"… Η βάση κάθε μορφής ζωής είναι ο θάνατος. Ο θάνατος είναι το θεμέλιο και η αιτία και η σωτηρία της ζωής. Χωρίς θάνατο δεν υπάρχει ζωή."
Με τη φράση αυτή οριοθετούμε την δική μας “Γκέμμα” σε ό,τι μας αναλογεί στην δημιουργία του δικού μας ιδιότυπου αυτόνομου εθνικιστικού αντάρτικου πόλεων. Δεν θα προβούμε σε μια κυνικά μοιρολατρική μνεία περί των δεινών και των δύσκολων ωρών που λογίζονται ως αιωνιότητα από τον καθέναν σας σε μια ατέρμονη και συγχρόνως εφιαλτική διαδρομή προς το καταπιεστικό άπειρον του πολιτικού γίγνεσθαι. Δεν θα κατηγορήσουμε για ακόμη μια φορά τους ανθέλληνες που κυβερνούν παντοιοτρόπως το ποίμνιο, μήτε και τους καιροφυλακτούντες τσομπάνηδες που το οδηγούν σε ολοένα μεγαλύτερες περιχαρακώσεις, εσωστρέφειες, εξαρτήσεις και αστικές αποσυμπιεστικές παγίδες που παρουσιάζονται ως “επαναστατικές”, καθότι διαφαίνεται ως μοναδικός σκοπός των οποίων να είναι η αποσόβηση του όποιου κινδύνου συνιστά μια ετεροκαθοριζόμενη και “ταξικά” χαρακτηρισθείσα απ’ τους ίδιους Εθνοφυλετική επανάσταση για τους Έλληνες. Η παρακμή της Δύσης επήλθε εξαιτίας της λατρείας του Χρήματος και αντικατοπτρίζεται με τον καλύτερο τρόπο στον συγκαιρινό πρωτοφανή πόλεμο που μαίνεται μεταξύ μιας νέας άναρχης Οικονομικής Επανάστασης των οικονομικών κολοσσών του πλανήτη μας εναντίον μιας επιβεβλημένης Εθνοφυλετικής Επανάστασης των ταπεινωμένων πατριωτών στο εσωτερικό της.
Εκ διαμέτρου αντίθετα με όσα έχετε συνηθίσει ή σας έχουν συνηθίσει, οι μετέχοντες στο ιδιότυπο αυτόνομο εθνικιστικό αντάρτικο πόλεων έχουμε συνειδητά επιλέξει μια υπαρξιακή επανάσταση και στάση ζωής, σκοπός της οποίας είναι η απελευθέρωση σωμάτων και ψυχών μαζί με τον κορμό και την ψυχή της πατρίδας της ίδιας. Η δική μας επαναστατική θεώρηση είναι ολιστική. Θα απελευθερωθούμε από όλους τους καταναγκασμούς που μας επέβαλλε το ιουδαϊκό σύστημα διαμέσου των προκατασκευασμένων πολιτειακών και θρησκευτικών θεσμών στα πλαίσια μιας τρομολαγνικής υστερίας και εν πολλοίς τρομοκρατικής μορφής, αυτής του σύγχρονου νεοελληνικού κράτους, παρά μονάχα αν συλλογιστούμε καθαρά, προσδιορίσουμε τον εχθρό και γνωρίσουμε και κατανοήσουμε σε βάθος τις μεθόδους που μετήλθε για να καθυποτάξει το ποίμνιο και να το οδηγήσει στην παρούσα κατάσταση. Εφόσον αυτά συμβούν, θα είμαστε αποφασισμένοι και ως εκ τούτου συνειδητοποιημένοι στην επαναστατική μας δράση και θα δράσουμε κατά το ορθόν.
