Είναι μαύρα, είναι κόκκινα, είναι γλοιώδη, είναι αποκρουστικά. Είναι ανθρωπόμορφα, κάνουν κολλεγιές με τρωκτικά, ζουν στους υπονόμους των μητροπόλεων, έχουν κρατικό καβούκι για να γλιτώνουν τις κλωτσιές, κραδαίνουν κάτι ροπαλάκια δήθεν για να τρομάζουν τα ανώτερα είδη του ζωικού βασιλείου. Τελικά δεν τρομάζει κανένας και τα απεχθή σε όλους κρύβονται και πάλι εκεί απ’ όπου προέρχονται. Στους υπονόμους.
Άλλοτε της σύντομης ιστορίας των πόλεων στις οποίες λαθροβιούν, άλλοτε στους υπονόμους της συνείδησης. Όλα αυτά στην περίπτωση που αυτά τα τερατόμορφα όντα γίνονταν αισθητά στους ανθρώπους που περπατούν πάνω από τους υπονόμους, δίχως να κοιτάζουν ποτέ τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια τους. Αυτά τα όντα μοιάζει να είναι καταδικασμένα να κοιτάζουν κλεφτά την πραγματικότητα μέσα από τις βρώμικες γρίλιες των υπονόμων. Υπό άλλες προϋποθέσεις θα αναφερόμασταν στην φανταστική τετράδα των γνωστών ερπετοειδών «Τα Χελωνονιντζάκια», ωστόσο στον κόσμο του πραγματικού, όπου οι άνθρωποι δεν έχουν πράσινο δέρμα και καβούκι στην πλάτη τους, αυτά βρίσκουν τον τρόπο και κρύβονται υπό διάφορες μορφές. Ζουν ανάμεσά στους ανθρώπους. Όχι σε υπονόμους. Στους δικούς τους υπονόμους έχει ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, διαδίκτυο, ψυγείο για αναψυκτικά και κλιματιστικό. Ο υπόνομος ήταν λίγος και τώρα καθώς ανέρχονται προς την επιφάνεια παίρνουν μια σχεδόν ανθρώπινη μορφή. Δεν ξεφεύγουν ποτέ από την καταγωγή τους. Προέρχονται από το υποείδος των υπανθρώπων.
Δεν είναι ο Λεονάρντο , ούτε ο Ντονατέλο, αλλά ούτε και ο Ραφαέλ και ο Μικελάντζελο που ζουν ανάμεσά μας. Δεν είναι ούτε ο Δάσκαλος Σπλίντερ , ούτε ο Σρέντερ, η Έϊπριλ Ο' Νιλ και ο Κέϊσι Τζόουνς που κάνουν όλα αυτά τα πράγματα. Αυτοί είχαν κάτι βρώμικα μαντήλια και κάτι ραβδιά με τα οποία εξολόθρευαν τους εχθρούς του ανθρωπίνου γένους. Πάντα σύμφωνα με το ένα και αποδεκτό σενάριο. Στη δική μας περίπτωση, τα σύγχρονα χελωνονιντζάκια, γνήσιοι απόγονοι αυτών που προαναφέραμε, διατηρούν την καλοσύνη των προγόνων τους, καθότι ορισμένοι εξ’ αυτών αντιπροσώπευαν τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μιχαήλ Άγγελο (Ιταλικά: Μικελάντζελο), Ραφαήλ και Ντονατέλο.
Με άλλα λόγια τα χελωνονιντζάκια που γνωρίζετε υπάρχουν και σήμερα κατά κάποιο τρόπο. Σήμερα έχουν βγει από τους υπονόμους, κλωνοποιήθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν, σχεδόν δεν μπορείτε να τα ξεχωρίζετε. Φορούν κράνη, κουκούλες, κραδαίνουν μαυροκόκκινες σημαίες, καβαλάνε τα νίντζα οχήματά τους και προσπαθούν να προφυλάξουν τους ανθρώπους από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Είναι γνήσια χελονωνιντζάκια και δρουν σαν αντισώματα, ώστε να προστατεύσουν την ανθρωπότητα.
Στη θέση των χαρακτήρων που προαναφέρθηκαν, μπορείτε να κάνετε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, τοποθετώντας τα κατάλληλα πρόσωπα από όλο το φάσμα του αριστερού υποκόσμου και τους διάττοντες αστέρες του. Κάποιοι ζούσαν στους υπονόμους των Εξαρχείων. Σήμερα, έπειτα από δεκαετίες παραμονής στην σκιά της πολιτικής ζωής, αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στα πράγματα. Τα χελωνονιντζάκια ήρθαν για να μείνουν. Όχι για όσο τουλάχιστον υπολογίζουν ότι θα μείνουν.
