Τον Δεκέμβριο του 1996, στο τρέχον τεύχος του βρετανικού εθνικιστικού περιοδικού Vanguard, σε σχετικό άρθρο του, υπήρξε επισταμένη αναφορά σε μια παραφυάδα της βρετανικής MI5, συγκεκριμένα στο ‘αντιφασιστικό’ Searchlight. Πρόκειται για ένα παρακρατικό περιοδικό της ευρύτερης βρετανικής αριστεράς το οποίο κυκλοφορεί ως τις μέρες μας. Εις ό,τι αφορά τους σκιώδεις εκδότες του, αποκλειστικός σκοπός τους είναι η διάδοση κουτσομπολιών, ασύστολων ψευδών, πρόκληση διχόνοιας στις τάξεις του εθνικιστικού κινήματος, καθόσον εικάζουν πως με τα άθλια δημοσιεύματά τους, μπορούν να χειραγωγούν την πλειοψηφία των αναγνωστών τους, καθότι ενδέχεται να προέρχονται και από τις τάξεις των Βρετανών εθνικιστών, οι οποίοι παρακολουθούν τις μεθοδεύσεις των αντιφασιστών και δρουν αναλόγως. Στο άρθρο του Vanguard, ο συντάκτης προέτρεπε τους Βρετανούς εθνικιστές, να μποϋκοτάρουν συστηματικά το Searchlight με κάθε μέσο, καθότι δεν είναι ευχάριστο αλλά ούτε και ωφέλιμο για τους ίδιους να συνεισφέρουν, μάλιστα εν γνώσει τους, στην διαιώνιση της αντιφασιστικής διαστροφής που λέγεται βρετανικός αντιφασισμός. Το σχετικό άρθρο έφερε την προμετωπίδα ‘Εκθέτοντας τους υποκινητές του μίσους’ και ο τίτλος του ήταν ‘Περιοδικό Searchlight – ‘Ώρα να βγείτε απ’ τις τρύπες σας’, ενώ το υπέγραφε ο A. Drummond.
Ο Gable εκτόξευσε την ποσότητα λάσπης που αναλογεί (η ηλικία του δεν επιτρέπει άλλους λεονταρισμούς) στην εκπομπή της φαιδρής Σοφίας Παπαϊωάννου, η οποία ταξίδεψε μέχρι την Βρετανία προκειμένου να τον συναντήσει σε πρώτη φάση, λίγο πριν όμως συναντήσει τα γιαούρτια, και τις ροχάλες στην πλατεία Εξαρχείων από αγνώστους. Να σας θυμίσουμε πως η εν λόγω δημοσιογράφος, είχε την ευθύνη της εκπομπής 360 Μοίρες στον δίαυλο Alpha, στην οποία ειπώθηκαν μύρια ψεύδη κατά της Χρυσής Αυγής και των Ελλήνων Εθνικιστών γενικότερα.
Το Searchlight, το πολυδιαφημισμένο ‘αντιφασιστικό’ περιοδικό κόστισε στο δίκτυο BBC σχεδόν μισό εκατομμύριο αγγλικές λίρες στην καταβολή αποζημιώσεων. Αυτό ήταν το συνολικό ποσό που υποχρεώθηκε να καταβάλει, επειδή χρηματοδότησε τον πορνόγερο Gable προκειμένου να δυσφημίσει το Συντηρητικό Κόμμα. Μέσω της εκπομπής Panorama ‘Maggie's Militant Tendency’ που μεταδόθηκε τηλεοπτικά στις 30 Ιανουαρίου του 1984, αφέθησαν σαφείς αιχμές όσον αφορά υπόγεια συνεργασία βουλευτών του κόμματος με ακροδεξιές οργανώσεις της Βρετανίας και όχι μόνο. Ειδικότερα, κατονομάστηκαν οι βουλευτές Neil Hamilton και Sir Gerald Howarth, οι οποίοι προχώρησαν από κοινού σε μηνυτήρια αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του BBC. Το BBC αποσύρθηκε από την υπόθεση το 1986 και ο Howard αποζημιώθηκε αρχικώς με το ποσό των 20,000 αγγλικών λιρών. Ο Gable, προκειμένου να ξελασπώσει, σκαρφίστηκε με το άρρωστο εβραϊκό μυαλό του μια φανταστική ιστορία για να θυματοποιηθεί ο ίδιος, εφόσον το όνομα του δεν έμεινε εν κρυπτώ μετά την εμπλοκή του στην υπόθεση κατασυκοφάντησης των Συντηρητικών. Το σενάριό του, είχε απ’ όλα: Υποτίθεται πως κάποιοι άγνωστοι προσέλαβαν έναν επαγγελματία δολοφόνο (έναν κινηματογραφικό Hitman), ώστε να εξολοθρεύσει τον Gable, ενώ προηγουμένως τον ανέκρινε σε κάποιο άγνωστο μέρος. Ο Gable επέζησε.