Σήμερα, ο καθείς δύναται να διαπιστώσει από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μια στατικότητα που ταιριάζει σε μια πτωματοποιημένη κοινωνία η οποία έχει αποδεχθεί το αόριστο του χρόνου παραμονής της στην ταριχευμένη κατάσταση του μουσειακού εκθέματος που το επισκέπτονται μονάχα ολιγοήμεροι νεκρολάγνοι τουρίστες για να το δουν ως αξιοθέατο. Τα περιφερόμενα ζόμπι που λογίζουμε ως συμπατριώτες μας και ορισμένοι άλλοι θεωρούν “συμπολίτες” τους, κουβαλούν στις πλάτες τους πολλά κιλά πτωμαΐνης και στις τσάντες των super-market τα κεφάλια τους ως εξωτερική εκδήλωση της χρηματοοικονομικής υποταγής και παθητικότητάς τους. Στον αιώνα της υπαρξιακής υποταγής, το τρένο των συναισθημάτων επιταχύνει για την επίγεια κόλαση, φέροντας τους ασυνείδητους επιβάτες του ολοένα και εγγύτερα με αυτήν.
Ο σκοπός του παρόντος είναι συμβολικός, όπως το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και με όλα τα γραπτά μας. Κανείς σας να μην θεωρήσει πως αυτά τα λόγια είναι λόγια εντυπωσιασμού απορρέοντα από έναν επαναστατικό ναρκισσισμό προς επίρρωση της διαφορετικότητάς μας. Αυτά τα λόγια, για όσους δύνανται να το αντιληφθούν και σκοπεύουν να έχουν ορθάνοικτα για πάντα τα “μάτια της ψυχής τους” είναι προμαντέματα ενός αύριο που χαράσσεται κάθε μέρα και κάθε νύκτα, κάθε ώρα και στιγμή από όλους εμάς. Όπως επανειλημμένως έχουμε πει, η επανάσταση δεν είναι μια καθόλου μα καθόλου εύκολη υπόθεση. Η επανάσταση, αν το δείτε ως ένα παιχνίδι ανθρώπων και θεών ή ανθρώπων και –εσμών, κοστίζει σίγουρα σε ζωές, ημιελευθερίες, έχει αιχμαλώτους πολέμου, καταδίκες και πολλά άλλα, ωστόσο αξίζει κάθε κόπο και προπάντων κάθε θυσία. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η υπόθεσή της απαιτεί απόλυτη αφοσίωση, πίστη και φανατισμό. Οι επαναστάσεις τελεσφορούν μονάχα από αφοσιωμένους ανθρώπους που διακρίνονται για την ανιδιοτέλεια του ψυχισμού τους και όχι από λαϊκούς ή λαϊκίζοντες κάποιες δημαγωγικές υποσχέσεις ή υπόσχονται βασίλεια και οικονομικούς παραδείσους. Όλως εξ αντιθέτου, οι ιδιοτελείς κομματοσκυλίζοντες “επαναστάτες” ευαγγελίζονται κάλπικες υποσχέσεις και ομιλούν αορίστως για το “επέκεινα” μιας επανάστασης. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον θρησκευτικά φύσει ασθενικό εκφυλιστικό Χριστιανισμό. Ο Χριστιανισμός επιτάσσει την ζωή για χάριν του θανάτου και της ζωής που θα γευτούν οι “μακάριοι” και “πτωχοί τω πνεύματι” στο μεταθανάτιο “επέκεινα”. Εμείς προτιμούμε να ζούμε και να πεθαίνουμε ως λύκοι που χορεύουν στον επιθανάτιο ρυθμό μας κάθε ώρα και στιγμή, ζώντας μέσα από τις επιλογές και τις πράξεις μας.
