Για τους πιστούς η ασκητική γραμματεία κατέχει μία πολύ σπουδαία θέση στη διδασκαλία και στη χριστιανική ζωή τους. Για τους πολιτικούς η γραφειοκρατία κατέχει μία πολύ σπουδαία θέση στην διασφάλιση της τυραννικής κυριαρχίας τους επί της ζωής όλων ημών. Για τον λόγο αυτό αποδίδουμε το αδύνατο του συνδυασμού της αληθούς πολιτικής και της συμπόρευσης αυτής και των εκπροσώπων της με την χριστιανική θρησκεία. Ας θυμηθούμε τι έγραψε ο Ισαάκ ο Σύρος, μία από τις σπουδαιότερες μορφές του χριστιανικού ασκητικού βίου. Από τα συγγράμματά του, στην ελληνική κυκλοφορούν οι 'Ασκητικοί Λόγοι' του, οι οποίοι είχαν μεταφραστεί από τα Συριακά τον 9ο αιώνα από τους μοναχούς Πατρίκιο και Αβράμιο της Μονής του Αγίου Σάββα της Παλαιστίνης. Αν κατανοήσουμε τα λόγια του θα αντιληφθούμε πως καμία πραγματική εξουσία δεν έχουν πάνω μας όλοι αυτοί οι εμετικοί τύποι που μας φαίνονται πανίσχυροι τουλάχιστον επί του παρόντος. Στα παρακάτω σοφά λόγια, γίνεται σαφές τι εννοούν οι πολιτικοί με την λέξη 'κόσμος' και τι είναι στην πραγματικότητα για εμάς.
Όταν θέλουμε να ονομάσουμε όλα τα πάθη μαζί, τα λέμε 'κόσμο'. Και όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε και να δώσουμε στο καθένα το όνομά του, τα ονομάζουμε 'πάθη'. Και τα πάθη, καθώς διαδέχονται το ένα το άλλο, σχηματίζουν το δρόμο του κόσμου, και οπού τελειώνουν τα πάθη, εκεί παύει να υπάρχει ό δρόμος του κόσμου. Τα πάθη είναι τα εξής:
Ό πόθος του πλούτου το να μαζεύει ό μοναχός γήινα και μη αναγκαία πράγματα
Η τρυφή του σώματος, από την οποία έρχεται το πορνικό πάθος.
Ο πόθος της τιμής, από τον όποιο προκύπτει ό φθόνος.
Ο πόθος της εξουσίας, ή φιλαρχία.
Ο στολισμός και ή ανόητη επίδειξη.
Η ανθρώπινη δόξα, πού είναι αιτία της μνησικακίας.
Ο φόβος ότι θα πάθει κάτι κακό το σώμα μας.
Όπου πάψει ή ενέργεια των παθών, εκεί πεθαίνει μαζί τους και ό κόσμος. Είπε κάποιος σοφός για τους αγίους, ότι όταν ζούσαν, ήταν ήδη πεθαμένοι διότι, ενώ ζούσαν με το σώμα τους, δε ζούσαν ζωή σαρκική. Και συ πρόσεξε να δεις ποια πάθη ζούνε μέσα σου, για να καταλάβεις πόσο ανήκεις στον κόσμο και για ποια πάθη είσαι δεμένος μαζί του και από ποια ελευθερώθηκες. Με δυο λόγια, κόσμος είναι ή εμπαθής ζωή και το σαρκικό φρόνημα Όποιος απαλλαγεί από τα πάθη του, έχει εξέλθει από τον κόσμο.
Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί πάσχουν από όλα τα ως άνω. Εν αγνοία τους ή μη, διόλου σημασία έχει. Εμείς είμαστε ευτυχείς, νεκροί όντες για τον κόσμο. Ας ζήσουν οι πολιτικοί ες αεί, ζωντανοί όντες για τον κόσμο. Η βασιλεία τους είναι εφήμερη. Όμως, η κόλαση αιώνια...Όχι τίποτα καζάνια που βράζουν μέρα και νύχτα, αλλά η ψυχική κόλαση από την οποία θα υποφέρουν ες αεί εξαιτίας των παθών τους. Τίποτα δεν μένει, ούτε η φήμη, ούτε τα λεφτά για τα οποία είναι πρόθυμοι να κάνουν το παν. Μένει η καρδιά και αυτή δεν μπορούν να μας την πειράξουν. Καθαρή καρδιά, παράνομη δράση, από εμάς τους νεκρούς για εσάς τους ζωντανούς!