Θυμηθείτε απλά τα ψεύδη τα οποία διέσπειραν οι λακέδες των μέσων ενημέρωσης. Περί των εξοντωτικών εκπαιδεύσεων μελών της Χρυσής Αυγής, τις φήμες για τον κρυμμένο οπλισμό της, τα απομονωμένα στρατόπεδα όπου γίνονταν οι εκπαιδεύσεις των επίλεκτων, αλλά και τα σενάρια με τα σφαγμένα αμνοερίφια. Η διαστροφή των μέσων ενημέρωσης πέρασε μέσα από το παραμορφωτικό φίλτρο τις πεζοπορίες του μετώπου νεολαίας στο βουνό εξάγοντας στρατιωτικού τύπου εκπαιδεύσεις, πέρασε από το ίδιο τις αθλοπαιδιές, την χρωμοσφαίριση, εξάγοντας μιλιταριστική νοοτροπία, όπως το ίδιο συνέβη και με την αγάπη για τον φυσικό πλούτο μας, όπου εξήγαν εκπαίδευση tactical knives σε οργουελιανές αγροικίες.
Όμως, όλα αυτά μας θυμίζουν έντονα τις ευφάνταστες κατηγορίες που κατά καιρούς εκτοξεύτηκαν σε βάρος του ελληνικού εθνικιστικού κινήματος. Άραγε, ποιός δεν θυμάται τις υποθέσεις-φιάσκο με τα βγαλμένα από χολιγουντιανή ταινία χαρακώματα των Νεοναζί σε βάρος αντιφασιστών την ταραχώδη δεκαετία του 1990; Άραγε, ποιος δεν θυμάται την σκηνοθετημένη δίωξη κατά του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου το 1998; Άραγε, ποιος δεν έχει αντιληφθεί στο σήμερα, τι διακυβεύεται πίσω από τις πομπώδεις προφυλακίσεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, αλλά και την πολιτική σκευωρία που μεθοδεύτηκε επί του συνόλου; Προ πάντων, ποιος δεν έχει αντιληφθεί ποιοι κρύβονται πίσω απ’ όλα αυτά;
Όπως αναφέρει το Vanguard, στην περίπτωση του Gable, δεν υπήρξαν βάσιμα στοιχεία που να υποστήριζαν τις επίπλαστες κατηγορίες σε βάρος των Συντηρητικών, τουναντίον η λάσπη αρκέστηκε σε ακατάσχετες φημολογίες ή σενάρια επιστημονικής φαντασίας όσον αφορά τα στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πειστήρια κατά των Συντηρητικών. Ο Gerry Gable, ενώ ήταν ο έμμισθος υποκινητής αυτής της σκευωρίας, εμφανίστηκε ως απλός guest στην προαναφερθείσα εκπομπή του BBC.
Το ίδιο θα έχετε παρατηρήσει πως συμβαίνει και με τους ψευδομάρτυρες, αλλά και με τους αυτόκλητους μάρτυρες σε διάφορα περιστατικά πολιτικής βίας, τα οποία καταλογίζονται στο ελληνικό εθνικιστικό κίνημα. Άραγε, ποιος δεν θυμάται τον ‘ξυλοκοπημένο’ πολίτη-μάρτυρα, στην επέτειο των Ιμίων, στις 2/2 του 2008, οπόταν παρίστανε τον άσχετο με τα επεισόδια της ημέρας εκείνης; Όλως διόλου τυχαία, ο εν λόγω ‘κύριος’ ανήκε στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Άραγε, ποιος δεν θυμάται τον ‘δαρμένο’ Στρατούλη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ο οποίος δέχτηκε ‘δολοφονική επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής’, όπως ο ίδιος ισχυριζόταν, δίχως να έχει οιαδήποτε αμυχή; Ποιος δεν θυμάται τους σεσημασμένους αριστεριστές που κατά καιρούς πρωταγωνιστούσαν σε συμπλοκές με εθνικιστές και έπειτα λάμβαναν πάσης φύσεως ανταλλάγματα ως θύματα ‘φασιστικών επιθέσεων’;
Επιστρέφοντας στην υπόθεση που εμπλέκεται ο Gable, να πούμε πως η κύρια αιτία που το δίκτυο BBC αποσύρθηκε από την υπόθεση, παραδεχόμενο την δυσφήμιση ήταν το γεγονός πως υπήρχε διάχυτος φόβος περί του κομμουνιστικού υπόβαθρου της εκπομπής σε συνδυασμό με τις φήμες που ενέπλεκαν τους εκδότες του Searchlight σε κύκλωμα παιδεραστίας, οργανωμένο έγκλημα και άλλες διαστροφές, θα επιβάρυναν κατά πολύ την θέση τους, καθώς μια δημόσια δικαστική διαπόμπευση θα επέσυρε την στοιχειοθέτηση συνωμοσίας με απώτερο σκοπό την πολιτική σκευωρία. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε πολιτικό σκάνδαλο που θα λάμβανε ανεξέλεγκτες διαστάσεις στην Βρετανία και όχι μόνο.
