...Η αιτία σύμφωνα με την κοινή αντίληψη όλων ανεξαιρέτως των σημαντικών κοινωνικοοικοονομικών σχολών μπορεί να αναζητηθεί μονάχα, στο ότι η προσφορά 'ελεύθερων' (δηλ. σύμφωνα με τον Καρλ Μαρξ πολιτικά ελεύθερων και συγχρόνως οικονομικά χωρίς κεφάλαιο) εργατών ξεπερνάει διαρκώς τη ζήτηση, δηλ. οτι υφίσταται η 'κεφαλαιοκρατική σχέση'. 'Πάντοτε δύο εργάτες τρέχουν πίσω από έναν επιχειρηματία, μειοδοτούν', και έτσι η 'υπεραξία' παραμένει στην τάξη των καπιταλιστών, ενώ ο εργάτης δεν κατορθώνει ποτέ να φτιάξει ο ίδιος κεφάλαιο και να γίνει επιχειρηματίας.
Από πού όμως προέρχεται η υπερπροσφορά ελεύθερων εργατών;
H εξήγηση
της αστικής θεωρίας, σύμφωνα με την οποία αυτή η υπερπροσφορά
προκαλείται λόγω της γέννησης πάρα πολλών παιδιών προλετάριων, λογικά
στηρίζεται σ' ένα λανθασμένο συμπέρασμα και αντιφάσκει με όλα τα γνωστά
γεγονότα.
Όλα
τα γεγονότα δείχνουν πολύ περισσότερο, και η απαγωγή μπορεί να το
συνάγει αυτό χωρίς αντιφάσεις, ότι η μαζική προσφορά 'ελεύθερων εργατών'
προέρχεται από τη μεγάλη γαιοκτησία: εσωτερική και εξωτερική
μετανάστευση είναι οι αιτίες της καπιταλιστικής κατανομής. Εδώ υπάρχει
ένας αληθινός κοινωνιολογικός νόμος, τον οποίο πρώτος ανακάλυψε και
διατύπωσε το 1893 ο Τέοντορ Γκολτς, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του
Τζων Στιούαρτ Μιλλ και δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Καρλ Μαρξ: 'Η
μετανάστευση βαδίζει παράλληλα με την έκταση της μεγάλης γαιοκτησίας και
αντιστρόφως με την έκταση της ιδιοκτησίας των αγροτών'.
Τώρα
η τάση της οικονομικής ανάπτυξης βαδίζει αναμφισβήτητα προς τον
εκτοπισμό της μεγάλης γαιοκτησίας. Αυτή αιμορραγεί χωρίς σωτηρία από τη
δίκαιη απελευθέρωση των υπόδουλων αγροτών της, κάτι που επέβαλε σ' αυτή η
ανάπτυξη των πόλεων. Η ελευθερία μετακίνησης οδήγησε στην εγκατάλειψη
της υπαίθρου · η εξωτερική μετανάστευση δημιούργησε τον 'υπερπόντιο
ανταγωνισμό' και την πτώση των τιμών των προϊόντων, η εσωτερική
μετανάστευση αποσπά διαρκώς υψηλούς μισθούς. Έτσι η γαιοπρόσοδος
μειώνεται και από τις δύο πλευρές και πρέπει σταδιακά να μηδενιστεί,
αφού επίσης εδώ δεν είναι αναγνωρίσιμη καμία αντίθετη δύναμη που θα
μπορούσε να αποτρέψει τη διαδικασία. Έτσι καταστρέφεται η μεγάλη
γαιοκτησία. Όταν όμως αυτή θα εξαφανιστεί, τότε δεν θα υπάρχει πλέον
καμία υπερπροσφορά ελεύθερων εργατών, 'δύο επιχειρηματίες θα τρέχουν
πίσω από έναν εργάτη και θα πλειοδοτούν', δεν θα απομένει καμιά
'υπεραξία' για την τάξη των καπιταλιστών, ο εργάτης θα μπορεί ο ίδιος να
δημιουργήσει κεφάλαιο και να γίνει ο ίδιος-μέσω του
συνεταιρισμού-επιχειρηματίας. Το πολιτικό μέσο θα έχει σε σχέση με την
τελευταία ακόμα ανέπαφη δημιουργία του καταργηθεί, θα κυριαρχεί μονάχα
το οικονομικό μέσο. Το περιεχόμενο αυτής της κοινωνίας θα είναι η καθαρή
οικονομία της ισότιμης ανταλλαγής μεταξύ αγαθών ή μεταξύ προσφορών
εργασίας και αγαθών-και η πολιτική μορφή αυτής της κοινωνίας θα είναι η
'ελεύθερη πολιτεία'...
Φραντς Οππενχάιμερ, 'Το Κράτος', εκδ. Τροπή (2002), σελ.173-175.
