Όντες πολιτικοποιημένοι και στρατευμένοι στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, θεωρούμε υποχρέωσή μας να πάρουμε θέση όσον αφορά τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Αν και αμφότερες οι αναμετρήσεις δεν διέφεραν ουσιαστικά αναμεταξύ τους, ωστόσο τα συμπεράσματα που εξάγονται για τους αγωνιστές της εθνικής ιδέας, αποδεικνύονται κάτι παραπάνω από χρήσιμα. Ας ορίσουμε τα πράγματα μέσα από τους δικούς μας λογισμούς.
Δεν θα υπεισέλθουμε στην γνωστή ποσοτική λογική, ώστε να ερμηνεύσουμε ανάλογα τα αποτελέσματα, παρ’ όλα αυτά θα επιχειρήσουμε να συνεκτιμήσουμε τι συνηγόρησε προς αυτή την κατεύθυνση. Τα ποσοστά είναι ενδεικτικά μιας γενικότερης στάσης των πολιτών απέναντι στο ισχύον πολιτικό σύστημα. Δεν αντικατοπτρίζουν ποτέ μα ποτέ την αληθινή γνώμη των πολιτών για τους πολιτικούς, αλλά ούτε και την φυσική απέχθεια προς αυτούς. Αν μπείτε στην διαδικασία να απευθύνετε ένα απλό ερώτημα στον ανώνυμο «χ,ψ» ψηφοφόρο, δηλαδή αν τρέφει την ελάχιστη συμπάθεια προς τους πολιτικούς, η απάντηση ακόμη και ενός παραδοσιακού ψηφοφόρου ή μέλους κάποιου κόμματος, οποιασδήποτε ηλικίας και κοινωνικής προέλευσης, μετά βεβαιότητας θα είναι η ίδια. Κοινή πεποίθηση όλων μας είναι το απύθμενο μίσος για τους πολιτικούς και η καχυποψία για οτιδήποτε αφορά αυτούς.
Το στοιχείο που διαφοροποιεί τον 2ο επαναληπτικό γύρο των εθνικών εκλογών χρήζει εμβριθούς πολιτικής ανάλυσης. Συνέβη μια «μαγική» θα έλεγε κανείς μεταστροφή του εκλογικού σώματος, ολίγον τι πρωτόγνωρη, ενδεχομένως ανεξήγητη, ωστόσο εντελώς αποκαρδιωτική. Θεωρούμε πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, κατά πρώτον το σύστημα έκανε την αναγκαία για αυτό μεταστροφή των αισθημάτων αποστροφής των πολιτών προς τους αφερέγγυους πολιτικούς, κατά δεύτερον καταλάγιασε φαινομενικά την οργή του ελληνικού λαού προς τους πολιτικούς απατεώνες. Το σύστημα έκανε το απαραίτητο feedback για την επιβίωσή του.
Το συναίσθημα του φόβου συνεπικουρούμενο από την ελπίδα που έτρεφαν οι Έλληνες όλον αυτόν τον καιρό, απετέλεσαν την αχίλλειο πτέρνα του εκλογικού σώματος. Οι νεοέλληνες φοβούμενοι να χάσουν και τις τελευταίες νησίδες ψευδεπίγραφης ελευθερίας και ελπίζοντας πως θα ρεφάρουν την οικονομική χασούρα των τελευταίων ετών , υπέπεσαν για ακόμα μια φορά στην καλοστημένη παγίδα της δημοκρατίας και έσπευσαν να ψηφίσουν κάποιο συστημικό κόμμα, θεωρώντας μάλιστα δε πως εν προκειμένω καταψηφίζουν ή τιμωρούν το πολιτικό σύστημα. Ψευδώς!
Απερίφραστα, θεωρούμε πως η μόνη λογική ψήφος σε κόμμα αυτή την στιγμή ήταν και είναι η Χρυσή Αυγή. Δεν κρύβουμε τις αποστάσεις που έχουμε με το εν λόγω κόμμα, την ιδεολογία και ορισμένα από τα ηγετικά στελέχη του, ωστόσο δεν μπορεί να μην πούμε τα πράγματα ως έχουν. Αυτά φυσικά ισχύουν για όσους επιθυμούν να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα. Όσοι δεν αποδέχονται από θέση την δημοκρατία ως πολίτευμα το οποίο προστατεύει και εγγυάται την εθνική ευημερία, απείχαν ως συνήθως.
