Στην ιδεολογική αρθρογραφία μας έχουμε κάνει αναφορές στους προβοκάτορες και τον ρόλο τους. Σε εκείνους που επ' αμοιβή ή αμμισθί κάνουν την βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των αρχών. Τέτοιες αναφορές έχουν γίνει κι από άλλους συναγωνιστές. Στο διαδίκτυο, μπορεί κανείς να βρει διάφορα εγχειρίδια, εκθέσεις, αναφορές, γύρω από το ζήτημα που απασχολεί όσους μετέχουν σε κινηματικές διαδικασίες. Συχνά έχουμε διαβάσει, ακούσει, γίνει μάρτυρες συμπλοκών ανάμεσα σε αντιεξουσιαστές. Άλλοτε τα αίτια αυτών διερρευσαν από στρεψοδικία κι άλλοτε συγκαλύφθηκαν για ευνόητους λόγους. Στο παρόν θα προσεγγίσουμε το όλο θέμα από μία διαφορετική σκοπιά. Με μία επισήμανση. Κάθε ριζοσπαστική ομάδα ή οργάνωση είναι υπόλογη στην ιστορία απ' την στιγμή που δεν λαμβάνει δραστικά μέτρα εναντίον των προβοκατόρων. Να εκδιώξουν με κάθε μέσο τα στοιχεία που επιβουλεύονται τους σκοπούς τους. Είτε πρόκειται για ανοικτού τύπου ομάδα είτε για κλειστού τύπου, το στοίχημα είναι το ίδιο. Η ανοικτού τύπου απειλείται ευκολότερα. Αυτή είναι η διαφορά. Ένας κλειστός πυρήνας ανθρώπων δεν επιτρέπει την διείσδυση προβοκατόρων. Για τον λόγο αυτό υποστηρίζουμε κατά βάση τις κλειστού τύπου ομάδες. Στον κόσμο της αλλοτρίωσης και της καταστολής, είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κανείς πως θα ξεγελάσει το κοινό του μέσα από νόμιμες διαδικασίες, ενόσω το πρόσημο του είναι κόκκινο πανί για το σύστημα. Σε μία εποχή που ο εθνικισμός διώκεται με κάθε μέσο, στοιχίζοντας από φυλάκιση μέχρι δολοφονία, φαντάζει γελοίο να πιστεύει κανείς πως θα μείνει αλώβητος αν ακολουθήσει την νόμιμη οδό. Ό,τι είναι αντίθετο στο καθεστώς, δεν είναι ούτε νόμιμο ούτε παράνομο. Δεν είναι αποδεκτό κι αυτό αρκεί να επισύρει την καταστολή ή το θάνατο.
Όταν οι εξουσιαστές αισθάνονται την απειλή ενός κινήματος με ανατρεπτικά χαρακτηριστικά, είτε θα το αγνοήσουν, θα το υποβιβάσουν στα μάτια της κοινής γνώμης, θα το λασπολογήσουν, είτε θα το ανακατευθύνουν στην φαινομενική συνομοταξία του και θα το καταστείλουν, χρησιμοποιώντας ποικίλες μεθόδους. Μία συνηθισμένη τακτική είναι να το προβοκάρουν. Όταν δεν μπορούν να το επιτύχουν, τότε ακολουθούν μία άλλη τακτική. Δημιουργούν μία τεχνητή αντίδραση στο εσωτερικό ενός ευρύτερου κινήματος με κοινές εννοιολογικές αναφορές-και μόνο-για να προκαλέσουν το επιθυμητό γι' αυτούς αποτέλεσμα. Τότε οι προβοκάτορες αναλαμβάνουν δράση. Μία μέθοδος που ακολουθούν οι προβοκάτορες, κατά κόρον, είναι να μιμούνται και να προσπαθούν να εξομοιωθούν με όσους επιδιώκουν να εξοντώσουν ή ν' απενεργοποιήσουν, αναλόγως των εντολών που έχουν κάθε φορά. Αυτή η τακτική αποτελεί ένα βασικό αναγνωριστικό σημάδι για τον εντοπισμό τους. Οι προβοκάτορες εισήλθαν στο πολιτικό λεξικό απ' τον 19ο αιώνα κυρίως εξαιτίας των κοινωνικών συγκρούσεων που ανέκυψαν λόγω εκβιομηχάνισης κι αστικοποίησης στην Ευρώπη. Η τακτική της διείσδυσης προβοκατόρων, κυρίως στις μεγάλες συγκεντρώσεις διαδηλωτών, εξυπηρετούσε τον σκοπό πρόκλησης επεισοδίων και της αύξησης της καταστολής. Οι προβοκάτορες μετέφεραν τότε πληροφορίες, διέδιδαν πλαστές φήμες για τον αποπροσανατολισμό και την σύγχυση