ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ / ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΦΑΣΙΣΤΑ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥ

Ο Konstantin Vladimirovich Rodzaevsky (1907-1946) υπήρξε αρχηγός του Ρωσικού Φασιστικού Κόμματος (RFC), το οποίο διοικούσε όντας εξόριστος στην Μαντζουρία, ενώ επίσης υπήρξε εκδότης του ιδεολογικού οργάνου με την ονομασία 'Nash Put' που ο ίδιος ίδρυσε στις 3 Οκτωβρίου 1933 και εκδίδονταν με έδρα του την πόλη Χαρμπίν από το 1933 έως το 1941 και την Σαγκάη από το 1941 έως το 1943. Στα ρωσικά 'Nash Put' σημαίνει 'Ο δρόμος μας'. Με την μορφή εφημερίδας, ολοκλήρωσε τον κύκλο της τον Ιούλιο του 1943 (βλέπε 'The Russian Fascists: Tragedy and Farce in Exile, 1925-1945', John J. Stephan). Η εν λόγω εφημερίδα προωθούσε τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, τον Εθνικισμό και τον Φασισμό. Τυπωνόταν-διανέμονταν σε 4.000 αντίτυπα. Από το 1933 έως το 1943, συντάσσονταν από τον Konstantin Rodzaevsky. Σε λειτουργία βρισκόταν ο εκδοτικός οίκος 'Izdatel'stvo gazety Nash Put'. Το 1936 εξέδωσε τις αναμνήσεις του αξιωματικού του ρωσικού στρατού Vladimir Kislitsin (1883-1944) με τίτλο 'Στις φλόγες του εμφυλίου πολέμου'.

Ο Rodzaevsky γεννήθηκε στην περιοχή Μπλαγκοβέσενσκ από μία οικογένεια της μεσαίας τάξης της Σιβηρίας. Εγκατέλειψε την Σοβιετική Ένωση για να πάει στην Μαντζουρία το 1925. Στην Χαρμπίν πέρασε στην Νομική και αμέσως εντάχθηκε στην Ρωσική Φασιστική Οργάνωση. Στις 26 Μαϊου 1931, έγινε Γενικός Γραμματέας στο νεοϊδρυθέν Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα. Το 1934, το κόμμα συνενώθηκε με την Ρωσική Φασιστική Οργάνωση του Anastasy Vonsyatsky (1898-1966). Ο Rodzaevsky έγινε αρχηγός στο νέο σχήμα. Προσάρμοσε τον εαυτό του στο πρότυπο του Μουσολίνι και καθιέρωσε την σβάστικα σε ένα από τα σύμβολα του κινήματος που γεννιόταν. Μία από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να δημιουργήσει έναν μικρό στρατό από προσεκτικά επιλεγμένους σωματοφύλακες, οι οποίοι θα τον συνόδευαν οπουδήποτε, και να χρησιμοποιήσει προς όφελός του τον συμβολισμό της τσαρικής Ρωσίας μαζί με άλλα ρωσικά μυστικιστικά εθνικιστικά σύμβολα. Στο πρότυπο των Ιταλών μελανοχιτώνων, οι Ρώσοι φασίστες φορούσαν μαύρες στολές με την εξάρτηση χιαστί, ήταν οπλισμένοι με τα οποία τους είχε προμηθεύσει ο αυτοκρατορικός στρατός της Ιαπωνίας. Είχαν δημιουργήσει μία διεθνής οργάνωση 'Λευκών' (*αναφέρεται στον Λευκό Στρατό της Ρωσίας) απόδημων με βάση τα κεντρικά γραφεία τους στην Χαρμπίν, της λεγόμενης 'Ρωσική Μόσχα της Άπω Ανατολής' και σχέσεις με 26 έθνη σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πλέον σημαντική επαφή ήταν αυτή της Νέας Υόρκης. Ο Rodzaevsky υποστηριζόταν από 12.000 περίπου άτομα στην Μαντσουκούο. Στη διάρκεια της επετείου για την συμπλήρωση 2.600 ετών από την ίδρυση της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας, ο ίδιος μαζί με μία μονάδα επίλεκτων, απότισε τιμές στον Αυτοκράτορα Χιροχίτο (1901-1989) κατά τον επίσημο εορτασμό στην περιοχή.