Τον ρόλο του Σπλίντερ σε κάθε περίπτωση και δυνατό συνδυασμό κατέχει με διαφορά ο Αλέξης Τσίπρερ. Όπως ο Σπλίντερ ήταν ο δάσκαλος για τα Χελωνονιντζάκια και ο θετός τους πατέρας, έτσι και ο Τσίπρερ είναι ο δάσκαλος για τις συνιστώσες των καβουκοειδών θολοκουλτουριάρηδων και ο θετός πατέρας των αντιεξουσιαστών. Τον ρόλο του Ντονατέλο, του πιο εύστροφου της ομάδας, θεωρούμε ότι πρέπει να κατέχει ο δικός μας GAP. Μην μπερδεύεστε με το "Mind the gap". Το κενό με τον GAP δεν έχει καμία σχέση. Απλώς ταυτίζονται κατά μιαν έννοια. Ο Φώτης Κουβέλης θυμίζει έντονα τον Μικελάντζελο που κρατούσε nunchaku. Αυτός μονίμως κρατάει ένα καραφάκι ούζο, αλλά τι σημασία έχει. Σε Ραφαέλ μας έρχεται στο νου ο Γρηγόρης Ψαριανός. Παλιά κομμουνοκαραβάνα. Επιθετικός, πολεμιστής, ενώ η προσωπικότητα του εναλλάσσεται από επιθετικότητα και σαρκασμό και μερικές φορές ανέκφραστο χιούμορ. Τον τίτλο του Λεονάρντο παίρνει επάξια και με το κατάνα του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Γενναίος, πάντα δίπλα στον Δάσκαλο Σπλίντερ-Τσίπρερ, στις πορείες, στις απεργίες, στις, στις, στις.
Δεν είναι ποτέ δυνατόν να λείπουν οι βασικοί κρίκοι μιας τέτοιας οργανικής αλυσίδας. Ο κακός Δάσκαλος Σρέντερ μετά βεβαιότητας είναι ο Αλέκος Γιαουρτωμένος Αλαβάνος (τα χελωνονιντζάκια σου βρωμάνε!) Άριστος γνώστης της πολεμικής τέχνης του ninjutsu, παρέδωσε δωρεάν μαθήματα σε ανοικτό χώρο επί της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα. Είναι επίσης άσπονδός εχθρός του κλέφτη της συνασπιστικής φλόγας Σπλίντερ και των στρατιών που αποτελούνται από τα μηχανοκίνητα χελωνονιντζάκια. Ο ιδανικός Σρέντερ αποχώρησε από το κόμμα γιατί κατάλαβε την πλάνη του κομμουνισμού. Μετά δήμευσε από μόνος του την περιουσία του για χάρη του «χρέους» και μετά όλα πήγαν καλά και εμείς καλύτερα.
Σε ρόλο Έϊπριλ Ο' Νιλ, επάξια και με το βρακί της η ξανθιά πασιονάρια Ρένα Δούρου. Μια πρώην βοηθός στη δούλεψη του Άκη Τσοχατζόπουλου, όπως λένε οι κακές γλώσσες. Η Ρένα είναι ο θαρραλέος, ανθρώπινος σύντροφος για τα μαυροκόκκινα Χελωνονιντζάκια. Αρχικά, γνώρισε τα Χελωνονιντζάκια όταν την έσωσαν από το υδάτινο ράπισμα του Ηλία Κασιδιάρη. Συμμετέχει σε πολλές κοινωνικές δραστηριότητες με τα μαυροκόκκινα Χελωνονιντζάκια και τους βοηθάει κάνοντας όλα όσα τα Χελωνονιντζάκια δεν μπορούν να κάνουν από μόνα τους δημοσίως ώστε να μην εκτεθούν. Τελευταίος και καλύτερος ο Κέϊσι Τζόουνς. Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι σε αυτόν τον ρόλο-κλειδί για την υπόθεση; Λοιπόν, Κέϊσι Τζόουνς ο Νίκος Δένδιας. Ο Νίκος πολεμάει την εγκληματικότητα στην πόλη και αποτελεί σύμμαχος για τα μαυροκόκκινα Χελωνονιντζάκια. Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος. Αόρατο χελωνονιντζάκι ποιος άλλος από τον αόρατο πρωθυπουργό Antonis Samaras!
ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΛΩΝΟΝΙΝΤΖΑΚΙΑ, ΔΕΝΔΙΑ Ή ΤΣΙΠΡΑ;
Α ΤΣΙΠΡΕΡ ΜΠΛΟΜ, Α ΚΟΥΒΕΛΟΜ, Α ΠΑΓΚΑΛΟΜ ΤΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΔΕΝΔΙΟΜ
ΔΕΝΔΙΟΜ.
ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, ΣΑΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ!
