Η Nesta Helen Webster ήταν μία αμφιλεγόμενη συγγραφέας της Βρετανίας, ιδιαίτερα γνωστή στους αναθεωρητικούς κύκλους του σήμερα. Έχει συγγράψει ειδικά για την υποκινημένη από τον Διεθνή Εβραϊσμό, Γαλλική Επανάσταση, όπως επίσης για την Μασονία και τον Σιωνισμό. Στο ενεργητικό της έχει αρκετά βιβλία που παρουσιάζουν στοιχεία αξιοποιήσιμα για τον αναγνώστη-ερευνητή που δεν στέκεται στην επιφάνεια, αλλά τολμάει να διεισδύσει στα γεγονότα. Ο σκοπός της παράθεσης ενός σύντομου αποσπάσματος από το βιβλίο της Webster εξυπηρετεί έναν μοναδικό σκοπό πέραν αυτού της εκθέσεως ορισμένων στοιχείων που αφορούν την εποχή. Ότι εστιάζεται στην σημασία που ανέκαθεν έχει η Ρωσία ως γεωπολιτικός πόλος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αλλά πολύ περισσότερο στον ανηλεή πόλεμο που έχει δεχθεί από τις δυνάμεις του αθεϊσμού εδώ και κάποιους αιώνες. Αλλά προ πάντων στη σχέση που έχει η Ρωσία με την Γερμανία. Μία σχέση που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον σε διάφορες φάσεις της ιστορίας και ειδικά στο σήμερα. Η Ρωσία είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, αν φέρει κανείς στο νου τις απόψεις επιφανών στελεχών του NSDAP. Απόψεις που ταυτίζονταν με αυτές της γαλλικής αριστοκρατίας σε πολλές περιπτώσεις. Επίσης μπορεί να αναλογισθεί κανείς ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό στο Ανατολικό Μέτωπο. Ο απηνής εχθρός του Εθνικοσοσιαλισμού, ο Μπολσεβικισμός ήκμασε στην Ρωσία. Για την Webster, μπορείτε να ανατρέξετε στην Wikipedia. Επειδή πολλοί γράφουν και ματαγράφουν, άλλοτε από καλές προθέσεις, άλλοτε εκ του πονηρού για να παραπλανήσουν, περί του Ξανθού Γένους, τους συνιστούμε να δουν με άλλους φακούς το όλο ζήτημα, μιας και η ιστορία έχει αποδείξει πως η Ρωσία υπήρξε καταλύτης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τόσο για το καλό όσο για το κακό. Ας μείνουμε όμως στο καλό που είναι η Αγιοσύνη των ανθρώπων της. Η Ρωσία είναι μήτρα πολλών Αγίων. Ας μην το ξεχνούμε ποτέ αυτό. 70 χρόνια κομμουνισμού και αθεϊας είναι πολλά...Ας αναρωτηθούμε: Τελικώς η Γερμανία και η Ρωσία είναι εχθροί; O χρόνος θα δείξει τι είναι και τι όχι. Το παρελθόν αποτελεί μία θολή εικόνα όσων θα ακολουθήσουν. Προς το παρόν μπορείτε να βασανίσετε τι σχέση έχουν οι Χάζαροι (Khazars) με τους Τσάρους (Czar), τους Καϊζερ (Keiser), ή τους Καίσαρες (Caesars) της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το παρελθόν μας δείχνει μία προοιώνιση του μέλλοντος. Μπορείτε να εστιάσετε στους ρωμαϊκούς αετούς στην παραγωγή 'Killing Jesus' (2015), λίγο πριν την Σταύρωση του Ιησού Χριστού.
Το έργο της Webster μπορείτε να το κατεβάσετε αυτούσιο στην αγγλική εδώ: https://christogenea.org/
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ
(Nesta Webster, 'World Revolution, The Plot Against Civilization', Σελίδες 221-224)
Μολονότι η Αναρχία ηττήθηκε στους κόλπους της Διεθνούς, ήταν η Αναρχία και όχι ο Κρατικός Σοσιαλισμός έπειτα από την επανάσταση του 1871 που απέκτησε τον έλεγχο του επαναστατικού κινήματος. Οι Επαναστάσεις εναντίον της Μαρξιστικής απολυταρχίας της Διεθνούς-της 'Μαρξιστικής Συναγωγής' (1), καταπώς ο Bakunin την ονόμασε-ξέσπασαν στην Ιταλία, την Ισπανία, το Βέλγιο και στην Ομοσπονδία της Γιούρα που οργανώθηκαν από τους εξόριστους Αναρχικούς. (2) Αλλά ήταν στη Ρωσία όπου η Αναρχία βρήκε την φυσική έδρα της, όπου το έδαφος είχε προετοιμαστείαπό την προπαγάνδα των Νιχιλιστών που ασκείτο ακατάπαυστα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1860. Οι Ρομαντικοί Ρώσοι συγγραφείς είναι διστακτικοί ώστε να μας πείσουν ότι ο Νιχιλισμός-το όνομα του οποίου πρωτοεμφανίστηκε στην νουβέλα του Turgennief, 'Πατέρες και Υιοί' το 1861-ήτο κατά κάποιο τρόπο μία μυστικιστική θρησκεία καθαρά Ρωσική, ωστόσο για τους αναγνώστες αυτού του βιβλίου οι θέσεις των Νιχιλιστών τους φαίνονταν ιδιαίτερα οικείες. Επιπλέον, επί παραδείγματι, ο Bazarov, ο ήρωας του μυθιστορήματος του Turgennief, εξηγεί ότι 'είναι απαραίτητο πάνω από όλα να καθαριστεί το έδαφος. Έπειτα, όταν όλοι οι θεσμοί θα έχουν καταστραφεί, όταν μία κατάσταση 'tabula rasa' θα έχει πραγματωθεί, τότε οι υπάρχουσες δυνάμεις, τότε η ανθρωπότητα θα αποκρυσταλλωθεί εκ νέου σε νέους θεσμούς που δίχως αμφιβολία θα είναι κατάλληλοι για τις περιβάλλουσες συνθήκες. Τα λόγια αυτά θυμίζουν τον Rabaud de St. Etienne: 'Τα πάντα, ναι, τα πάντα πρέπει να καταστραφούν, εφόσον τα πάντα πρέπει να ξαναφτιαχτούν'.
1 Ettore Zoccoli, 'L'Anarchia', p. 116.
2 Pyotr Kropotkin, 'Modern Science and Anarchism', pp. 43, 62. (Στα ελληνικά 'Η Σύγχρονη Επιστήμη και ο Αναρχισμός, εκδ. Ελεύθερος Τύπος).
Ο Νιχιλιστής, ο Πρίγκιπας Kropotkin, μας πληροφορεί ότι, ''κήρυξε τον πόλεμο ενάντια σε ό,τι περιγράφει ως 'συμβατικά ψέματα της πολιτισμένης ανθρωπότητας'...ότι αρνήθηκε να υποκύψει απέναντι σε κάθε εξουσία, παρεκτός της λογικής''. Αναλόγως, 'διέρρηξε, όπως ήταν φυσικό για αυτόν, οποιαδήποτε σύνδεση με δεισιδαιμονίες των πατέρων του', σε σχέση με τη θρησκεία, ενώ στο ζήτημα των κοινωνικών σχέσεων 'ισχυρίστηκε πως υπήρχε μία κύρια πηγή εξωτερικής βαναυσότητας' -ως ένδειξη διαμαρτυρίας έναντι της συμβατικής ευγένειας. 'Η Τέχνη έτυχε μίας παρόμοιας σαρωτικής άρνησης', ώστε η στάση του Νιχιλιστή εξεφράσθη μέσα από τα λόγια: 'Ένα ζευγάρι αρβύλες είναι πιο σημαντικό από όλες τις Παρθένους Μαρίες σας και όλη την εκλεπτυσμένη ομιλία σας γύρω από τον Shakespeare'. (3) Η 'ισότητα των φύλων' ήταν ένα θεμελιώδες δόγμα του Νιχιλισμού, το οποίο, όπως ο Père Deschamps επισήμανε, είναι μονάχα μία άλλη έκφραση για την καταστροφή της οικογενειακής ζωής. (4) 'Σύμφωνα με τους Νιχιλιστές, άνδρες και γυναίκες ζουν μαζί σε μικρές ομάδες όπου όλα είναι κοινά. Προκειμένου να είναι ολότελα ελεύθερη η γυναίκα πρέπει η ίδια να φροντίζει για τα προς το ζην της'. Η μητρότητα είναι μία ανισότητα της φύσης, 'όπου η γυναίκα που ασπάζεται τον Νιχιλισμό επομένως, πρόθυμα παραιτείται' των απογόνων της. (5) Πρώτα και πάνω από όλα, η θρησκεία πρέπει να καταστραφεί, και ο Stepniak με θαυμασμό περιγράφει την εκστρατεία που διεξάγεται από το συγκρότημα των ενθουσιωδών προπαγανδιστών οι οποίοι κήρυτταν τον υλισμό σε όλη τη Ρωσία, τόσο μέσω ομιλιών όσο και προκηρύξεων. 'Ο Αθεϊσμός συνεπήρε τους ανθρώπους ωσάν να ήταν μία νέα θρησκεία. Ο ζήλος έως σημείου, ως πραγματικοί ιεραπόστολοι, στην αναζήτηση των ζώντων ψυχών, προκειμένου να τις καθαρίσουν από το βδέλυγμα του Χριστιανισμού'. (6) Μήπως όμοια δεν έπραξε ο Anacharsis Cloots ίσαμε το ικρίωμα; Τι πράγματι συμβαίνει σε σχέση με όλα αυτά παρεκτός από το ανεστημένο σχέδιο του Πεφωτισμού; H πρόταση του Père Deschamps ότι ο Νιχιλισμός ήταν απλώς ο Ανατολικός Βραχίονας της 'Συμμαχίας της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας' του Bakunin που οργανώθηκε στα πρότυπα της Τάξεως του Weishaupt, προσεγγίζει λιγότερη την ρίζα του όλου ζητήματος από ότι η διατύπωσή του ότι οι νεαροί φιλόσοφοι της Ρωσίας είχαν μαθητεύσει στην πηγή μέσω των Γερμανικών πανεπιστημίων.