Ανταπαντώντας σε όλους όσοι επιμένουν βλακωδώς ή από δειλία να απορούν για την κοινωνική παραμονή στην γυάλα με την φορμόλη, σε όλους αυτούς που διατηρούν σαν χάνοι ορθάνοικτο το στόμα και κινδυνεύουν από το να καταπιούν κάποιαν αλογόμυγα, τους αντιτείνουμε το εξής: εμμένοντας ενοχικά στην ποσοτική και συγχρόνως αφαιρετική λογική των απολαβών που μπορεί να έχουν από μια μελλοντική επανάσταση, μετά βεβαιότητας δεν θα την κάνουν ποτέ τους, όπως επίσης δεν θα την κάνουν και κάποιοι “άλλοι” για λογαριασμό τους. Είναι καιρός να δοθεί ένα τέλος στην αστική ιδιοτέλεια που παρενδύεται βλάσφημα την αφέλεια και να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα, η οποία είναι και το μεγαλείο της ύπαρξης.
Το κάλεσμά μας δεν είναι ένα συνηθισμένο κάλεσμα συστράτευσης και συμμετοχής σε ερωτοτροπούντες αστόχως με την ιδέα της επανάστασης. Το κάλεσμά μας είναι ένα ψυχωτικό κάλεσμα αγώνα, κήρυξης πολέμου στο ανθελληνικό προτεκτοράτο που αφανίζει μεθοδικά και υποβολιμαία τον Ελληνισμό μετερχόμενο τον παραπλανητικό ιδεολογικό μανδύα του “εθνικού κράτους”.Εμείς μιλάμε για ριζοσπαστικό αντι • καπιταλιστικό αγώνα, επίκεντρο του οποίου είναι οι ιδέες του ριζοσπαστικού εθνικισμού / ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού και δεν προτρέπουμε κανέναν να πάρει εν βρασμώ ψυχής τα όπλα και να στρατευτεί εν αγνοία του σε οποιοδήποτε μετερίζι, μήτε και να ωθήσουμε τον οποιονδήποτε να πράξει για λογαριασμό μας.
Ένα πράγμα δεν συγχωρείται. Η μοιρολατρία και η αδράνεια, όπως και η πρόκληση αισθημάτων αδιαφορίας για το κοινό καλό. Κάτι τέτοιο προσιδιάζει στους ρεφορμιστές που δρουν ως ανασχετικοί μηχανισμοί εντός και εκτός κινημάτων. Τους δειλούς, τους χαφιέδες και τους χρήσιμους ηλίθιους θα τους αντιμετωπίσουμε όπως τους αξίζει: ΣΑΝ ΕΧΘΡΟΥΣ!
Η μικροαστική οπτική αντιμετωπίζει την παρούσα κατάσταση ως το χειρότερο δυνατό σενάριο που μπορεί να συμβεί σε μια εκφυλισμένη δυτική κοινωνία, αλλά και ως κάτι το μη διαχειρίσιμο από τα υποκείμενα της αδικίας, σε πλήρη αντιδιαστολή με τους επαναστάτες που στην υπάρχουσα κατάσταση βλέπουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για άσκηση λυσσαλέας πολεμικής κατά του συστήματος που γεννά την κοπαδική ισότητα και την αδικία στο πλαίσιο μιας ασύδοτης νομότυπης κοινωνίας στο πλαίσιο της μορφής “κράτος”. Οι πολεμιστές δράττουν την ευκαιρία να ασκήσουν το πολεμικό τους καθήκον και οι μικροαστοί αντίστοιχα εκμεταλλεύονται την δυσχέρεια μιας κατάστασης για να δικαιολογήσουν την φυσική δειλία τους. Εις μάτην, καθότι οι πολεμικές καταστάσεις είναι καθολικές και ουδείς δύναται να τις αποφύγει ή να λοξοδρομήσει. Όποιοι αποφεύγουν την σύγκρουση και την στρατευμένη εμπλοκή στον πόλεμο είναι τα πρώτα θύματα του. Αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία της ανθρωπότητας.