ΥΓ:
Ο Φραντς Οππενχάιμερ υπήρξε ιατρός, κοινωνιολόγος και οικονομολόγος.
Έγραψε πολλά βιβλία και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Υπήρξε ένας
εκ των βασικών θεμελιωτών του φιλελεύθερου σοσιαλισμού, δηλαδή μίας
εναλλακτικής κοινωνικοπολιτικής προτάσεως απέναντι στον καπιταλισμό και
τον κομμουνισμό. Με λίγα λόγια ήταν θεμελιωτής του ιδιότυπου αυτού
ρεύματος που φαίνεται ότι κερδίζει ολοένα έδαφος στην σκέψη διανοούμενων
της Δύσεως, όπως για παράδειγμα ο αταξινόμητος αναρχικός φιλόσοφος
Τσόμσκι, γνωστό ως 'αναρχοκαπιταλισμός'. Ο 'αναρχοκαπιταλισμός' είναι
μία δυναμική θεώρηση που θεωρεί αναπόφευκτη την κοινωνικοπολιτική
εξέλιξη (απαντούν αντιστοίχως στα μορφή-πολιτικό μέσο και
περιεχόμενο-οικονομικό μέσο) προς μία 'ελεύθερη πολιτεία' και ότι αυτό
θα γίνει νομοτελειακά (δηλαδή ότι θα επιβεβαιωθεί η μαρξική θεωρία στην
πράξη με την τελειοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων έως τις έσχατες
συνέπειές τους μέσω του καπιταλισμού) και αυτή η εξέλιξη δεν προϋποθέτει
την πραγματοποίηση μίας βίαιης προλεταριακής επαναστάσεως με βάση το
μοντέλο του παρελθόντος.
Ο Οππενχάιμερ συνδέθηκε στενά με τον γνωστό κοινωνιολόγο Λούντβιχ Γκούμπλοβιτς που θεωρούσε αχώριστες της κυβέρνηση με την ταξική εκμετάλλευση με συνέπεια να θεωρείται εχθρός των αναρχικών. Πρόκειται για την αποτύπωση της προβιομηχανικής εκφράσεως του φιλελευθερισμού (Άνταμ Σμιθ, Ευγένιος Ντύρινγκ), ιστορικοφιλοσοφικά και κοινωνικοοικονομικά, της κρατικής και της οικονομικής εξελίξεως, οι οποίες-σύμφωνα με τον ορισμό του κατευθύνονται από την ίδια την ιστορική εξέλιξη προς το ίδιο σημείο, στην 'ελεύθερη πολιτεία' του μέλλοντος. Ο Οππενχάιμερ υποστήριξε ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί μέσα από την νομοτελειακή κατάργηση του κράτους και την αταξική κοινωνία, όταν θα έχουν εξαλειφθεί τα κατάλοιπα του πολεμικού δίκαιου της φεουδαρχίας. Τελευταία, να σημειωθεί πώς δεν υιοθετούσε την άποψη ότι ο Σιωνισμός ταυτίζεται με τον εβραϊκό εθνικισμό, καθώς θεωρούσε τον δεύτερο ολέθριο και ήταν υπέρ μίας συμβιώσεως των Ισραηλινών και των Αράβων, κάτι τον οποίον τον απομόνωσε από το σιωνιστικό κίνημα.
Ο Οππενχάιμερ συνδέθηκε στενά με τον γνωστό κοινωνιολόγο Λούντβιχ Γκούμπλοβιτς που θεωρούσε αχώριστες της κυβέρνηση με την ταξική εκμετάλλευση με συνέπεια να θεωρείται εχθρός των αναρχικών. Πρόκειται για την αποτύπωση της προβιομηχανικής εκφράσεως του φιλελευθερισμού (Άνταμ Σμιθ, Ευγένιος Ντύρινγκ), ιστορικοφιλοσοφικά και κοινωνικοοικονομικά, της κρατικής και της οικονομικής εξελίξεως, οι οποίες-σύμφωνα με τον ορισμό του κατευθύνονται από την ίδια την ιστορική εξέλιξη προς το ίδιο σημείο, στην 'ελεύθερη πολιτεία' του μέλλοντος. Ο Οππενχάιμερ υποστήριξε ότι αυτό θα πραγματοποιηθεί μέσα από την νομοτελειακή κατάργηση του κράτους και την αταξική κοινωνία, όταν θα έχουν εξαλειφθεί τα κατάλοιπα του πολεμικού δίκαιου της φεουδαρχίας. Τελευταία, να σημειωθεί πώς δεν υιοθετούσε την άποψη ότι ο Σιωνισμός ταυτίζεται με τον εβραϊκό εθνικισμό, καθώς θεωρούσε τον δεύτερο ολέθριο και ήταν υπέρ μίας συμβιώσεως των Ισραηλινών και των Αράβων, κάτι τον οποίον τον απομόνωσε από το σιωνιστικό κίνημα.
