Η ιπτάμενη βόμβα V-1 ήτο ο προκάτοχος των πυραύλων τύπου cruise. Η εξέλιξή του έλαβε χώρα στη βάση Peenemünde στη Γερμανία. Χρησιμοποιήθηκε στους βομβαρδισμούς εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς η πρώτη εκτόξευσή της έγινε εναντίον του Λονδίνο στις 13 Ιουνίου του 1944. Οι ιπτάμενες βόμβες V-1 ήσαν γνωστές με το όνομα 'Fieseler Fi 103'. Αλλιώς V-1 πύραυλοι που κατασκευάστηκαν απ' την εταιρεία Gerhard Fieseler Werke. Το 1944, μία νέα έκδοση τους σχεδιάστηκε. Ο πύραυλος 'Fieseler Fi 103R Reichenberg'. Ήτο μία εξελιγμένη έκδοση του V-1. Μολονότι ο πόλεμος όδευε προς το τέλος του, ορισμένοι φανατικοί Εθνικοσοσιαλιστές που δεν ήσαν πρόθυμοι να παραδοθούν καθοιονδήποτε τρόπο στους Συμμάχους, ακολούθησαν το ιαπωνικό πρότυπο. Εξελίχθηκαν σε commandos αυτοκτονίας. Η ιδέα εδράζετο στους πιλότους αυτοκτονίας εναντίον συμμαχικών στόχων. Η ιδέα ήτο να χρησιμοποιηθούν τα αεροσκάφη Messerschmitt ME 328, τα οποία είχαν κατασκευαστεί ως αεροσκάφη παρενοχλήσεως. Ήσαν αυτά που θα έφεραν τους πυραύλους V-1 για νέες αποστολές. Οι εγκέφαλοι της νέας στρατηγικής ήσαν οι Otto Skorzeny και Hajo Herrmann. Επέτυχαν να αποσπάσουν της υποστηρίξεως της Hanna Reitsch, της διάσημης γυναίκας πιλότου δοκιμών.
Η ιδέα της αυτοκτονίας-αυτοθυσίας προερχόταν απ' το 1943. Ο Albert Speer την εισήγαγε. Η αυτοκτονία-αυτοθυσία ήτο ένας τρόπος να πεθάνει κανείς που ερχόταν σε αντίθεση με την χριστιανική πίστη. Εν αντιθέσει προς την ιαπωνική παράδοση, όπου θεωρείτο ένας τιμημένος τρόπος για να δοθεί τέλος στη ζωή κάποιου. Αρχικώς, ο Adolf Hitler ήτο αρνητικός στην ιδέα αυτή, ωστόσο τελικώς συμφώνησε στην συγκρότηση μίας τέτοιας αεροπορικής μονάδας αυτοκτονίας, υπό έναν, όμως, όρο. Η μονάδα δεν θα έμπαινε σε μάχες, δίχως την προϋπόθεση αυτή. Η ονομασία της νέας μονάδας ήτο 'Μοίρα Λεωνίδας'. Για τον Βασιλιά Λεωνίδα δεν χρειάζονται συστάσεις και τι συμβολίζει στην ελληνική ιστορία. Η νέα μονάδα της γερμανικής αεροπορίας κατέστη μέρος της 'Kampfgeschwader 200' (KG200). Επρόκειτο για μία μοίρα βομβαρδιστικών που εκτελούσαν ειδικές επιχειρήσεις για την Luftwaffe. Η KG200 ανελάμβανε να φέρει εις πέρας αποστολές να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές κατασκόπους, να προκαλέσουν σαμποτάζ στα ραντάρ της συμμαχικής αεροπορίας και να καταλαμβάνουν συμμαχικά αεροσκάφη. Οι κυριότεροι τύποι αεροσκαφών της μοίρας ήσαν: Boeing B-17 Flying Fortress, Lockheed P-38 Lightning, Bristol Beaufighter και Supermarine Spitfire.Ο Heinrich Himmler εξέφρασε την ιδέα να χρησιμοποιηθούν κατάδικοι εγκληματίες ως πιλότοι, ωστόσο δεν έτυχε αποδοχής. Αντ' αυτού, η Luftwaffe απεφάσισε να χρησιμοποιηθούν 70 εθελοντές, νέοι κυρίως πιλότοι, οι οποίοι θα υπέγραφαν ότι τη συναινέσει τους αποδέχονταν να χρησιμοποιηθούν ως εναέριες ανθρώπινες βόμβες. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση έλαβε χώρα τον Σπετέμβριο του 1944. Η Hanna Reitsch χρειάστηκε να καταπέσει αρκετές φορές στις δοκιμαστικές πτήσεις, δίχως ωστόσο ποτέ να τραυματιστεί. Μόλις δύο μήνες, αφότου ξεκίνησαν οι δοκιμαστικές πτήσεις, τον Οκτώβριο του 1944, το πρόγραμμα ήτο έτοιμο να τεθεί σε εφαρμογή. Ο Werner Baumbach που ανάλαβε της διοικήσεως της 'KG200', πίστευε περισσότερο στο σχέδιο 'Mistel'.