Εμείς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο που μας αναλογεί σ’ αυτή την ούτως ή άλλως χρονικά πλατιά και παράλληλη ζωή, ως μια κλεψύδρα, το άλας εντός της οποίας κυλάει διαρκώς σε βάρος μας. Τον αντιλαμβανόμαστε κατά τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ίδια τη ζωή, ως έναν ολοκληρωτικό πόλεμο και μια πολύτιμη ευκαιρία για την ανάδυση νέων ηθών και αξιών της νέας κοινωνίας που χτίζεται παράλληλα με το γκρέμισμα της παρούσης.
Βροντοφωνάζουμε προς κάθε κατεύθυνση το “Εκάς οι βέβηλοι”, διότι αντιλαμβανόμαστε την βαθύτερη σημασία αυτού. Κατά την τέλεση των Ελευσινίων Μυστηρίων ακουγόταν η ιαχή του Κήρυκος να λέγει «Εκάς, Εκάς, εστέ βέβηλοι» που σήμαινε και την έναρξη της Μυήσεως. Χιλιάδες Ψυχές συνεπαρμένες από μια εσωτερική τους ανάγκη ανεξήγητη, έμεναν άγρυπνοι επί τρεις ημέρες, με μοναδική επιθυμία και σκοπό την Μύηση. Στο σκοπίμως απομαγευμένο και απομυθοποιημένο κοινωνικό περιβάλλον, η τέλεση μιας μύησης και ειδικότερα σε ό,τι αφορά την επανάσταση αυτή καθαυτή συνιστά τον μεγαλύτερο φόβο των αμύητων, των ασεβών, των απίστων και των τυχοδιωκτικών κοπαδικών στοιχείων. Η συνέπεια, η πίστη και το σθένος που απαιτούνται, ώστε να διαδραματίσει κανείς ζωηρό και εποικοδομητικό ρόλο στην ανέγερση του πολυσύνθετου αυτόνομου εθνικιστικού αντάρτικου πόλεων αποτελούν τον σταυρό στη θέα του οποίου σκιάζονται και σκορπίζονται οι κακές δυνάμεις κατά την χριστιανική θεολογία. Για μας, οι βέβηλοι του σήμερα είναι οι ίδιοι κι απαράλλαχτοι βέβηλοι της ελληνικής αρχαιότητας. Οι αμύητοι. Οι ασεβείς. Οι ύπουλοι, οι πονηροί, οι ευέλικτοι και οι ευνοούμενοι κάθε εποχής. Εχθροί μας ναι μεν είναι οι παγκόσμιοι δυνάστες Σιωνιστές και οι εντολοδόχοι τους, είτε αυτοί είναι τοκογλύφοι, είτε κρατικοδίαιτοι πνευματικοί ταγοί, είτε Μασόνοι, είτε κομματόσκυλα και ρουσφετολόγοι, είτε απλοί καθημερινοί άνθρωποι που αρκούνται στον ρόλο του υπηκόου στην ψωροκώσταινα. Μεγαλύτεροι εχθροί μας όμως είναι όλοι εκείνοι που θέλουν πάση θυσία να ρεφάρουν τα χαμένα της κρίσης και να επιστρέψουν αγόγγυστα στον πρότερο “έντιμο” βίο και τον γλυκό ύπνο τους. Όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους απλά, ήσυχα και ειρηνικά. Πράγματι, αυτοί οι τύποι είναι οι πιο αδίστακτοι... Αυτούς μισούμε περισσότερο! Σ’ αυτούς φωλιάζει ολάκερη η δειλία της κοινωνίας. Καταστέλλουν, όσο χίλια δακρυγόνα. Αποπαίρνουν, απογοητεύουν, στιγματίζουν, αναθεματίζουν, απομονώνουν, στοχοποιούν, οποιουσδήποτε τολμούν να λέγουν την αλήθεια και να δρουν στο όνομά της σε μια εποχή καθολικής ανελευθερίας.
