Η punk κουλτούρα έχοντας βαριά καταγωγή στο αισθητικό κομμάτι σημείωσε μεγάλη απήχηση στις νεανικές μάζες κατά τις περασμένες δεκαετίες, τόσο στην Ελλάδα όσο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και με έμφαση την Βρετανία εξελίχθηκε σε ένα σύγχρονο μηδενιστικό κίνημα αντίδρασης, το οποίο συνδυάζει στοιχεία από πολιτιστικά και καλλιτεχνικά κινήματα του παρελθόντος, φουτουριστικά και ντανταϊστικά, φασιστικά και αναρχικά αντίστοιχα. Η ελληνική βιβλιογραφία δεν έχει να παρουσιάσει πολλά πέραν των δεκάδων ή εκατοντάδων D.I.Y έντυπων προσπαθειών και των αντίστοιχων μουσικών αποπειρών αποτύπωσης της κουλτούρας που κυκλοφόρησαν παλαιότερα και σήμερα σπανίζουν και τείνουν σε εξαφάνιση. Από τις ελάχιστες αξιόλογες κυκλοφορίες για την punk κουλτούρα είναι τα βιβλία 'Yποκουλτούρα, το νόημα του στυλ' του Dick Hebdige (εκδόσεις Γνώση), 'Punk: Η ιστορία του' (εκδόσεις Μεταίχμιο), 'Punk-Η Ιστορία μιας Επανάστασης' (εκδόσεις Οξύ), 'Η Ιστορία των Punk, Hard Core και άλλων σχημάτων από το 1980 έως το 2000 στον ελλαδικό χώρο' (Αναρχική Αρχειοθήκη). Στη μητρόπολη η 'Villa Amalias' που αποτελεί παρελθόν πια για το punk κίνημα και τους μπαχαλάκηδες φιλοξένησε μεγάλα ονόματα της εγχώριας και μη punk σκηνής σε συναυλίες που άφησαν εποχή και αναμνήσεις στους εκατοντάδες ή χιλιάδες οπαδούς της εποχής. Η συμπρωτεύουσα είχε την δική της underground punk σκηνή και πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, όπως η Καβάλα και η Ξάνθη κρατούν την φλόγα της punk αναμμένη μέχρι σήμερα.
Στην εποχή των εμπορικών μπάσταρδων, η punk επλήγη και αυτή αναμειχθείσα με αλλότρια στοιχεία από άλλες εμπορικές κουλτούρες, ωστόσο η punk αισθητική δεν εξέλειψε στα βασικά. Οι κακεκτυπικές παραλλαγές που στοχεύουν στην εμπορικότητα και όχι στο αξιακό περιεχόμενό της δεν κατάφεραν να εξαλείψουν την ουσία της που είναι η επίθεση και η άρνηση υποταγής στο σύστημα υπό οποιαδήποτε έννοια. Το ερώτημα 'Γιατί;' αποτελεί την ουσία της punk και η αμεσότητα της έκφρασης αποτελεί κύριο συστατικό. Οι πάνκηδες αναμείχθηκαν με αναρχικούς και φασίστες και το πλήρωσαν με την σταδιακή ενσωμάτωσή τους, όπως συνέβη και με άλλες νεανικές κουλτούρες. Αμφότεροι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το αυθόρμητο αντιδραστικό στοιχείο της κουλτούρας και το punk κίνημα γνώρισε την κατάρρευση εκ των έσω. Για όσους αντιλαμβάνονται την βαθιά και πλατιά διαστάσεις της punk, η κουλτούρα είναι μία νεολαιίστικη έκφραση αντίδρασης που δεν μπορεί να περιοριστεί στα αναρχικά και φασιστικά οργανωτικά στεγανά. Οι γνήσιοι πάνκηδες είναι αντισυστημικοί, απολίτικοι με την έννοια της υποταγής σε οργανωμένες δομές, οτιδήποτε και εάν συνεπάγεται αυτό. Η χαρακτηριστικότερη έκφραση της punk βρίσκεται στην κοντινή Αμερική, όπου τα φασιστικά και τα αναρχικά στοιχεία συνδυάζονται σε ένα χαοτικό κράμα. Το γεγονός επιβεβαιώνεται από την μηδενική ανοχή που δείχνουν οι ακροκινούμενες ομάδες απέναντι σε όσους αμφισβητήσουν τα στεγανά τους. Τόσο στους αναρχικούς όσο στους φασίστες, κυριαρχεί η πάγια τάση να καπηλευτούν την punk, όντας κυρίαρχο για πολλά χρόνια μουσικό ρεύμα με απήχηση στη νεολαία, προς όφελός τους για την μαζική προσέλκυση οπαδών. Τρέφουν αυταπάτες, καθώς η punk συμβολίζει την άρνηση της έννοιας 'οπαδός'. Ο Wattie Buchan των 'The Exploited' κατήγγειλε την επίθεση που δέχθηκε στη Μαδρίτη από ντόπιους αντιφασίστες που αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι εξαιτίας μίας φιλοφασιστικής, σύμφωνα με την δική τους ερμηνεία, φωτογραφίας του. Σε παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο ''Never mind the Swastikas, αλα Εβραϊκά'' είχαμε επισημάνει τις περιπτώσεις των Sid Vicious και Siouxsie Sioux, αναφορικά με τον punk συμβολισμό της ιερής σβάστικα από μέρους τους.