Όσοι αναφέρονταν στην επιλογή της πασιφιστικής αποχής από την διαδικασία, θεωρούμε πως είναι 100% απολίτικα και άβουλα όντα και δεν μπορεί να εκληφθούν σοβαρά οι ανοησίες τους περί κατάρρευσης της δημοκρατίας άπαξ και ενισχύεται μονόδρομα το ποσοστό της αποχής. Το γιατί είναι αυτονόητο σε όλους μας.
Η πασιφιστική αποχή ταιριάζει στους έμμεσους νομιμοποιητές της δημοκρατίας, αποτελεί ίδιον των κλαψιάρηδων αριστεριστών και επομένως παιδική αρρώστια μιας μερίδας νεόκοπων «εθνικιστών».
Η αποχή έχει δυναμικό χαρακτήρα όταν υποστηρίζεται από ακτιβιστές και συμμετέχοντες στο πολιτικό παιχνίδια τοιουτοτρόπως. Η αποχή είναι δυναμική όταν ασκείται από αυτούς που θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους, ώστε να γκρεμιστεί συθέμελα το ισχύον σύστημα εκμετάλλευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση αποτελεί έκφραση πολιτικής δειλίας και αφελούς πολιτικού οπορτουνισμού. Δεν ωφελεί, δεν λειτουργεί, δεν αποδίδει. Άκυρο λοιπόν.
Οι μεγάλοι νικητές των εκλογών ανήκουν στην σφαίρα του πολιτικώς ορθού συστήματος διακυβέρνησης και των πρόθυμων να το υποστηρίξουν. Νίκησαν εν μέρει τόσο η επικρεμάμενη απειλή του δήθεν κοινωνικού εκφασισμού όσο και το διακύβευμα ενός οικονομικού χάους, όσο και το μύθευμα της ακυβερνησίας.
Ας ορίσουμε τα πράγματα ως έχουν.
Αναλύοντας τα ποσοστά με μια πιο ενδελεχή ματιά πάνω στα δρώμενα επί του συνόλου, μπορεί να διακρίνει κανείς πως συνέβησαν τα εξής τραγελαφικά, τα οποία αν μη τι άλλο αποδεικνύουν την απόλυτη χρεωκοπία ενός ολόκληρου συστήματος που συντηρείται εξαιτίας της καταδίκης των Ελλήνων σε μια σκόπιμη και παρατεταμένη αγωνία για το αύριο.
Ο εθνικός μειοδότης Σαμαράς, ο ζογκλέρ Τσίπρας, ο παχύσαρκος Βενιζέλος, ο τραγικός γεράκος Κουβέλης, ο μπούλης Καμμένος, ο κωλοτούμπας Καρατζαφέρης και τα υπόλοιπα κόμματα του κατεστημένου, εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής, έβαλαν φαινομενικά «νερό στο κρασί τους», εφόσον οι επαναληπτικές εκλογές ήσαν εμφανώς προμελετημένες. Απλώς, επιδίωξαν να εδραιώσουν τα όποια ποσοστά τους. Αυτή είναι η οκνηρή δημοκρατία. Η πολιτική αρρώστια του μεταμοντέρνου πολιτικού περιβάλλοντος εν Ελλάδι και παγκόσμια προσωποποιημένη.
Αν οι πολιτικές διαστάσεις αναμεταξύ των κομματικών επιτελείων βασίζονταν σε θέσεις και αρχές, τότε γιατί δεν συνεργάστηκαν εξαρχής και έπρεπε να καταφύγουν σε δεύτερες επαναληπτικές προκειμένου να έρθουν σε συνεννόηση; Σύμφωνα με τα λεγόμενα των πολιτικών αρχηγών, όλοι τους αγωνίζονται για μια κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης και ενότητας. Άραγε, γιατί δεν μπορούν να τα βρουν; Είναι τόσο ισχυρές οι ιδεολογικές διαφορές τους; Φυσικά, όχι!
Θεωρούμε πως οι αλήτες του πολιτικού συστήματος που έχουν επικαθίσει επί του μαρτυρικού τραχήλου της πατρίδας μας, επιδιώκουν την φαινομενική ακυβερνησία, ώστε να εκβιάζουν τους πολίτες και να μετέρχονται των νομοθετημάτων και των επιχειρημάτων τους ενώπιον μιας εξίσου πλαστής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.
Η αποκαρδιωτική μεταστροφή της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας αφορά την φαινομενική πολιτικοποίησή τους, γεγονός που αν μη τι άλλο έτυχε ευρείας αποδοχής από τους ίδιους τους δημοκράτες, οι οποίοι μέσα σε ένα όργιο σαρκασμού χλευάζουν κατάμουτρα τους πολίτες, λέγοντας τους πως συμμετέχουν ενεργά στην λήψη αποφάσεων. Το απόλυτο αίσχος!
Κατά τους τελευταίους μήνες, το πολιτικό σύστημα γνώρισε την απόλυτη απαξίωση, εφόσον οι προπηλακισμοί εναντίον πολιτικών, δημοσιογράφων και λοιπών αχυρανθρώπων του κατεστημένου διαδέχονταν ο ένας τον άλλο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Χατζηδάκη της Νέας Δημοκρατίας να τρέχει έντρομος στην πλατεία Συντάγματος, έχοντας εμφανή αιμορραγία στο πρόσωπο του;
Εκείνο το οργισμένο πλήθος που δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί τους πολιτικούς να τρώνε ή να πίνουν ή να κυκλοφορούν ανέμελοι, εκ του αποτελέσματος των τελευταίων εβδομάδων φαίνεται να έχει υπαναχωρήσει σε μια αναδίπλωση που το κάνει να διαφοροποιείται σημαντικά από την άμεση δράση εναντίον τους. Πριν από κάποιους μήνες το σύνολο των πολιτών έκαναν λόγο για να στηθούν κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος εν είδει λαϊκού δικαστηρίου και αντ’ αυτού τώρα διαπιστώνουμε μια καταπράϋνση του πρότερου θυμού. Δυστυχώς, είναι κάτι το αναμενόμενα τραγικό, κάτι το νεοελληνικό. Το πολιτικό σύστημα επέτυχε την πρόσκαιρη σωτηρία του από το αλλοτινό μένος του ελληνικού λαού. Αμφότεροι, το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες, δεν μπορεί να ξέρουν όμως για πόσο θα διαρκέσει ο γλυκός ύπνος… Οι επαναστάτες μάλλον έχουν άλλα σχέδια κατά νου…
Για ένα ακόμη καλοκαίρι, οι εγχώριες και μη δυνάμεις προχώρησαν στους συνηθισμένους εμπρησμούς δασικών εκτάσεων, οι αυτοκτονίες συνεχίζονται κανονικά και με αμείωτους ρυθμούς, η άνοδος της βίας, η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα κάθε είδους ανεβαίνουν κατακόρυφα, η οικονομική ύφεση το ίδιο, η ανεργία κλιμακώνεται αλματωδώς, η λαθρομετανάστευση συνεχίζεται κανονικά και τα προβλήματα επί του συνόλου δεν λύνονται και δεν πρόκειται να λυθούν. Το πολιτικό σύστημα εδραιώνει τα προβλήματα και έπειτα εγείρει αξιώσεις για την εικονοκλαστική επίλυσή τους. Οι πολίτες οφείλουν να γράψουν στα κατάστιχα τους νόμους του κράτους και να πάρουν δυναμική θέση στα δρώμενα.
