Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε όμοιοι.

Όλα φαίνεται να σαπίζουν και όλα να νοηματοδούνται εκ νέου. Όλα φαίνεται να παίρνουν μια νέα μορφή και όλα να αναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους. Το κράτος της σαπίλας επιχείρησε να ξεγελάσει τους υπηκόους του μέσω του μοιράσματος μιας σημαδεμένης πολιτικής τράπουλας, ώστε να καλύψει όλες τις αντιδράσεις και να ικανοποιήσει όλα τα γούστα. Οι ριζοσπάστες εθνικιστές δεν πέσαμε στην παγίδα του κράτους και ορίσαμε το δικό μας πεδίο επίθεσης στις δομές του. Το κράτος χάνει καθημερινά τα υποστυλώματα που του έδιναν επί σωρεία ετών το άλλοθι της προδοσίας. Τα κόμματα απομυθοποιούνται και δείχνουν τον πραγματικό τους ρόλο στην διαιώνιση μιας Δημοκρατίας που τους χωράει όλους. Η Δημοκρατία ίσταται υπεράνω όλων.


Η Δημοκρατία ισχυροποιείται από την ειρηνική-ανερμάτιστη αμφισβήτηση της. Το κράτος δυναμώνει μέσα από τους στημένους “πολέμιους” που το ίδιο έχει ορίσει για αυτό το σκοπό. Οποιαδήποτε άλλη συνισταμένη εκφεύγει της ορισθείσης γραμμής δημιουργεί ανεξέλεγκτους κλυδωνισμούς και ριζικές ανατροπές. Εκμεταλλευόμενοι αυτή τη ρωγμή, απόρροια μιας στρατηγικής επιλογής μας, εισβάλλουμε εμείς. Με κολασμένες προθέσεις και επιθετικές διαθέσεις, ώστε να αποδώσουμε Δικαιοσύνη και να πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει σε έναν βαβυλωνιακό κόσμο εκμετάλλευσης και ακραίας όξυνσης των πάσης φύσεως ανισοτήτων.

Το αμαρτωλό καθεστώς της Μεταπολίτευσης, εκμεταλλευόμενο στο έπακρο των δυνατοτήτων την κατειλημμένη κρατική μηχανή  και με τη χρήση διάφορων στημένων μηχανισμών αποσυμπίεσης της εθνικής και κοινωνικής οργής είχε ορίσει το πεδίο της ειρηνικής αποχαύνωσης για τα δουλικά του.


Επί τέσσερεις δεκαετίες το αντιδραστικό κοινό ταλαντευόταν ανάμεσα σε μια ημιπαράνομη δραστηριότητα που περιλάμβανε χαρωπούς βανδαλισμούς και επιθέσεις κατά αντιφρονούντων και σωρεία άλλων παρόμοιων πράξεων και σε μια αστεία νομιμοφανή δραστηριότητα που δεν ενοχλούσε και ποτέ δεν ενοχλεί ως τέτοια στο ελάχιστο το σύστημα και τις δομές του. Αμφότερα ήσαν προϊόντα μιας ακίνδυνης αντεπαναστατικής ιδεολογίας από μέρους των “πολιτικά περιθωριακών” τότε Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών. Ωστόσο, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Δύο γενιές εθνικιστών και εθνικοσοσιαλιστών οδηγήθηκαν σε παγίδες, σε πλάνες και πολιτικώς δεν απέδωσαν αγωνιστικώς όλα όσα όφειλαν βάσει των προσπαθειών τους. Δεν δίνουμε άφεση αμαρτιών σε κανέναν για την κατάντια στην οποία οδήγησαν διάφορα πρόσωπα την ιδέα μας εκμεταλλευόμενοι την θέση τους και λειτουργώντας ματαιόδοξα, κλεισμένοι στον γυάλινο θόλο της φιλαυτίας και της αρχομανίας τους.  

Η αλήθεια είναι ΜΙΑ και ο καθείς μπορεί να κρίνει βάσει λογικής τι βαρύτητα έχουν όσα γράφονται σ’ αυτές τις γραμμές. Το κράτος ήθελε έναν “χώρο” ακίνδυνων εθνικιστών και εθνικοσοσιαλιστών που να αναπαράγουν και να αναμασούν άπεπτες ιδεολογικές μπούρδες και να κινούνται σε ένα επίπεδο γραφικότητας εν μέσω ακηδεμόνευτων πράξεων του κοινού ποινικού κώδικα απούσης ιδεολογικής ή διοικητικής μέριμνας. 

