Η ψυχή μας είναι κάστρο άπαρτο και εμείς αντάρτες στα βουνά, του έθνους μας οι ακρίτες, τα φαντάσματα.

Πολλοί ίσως δεν έχουν κατανοήσει το βαθύτερο νόημα του αγώνα μας. Αυτός είναι και ο σκοπός του παρόντος. Να ορίσουμε με σαφήνεια το περιεχόμενο του αγώνα μας. Γιατί αγωνιζόμαστε και τι βαρύτητα έχει ο αγώνας μας για τις γενιές που θα’ ρθουν. Η δική μας αποστολή είναι να αφήσουμε το στίγμα μας ανεξίτηλο στην ιστορία της πατρίδας τούτης και ύστερα θα πετάξουμε προς τον αιώνιο διάδρομο, την λευτεριά. Χρέος μας είναι να στρώσουμε τον δρόμο των συνεχιστών μας. Σπείραμε τον σπόρο τον καλό σε έδαφος απάτητο και γόνιμο. Τους ευλογημένους καρπούς του θα γευτούν με περισσή πικρία οι εχθροί μας και προπάντων οι προδότες του έθνους μας στο μέλλον.

Η ψυχή μας είναι κάστρο άπαρτο και εμείς αντάρτες στα βουνά, του έθνους μας οι ακρίτες, τα φαντάσματα…

“Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε! Δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα. Όχι! Χρωστάτε και σ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ρθουνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί" !

Επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί στην αναγκαιότητα ενός ριζοσπαστικού εθνικιστικού μετώπου, το οποίο θα λειτουργήσει πρωτίστως ως έσχατο ανάχωμα στο ξεπούλημα της αγίας πατρίδας μας και κατά δεύτερον ως εφαλτήριο ριζοσπαστικής εθνικιστικής δράσης για την ψυχική ανάταση του λαού μας και την αποτίναξη του εγχώριου και του ξένου ζυγού μια για πάντα.

Είναι βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση του ηρωικού λαού μας ότι “τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας”. Η εθνοπροδοτική αριστερά ουδέποτε αποκήρυξε στην ιστορία της το διεθνιστικό μήνυμα που τόσο ύπουλα εμφώλευσε η ίδια στην ψυχή των Ελλήνων. Έφτασε ο καιρός να διατρανώσουμε την ακλόνητη πίστη μας ότι “τούτο το χώμα είναι μόνο δικό μας και κανενός άλλου”. Πρέπει να το πιστέψουμε, πρέπει να το κάνουμε κτήμα μας.

 Οι πέτρες για τις οποίες μίλησε ο Στρατηγός των Στρατηγών Μακρυγιάννης σκεπάζουν το άγιο χώμα τούτης της πατρίδας. Οι βολεμένοι μικροαστοί ερμηνεύουν την άδεια τους ζωή μέσα από ποσοτικές κλίμακες. Η μεταφυσική αυτού του άγιου τόπου έχει χαθεί για πάντα μέσα τους. Εμείς την λατρέψαμε και την κλείσαμε βαθιά μέσα μας. Για να λευτερώσουμε αυτή την πατρίδα, πρέπει πρώτα να την αισθανθούμε δικιά μας, να την αγαπήσουμε ως τέτοια. Κάθε γωνιά της κι ένας ζωντανός θρύλος, κάθε ακρογωνιά του νου συνδέεται με έναν ηρωικό μύθο των ανθρώπων που πατούν την γη της.

Αυτή την πατρίδα έχουμε ιερό καθήκον να την υπερασπιστούμε με το αίμα μας. Πρέπει να την τιμήσουμε με τη θυσία μας. Είμαστε οι τελευταίοι υπερασπιστές της. Είμαστε οι συνεχιστές μιας παράδοσης αιώνων. Μιας παράδοσης πατρώας, μιας παράδοσης που υπακούει στο θέλημα των Θεών. Το αίμα συναντάει το αίμα και ο κύκλος του δεν κλείνει ποτέ. Οι νεκροί ήρωες του Γένους δικαιώνονται μονάχα όταν το αίμα των συγχρόνων συναντάει το δικό τους. Είμαστε η έσχατη γενιά που θα χύσει το αίμα της για τον άγιο αυτό σκοπό.

Οι νεκροί πεθαίνουν μονάχα όταν τους σβήσουμε από το δαιμονικό μνημονικό μας. Έτσι κι οι ήρωες που έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά, θα χαθούν μονάχα αν δεν συνεχίσουμε τον αγώνα τους.

Σε αυτό το ατέρμονο επαναστατικό ταξίδι προς τον μεγάλο χαμό, φίλος, σύμμαχος και μαύρος αδερφός μας στέκει ο υπέρλαμπρος θάνατος. Δεν τον φοβόμαστε. Είναι ιερός κι ευλογημένος ο ερχομός του. Τον καρτερούμε και τον επιδιώκουμε. Αγαπάμε τον θάνατο τον αντρειωμένο. Η ζωή είναι εφήμερη και ένα διαρκές στάδιο αποφυγής του βασιλιά του κόσμου. Ο θάνατος ορίζει τα πράγματα. Δόξα στη αιώνια νιότη μας! Δόξα στον αθάνατο θάνατο!

Η φωτιά μας ανήκει. Ζούμε και πεθαίνουμε μέσα σε αυτήν και αναγεννιόμαστε διαρκώς από τις στάχτες μας! Την λευτεριά την λαχταρούμε και θα την πάρουμε μόνοι μας!

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