'Μισώ το κάθε ψοφίμι! Λατρεύω κάθε τι ζωντανό!' μας λέει ο Μαγιακόφσκι στο 'Επετειακό' το 1924. Το 'Πράσινο Δωμάτιο' είναι μία παραγωγή-ψοφίμι της τάξεως B-Movie. Μία παραγωγή ανάμεσα σε τόσες άλλες, οι συντελεστές των οποίων εάν διέθεταν ελάχιστη δημιουργική φαντασία, θα μπορούσαν να παράξουν άκρως ρεαλιστικές παραγωγές με βαθύτερα πολιτικά νοήματα. Αντιθέτως, η υπαγωγή στη χολιγουντιανή αυθεντία που επιτάσσει την παραγωγή τηλεσκουπιδιών, την κατατάσσει με επιείκεια στις B-Movies. Στην πλοκή παρουσιάζεται ένα punk συγκρότημα, τα μέλη του οποίου αναζητούν να παίξουν κάποιο live, καταλήγοντας να παίξουν σε μία 'ναζιστική φωλιά', ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις λέξεις 'κρέας' και 'λύκος'. Κυριαρχούν οι κανιβαλιστικές σκηνές, όπου άγρια σκυλιά εκπαιδευμένα τρέφονται με ανθρώπινες σάρκες καθ' υπόδειξη πάντοτε των 'νεοναζί' ιδιοκτητών τους που με τη σειρά τους παρουσιάζονται απολύτως διεφθαρμένοι, καθώς υπονοείται ότι εμπλέκονται και με κάποιο τρόπο στην διακίνηση ηρωίνης. Θεωρούμε πώς στην εν λόγω παραγωγή υπάρχουν συμβολισμοί που καλείται να αποκωδικοποιήσει ο θεατής. Στη διάρκεια της συναυλίας, τα μέλη του συγκροτήματος τζαμάρουν το 'Nazi Punks Fuck-off' των Dead Kennedys, ενώ οι θαμώνες παρακολουθούν εμφανώς ενοχλημένοι και αμήχανοι. Οι 'νεοναζί' παρουσιάζονται ως δειλοί που ακολουθούν ως 'boneheads' τις εντολές ενός ψυχοπαθούς αρχηγού, ενώ ενεργούν εκδικητικά με ένστικτα που θα ζήλευε ο πιο 'φτασμένος' serial-killer. Συνοπτικά, δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με παράφρονες 'νεοναζί' που σκοτώνουν όποιον δεν κάνουν κέφι, άνευ ιδεολογικών ερεισμάτων, όντες χρήστες ναρκωτικών και υπονοείται πώς είναι και διακινητές αυτών. Το μοναδικό, ίσως, στοιχείο που ενέχει ψήγματα ρεαλισμού είναι το αισθητικά ερμαφρόδιτο κοινό που συμμετέχουν στις underground punk συναυλίες στην Αμερική.
Η παραγωγή κινείται στο ίδιο ύπουλο πνεύμα με το 'American History X', όπου ανεγκέφαλοι 'νεοναζί' ακολουθούν έναν στημένο αρχηγό που παρουσιάζεται κατώτερος των περιστάσεων και συνεργάζεται με τις αρχές και τα μέλη αυτών των περιθωριακών οργανώσεων είτε επιθυμούν να αποκοπούν από τον 'ναζισμό' είτε προδίδουν ως καταδότες τους συντρόφους τους. Το συγκρότημα ονομάζεται 'The Ain’t Rights' ('Οι Χωρίς Δικαιώματα') και η πλοκή διαδραματίζεται στο Όρεγκον στη δυτική ακτή και βρέχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό και όσοι προέρχονται από εκεί μπορούν να υπερηφανεύονται για την πλούσια μουσική ιστορία στην punk και το hardcore.
Περιμένουμε με αγωνία να παρακολουθήσουμε κάποιες παραγωγές, όπου οι κομμουνιστές θα προδίδουν τις ιδέες τους και θα παρουσιάζονται ως δηλωσίες. Θα περιμένουμε πολύ ακόμα, διότι το φάντασμα του ναζισμού πουλάει περισσότερο στις ηλίθιες μάζες.