Οι φασίστες τοποθέτησαν μία εντυπωσιακή σβάστικα που φωτιζόταν από το ευγενές αέριον 'νέον' στην ταράτσα του παραρτήματος στο Μαντζούλι, σε απόσταση 3 τουλάχιστον χιλιομέτρων από τα σοβιετικά σύνορα. Παρέμεινε εκεί καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας προκειμένου να αποτελέσει μία επίδειξη ισχύος απέναντι στην σοβιετική κυβέρνηση. Ο Rodzaevsky πρόσμενε την ημέρα κατά την οποία θα ξημέρωνε και θα οδηγούσε τις αντι-σοβιετικές δυνάμεις μαζί με τον Στρατηγό Kislitsin του Λευκού Στρατού προς μία μάχη που σκοπός της θα ήταν η 'απελευθέρωση του ρωσικού λαού από τον σοβιετικό ζυγό'. Οι κύριες στρατιωτικές ενέργειές τους περιλάμβαναν εκπαίδευση του αποσπάσματος 'Asano' που αποτελούνταν από Ρώσους εθελοντές ειδικών δυνάμεων στον στρατό του 'Kwantung', οι οποίοι θα μετείχαν σε ειδικές επιχειρήσεις, όπως την πραγματοποίηση σαμποτάζ και δολιοφθορές εναντίον των σοβιετικών δυνάμων, στην περίπτωση που θα υπήρχε ιαπωνική εισβολή στην Σιβηρία και σε ρωσικές επαρχίες της Άπω Ανατολής. Η Ιαπωνία ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την δημιουργία ενός 'Λευκού Ρωσικού' κράτους στην εξωτερική Μαντζουρία. Στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Rodzaevsky αποπειράθηκε να ανοίξει ευρύ μέτωπο εναντίον του μπολσεβικισμού, ωστόσο οι αρχές της Ιαπωνίας περιόρισαν τις δραστηριότητες του Ρωσικού Φασιστικού Κόμματος μονάχα στο επίπεδο του σαμποτάζ στην Σοβιετική Ένωση. Ο ίδιος ήταν φανατικός αντισημίτης και δημοσίευσε ορισμένα άρθρα στις εφημερίδες του κόμματος 'Ο δρόμος μας' και 'Το Έθνος'. Υπήρξε επίσης ο συγγραφέας της μπροσούρα 'Το Τέλος του Ιούδα' και του βιβλίου με τίτλο 'Η Ιουδαιοποίηση του Σύγχρονου Κόσμου ή Το Εβραϊκό Ζήτημα στον 20ο αιώνα'. Προς τα τέλη του πολέμου, ενδεχομένως σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να αποφύγει την εκτέλεση στην περίπτωση που αιχμαλωτίζονταν από τον Κόκκινο Στρατό , ο Rodzaevsky άρχισε να δηλώνει ότι το καθεστώς του Ιωσήφ Στάλιν μετατρεπόταν σε εθνικιστικό. Έθεσε εαυτόν στη διάθεση των σοβιετικών αρχών στην Χαρμπίν το 1945, μαζί με μία επιστολή στην οποία διακρίνονταν εκπληκτικές ομοιότητες με τα δόγματα του 'εθνικομπολσεβικισμού'. Αυτό το παράδειγμα προσφέρει πολύ σημαντικό δίδαγμα. Ο φασίστας, αν δεν είναι ήδη ένας ρουφιάνος, είναι βέβαιον ότι σύντομα γίνεται ρουφιάνος προκειμένου να μην χάσει την καρέκλα και προκειμένου να το επιτύχει μπορεί να φτάσεις σε ακρότητες και να βαφτίζει κατά πώς τον συμφέρει τον 'εθνικισμό' του. Η απέχθειά μας για τον φασισμό οφείλεται στην ίδια την ιστορία μέσα από τα αναρίθμητα παραδείγματα που μας προσφέρει.

Ιδού η επιστολή του Rodzaevsky, ώστε να θαυμάσετε την 'αφοσίωσή' του:

'Προέβην σε μία έκκληση προς έναν άγνωστον μέχρι σήμερα σε εμένα ηγέτη...ο οποίος θα ήταν ικανός να ανατρέψει την εβραϊκή κυβέρνηση και να δημιουργήσει την νέα Ρωσία. Δεν στάθηκα τυχερός μέχρι σήμερα, να αποτελέσω μέρος, όπως και οι εκατομμύρια βιοπαλαιστές, της γενικής διάννοιάς του. Ο σύντροφος Ιωσήφ Στάλιν, ο ηγέτης του λαού μας, είναι αυτός ο άγνωστος σε εμένα ηγέτης'.

