Το εργατικό ζήτημα αποτέλεσε και αποτελεί μείζον ζήτημα στα πλαίσια της Εθνικοσοσιαλιστικής θεώρησης,γεγονός το οποίο το καθιστά άκρως ενδιαφέρον στην σημερινή κρίσιμη εποχή,η οποία βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την κατ’ευφημισμόν «εποχή της κρίσης» όπως την εννοούν οι διαμορφωτές της κοινής γλώσσας και των κοινών κωδικών επικοινωνίας,βάσει των οποίων ορίζονται τα συστημικά νοήματα.Ο αγώνας των Εθνικοσοσιαλιστών περνάει μέσα από πολλές και αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους διαδρομές από εκείνες τις οποίες ορίζει ο εκάστοτε πολιτικάντης,ο οποίος επιζητεί να επιβουλευτεί κατά το δοκούν την ευκαιριακή δεξαμενή ψηφοφόρων,καταναλωτών,πιστών, που δύναται να εμφανιστεί στις επιβεβλημένες συνθήκες «κρίσης».
Ο Εθνικοσοσιαλισμός, αποτελεί την εκ ριζών και εσωτερικώς εκπηγάζουσα αποστροφή για το σύστημα διαιώνισης της πνευματικής ένδειας και της ψυχικής πενίας,της διαφθοράς,της πείνας εν προκειμένω και της κοινωνικής ανισότητας,η οποία ως πολιτική καραμέλα καθίσταται τόσο χρήσιμη στην σύγχρονη εποχή της υψηλής θνησιμότητας την οποία γνωρίζουν οι αξίες,οι ιδέες,τα ιδανικά. Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό,είναι ένας πολυμετωπικός αγώνας,ο οποίος στρέφεται τόσο εναντίον των κακώς εννοούμενων σχέσεων εκμετάλλευσης,όσο και εναντίον της υπερίσχυσης των κοινωνικών ρόλων που υποβιβάζουν τον άνθρωπο και τον κατηγοριοποιούν μέσα από εξιδανικευμένους ρόλους. Για εμάς ο εργάτης αξίζει τον δέοντα σεβασμό,τον οποίο αξίζει και ένας ακαδημαϊκός. Στο αληθώς λαϊκό κράτος,με δεδομένο τον εθνικό χαρακτήρα του κράτους,ο εργάτης απολαμβάνει τον σεβασμό της λαϊκής κοινότητας,η οποία τον αντιμετωπίζει επάξια ως ισότιμο μέλος της. Αξιολογείται η προσφορά του στην περαίωση της μεγάλης πατρίδας και ακολούθως απολαμβάνει την αποδοχή και την αναγνώριση για αυτή του την δραστηριότητα. Στο σήμερα, οι κάθε λογής επιτήδειοι εφευρίσκουν πολιτικά τρίκ,βάσει των οποίων απλώνουν στους πάγκους της δημοκρατίας την πραμάτεια τους εν είδη εμπορικής συνδιαλλαγής και ουχί βασιζόμενη στην αλήθεια του πολιτικού λόγου τους.
Οι Εθνικοσοσιαλιστές αγωνίζονται για να ανατρέψουν συθέμελα τον κοινωνικό βούρκο,ο οποίος αντικατοπτρίζεται στο σύνολο της κοινωνικής ζωής,αρχής γεννομένης από το ριμαδιασμένο «νέο» σχολικό κελί και εν συνεχεία μετατοπίζοντας τον άξονα της κριτικής μας στο άθλιο και ξένο ως προς την ιδιοσυγκρασία μας εργασιακό περιβάλλον στο οποίο μας πειθαναγκάζουν καθημερινώς να προσαρμοστούμε.Οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν επιδιώκουν μια μερική εργατική μεταρρύθμιση ή πολύ περισσότερο μια μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Έκαστος θεωρεί πως αποδίδοντας ψήφο «εμπιστοσύνης» σε οποιοδήποτε κόμμα ή κίνηση, αποβλέπει σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε ένα συνολικά άρρωστο περιβάλλον,πλανάται πλάνην οικτράν! Ο εργάτης στον Εθνικοσοσιαλισμό, υπερβαίνει το πρότυπο του ταλαίπωρου μουτζούρη και καχεκτικού μαζανθρώπου, ο οποίος παραμένει διανοητικώς ατροφικός. Το εργατικό ζήτημα είναι ζήτημα ουσίας για να το αφήσουμε στα χέρια των εργατολόγων. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε «ειδικούς» πάνω στο ζήτημα της εργασίας. Οι «ειδικοί» είναι έμμισθοι διπλό,τριπλό-θεσίτες, όντες διορισμένοι στην υπηρεσία του καθεστώτος. Οι «ειδικοί» της σημερινής κοινωνίας είναι επιζήμιοι και φύσει εχθροί του λαού.Θέλουμε έναν εργάτη που θα αγωνίζεται για να μετουσιωθεί σε Υπεράνθρωπο εντός μιας κοινωνίας νιτσεϊκών Υπερανθρώπων.