Το μοναδικό θετικό στοιχείο των εκλογών αυτών είναι η εμφανής εδραίωση του πολιτικού κόμματος της Χρυσής Αυγής σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό ψήφων, η ενίσχυση αυτού του ποσοστού και η απόρριψη των μυθευμάτων από μέρους των ψηφοφόρων όσον αφορά τους μύδρους και τους ποταμούς λάσπης που εξαπέλυσαν όλους αυτούς τους μήνες τα καθεστωτικά και παρακρατικά μέσα. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια νίκη από μόνο του, εφόσον φανερώνει μια τάση ριζοσπαστικοποίησης του εκλογικού σώματος και ενός σημαντικού κομματιού του ενεργού πληθυσμού, οι οποίοι επιθυμούν την πολιτική κάθαρση στην πατρίδα μας. Μη ανήκοντες στο εν λόγω κόμμα, αντιμετωπίζουμε με μεγάλη αισιοδοξία και χαρά την εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής και σε αυτές τις εκλογές, ενώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την συνέπεια στον αγώνα που επέδειξαν τα μέλη και οι φίλοι της Χρυσής Αυγής.
Εμείς από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι και με αμείωτη ένταση τις δραστηριότητές μας, έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για το μέλλον και τους αγώνες που έρχονται. Οι εθνικοί επαναστάτες μπορούν να οραματίζονται μια νέα δίκαιη πατρίδα που θα ανατέλλει μέσα από τα συντρίμμια μιας άλλης προ πολλού παρηκμασμένης.
Εν κατακλείδι να τονίσουμε πως ο μόνος φόβος που δεν φυλάει τα έρμα και παραλύει ακόμα και στην πλέον αμυδρή σκέψη το πολιτικό σύστημα και αποτελεί την μόνη πραγματική απειλή για εκείνο, είναι η δημιουργία μιας ανεξέλεγκτης επαναστατικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Το μίσος εναντίον των εθνικών προδοτών και των φερέφωνων τους, αποτελεί την μόνη συνθήκη για αυτή την κατάσταση.
Ας κάνουμε πράξη αυτό που πραγματικά φοβούνται. Ο επαναστατικός τερορισμός είναι η μόνη αλήθεια. Η μοναδική υγεία των εθνικών επαναστατών είναι η διεκπεραίωση επιχειρήσεων εθνικών εκκαθαρίσεων. Ας απολαύσουμε το τέλος της απονεκρωμένης δημοκρατίας που θα εκλιπαρεί για έλεος εν μέσω οδυρμών.
ΥΓ: Να μην παραλείψουμε να εκφράσουμε τα βαθιά συλλυπητήριά μας στον Αρχηγό του οριστικά και ανεπιστρεπτί τηλεπτώματος ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργο Καραγκιοζοφέρη και τους πολιτευτάκους του, οι οποίοι συνέδραμαν με ιδιαίτερο ζήλο στο αντιφασιστικό παραλήρημα των τελευταίων μηνών, όντες αποτυχημένοι στον λεγόμενο πατριωτικό χώρο και συνετάχθησαν στο πλευρό των παραπληγικών αντιφασιστών της αριστεράς. Σε ένα πολιτικό τσίρκο, είδαμε τον καθηγητή Κωνσταντίνο Πλεύρη να υβρίζει ως αυστηρός πατήρ τον αποστάτη μαμμόθρεφτο υιό του και προσχωρήσαντα στη Νέα Δημοκρατία, όπως επίσης είδαμε τον ίδιο γραφικό γεράκο να εξαπολύει μια πρωτοφανή επίθεση εναντίον του εκπροσώπου τύπου της Χρυσής Αυγής την ίδια ώρα και στιγμή που ο ίδιος θυμήθηκε να εμπλακεί στην πολιτική στο τέλος του βίου του και πολλά άλλα αντιναζιστικά δημοσιεύματα και τραγικές δηλώσεις φερέλπιδων πολιτευτών του, όπως και αντεγκλήσεις για συλλήψεις μελών της Χρυσής Αυγής εξαιτίας των φανταστικών και μη επιθέσεων εναντίον τους. Κύριοι και «κυρίες» ,αν είχατε τιμή και φορούσατε παντελόνια ας παίρνατε εκδίκηση σαν άντρες, δίχως να κλαίγεστε σαν γυναικούλες στα κανάλια.
Κύριοι χάσατε! Ανήκετε στον σκουπιδοτενεκέ της εθνικιστικής ιστορίας της πατρίδας μας! Η κατά κράτος ήττα σας αποτελεί μια καθαρή νίκη για τους Έλληνες Εθνικιστές!
Ευτυχώς ηττηθήκατε «Σύντροφοι»!
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