Ο Rodzaevsky επέστρεψε στη Ρωσία, διατηρώντας την αυταπάτη ότι θα απολάμβανε την ελευθερία του και θα απασχολούνταν στις σοβιετικές εφημερίδες. Αντ' αυτού, ο ρουφιάνος φασίστας που έσπευσε να προσκυνήσει το νέο είδωλο του μπολσεβικισμού, τον 'εθνικομπολσεβίκο' Ιωσήφ Στάλιν, συνελήφθη (μαζί με το μέλος του κόμματος Lev Okhotin), δικάστηκε και εκτελέστηκε σε ένα κελί της γνωστής φυλακής της Μόσχας Lubyanka. Να σημειωθεί πώς το εν λόγω κτήριο έχει αποτελέσει και τον χώρο που στεγάζονταν τα κεντρικά της KGB και μυστικές υπηρεσίες της αστυνομίας ήδη από τα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το 2001 εξεδόθη στη Ρωσία το βιβλίο του 'Η Τελευταία Επιθυμία ενός Ρώσου Φασίστα'.

Το Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα, ορισμένες φορές, αποκαλούνταν και Πανρωσικό Φασιστικό Κόμμα, μία ονομασία που παραπέμπει στον 'Πανσλαβισμό' του Μιχαήλ Μπακούνιν. Ο Φασισμός ως ιδεολογικό ρεύμα ήταν γνωστός στους Ρώσους της Μαντζουρίας ήδη από την Οκτωβριανή Επανάσταση και είχε προωθηθεί από την 'Ρωσική Φασιστική Οργάνωση'. Δημιουργήθηκαν μυστικοί δεσμοί μεταξύ των οπαδών του φασιστικού ρεύματος, οι οποίοι οδήγησαν στην ίδρυση του 'Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα' υπό τις διαταγές του Αρχιστρατήγου Vladimir Dmitrievich Kozmin. O Rodzaevsky, όπως αναφέρθηκε έγινε Γενικός Γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του κόμματος στις 26 Μαϊου του 1931. Με το τρίπτυχο 'Θεός, Έθνος, Αγώνας' και με την έκδοση της εφημερίδας 'Natsiya', το κόμμα προωθούσε τον ρωσικό φασισμό στο πρότυπο του ιταλικού. Στο Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα τα τσούγκρισαν με τους ομοϊδεάτες τους στην Αμερική και το 1935 ο Vonsyatsky εκδιώχθηκε για να δημιουργήσει το λεγόμενο

'Ρωσικό Εθνικό Επαναστατικό Κόμμα', το οποίο είχε αντικομμουνιστικό προσανατολισμό και πρόθεσή του ήταν να 'θέσει τις βάσεις στη Ρωσία για μία δημοκρατική κυβέρνηση'. Το 'Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα' αριθμούσε 20.000 ακτιβιστές μέχρι τον Μαϊο του 1935. Θυγατρικές οργανώσεις του ήταν οι εξής: 'Ρωσικό Φασιστικό Κίνημα Γυναικών', 'Φασιστική Ένωση Νεολαίας', 'Ένωση Νέων Φασιστών'. Το βιβλίο του Rodzaevsky με τίτλο 'Το Εθνικό Κράτος' ουσιαστικά ήταν το πρόγραμμα του κόμματος για το σχέδιο φασιστικοποίησης της Ρωσίας σε βάθος χρόνου που ορίζονταν η 1η Μαϊου 1938. Επίσης καλούσε σε απαλλαγή από τους Εβραίους, κάτι το οποίο οδήγησε σε διάσπαση με τους υποστηρικτές του συντηρητικού δεξιού Vonsyatsky. Στο κόμμα τάσσονταν υπέρ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ υποστήριζαν πώς οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας θα ήταν προνομιακές στο νέο φασιστικό κράτος. Επιπλέον, υπόσχονταν ότι θα σεβαστούν την παράδοση που θέλει να υπάρχει μία εθνολογική πανσπεσμία στη Ρωσία, προωθώντας ένα κορπορατιστικό σύστημα αντίστοιχο με το ιταλικό. Μέχρι τον Δεκέμβρη του 1941 υπήρξε μία τυπική επανασύνδεση μεταξύ Rodzaevsky και Vonsyatsky, ωστόσο ναυάγησε με την έναρξη του αμερικανοϊαπωνικού πολέμου. Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, οι δράσεις του κόμματος έξω από την Μαντζουρία περιορίστηκαν εξαιτίας του συμφώνου ουδετερότητας μεταξύ Σοβιετικών-Ιαπώνων του 1941. Σύντομα ήλθε και το τέλος του κόμματος, το 1945, οπόταν ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλλε στην Μαντσουκούο.

Προτεινόμενος σύνδεσμος:

'Πέρα από τον Φασισμό: Εθνικοσοσιαλισμός' / Η Διαλεκτική του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού.