Είσαι αντιφασίστας. Την ψάχνεις με τζίβες, μαυροδάφνες και γενικά με μπουκάλια 'να 'ούμε' και 'τί λέει ρε τσιφλίμαγκες'; Την σακουλεύεσαι ζόρικα με αδέσποτες φράσεις και έχεις να κάνεις αρκετό καιρό να έρθεις σε επαφή με το νερό; Είσαι σε φάση 'όπου γης και πατρίς'; Αφραγκίες, μηδέν και έτσι ή δεν πρόλαβες να χώσεις το ποδάρι στη μπανιέρα και χτύπησε το κινητό σου γιατί πέρασε η ώρα και άργησες στην πορεία; Εάν το 'Ναί' νικάει το 'Όχι', τότε θεωρείσαι τυχερός και δεν είναι ο Τσίπρας που σπάει πλάκα μαζί σου. 'Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ', στην πλατεία Κολιάτσου, όπου βαράνε τα τύμπανα δυνατά και αλβανικά. Μην τσαλακώνεσαι. Η αποθήκη διαθέτει τα πάντα. Από λουτρά υπαίθρια για να πλυθούν τα 'ζα', βιβλιοθήκη με συλλεκτικά κομμάτια που δεν βρίσκονται επειδή κάηκαν από 'νεοναζί', χέστρα οθωμανική για να μην υπάρχει καταπίεση και στο χέσιμο, μπαρουτοκαπνισμένος ουρανός από αλβανικό φουντί και αλουμινόχαρτα που λύγισαν τα δόντια και πολλά άλλα. Νταξναούμ, asap ανοίγεις χάρτη (εάν δεν τον έχεις κάνει χαρτάκια να το σκάσεις Ναβαρίνου) ή google maps στο υπερσύγχρονο κινητό που σου έκανε δώρο η συντρόφισσα απ' την αντικατασταλτική. Κοζάρεις ότι το στέκι βρίσκεται 'Πλατεία Κολιάτσου' και ότι παίζει και συγκοινωνία, δηλαδή τζαμπέ. Ο νοών νοείτο, εννοείται. Αλλά και με πόδι το κόβεις πριόνι. Εξάλλου, είναι πολλά τα cans που έχεις χαλάσει ποδαράτος και είσαι λίγο ως πολύ ψημένος. Εάν παίξει να σε ακολουθήσει κανείς, έχεις τρέξει αμέτρητες φορές και άλλη μία θα σε κάνει δυνατότερο που λέει ο Νίτσουλας. Χώρια εάν σε έχει πιάσει κωλοπιλάλα και ψάχνεις κάπου ήσυχα να αφήσεις βάρη που σου φόρτωσε η κοινωνία, το στέκι διαθέτει ολοστρόγγυλη χέστρα για να αποθέσεις σε τόμφα το σκατό για να ταϊστεί ο φασίστας της γειτονιάς. Εσύ παράξενε διαβάτη, ίσως να έχεις ακούσει για κάτι σκατά που μυρίζουν πάνω από την Πατησίων. Μας πήραν τα ντουμάνια...
Αγοροκόριτσα
με κατουροφανέλες, μηχανάκια με μπουριά, κρασιά από Κερατσίνι μεριά και
μία αυλή για να πλύνεις τα ποδάρια που μυρίζουν σαν από drift με λάστιχο της Converse. Στην
αρχή οι κλασικές ερωτήσεις και τα ψαρωτικά κόζια. Να τσεκάρουν οι
ασφαλίτες του στεκιού εάν είσαι συνάδελφός τους. Η ενημέρωση γίνεται από
μία κοντή πάπια με κόκκινες αρβύλες και μαυροκόκκινο φακιόλι. Ότι άνοιξε 14.9.1996. Ανήμερα του Τιμίου Σταυρού. Ότι μπουκάρανε καμιά δεκαριά και αυτό ήταν. Εντάξει, από τότε (σ)κατάληψη. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μοναστήρι. Όχι φίλος, βρίσκεσαι σε μία όαση αλβανικού στο γκρίζο της μητρόπολης. Εάν
τύχει και δεις κανένα μουλάρι να περνάει φορτωμένο μπροστά σου, μην
μπερδευτείς με τα Ακροκεραύνια. Είναι το χόρτο το καλό το αλβανικό που
μόλις ήρθε για να φύγει τις επόμενες ημέρες. Γίνονται και εκδηλώσεις,
πατριώτη! Ξεροσφύρι δεν παίζει. Solo προβολές! Στα Πατήσια βρίσκεται ο παράδεισος. Θα τρως, θα πίνεις, θα γαμάς ό,τι είναι διαθέσιμο τις ημέρες που είναι κλειστό στο στέκι, θα τσακίζεις Έλληνες κάθε μέρα, θα ζεις μία μαγική ζωή. Ποιός πληρώνει το μάρμαρο, είναι αλλουνού Παπά Ευαγγέλιο. Παίζουν και 'μεγάλες προσωπικότητες'
που βάζουν πλάτη για το συγκεκριμένο στέκι. Τα σκατά σε περιμένουν
αχνιστά στην 'Πλατεία Κολιάτσου'. Η ιστορία του στεκιού είναι η ιστορία
αυτών που έκαναν επαναστατική γυμναστική μέσα και έξω από αυτό. Το στέκι
δεν έχει δική του ιστορία. Το στέκι δεν τους ανήκει. Φέρτε πίσω το
στέκι!
