκολλημένος στο διαδίκτυο, απορροφώντας όλες τις πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν, ενώ δεν είναι βιβλιοφάγος. Οι γνώσεις του είναι λειψές και ιδεολογικά ακαταστάλακτες. Αποσκοπεί στο να αποκρύψει το ιδιαίτερο ύφος του στον γραπτό λόγο, όντας ο ίδιος συγγραφέας ή δημοσιογράφος ή εν πάση περιπτώσει, κάποιος που συντάσσει τακτικά δημόσια έγγραφα ή γραπτές αναφορές (δικηγόρος, ακόμα και αστυνομικός υπάλληλος).
Τόσο στην πρόσφατη προκήρυξη των ΜΛΕΔ, όσο και στην δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια από την Σέχτα Επαναστατών, υπερβολικά πολλά ήσαν τα πανομοιότυπα σημεία ανάμεσα στο δημοσίευμα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και την προκήρυξή της. Πολλοί τότε ήσαν εκείνοι που εξέφρασαν την θέση αυτή. Είτε πρόκειται για μια δίκοπη τακτική κατά την μια όψη της οποίας ο συντάκτης των προκηρύξεων αντιγράφει αυτούσια διάφορα αποσπάσματα που έχουν δημοσιευτεί στον τύπο και τα φιλτράρει μέσα στον δικό του γραπτό λόγο, ώστε να στρέψει τις υποψίες και τις έρευνες των αρχών σε αλλότριες κατευθύνσεις, μέσα από την επανάληψη κοινότοπων εκφράσεων που λειτουργούν σαν κλειδιά σε μια ενδεχόμενη ταυτοποίηση στην αναζήτηση, είτε κατά την άλλη, παρά ταύτα μη έχουσα πολλές πιθανότητες επιτυχίας, όψη, ο συντάκτης επιχειρεί την εθελούσια ‘ενοχοποίησή’ του, εφόσον ποτέ μα ποτέ οι αρχές δεν θα στραφούν κατά του πρώτου υπόπτου. Επικρατέστερη η πρώτη εκδοχή έναντι της δεύτερης.
Δίχως να εξετάζουμε την διαδρομή και την απόληξη της εκτελεστικής ομάδας, μετά βεβαιότητας πλέον λέμε: παραλλαγμένη Σέχτα-χειραγωγούμενη από την ισραηλινή και αιμοδιψή Μοσάντ. Η Σέχτα Επαναστατών δεν έχει καθορίσει το ιδεολογικό προφίλ της. (Για του λόγου το αληθές, αρκεί να μελετήσετε προσεκτικά την μπροσούρα των μαχητών μας, ‘Εισαγωγή στη νεοτρομοκρατία, μια εννοιολογική προσέγγιση’, όπου θα διαπιστώσετε μόνοι σας βάσει πλείστων στοιχείων που έλαβαν υπ’ όψιν τους, ομοιότητες και διαφορές στην τακτική που ακολουθεί το νέο ρεύμα της τρομοκρατίας στην πατρίδα μας).
Από υφολογικής απόψεως και μόνον, εκφράζουμε την βεβαιότητα πως ο συντάκτης των προκηρύξεών είναι ο ίδιος με αυτήν της ανάληψης ευθύνης της δολοφονίας των δύο Ελλήνων Εθνικιστών στο Νέο Ηράκλειο. Λέμε Σέχτα Επαναστατών, διότι σ’ αυτή την εκδοχή της Λερναίας Ύδρας της νεοτρομοκρατίας, ο συντάκτης των προκηρύξεων δεν ενδιαφέρεται να φανεί συνεπής στον γραπτό του λόγο και κυνηγάει τον εντυπωσιασμό μέσω βίπερ και αβανγκάρντ εικόνων βίας. Ενδιαφέρεται για την ουσία της τρομοκρατίας που είναι συνυφασμένη με την επιβίωσή του στον χρόνο που κυλάει αντίστροφα για τον ίδιο, αλλά σίγουρα όχι για την αλήστου μνήμης δόξα που προσδοκούσαν τα μέλη της παραδοσιακής τρομοκρατίας της εποχής 17ης Νοέμβρη. Βάσει της ταυτότητας των θυμάτων, μονάχα μια υπηρεσία σαν την Μοσάντ θα μπορούσε να χειρίζεται-χειραγωγεί όπως αυτή επιθυμεί τους εκτελεστές, παρουσιάζοντας η ίδια τα έργα της ως πράξεις αριστερών τρομοκρατών. Όλα αυτά στην περίπτωση που οι εκτελεστές είναι ελληνικής καταγωγής, διότι η αγριότητα και η ψυχρότητα με την οποία εκτέλεσαν τα θύματά τους παραπέμπει σε ισραηλινούς φονιάδες.