3. Pyotr Kropotkin, 'Memoirs of a Revolutionary', iL 86, 88. (Στα ελληνικά 'Οι Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη, εκδ. Νησίδες).
4. Deschamps, ii. 574.
5. Fribourg, V Association Internationale des Travailleurs, p. 184.
6. Stepniak. Underground Russia, p. 5.
O Turgennief ο ίδιος είχε ξοδέψει τρία χρόνια στο Βερολίνο μελετώντας εγελιανή φιλοσοφία. Ήταν, επομένως, απευθείας από τη Γερμανία όπου ο Πεφωτισμός υπό τη νέα επωνυμία του μηδενισμού ταξίδεψε στην Ρωσία. Το επακριβές όνομά του είχε προλεχθεί από τον Joseph de Maistre από τα πρώτα χρόνια του αιώνα οπόταν διακήρυξε τα δόγματα του Πεφωτισμού που θα οδηγούσαν τους ανθρώπους να καταστούν 'Rienistes' ('Μηδενιστές'). (7)
Ωστόσο, αν και ο σπόρος δεν ήταν στην προέλευσή του από τη Ρωσία το έδαφος ήταν προορισμένο για την ανάπτυξή του. Η θεωρία ότι 'ο πολιτισμός είναι εξολοκλήρου ένα σφάλμα', εντούτοις όσο παράλογο ήταν στην εφαρμογή του στη Δυτική Ευρώπη, είχε κάτι το επαινετέο στην περίπτωση της Ρωσίας. Εκεί ο πολιτισμός, συνίσταται σε ένα ξένο υλικό που βιαστικά εφαρμόστηκε σε μία τραχιά φυσική επιφάνεια, που μπορεί να επηρεάσει ακόμα και μη-αναρχικούς νόες 'όλα λάθος'-μία διαδικασία που απαιτούσε να γίνουν όλα από την αρχή.
Ο Πολιτισμός οποιουδήποτε μεγέθους πρέπει απαραιτήτως να αναπτυχθεί με αργούς ρυθμούς, πρέπει επιπλέον να ξεκινήσει από τον μηδέν-στις καρδιές όχι στους τρόπους του λαού. Η Αγγλία είχε τον Αλφρέδο του Ουέσσεξ, τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο· η Γαλλία τον Λουδοβίκο τον Θ΄ και τον Ερρίκο τον Δ΄. Αυτοί και άλλοι σπουδαίοι ιδρυτές των πολιτισμών τους είχαν εμφυτεύσει βαθιά στη ζωή των εθνών τους αυτές τις αρχές του ανθρωπισμού και της συμπόνιας, της τιμής και της δικαιοσύνης που στην τελευταία χώρα ακόμα και η Επανάσταση δεν κατάφερε να εξαλείψει εντελώς.
7. Deschamps, ii. 686.
Η Ρωσία δεν γνώρισε ποτέ αυτές τις πρώιμες επιρροές· ανοικοδομήθηκε στις Ταταρικές αντί στις Ρωμαϊκές ιδέες, βυθίστηκε στη βαρβαρότητα έως ότου ο Μέγας Πέτρος άρχισε την διαδικασία της επικάλυψης, γεγονός που, εφαρμόστηκε στην τραχιά επιφάνεια της Ρωσικής ζωής, που οδήγησε σε μία μορφή του πολιτισμού τόσο πρόωρη και αφύσικη. Για να αλλάξουμε την παρομοίωση, το επίπεδο του πολιτισμού που η Ρωσία είχε φθάσει το δέκατο ένατο αιώνα, δεν ήταν η φυσική ανάπτυξη του εδάφους· τουναντίον ήταν ένας Γερμανικός πολιτισμός εξολοκλήρου ξένος προς το 'πνεύμα' των ανθρώπων της. Υπήρχαν πολλά καλά και υγιή στοιχεία στην ζωή των Ρώσων αγροτών. Η Astolphe Louis Léonor (de Custine) διακήρυξε ότι άξιζε ο ερχομός της στη Ρωσία μονάχα για να δει 'την αγνή εικόνα της πατριαρχικής κοινωνίας' και τα 'ουράνια πρόσωπα' των παλιών αγροτών να κάθονται με αξιοπρέπεια στο τέλος της ημέρας, στο κατώφλι των αγροικιών τους. (8) 'Κανείς πρέπει να επισκεφτεί το εσωτερικό της Ρωσίας για να γνωρίσει ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε αξία και όλες οι εκλεπτύνσεις της κοινωνίας τον έκαναν λειψό. Το έχω πει και θα το επαναλάβω...σε αυτή την πατριαρχική πατρίδα, είναι ο πολιτισμός που πλιατσικολογεί τον άνθρωπο' (9)
8. 'La Russie' (1839). iv. 9. 10.
9. 'Ibid'. iv. 97.