Με αυτό το υπόβαθρο, τόσο ο τέως ιδρυτής του Searchlight, Maurice Ludmer, όσο και ο νυν εκδότης του Gerry Gable, δύο δηλωμένοι κομμουνιστές, θα εμφανίζονταν ως εντεταλμένα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας και ως άμεσοι υποκινητές μιας οργανωμένης πολιτικής πλεκτάνης κατά των Συντηρητικών. Η από μέρους τους διακήρυξη περί της ‘υπερασπίσεως της Δημοκρατίας’ θα ερχόταν σε ολομέτωπη αντίθετη με την ‘δικτατορία του προλεταριάτου’ που διακηρύσσει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας. Θα αποκαλυπτόταν συγχρόνως πως ο Gable είχε συλληφθεί και καταδικαστεί ως διαρρήκτης. Πως ο συνεργάτης του Manny Carpel είχε οδηγηθεί στη φυλακή με την κατηγορία του εμπρηστή και όχι μόνο. Ότι αμφότεροι ήταν μέλη της '62 Group', μιας Σιωνιστικής οργάνωσης που συνδεόταν με το οργανωμένο έγκλημα στην περιοχή Soho στο Λονδίνο. Αρχηγός αυτής της ομάδας ήταν ο Harry Bidney, ο οποίος τιμήθηκε με διθυράμβους από το ‘αντιφασιστικό’ Searchlight αφότου πέθανε. Ο φάκελός του βρίθει καταδικαστικών αποφάσεων, αν σκεφτεί κανείς πως άνοιξε μόλις το 1950, όντας κατηγορούμενος επειδή πωλούσε μεταξωτές κάλτσες στην μαύρη αγορά στη Βοστώνη. Φέρεται να συνδεόταν με το δίκτυο του καφέ Pot, ένα καφέ στην Berwick Street του Soho, το οποίο ήταν ένα από τα πρώτα στέκια διακίνησης σκληρών ναρκωτικών στο Λονδίνο. Ο Bidney μεταξύ άλλων ήταν και μάνατζερ του Limbo Club στην περιοχή Soho. Η πραγματική ιδιότητά του, όπως τουλάχιστον προέκυψε από τις καταδικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων, ήταν η μαστροπεία. Απευθυνόταν σε ομοφυλόφιλους παιδεραστές, παρέχοντάς τους επ’ αμοιβή ανήλικα αγόρια που ψάρευε για να τα έχει στη δούλεψή του ως ‘φρέσκο κρέας’ από την περιφέρεια του Piccadilly. Ο φερόμενος ήρωας του Searchlight ήταν ένας κοινός διεστραμμένος που αρεσκόταν στην ομοφυλοφιλική συνεύρεση βιάζοντας αγοράκια. Είχε βιάσει ένα 13χρονο αγόρι που είχε νορδικά χαρακτηριστικά με την υπόκρουση ναζιστικών εμβατηρίων! Το 1978, ο Bidney και ένας Εβραίος επιχειρηματίας (χρηματοδότης των αντιφασιστικών σεκτών) διατηρούσαν ομοφυλοφιλικό δεσμό, ενώ καταδικάστηκαν για προτροπή σε άσεμνες πράξεις και ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων. Σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως η εν λόγω συμμορία δημιουργήθηκε κυρίως για την αντιμετώπιση της αναβίωσης του φασισμού στη Βρετανία, ειδικότερα μετά την δημιουργία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος του Colin Jordan (NSM) στη Βρετανία το 1962. Οι Bidney, Gable και Carpel που αναφέραμε παραπάνω, ανήκοντες όλοι τους στην '62 Group', δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα παρακλάδι της ’43 Group’. Εξέδωσαν ένα άθλιο λιβελογραφικό κείμενο με τίτλο ‘A Well Oiled Nazi Machine’ που ενίσχυσε δεόντως το ‘φιλόπτωχο’ ταμείο της βρετανικής