Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ, ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ






Συστηματικά, μέσα από δομημένα πολιτικά επιχειρήματα αποδιαρθώσαμε την τρομοκρατία του ανθελληνικού κράτους, εκπεφρασμένη από τις παρακρατικές συμμορίες που ασύδοτα δρουν, έχοντας εντολείς τους το καθεστώς της μεταπολίτευσης και τους Εβραίους πάτρωνές της. Οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές είμαστε οι θεματοφύλακες της αλήθειας του Ηρωικού Γένους μας, μιας αλήθειας που τόσο τρέμουν, όντας εκπεφρασμένη σε φουσκωμένο ποτάμι λαϊκής οργής, αμφότεροι δεξιοί και αριστεροί κόλακες της ανθελληνικής εξουσίας. Ήμαστε και θα είμαστε για πάντα στις επάλξεις, από κάθε μετερίζι αγώνος, ώστε να υπερασπιστούμε τα αρχετυπικά όσια και ιερά της δολοφονημένης πατρίδος μας.



Αφελείς και ανιδιοτελείς, αμφότεροι έχουν το ελαφρυντικό ότι αυταπατώνται πως υπάρχει ‘ελληνική’ πατρίδα να υπερασπιστούν. Οι καιροσκόποι και οι ραδιούργοι δεν έχουν κανένα ελαφρυντικό, τώρα και πάντοτε. Όσο κι αν αυτό πληγώνει κάποιους ρομαντικούς, πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο πως δεν υπάρχει καν ‘ελληνική’ πατρίδα να υπερασπιστούμε. Την δολοφόνησαν οι Εβραίοι, οι αδίστακτοι καπιταλιστές συνεργάτες τους, οι πάντοτε πρόθυμοι κομματικοί γραφειοκράτες, οι ασυνείδητοι μικροαστοί.



Ο αγώνας μας είναι βαθιά ιστορικός (ενάντια στην γραμμική αντίληψη της ιστορίας), βαθιά πολιτικός (ενάντια στην Άλωση της αρχαίας Πόλεως), βαθιά ηρωικός (πολεμάμε γνωρίζοντας πως θα ‘πέσουμε’), βαθιά φιλοσοφικός (μετουσιώνουμε την θεατρικότητα του υποκειμένου σε ηρωική δράση). Εν ολίγοις, βαθιά ελληνικός.



Είμαστε τραγικά μόνοι, κόντρα σε εφιάλτες, ασύδοτους γραικύλους και προσκυνημένους που επικαρπώνται την κληρονομιά του Έθνους μας. Αντλούμε δύναμη από το παράδειγμα των επώνυμων και ανώνυμων Ηρώων της ράτσας μας. Σε πείσμα της νεοελληνικής γκλαμουριάς, της νεοελληνικής ψευτομαγκιάς και του νεοελληνικού τζάμπα και βερεσέ τσαμπουκά που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των αγελαίων προβάτων που κατακλύζουν την Ελλάδα μας, είμαστε και θα παραμείνουμε η στεντόρεια φωνή της αλήθειας, οι εκφραστές του δίκαιου των Ελλήνων, οι έσχατοι υπερασπιστές της ράτσας, οι τιμωροί κάθε κοσμοπολίτικου σκουπιδιού που βεβηλώνει την αρχετυπική αξιοπρέπειά μας.



Κόντρα στην ηττοπάθεια που επιβάλλουν ως υπαρξιακή μέγγενη οι καιροί μας, δώσαμε και δίνουμε πολύμορφες μάχες, μάχες που δεν δύναται καν να φανταστεί η πλειοψηφία των απλών υποστηρικτών μας, πόσο μάλλον η πλειοψηφία των ορκισμένων εχθρών μας. Στο εγγύς μέλλον, θα βρεθούν προ εκπλήξεων, ευχάριστες για τους πρώτους, πολύ δυσάρεστες για τους δεύτερους.

Ο Σταντάλ έλεγε πως ‘τα δάκρυα είναι ένα ακραίο χαμόγελο’. Υπάρχει και ένα παλιό σύνθημα που λέει ‘η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα’. Το χαμόγελο προκύπτει από την δράση. Μόνη αυτή μπορεί να καθαρίσει τη βρωμιά. Μόνο αυτή μπορεί να αποτελέσει συνειδησιακό αντίβαρο. Μόνο αυτή μπορεί να εκφραστεί με λύσσα αλλά και να εκφράσει τη λύσσα. Χωρίς τύψεις…