του πλήθους, προκαλούσαν ρήγματα στην επικοινωνία των επαναστατικών τμημάτων του λαού ή των οργανωμένων πολιτικών ομάδων, ματαιώνοντας κατ' αυτό τον τρόπο κάθε ανατρεπτική απόπειρα. Έκτοτε έχουν περάσει πολλές δεκαετίες κι οι μέθοδοι εξελίχθηκαν σημαντικά. Η σχολή της KGB στην πρώην ΕΣΣΔ βοήθησε σημαντικά στην κατεύθυνση αυτή. Οι προβοκάτορες εξομοιώνονταν απολύτως με το περιβάλλον όπου θα επιχειρούσαν. Ακολουθούσαν τους ρυθμούς της ζωής της κοινωνίας, όπου ζούσαν, ενώ απέφευγαν να πέσουν υποψίες πάνω τους, ασκώντας ένα κανονικό επάγγελμα, όπως οι υπόλοιποι. Γνωρίζοντας πως λειτουργούσε μία κοινωνία, χάνονταν στην λαοθάλασσα του πληθυσμού, όπως κι οι τρομοκράτες σύμφωνα με την μαοϊκή διδαχή. Σ' αυτό έγκειται κι η σύγχυση ανάμεσα σε μυστικούς και τρομοκράτες. Πρέπει να χαθούν στην λαοθάλασσα με τον ίδιο τρόπο, αν θέλουν να έχουν επιτυχία. Πολλοί μελετητές και ειδικοί ισχυρίζονται πως οι προβοκάτορες δρουν ως τέτοιοι προχωρώντας σε βίαιες ενέργειες, με απώτερο σκοπό να ενοχοποιήσουν ένα ολόκληρο κίνημα ή άλλοτε στέλνοντας πλαστές ανακοινώσεις στα μέσα ως 'αναλήψεις ευθύνης'. Η προσέγγιση αυτή είναι εν πολλοίς σχετικιστική, απ' την άποψη τι ορίζεται ως 'βίαιο' και τι 'ακραίο'. Και θέτουμε το ερώτημα: Ποιός θέτει τα όρια τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται; Μήπως οι προβοκάτορες έχουν ήδη κάνει αισθητή την παρουσία τους θέτοντας όρια;
Επανερχόμαστε στα προηγούμενα. Οι προβοκάτορες έδρασαν ως επί τω πλείστον στην τσαρική Ρωσία, όπου διάφορες συνωμοτικές ομάδες στις οποίες συμμετείχαν πολλοί Εβραίοι, απέβλεπαν στην ανατροπή του Τσάρου. Η απάντηση της τσαρικής αστυνομίας ήταν να ρίξει προβοκάτορες σ' αυτές, ώστε να αποτελέσουν αυτό που λέμε 'τα μετόπισθεν' ή 'τα νώτα' τους. Ο Roman Malinovsky, ήταν ένας απ' τους πλέον καλοπληρωμένους μυστικούς της Okhrana, κι οποίος ήταν ένας απ' τους εξέχοντες ηγέτες των Μπολσεβίκων. Το κωδικό του όνομα ήταν 'Portnoi' (ο ράφτης). Το 1899, είχε καταδικαστεί για κλοπές, βιασμούς και διαρρήξεις, και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Μεταξύ 1901-1905 υπηρέτησε ως μυστικός στο ρωσικό στρατό. Η συνωμοσία της Οδού Cato στην Αγγλία είναι μία τέτοια περίπτωση. Ήταν μία απόπειρα να δολοφονηθούν όλοι οι υπουργοί κι ο πρωθυπουργός Λόρδος Λίβερπουλ το 1820. Η αστυνομία είχε πληροφοριοδότη κι οι συνωμότες έπεσαν στην παγίδα και 13 συνελήφθησαν, ενώ ένας αστυνομικός σκοτώθηκε. Πέντε συνωμότες εκτελέστηκαν, και πέντε άλλοι μεταφέρθηκαν στην Αυστραλία. Το έργο του Joseph Conrad 'The Secret Agent' (1907) μας δίνει μία φανταστική εκδοχή, ωστόσο όχι άσχετη με την πραγματικότητα. Η ιστορία του διαδραματίζεται στο Λονδίνο το 1886 κι ασχολείται με τον κ.Verloc και το έργο του ως κατάσκοπος για λογαριασμό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Στην Αμερική, απ' την δεκαετία του 1960, έδρασαν προβοκάτορες για λογαριασμό του FBI στο πλαίσιο του προγράμματος 'Cointelpro'. Ένας ντετέκτιβ απ' την Νέα Υόρκη ήταν επικεφαλής των Μαύρων Πανθήρων στο Μπρονξ και σωματοφύλακας του Malcolm X, ο οποίος προσπάθησε να τον νεκραναστήσει οπόταν τον πυροβόλησαν, ήταν κι αυτός μυστικός αστυνομικός.
Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της αύξησης των τεχνολογικών μεταβλητών. Απ' την πάλαι ποτέ φυσική παρουσία προβοκατόρων στις ανθρώπινες ομάδες έχουμε περάσει στην αόρατη παρουσία τους μέσα απ' το τεχνολογικά περιβάλλον, κυρίως στο αχανές διαδίκτυο, όπου δεν παρέχονται εγγυήσεις κανενός είδους. Οποιοσδήποτε μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Εξάλλου, μοναδικό διαπιστευτήριο για οποιαδήποτε συνδιαλλαγή ή επικοινωνία είναι η εικόνα. Οσοδήποτε φτιασιδομένη είναι αυτή, αποτελεί στον ίδιο βαθμό υπαρκτό κίνδυνο, ώστε να πέσει κανείς θύμα στα δίχτυα επιτήδειων. Ειδικότερα όταν πρόκειται για κλειστού τύπου ομάδες, πρέπει να είσαστε πολύ προσεκτικοί. Ακόμα πιο επικίνδυνες είναι οι ανοικτού τύπου ομάδες, εφόσον δεν παρέχεται καμία εγγύηση για τις επιδιώξεις καθενός που παρεβρίσκεται σ' αυτήν και τις δραστηριότητές της, αλλά πολύ περισσότερο διότι η 'διαφάνεια' αποτελεί παραπέτασμα καπνού, ώστε ν' αποκρύπτονται τα σκοτεινά κίνητρά τους. Ο κίνδυνος παραμένει σε κάθε περίπτωση ίδιος. Ωστόσο, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε όσους κατηγορούν όσους μετέχουν σε κλειστές ομάδες για προβοκατοριλίκι, ότι θα πρέπει να αποδείξουν με τη σειρά τους ότι δεν ασκούν προβοκατοριλίκι. Οι ομάδες ανοικτού τύπου δεν δίνουν πολύ σημασία στην προστασία των μελών τους, εκθέτοντας σε μεγάλους κινδύνους τον οποιονδήποτε. Οι αντιφασίστες για παράδειγμα, στοχοποιούν οποιονδήποτε θεωρούν πως είναι 'φασίστας'. Όπως έχει αποδειχθεί, ουδέποτε έκαναν διακρίσεις στις επιθέσεις τους ανάμεσα σε φανερούς και κρυφούς 'φασίστες'. Παρ' όλα αυτά προτίμησαν όσους ήξεραν ως φανερούς....
Όσοι ψάχνουν για προβοκάτορες στις κλειστές ομάδες, ας θέσουν το εξής ερώτημα στον εαυτό τους: Μήπως έχετε ήδη γίνει προβοκάτορες; Ο προβοκάτορες δεν διακρίνονται απ' τις πράξεις τους, αλλά απ' την ψυχική δυσωδία που αναδύεται απ' αυτούς. Αντιπαραγωγικοί και οκνηροί όντες, μοναδική ενασχόλησή τους απομένει η λάσπη εναντίον όσων δρουν. Φτύνουμε στους τάφους τους κι άξιος ο ηθικός βόρβορός τους, η κακεντρέχεια και τα συμπλέγματά τους. Θα βασανίζονται εσαεί απ' αυτά. Εξάλλου τίποτα άλλο δεν μπορεί να τους λυτρώσει απ' το ψυχικό μαρτύριο που βιώνουν.
Ο ριζοσπάστης εθνικιστής δεν πτοείται από εκείνον που όλα όσα γι' αυτόν είναι, εκείνος απλώς τα προσποιείται...
Αφιερωμένο στα σκουπίδια του ''χώρου'', τους ιντερνετικούς μονομάχους και τους ρήτορες της πούτσας