Η επαναστατική δραστηριότητα που συνοδεύεται από ιδεολογία που μπορεί να στηριχθεί πολιτικά στον κοινωνικό λόγο είναι το αγκάθι που πονάει το κράτος. Είναι αυτό που πάντοτε απευχόταν να συμβεί. Βάσει δεδομένων οι υπάλληλοί του δεν έκαναν τελικώς καλά τη δουλειά τους. Το επαναστατικό αίτημα και αίσθημα δεν καθυποτάσσεται και δεν καταστέλλεται με τίποτα και από κανέναν, διότι είναι η φυσική τάση του ανθρώπου να εξεγείρεται ενάντια σε κάθε προσπάθεια δόλιας επιβολής και ελέγχου.

Το φιλήδονο κράτος θα ικανοποιούταν αν όλοι οι εθνικιστές-εθνικοσοσιαλιστές κάθονταν αμέτοχοι για τα κοινά, κοινώς στ’ αυγά τους και διάβαζαν ιστοριούλες περί των κατορθωμάτων των προγόνων τους, κενές σελίδες δόξης που δεν θα μπορούσαν να τις μετουσιώσουν σε επαναστατικό βίωμα στο παρόν. Το κράτος θέλει τους εθνικιστές-εθνικοσοσιαλιστές να παραμένουν τα μαύρα πρόβατα πάνω στα οποία εκείνο χτίζει και θωρακίζει την δημοκρατική νομιμότητα. Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν αυτά τα μαύρα πρόβατα, το σύστημα θα φρόντιζε να τα εγκαταστήσει σε διάφορα πόστα.

Το κράτος θέλει να υπάρχουν ακροδεξιά ή άλλα ιδεολογικά μπάσταρδα απολειφάδια και διάφορους ακίνδυνους φετιχιστές ιδεολόγους (του κώλου) που δεν το βλάπτουν στο ελάχιστο. Πόσο μάλλον να το ανατρέψουν. Ένα πράγμα δεν θέλει. Επ’ ουδενί λόγω. Να υπάρχουν ανεξέλεγκτοι επαναστάτες και δη ριζοσπάστες εθνικιστές-εθνικοσοσιαλιστές. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος του κράτους και των διατεταγμένων υπηρετών του. Για αυτό και υπάρχουν οι διάφοροι φιλότιμοι τσομπάνηδες.

Εμείς μιλάμε για Εθνική Κοινωνική Επανάσταση κι όχι για πόστα εξουσίας. Μαχόμαστε για να ανατρέψουμε το κράτος της σαπίλας. Ένας τρόπος υπάρχει ώστε να πραγματοποιηθεί αυτό. Μονάχα μέσα από καθημερινό ανένδοτο ριζοσπαστικό αγώνα που ολοένα λαμβάνει διαστάσεις ενός μη συμβατικού κοινωνικού πολέμου και δυνάμει στο εγγύς μέλλον ενός εθνικού απελευθερωτικού.

Οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές ορίζουμε τον πόλεμο και την διεξαγωγή του. Τους χρόνους και τους τόπους επίθεσης. Τις αιτίες και τα αποτελέσματα. Οι ομάδες επίθεσής μας δρουν με λύσσα και συνείδηση του ιστορικού τους ρόλου.

Είμαστε Ριζοσπάστες Εθνικιστές-Εθνικοσοσιαλιστές στην πράξη κι όχι στα λόγια ή φυλλομετρώντας άχρηστα οστεοφυλάκια ενοχής για τη δειλία που διακρίνει όλους τους αποφεύγοντες το αυτονόητο: την πράξη.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε όμοιοι. Είμαστε διαφορετικοί. Είμαστε μαχητές και όσοι κρύβονται πίσω από παχιά λόγια και αρνήσεις στο να πράξουν είναι οι καλόγριες μιας ιδεολογίας που είναι απολύτως ξένη και αλλότρια προς τη φύση τους. Είμαστε αυτοί που χαράσσουν διαρκώς το αύριο, σήμερα, αύριο, πάντα… και τέτοιοι θα παραμείνουμε μέχρι το τέλος του κόσμου, τους δικού τους ή του δικού μας…