Σε πείσμα αυτών, εμείς θέλουμε τους αγνούς κι αμόλυντους πολεμιστές, τους αποφασισμένους για την ύστατη θυσία στην φωτιά του αγώνα, εκείνους που αγαπούν τον θάνατο και επιδιώκουν να πεθάνουν μαχόμενοι για έναν ευγενικό σκοπό σε ένα επιλεχθέν από τους ίδιους πεδίο μάχης. Θέλουμε όλους εκείνους που οικοδομούν επαναστατικές καταστάσεις και δεν φοβούνται τίποτα. Θέλουμε όλους εκείνους που δεν θέλουν αυτή τη ζωή για τις υλικές απολαύσεις της, αλλά επειδή την μισούν συνειδητά γιατί αρνείται την αληθινή ζωή. Θέλουμε αυτούς που αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως πολεμιστές και αποδιώχνουν το εφήμερο ζην για την παντοτινή δόξα. Θέλουμε τους θαρραλέους και τους ονειροπόλους και όλους αυτούς που δεν ξεπουλούν τα όνειρά τους για λίγες ανάσες βρώμικου οξυγόνου στον μητροπολιτικό ορίζοντα. Θέλουμε αυτούς που δεν συμβιβάζονται με τίποτα και κυνηγούν το αδύνατο ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Θέλουμε την ποιότητα και ό,τι οικοδομεί την προσωπικότητα.
Επαναστατούμε καθημερινά και πρωτίστως υπαρξιακά, αδιαφορώντας για την κοινωνία των ασυνείδητων ιθαγενών εγκληματιών. Αηδιάζουμε στο άκουσμα διαμαρτυριών από καρεκλοκένταυρους και καναπεδάτους υπηκόους που ορίζουν την καθημερινότητά τους βάσει του αστικού χρόνου. Επαναστατούμε τις νύκτες που όλοι εσείς οι ασυνείδητοι και εν δυνάμει εγκληματίες κοιμάστε αμέριμνοι, κρυμμένοι κάτω από τα αμαρτωλά σκεπάσματά σας απολαμβάνοντας την αστική ασφάλεια που σας παρέχει ένα εξίσου αμαρτωλό καθεστώς χάρη στην συναίνεσή σας. Και όνειρα πολλά απατηλά νομίζετε ότι βλέπετε. Είναι η ζωή που σας έκλεψαν και δεν την διεκδικείτε με κανένα τρόπο. Κι η υποταγή συνεχίζεται…
Είμαστε κομμάτι μιας νέας κοινωνίας που χτίζεται καθημερινά στα συντρίμμια των μικροαστικών ονείρων σας. Όσο πιο γρήγορα πεθαίνει αυτή η κοινωνία, τόσο πιο γρήγορα αναπτυσσόμαστε. Όσο πιο πολύ κοιμάται αυτή η κοινωνία, τόσο πιο πολλοί γινόμαστε, τόσο πιο ανεξέλεγκτοι, τόσο πιο επικίνδυνοι για σας και την νομιμοποίηση των εγκλημάτων σας. Όσο πιο πολλά μέλη μας χτυπιούνται από το καθεστώς, τόσο περισσότερα ξεπηδούν. Είμαστε μια δαιμονική Λερναία Ύδρα με τόσα κεφάλια όσα μπορεί να της κόβει το καθεστώς. Έχοντας συνείδηση της ιστορικής αποστολής μας, κινούμαστε ωφελιμιστικά μέσα στην απονεκρωμένη κοινωνία. Σαν λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα. Όσο τα πρόβατα βελάζουν, άλλο τόσο οι λύκοι θα ουρλιάζουν!
Στις φωτιές μας ζωντανεύουν οι προγονικές μνήμες των θυσιών των ηρώων του ανεπανάληπτου ξεσηκωμού του Γένους του αθάνατου κρασιού του ‘21 και του ηρωικού έπους του ’55 της Ε.Ο.Κ.Α όπου και υφαίνεται η νέα γενιά των ηρώων των μαχών που έρχονται. Στις μάχες που προσμένουμε να δώσουμε και σε πείσμα των μαχών που δώσαμε και δίνουμε.