Επιδιώκουμε μια ολιστική ανατροπή του υπάρχοντος και αυτό καθίσταται εφικτό αν και εφόσον δούμε στους εαυτούς μας τους αυριανούς αντάρτες οι οποίοι έχουν έναν και σαφή πολιτικό και καθόλα ρεαλιστικό στόχο.Την ολομέτωπη σύγκρουση με το καθεστώς σε κάθε επίπεδο. Ο πόθος για την απελευθέρωση της πατρίδος μας, μπορεί να γεννηθεί μονάχα μέσα από το μίσος για το υπάρχον. Τότε και μόνον μπορούμε να αποκαλούμε πολιτική την βία μας.Τότε ο εργάτης γίνεται αντάρτης. Εξάλλου,ο αντάρτης είναι ο χρησιμότερος και ο πλέον ωφέλιμος εργάτης.
Πηγή: Omerta Crew Hellas
Ο Εθνικοσοσιαλισμός, αποτελεί την εκ ριζών και εσωτερικώς εκπηγάζουσα αποστροφή για το σύστημα διαιώνισης της πνευματικής ένδειας και της ψυχικής πενίας,της διαφθοράς,της πείνας εν προκειμένω και της κοινωνικής ανισότητας,η οποία ως πολιτική καραμέλα καθίσταται τόσο χρήσιμη στην σύγχρονη εποχή της υψηλής θνησιμότητας την οποία γνωρίζουν οι αξίες,οι ιδέες,τα ιδανικά. Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό,είναι ένας πολυμετωπικός αγώνας,ο οποίος στρέφεται τόσο εναντίον των κακώς εννοούμενων σχέσεων εκμετάλλευσης,όσο και εναντίον της υπερίσχυσης των κοινωνικών ρόλων που υποβιβάζουν τον άνθρωπο και τον κατηγοριοποιούν μέσα από εξιδανικευμένους ρόλους. Για εμάς ο εργάτης αξίζει τον δέοντα σεβασμό,τον οποίο αξίζει και ένας ακαδημαϊκός. Στο αληθώς λαϊκό κράτος,με δεδομένο τον εθνικό χαρακτήρα του κράτους,ο εργάτης απολαμβάνει τον σεβασμό της λαϊκής κοινότητας,η οποία τον αντιμετωπίζει επάξια ως ισότιμο μέλος της. Αξιολογείται η προσφορά του στην περαίωση της μεγάλης πατρίδας και ακολούθως απολαμβάνει την αποδοχή και την αναγνώριση για αυτή του την δραστηριότητα. Στο σήμερα, οι κάθε λογής επιτήδειοι εφευρίσκουν πολιτικά τρίκ,βάσει των οποίων απλώνουν στους πάγκους της δημοκρατίας την πραμάτεια τους εν είδη εμπορικής συνδιαλλαγής και ουχί βασιζόμενη στην αλήθεια του πολιτικού λόγου τους.
Οι Εθνικοσοσιαλιστές αγωνίζονται για να ανατρέψουν συθέμελα τον κοινωνικό βούρκο,ο οποίος αντικατοπτρίζεται στο σύνολο της κοινωνικής ζωής,αρχής γεννομένης από το ριμαδιασμένο «νέο» σχολικό κελί και εν συνεχεία μετατοπίζοντας τον άξονα της κριτικής μας στο άθλιο και ξένο ως προς την ιδιοσυγκρασία μας εργασιακό περιβάλλον στο οποίο μας πειθαναγκάζουν καθημερινώς να προσαρμοστούμε.Οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν επιδιώκουν μια μερική εργατική μεταρρύθμιση ή πολύ περισσότερο μια μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Έκαστος θεωρεί πως αποδίδοντας ψήφο «εμπιστοσύνης» σε οποιοδήποτε κόμμα ή κίνηση, αποβλέπει σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε ένα συνολικά άρρωστο περιβάλλον,πλανάται πλάνην οικτράν! Ο εργάτης στον Εθνικοσοσιαλισμό, υπερβαίνει το πρότυπο του ταλαίπωρου μουτζούρη και καχεκτικού μαζανθρώπου, ο οποίος παραμένει διανοητικώς ατροφικός. Το εργατικό ζήτημα είναι ζήτημα ουσίας για να το αφήσουμε στα χέρια των εργατολόγων. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε «ειδικούς» πάνω στο ζήτημα της εργασίας. Οι «ειδικοί» είναι έμμισθοι διπλό,τριπλό-θεσίτες, όντες διορισμένοι στην υπηρεσία του καθεστώτος. Οι «ειδικοί» της σημερινής κοινωνίας είναι επιζήμιοι και φύσει εχθροί του λαού.Θέλουμε έναν εργάτη που θα αγωνίζεται για να μετουσιωθεί σε Υπεράνθρωπο εντός μιας κοινωνίας νιτσεϊκών Υπερανθρώπων.
Επιδιώκουμε μια ολιστική ανατροπή του υπάρχοντος και αυτό καθίσταται εφικτό αν και εφόσον δούμε στους εαυτούς μας τους αυριανούς αντάρτες οι οποίοι έχουν έναν και σαφή πολιτικό και καθόλα ρεαλιστικό στόχο.Την ολομέτωπη σύγκρουση με το καθεστώς σε κάθε επίπεδο. Ο πόθος για την απελευθέρωση της πατρίδος μας, μπορεί να γεννηθεί μονάχα μέσα από το μίσος για το υπάρχον. Τότε και μόνον μπορούμε να αποκαλούμε πολιτική την βία μας.Τότε ο εργάτης γίνεται αντάρτης. Εξάλλου,ο αντάρτης είναι ο χρησιμότερος και ο πλέον ωφέλιμος εργάτης.
Πηγή: Omerta Crew Hellas
