ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ / ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΓΩΝΑ

                                             To πρώτο πειραματικό ντοκιμαντερ





Ένας από τους σκοπούς της πειραματικής καταγραφής 'Τα Χρόνια της Φωτιάς' είναι η αποτιμητική οπτικοακουστική παρουσίαση μέρους των από δεκαετίας πεπραγμένων της οργάνωσης. Το εύρος της παρουσίασης δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτό του παρόντος για την προστασία των πρωταγωνιστών. Σε αυτήν την παρουσίαση δεν καλύπτονται όλες οι πτυχές του ενεργητικού της, πράγμα αδύνατον τόσο από τεχνικής άποψης όσο ουσίας, καθώς συνεχίζεται η δραστηριότητά της και δεν θα μπορούσαμε να αποκαλύψουμε άλλες πτυχές του αγώνα. Το εγχείρημα μας δίδαξε ότι έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα και με άλλα τόσα να καταπιαστούμε στο μέλλον. Σκοπός του εγχειρήματος είναι να υποκινήσουμε σε σκέψη και σε δράση τον ανώνυμο αγωνιστή που δεν έχει αναλάβει το ρίσκο της συμμετοχής του στον αγώνα των ριζοσπαστών εθνικιστών. Η απαρχαιωμένη τακτική που είθισται να ακολουθείται από τις ομάδες του 'χώρου', του 'άπαξ και δημοσιεύσαμε μερικές φωτογραφίες, πράξαμε το χρέος μας απέναντι στην θεαματική εικόνα μας', πέραν από ανόητη και τυφλά εγωιστική, δεν είναι καν πολιτική. Αντίθετα, αποσυσκευάζεται ως απόληξη της αποπολιτικοποίησης που προσφέρει εδώ και δεκαετίες ο 'χώρος'. Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός προτάσσει την κινητοποίηση ριζοσπαστικών ιδεών και πρακτικών με τρόπο ανατρεπτικό στο πολιτικό γίγνεσθαι. Στο μέτρον του δυνατού, παρουσιάζουμε μία σειρά από γεγονότα που καθόρισαν την ταυτότητά μας στον καιρό που αυτά διαδραματίστηκαν και στον απόηχο αυτών την πολιτική επιλογή μίας οργάνωσης που δίνει φανερές και μη εξετάσεις στο πεδίο της κριτικής.

Αποτυπώνεται η ριζοσπαστική εθνικιστική προοπτική που ξεπήδησε ώριμα από τις ίδιες τις πολιτικές εξελίξεις κατά την τελευταία δεκαετία. Η προοπτική αυτή ταυτίζεται με το όραμα όσων έδωσαν και δίνουν τον καλύτερό εαυτό τους στον ριζοσπαστικό εθνικιστικό αγώνα. Όσοι δεν παραιτήθηκαν και δεν ικανοποιούνται με αυταπάτες και απαιτούν συνεχώς με πείσμα 'όλα ή τίποτα'. Υπό άλλες συνθήκες, το εγχείρημα θα αποτελούσε κοινότοπη συμβολή στο πλαίσιο της ιστοριογραφίας. Οι ίδιες οι συνθήκες το επέβαλλαν να κινηθούμε ενάντια στην κυρίαρχη τάση της εποχής, την παρελθοντολογία. Σε αυτό το τρύπιο δοχείο έχουν βρει καταφύγιο οι νεοναζί που αναμοχλεύουν το παρελθόν με λαγνεία που σε έκταση έχουν ξεπεράσει το πάθος του ρακοσυλλέκτη ή του πτωματοσυλλέκτη για εύρεση 'πολύτιμων αντικειμένων', αλλά και οι νεοφασίστες που αρνούνται να αναγνωρίσουν στο ιδεολογικό τέλμα τους την ασυνέπεια που τους καθιστά διακριτούς ως πολιτικές μύγες στον ωκεανό της κοινωνίας. Το κενό σε μαχητικότητα και ατόφιο πολιτικό λόγο έρχεται διαρκώς να καλύψει ο ριζοσπαστικός εθνικισμός. Η οργάνωσή είναι μία πρωτοπορεία του, όχι η πεμπτουσία του. Η ύπαρξη της οργάνωσης προδιαγράφει και προοιωνίζει το αυτοξεπέρασμά της. Πολλοί αρκούνται στο ότι 'υπάρχουμε', διότι υπερκαλύπτεται η δική τους απραξία και επιβιώνουν επωφελούμενοι του ακτιβισμού των 'άλλων'. Εάν δεν 'υπήρχαμε', θα είχαν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, διότι θα υποχρεώνονταν εκ των συνθηκών να αποδείξουν στην πράξη αυτά τα οποία 'πρεσβεύουν' και όχι στα λόγια ότι εάν δεν υπήρχαμε 'οι αναρχοκομμουνιστές θα είχαν μπουκάρει στα σπίτια τους'. Κοινός παρονομαστής των δύο τάσεων είναι η κυριαρχία της μετριότητας ενός συνονθυλεύματος που ηδονίζονται από την συγκινησιακή πανούκλα και βαρύνονται με πολλά κιλά αμετροέπειας, τα οποία διαχέονται από τον συντεχνιακό μικρόκοσμο νεοναζισμού-νεοφασισμού στην κοινωνία. Αποτελέσματα αυτής της τάσης είναι η εσωστρέφεια και ο εναγκαλισμός της ταμπέλας. Οι ταμπέλες έχουν πάντοτε δύο όψεις. Μία φανερή και μία αθέατη. Το ποιά θα επωμιστεί κανείς είναι κάτι που αποδεικνύεται καθοριστικό στην πολιτική πορεία του καθενός.