Η τακτική 'Mistel' ήτο η εξής: Ένα γερμανικό αεροσκάφος θα έφερε μαζί του ένα αεροσκάφος αυτοκτονίας, το οποίο θα απελευθέρωνε την κατάλληλη στιγμή. 'Υστερα απί διαβουλεύσεις με τον Speer, οι δύο άνδρες κατευθύνθηκαν στο Βερολίνο για να παρουσιάσουν το σχέδιό τους στον Hitler. Εκεί επάρθη η απόφασις να διαλυθεί η 'Μοίρα Λεωνίδας'. Τελικώς η μονάδα αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στη μάχη. Ο Werner Baumbach θεωρούσε πως η ζωή των πιλότων ήτο πολύτιμη, ώστε να σπαταληθεί σε επιθέσεις αυτοκτονίας. Θεωρητικά, οι πιλότοι, ίσως να διασωθούν, ωστόσο αν λάβει κανείς υπ' όψιν του τις συνθήκες ενός ολοκληρωτικού πολέμου, κάτι τέτοιο ήτο πρακτικά αδύνατον. Μολονότι, η 'Μοίρα Λεωνίδας' δεν εισήλθε σε μάχη, απ' τους Γερμανούς χρησιμοποιήθηκε μία άλλη τακτική αυτοκτονίας στη Μάχη του Βερολίνο τον Απρίλιο του 1945. Ο Hajo Hermann, όντας επικεφαλής της διοικήσεως των Γερμανών μαχητών νυκτερινών επιδρομών, πρότεινε την καταστροφή των συμμαχικών βομβαρδιστικών μέσω της επιγομώσεως αυτών. Οι επιχειρήσεις δεν αποδείχθηκαν επιτυχημένες, καθώς λίγα συμμαχικά αεροσκάφη υπέστησαν τις προσδοκόμενες ζημιές. Οι πιλότοι που κατάφερναν να διασωθούν εκτελούνταν απ' τους μανιακούς Συμμάχους. Ο Werner Baumbach, έμπειρος πιλότος, κατέφυγε στην Αργεντινή μετά το πέρας του πολέμου και συνέγραψε την αυτοβιογραφία του. Περιέγραψε την υπηρεσία του στην Luftwaffe λεπτομερώς, ωστόσο δεν έκανε καμία αναφορά στην KG200, καθώς ό,τι την αφορά ήτο απολύτως μυστικό. Στη Μάχη του Βερολίνο, η Luftwaffe πραγματοποίησε πτήσεις 'αυτοκτονίας-αυτοθυσίας' (Selbstopfereinsätze) εναντίον των Σοβιετικών πάνω απ' τον ποταμό Oder. Οι πτήσεις αυτές στελεχώθηκαν απ' τους πιλότους που θα συγκροτούσαν την 'Μοίρα Λεωνίδας' υπό τις διαταγές του Heiner Lange μεταξύ 17-20 Απριλίου 1945. Η Luftwaffe ανακοίνωσε πως κατέστρεψε 17 γέφυρες. Ο ιστορικός Antony Beevor έγραψε πως μονάχα η σιδηροδρομική γέφυρα στην Küstrin κατεστράφη. Ο Beavor σχολίασε πως '35 πιλότοι και ισάριθμα αεροσκάφη θυσιάστηκαν για μία τόσο αναποτελεσματική επιχείρηση'. Οι επιχειρήσεις έπαυσαν οπόταν οι Σοβιετικοί έφτασαν πολύ κοντά στην αεροπορική βάση της Μοίρας στο Jüterbog
Οπτικοακουστικό υλικό για την Μοίρα Λεωνίδας' εδώ:
http://www.liveleak.com/view?