Στις μάχες αυτές που οι άλλοι θα πούνε δειλά για εμάς ότι ήτανε εκείνοι οι τυχεροί που μας είδαν να χορεύουμε και μας πέρασαν για τρελούς, διότι αυτοί οι ίδιοι ήταν εκείνοι που δεν μπόρεσαν ποτέ τους να ακούσουν την μουσική μας!
Όταν αρχινούσαμε τον αγώνα μας, γνωρίζαμε πολύ καλά πως θα τα βάζαμε με Θεούς-Δαίμονες-Ανθρώπους για το καλό του Γένους μας και τίποτα δεν θα μας χαριζόταν ούτε μια στιγμή. Όπως και έγινε μέχρι σήμερα. Είμαστε υποχρεωμένοι να ταξιδέψουμε σε άγνωστα μέρη, να γεμίσουμε εμπειρίες αγώνα, να ζυμωθούμε με συντρόφους και όσο μακρινό κι αν φαντάζει για κάποιους αυτό το ταξίδι που επιλέξαμε μέχρι τον τελικό προορισμό μας, στο άγνωστο της περιπέτειας εκεί όπου μέλλει να ανταμώσουμε τον Άρχοντα αυτού του Κόσμου. Στην προσπάθειά μας να αγκαλιάσουμε και να καταστρέψουμε με κάθε μας χειρονομία αυτόν που μας γέννησε. Τον Θάνατο. Σήμερα, κάποια χρόνια από το ξεκίνημά μας, θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να ανταλλάξουμε το παραμικρό με ό,τι ζήσαμε στην διάρκεια όλων αυτών των ετών και ό,τι θα ζήσουμε στο μέλλον.
Στις μέρες του άλογου φόβου και της διαρκώς αιωρούμενης απειλής εξαιτίας της αβεβαιότητας για το αύριο, επιλέγουμε να σπείρουμε την απόλυτη αβεβαιότητα γύρω μας και την έκθεση στον μεγάλο χαμό που θα προκύψει. Η μοναδική λογική που αποδεχόμαστε ως “σωτηρία” από την θανατική καταδίκη του Έθνους μας είναι η επεκτατική πολιτική όσον αφορά τον ζωτικό μας χώρο. Όταν ένα Έθνος βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό και δέχεται πάσης φύσεως απειλές από εξωτερικούς ή εσωτερικούς εχθρούς, η ιστορία η ίδια το επιτάσσει ώστε να πολεμήσει πέραν κάθε λογικής και δυνατότητας. Η Ελλάς βρίσκεται σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή. Ή θα παλέψει χωρίς όρια για την διάσωσή της ή θα χαθεί ανεπιστρεπτί ως μια συγκινητική ιστορική ανάμνηση απαράμιλλου κλέους, πνεύματος και ηρωισμού.
Ο μόνος δρόμος που αναγνωρίζουμε και ακολουθούμε είναι το αυτόνομο εθνικιστικό αντάρτικο. Με τον όποιο τρόπο και ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα μας και τον καθένα σας. Δεν παρέχει καμία ασφάλεια, καμία σιγουριά, δεν μοιράζει υποσχέσεις, δεν βασίζεται σε καμία συνταγή, δεν εγγυάται καμία επιτυχία, δεν διορίζει επιτρόπους, δεν ορίζει τρόπους ή τόπους. Χαράσσει μονοπάτια στην ιστορία, σμιλεύει μια επαναστατική παράδοση, στερεί το βόλεμα, απομακρύνει τους προβοκατορίσκους και σκοπεύει στην νίκη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δια μέσου της νυκτός θα εκτεθούμε στο φώς! Οτιδήποτε άλλο μας βρίσκει στην αντίπερα όχθη…
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