Οι φραξιονιστικές και αποσυνθετικές ομαδοποιήσεις που περιστρέφονται γύρω από το φάντασμα του 'χώρου' δεν απέδειξαν ότι μπορούν να αιτιολογήσουν την ύπαρξή τους. Βάσει ορισμού, η δημιουργία μίας νέας δομής εστιάζεται στο να χαράξει νέα πορεία, να προσφέρει ένα νέο πνεύμα και την αυγή μίας νέας εποχής ιδεών. Άτυπα, η δημιουργία της οφείλεται σε καθαρό συμπλεγματισμό και το καπέλωμα και σε πολλές περιπτώσεις στον δάκτυλο κάποιας υπηρεσίας. Εξάλλου, σε έναν 'χώρο', όπου η λατρεία του κράτους είναι δεδομένη, η τυπική-άτυπη συνεργασία με τις υπηρεσίες του δεν μπορεί να εκπλήξει τον οποιονδήποτε. Μάλλον, λίγο-πολύ αναμενόμενο θεωρείται. Όμως, το να αλλάζει κανείς ιδεολογική ενδυμασία ανάλογα το προς τα πού φυσσάει ο άνεμος ιδεολογική προτίμηση, αυτό εγείρει την ανάγκη της ψυχολογικής υποστήριξης του ασθενούς ή την κατά το δοκούν μεταχείριση του στημένου.

Στα δέκα χρόνια δραστηριότητας της οργάνωσης, η εντύπωση που αποκομίσαμε για τον τρόπο που λειτουργεί ο λεγόμενος 'χώρος' είναι ότι πρόκειται για έναν φαιδρό μικρόκοσμο που απευθύνεται σε απογοητευμένα άτομα που παριστάνουν αναξιοπρεπώς τους αρχηγίσκους και βρίσκουν παρηγοριά στο να τους ακολουθούν κάποιοι που βρίσκονται σε χειρότερη ψυχολογική κατάσταση από αυτούς. Όπως σε δειλούς που κρύβονται πίσω από μία οθόνη θεωρώντας ότι μπορούν να έχουν μία κάποια 'εξουσία' πάνω στη συνείδηση ή την ζωή των άλλων, μόνο και μόνο επειδή δεν κατάφεραν να θέσουν όρια μεταξύ του πολιτικού και της διαστροφής. Όσον αφορά τις πιο εξωστρεφείς ομαδοποιήσεις του 'χώρου', διαπιστώθηκε ότι όχι μόνον δεν πέτυχαν να δημιουργήσούν τιμιότερες συντροφικές σχέσεις τις οποίες-υποτίθεται-ότι πρεσβεύουν, αλλά τα ίδια τα μέλη τους δεν έπεισαν ότι μπορούν να είναι περισσότερο ειλικρινείς μεταξύ τους. Δεν έχτισαν σχέσεις εμπιστοσύνης και δεν δραπέτευσαν από τον μικρόκοσμο του εγωισμού και της αδράνειας. Αντίθετα, πρόσθεσαν κιλά κούρασης στους 'πιστούς' και επανέλαβαν νοσηρές καταστάσεις που εάν ήθελαν να είναι συνεπείς στα όσα 'πρεσβεύουν', σίγουρα θα είχαν αποφύγει. Ο καθένας κρίνεται από τα έργα του και κατά πόσο καμαρώνει ή ντρέπεται για αυτά.

Το εγχείρημα αφιερώνεται στη μνήμη των ακομμάτιστων Ελλήνων που έχασαν την ζωή τους από χέρια αλλοδαπών και στους αληθινούς συντρόφους και συντρόφισσες που έδωσαν και δίνουν κομμάτια του εαυτού τους για τα αυτονόητα που για κάποιους άλλους δεν είναι αυτονόητα. Σε όσους αντιστέκονται σε πείσμα της ένοπλης παραδόσεως του γένους, σε όσους δεν παραδίνουν τα όπλα και μάχονται για τις ιδέες τους και δεν λιάζονται στις σεζλόνγκ του σεχταρισμού, απολαμβάνοντας των ευεργετικών ή ενίοτε παραμορφωτικών επιδράσεων του ηλίου ενός διαφορετικού σύμπαντος.

Κόντρα στα 'χρόνια της φωτοσύνθεσης' του 'χώρου', το ακατάβλητο πείσμα των 'χρόνων της φωτιάς'.

Στη μνήμη ενός πραγματικού προλετάριου που δεν ήξερε τί είναι ο 'χώρος'...για να είναι εθνικιστής και ήταν περισσότερο από πολλούς που 'ήξεραν'.