Ο δημοσιογράφος Στέφανος Χίος και η δημοσιογραφική ομάδα του, παρουσίασαν ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο σχετικά με τους υπαίτιους των όσων θλιβερών και θεατρικών διαδραματίστηκαν τις ημέρες του Πολυτεχνείου, το 1973. Ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι ανέκαθεν, ο ξένος παράγων, μέσα από διάφορες αναταραχές , ήτο αυτός που ανέσυρε πεπερασμένα ‘εμφυλιοπολεμικά’ πάθη, αλλά και το ιδεολόγημα περί την ‘εθνική ενότητα’, ώστε να επικρατεί πάντοτε η ‘δημοκρατική μεσότητα’ που οι ίδιοι ευλογούσαν…
Από υφολογικής απόψεως και μόνον, εκφράζουμε την βεβαιότητα πως ο συντάκτης των προκηρύξεών είναι ο ίδιος με αυτήν της ανάληψης ευθύνης της δολοφονίας των δύο Ελλήνων Εθνικιστών στο Νέο Ηράκλειο. Λέμε Σέχτα Επαναστατών, διότι σ’ αυτή την εκδοχή της Λερναίας Ύδρας της νεοτρομοκρατίας, ο συντάκτης των προκηρύξεων δεν ενδιαφέρεται να φανεί συνεπής στον γραπτό του λόγο και κυνηγάει τον εντυπωσιασμό μέσω βίπερ και αβανγκάρντ εικόνων βίας. Ενδιαφέρεται για την ουσία της τρομοκρατίας που είναι συνυφασμένη με την επιβίωσή του στον χρόνο που κυλάει αντίστροφα για τον ίδιο, αλλά σίγουρα όχι για την αλήστου μνήμης δόξα που προσδοκούσαν τα μέλη της παραδοσιακής τρομοκρατίας της εποχής 17ης Νοέμβρη. Βάσει της ταυτότητας των θυμάτων, μονάχα μια υπηρεσία σαν την Μοσάντ θα μπορούσε να χειρίζεται-χειραγωγεί όπως αυτή επιθυμεί τους εκτελεστές, παρουσιάζοντας η ίδια τα έργα της ως πράξεις αριστερών τρομοκρατών. Όλα αυτά στην περίπτωση που οι εκτελεστές είναι ελληνικής καταγωγής, διότι η αγριότητα και η ψυχρότητα με την οποία εκτέλεσαν τα θύματά τους παραπέμπει σε ισραηλινούς φονιάδες.
Ο δημοσιογράφος Στέφανος Χίος και η δημοσιογραφική ομάδα του, παρουσίασαν ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο σχετικά με τους υπαίτιους των όσων θλιβερών και θεατρικών διαδραματίστηκαν τις ημέρες του Πολυτεχνείου, το 1973. Ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι ανέκαθεν, ο ξένος παράγων, μέσα από διάφορες αναταραχές , ήτο αυτός που ανέσυρε πεπερασμένα ‘εμφυλιοπολεμικά’ πάθη, αλλά και το ιδεολόγημα περί την ‘εθνική ενότητα’, ώστε να επικρατεί πάντοτε η ‘δημοκρατική μεσότητα’ που οι ίδιοι ευλογούσαν…
ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΓΥΜΝΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ…
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!