αριστεράς. Επρόκειτο για μια ‘αντιφασιστική’ συμμορία κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου, η οποία καθοδηγούταν από κάποιον Jack ‘Spot’ Comer, ο οποίος ήταν αρχιμαφιόζος της δεκαετίας του 1950 που εμπλεκόταν σε εκβιασμούς. Η εν λόγω συμμορία έπαψε να υφίσταται όταν το εβραϊκό συμβούλιο των Αντιπροσώπων την κατήγγειλε ότι αποσπούσε χρήματα εν μέσω απειλών από Εβραίους καταστηματάρχες. Στην περίπτωση που εκείνοι δεν πλήρωναν τα υπέρογκα επιτόκια προκειμένου να ‘διαφημίσουν τα προγράμματα’ των χορών που διοργάνωνε η συμμορία στο Dorchester Hotel (τότε το διαχειρίζονταν Εβραίοι αντί-Άραβες), όλως συμπτωματικώς κάποιοι μυστηριώδεις ‘φασίστες’ έσπασαν τις τζαμαρίες των καταστημάτων τους! Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως ο Εβραίος σημαδεύει και ο αγελαίος ή άλλοτε επαγγελματίας ‘αντιφασίστας’ εκτελεί για λογαριασμό του. Η ’43 Group’ συνδεόταν σε πολιτικό επίπεδο με το ακροδεξιό εβραϊκό κόμμα Herut που αργότερα συγχωνεύθηκε με το κόμμα Likud το οποίο συμμετέχει στις ισραηλινές κυβερνήσεις από το 1977, αλλά και με τον τρομοκρατικό βραχίονά του, ο οποίος δεν ήταν άλλος από την εβραϊκή τρομοκρατική οργάνωση Irgun Zvei Leumi, ιδρυθείσα το 1931, γνωστότερη ως Stem Gang. Η εν λόγω σέκτα ειδικευόταν σε δολιοφθορές, λαθρεμπόριο, σαμποτάζ, παρακολουθήσεις στόχων και εκτελέσεις επιλεγμένων προσώπων. Πρόκειται για τους δολοφόνους και βασανιστές των Βρετανών μυστικών στην Παλαιστίνη στις αρχές της δεκαετίας του 1940. (Εικάζεται πως η ενέργειά του αυτή βοήθησε τα μέγιστα τον Άξονα, καθώς καθήλωσε τις βρετανικές δυνάμεις σε έναν πόλεμο φθοράς στην Παλαιστίνη, κρατώντας τες σε απόσταση ασφαλείας από το ευρωπαϊκό μέτωπο των επιχειρήσεων). Ιδρύθηκε από τον Ze'ev Jabotinsky το 1943 (εξ ου το όνομά της). Ο τελευταίος ήταν ακροδεξιός, θιασώτης του Μουσολίνι. Να θυμίσουμε πως η αυλή του Μουσολίνι, κατά το 1/3 αποτελείτο από Εβραίους, συμπεριλαμβανομένου του Αρχιραβίνου της Ιταλίας. Να σημειωθεί πως αρκετά μεγάλος είναι ο κατάλογος των Εβραίων που διασώθηκαν από τις Ιταλικές αρχές , μέσα και έξω από τη χώρα ύστερα από προσωπικές παρεμβάσεις του Μουσολίνι.
Ειρωνεία αποτελεί η μανιώδης εκδοχή του Searchlight, πως οι Βρετανοί και όχι μόνο Εθνικιστές, συνιστούν τα επιμέρους κομμάτια μιας σατανικής διεθνούς φασιστικής τρομοκρατικής συνωμοσίας, αφ ης στιγμής υπάρχει η απτή απόδειξη πως ένας αντιφασίστας δημοσιογράφος συνδεόταν ολοφάνερα με ένα διεθνιστικό δίκτυο αντιφασιστικής τρομοκρατίας, με το οργανωμένο έγκλημα στο Soho, την σεξουαλική εκμετάλλευση ανήλικων αγοριών με σκοπό την πορνεία και πόσες άλλες ειδεχθείς δραστηριότητες. Ο συντάκτης του βρετανικού Vanguard τους χαρακτηρίζει ‘φασίστες ‘αντιφασίστες’, ωστόσο δεν θα χρησιμοποιήσουμε τους όρους αυτούς στο παρόν για την αποφυγή οιασδήποτε παρερμηνείας και συγχύσεως.
Η Χρυσή Αυγή φέρεται πως διέθετε έναν χάρτη της ευρύτερης περιοχής Εξαρχείων με στοχοποιημένα σημεία πάνω σ’ αυτόν, τα οποία συμπίπτουν όλως τυχαίως με διάφορα στέκια ‘αντιεξουσιαστών’. Επεισόδια μελών αναρχικών στεκιών που συμπλέκονταν για αρκετούς μήνες για τον έλεγχο της διακίνησης ναρκωτικών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αποδίδονταν, μάλιστα μέσω διθυραμβικών κειμένων, σε έξωθεν επιθέσεις-επιδρομές ‘φασιστών’. Οι ‘αντιεξουσιαστές’, γνωρίζουν οτιδήποτε αφορά στην εκβίαση καταστηματαρχών στο κέντρο των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης και άλλων μεγάλων πόλεων της πατρίδος μας; Εξ όσων γνωρίζουμε, πάγια τακτική των εν Ελλάδι ‘αντιεξουσιαστών’ είναι η προειδοποιητική εκβίαση των ιδιοκτητών επιχειρήσεων, οι οποίοι αν δεν συμμορφωθούν στις ντιρεκτίβες τους, όλως τυχαίως πίπτουν θύματα πάσης φύσεως επιθέσεων, εμπρησμών, καταγγελιών, ξυλοδαρμών, διαπόμπευσης. Από τον εμπρησμό των πολυκαταστημάτων Μινιόν και Κατράντζος στις 19/12/1980 και την ανάληψη ευθύνης από την οργάνωση ‘Οκτώβρης 80’, ένα παρακλάδι του Ε.Λ.Α., έως την επανάληψη ανάλογων ύποπτων ενεργειών ένα χρόνο αργότερα, με τον εμπρησμό των πολυκαταστημάτων Κλαουδάτος και Ατενέ, ενώ το ίδιο σκηνικό θα επαναλαμβανόταν λίγο αργότερα με τον εμπρησμό του πολυκαταστήματος Λαμπρόπουλος στον Πειραιά. Το 2008, κατόπιν της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και έπειτα, επαναλήφθηκαν τα ίδια και χειρότερα, έως ότου κατάρρευσε τελειωτικά το λιανεμπόριο και η εμπορική ζωή του ιστορικού κέντρου των Αθηνών. Πίσω στο χρόνο, οι άνω των σαράντα θυμόμαστε την άγρια νεολαία των Εξαρχείων να καίει επανειλημμένως τα καφέ της Πλατείας, ενώ κάποια χρόνια αργότερα την τοπική μαφία να τα προστατεύει από ανεπιθύμητους και ‘φασαρίες’, με τις πλάτες των ‘αντιφασιστών’. Τα παραδείγματα πολλά, ωστόσο η ουσία μετράει. Ο χώρος της αριστεράς, ειδικότερα των ‘αντιεξουσιαστών’, ανέκαθεν αποτελεί εγκληματική παραφυάδα που εξαργυρώνει συμβόλαια ατιμωρησίας με την εξουσία. Δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη σε κανέναν ότι οι κοινοί ποινικοί, οι σεσημασμένοι τρομοκράτες, οι ένοπλες συμμορίες των χούλιγκαν, οι επικαρπωτές των κερδών του παραεμπορίου, οι διακινητές ναρκωτικών, το εμπόριο όπλων, όλα τους αποτελούν κλαδιά ενός δέντρου, οι ρίζες του οποίου καταλήγουν στην εκάστοτε πολιτική εξουσία και ακόμα πιο βαθιά, στους αιώνιους Εβραίους υποκινητές της διαφθοράς των κοινωνιών. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Βρετανία, όπως άλλωστε γράφει ο τίτλος του παρόντος, συμβαίνουν τα ίδια. Της εξουσίας ίδια είναι τα προσωπεία.
Από την 1/11/2013, υποδείξαμε επανειλημμένως τους υπεύθυνους της δολοφονίας του Γιώργου και του Μανώλη. Κινηθήκαμε με μεθοδικότητα, κάνοντας εκτενή πολιτική ανάλυση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας όλες τις διαθέσιμες πηγές, με επιχειρήματα, με τακτικό συλλογισμό, αποσαφηνίσαμε το εννοιολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται το η αριστερή τρομοκρατία, ενώ ξεσκεπάσαμε και τον ιδεολογικό μανδύα με τον οποίο καλύπτονται οι έκνομες δραστηριότητές της. Μακριά από χίμαιρες, φαντάσματα, συνωμοσιολογίες και σενάρια που ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχουν, μακριά από φημολογίες, ταινίες επιστημονικής φαντασίας, μιλήσαμε την γλώσσα της λογικής. Την γλώσσα της αλήθειας. Όσοι έχτε απορίες: Τον Γιώργο και τον Μανώλη δεν τους σκότωσαν ‘Έλληνες’. Ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του…
