Στην κατεχόμενη Ελλάδα των αναρίθμητων φλύαρων διαμαρτυρόμενων δειλών, όπου η κατοχή φαίνεται να έχει λάβει την μορφή μιας χιονοστιβάδας ηλιθιότητας που προέρχεται απ’ όλες τις κατευθύνσεις και συγχρόνως απαντάται σε όλες τις τάξεις του πληθυσμού, όπου οι δικαιολογίες για αναβολή ανθούν η μια μετά την άλλη στην αυλή του κοινωνικού νεκροταφείου, διαπιστούται ότι στους γήλοφους περιμετρικά των ταφικών μνημείων ανθούν και διάφορα δηλητηριώδη ιδεολογικά μανιτάρια που προκαλούν τον επισκέπτη τους να τα κόψει, κάνοντας τον να υπολογίζει αφελώς στην ικανοποίηση μιας ακόρεστης “διατροφικής” πνευματικής ανάγκης, που είναι η ανθρώπινη περιέργεια. Τα δηλητηριώδη μανιτάρια ως μύκητες που είναι φυτρώνουν στα καταπράσινα δάση, στο απαλό χώμα, εκεί όπου έχει υγρασία, αλλά πολλές φορές και πάνω στους κορμούς δέντρων. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η ομπρελοειδής μορφή τους. Κι όπως λέει μια παροιμία: “όλα τα μανιτάρια τρώγονται μερικά όμως μόνο μια φορά.” Το θρυλικό πόνημα Der Giftpilz (μτφ: Το Δηλητηριώδες Μανιτάρι) εξεδόθη από τον Julius Streicher το έτος 1938. Οι λεζάντες του εν λόγω πονήματος ανήκουν στον Ernst Hiemer και τα σκίτσα στον αξεπέραστο Philipp Rupprecht (ή Fips). Αμφότεροι ήσαν συνεργάτες του ιδρυτή της αντισημιτικής εφημερίδας Der Stürmer του Julius Streicher. Εύλογα θα σκεφτείτε τι σχέση έχουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια με τον εθνικισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό.
Οι νταβατζήδες του καιρού μας, το ίδιο και οι καρικατούρες τους στον ιδεατό κινηματικό χώρο του εθνικισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού, φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια που γεμάτα δηλητήριο παραμονεύουν κάποιον αφελή να τα κόψει ή να τα προσφέρει με τη σειρά του σε κάποιον άλλον αφελή. Ο Εβραίος εμφανίζεται κι επικρατεί οπουδήποτε βρίσκει πρόσφορο έδαφος για κέρδος, όπως και το δηλητηριώδες μανιτάρι φυτρώνει εκεί όπου υπάρχει μούχλα. Όσον αφορά τον κινηματικό χώρο του εθνικισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού η ιδεολογική πανούκλα και η οικονομική σπέκουλα αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τον καρκίνο για την ανάπτυξη ενός αληθινά ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού καθεστώτος.
Αν αναρωτιέστε γιατί ο εθνικισμός δεν ήταν και δεν είναι ριζοσπαστικός εδώ και δεκαετίες στην πατρίδα μας και στον καιρό του Μνημονίου απέχει κατά πολύ από το να αποτελεί ένα ανατρεπτικό κοινωνικό κίνημα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΟ διαδικτυακό και μη θίασο ακροδεξιών αστών γελωτοποιών που απαρτίζουν αυτό που αυτοαποκαλείται “χώρος”… Εξάλλου, όπως λέει και ένα νεολαιίστικο τραγούδι, “όλα είναι μαγαζί”. Στον κόσμο του θεάματος και της αναπαράστασης του, πράγματι όλα είναι μαγαζί και όλα λειτουργούν στην λογική μαγαζιού. Όλα, ιδεολογίες, άνθρωποι, σχέσεις, εγκλωβίζονται στην απόχη των πάσης φύσεως μαγαζατόρων και των wannabies.
Κι όταν ομιλούμε περί αναγκών, αρκεί να θυμηθούμε την σοφή ρήση του Ζαν Ζακ Ρουσσώ “Δεν είναι ικανός κανείς για υψηλές σκέψεις, όταν πρέπει να σκέπτεται πώς θα βγάλει το ψωμί του”.
Στην πατρίδα μας εκλείπουν από την κεντρική πολιτική σκηνή οι Μεγάλες Αξίες και βασιλεύουν οι πιστωτές εφήμερων ιδεολογημάτων σε τιμή ευκαιρίας. Το εθνικιστικό και εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα ΔΕΝ ΑΝΘΙΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟΥ εξαιτίας τέτοιων υλιστικών αναγκών που προέρχονταν ως δικαιολογία αναβλητικότητας από τέτοιους δειλούς που επικαλούνταν ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΤΙΤΑΝΩΝ, ενώ οι ίδιοι και οι επιλογές τους ήταν και είναι ΝΑΝΟΕΙΔΕΙΣ!
Γνωρίζοντας πόσο αδύναμοι είναι όλοι τους μπροστά στην πραγμάτωση όλων όσα ευαγγελίζονται προς τέρψιν της ακόρεστης φαντασίας τους, αρκούνταν και αρκούνται στην πνευματική ελεημοσύνη των κατώτερων τω πνεύματι από εκείνους. Δεν αρκεί να είναι κανείς Καίσαρας, αλλά πρέπει να φέρεται και ως Καίσαρας, παραφράζοντας την γνωστή ρήση που αναφέρεται στη γυναίκα του Καίσαρα. Οι εραστές των φυλετικών προτύπων και θεωριών στην πλειοψηφία τους δεν αγγίζουν καν το πρότυπο του Γαλάτη, φυλετικά, φυσιογνωμικά, μορφολογικά… Το Γ’ Ράιχ μάλλον αποδεικνύεται η εύκολη λύση μιμητισμού αυτού που δεν είναι.
Οι ιδεολογικοί νάρκισσοι είναι παραδοσιακά χλιαροί και εγωκεντρικοί τύποι που δεν εμπλέκονται στα επαναστατικά κινήματα με τρόπο δυναμικό, παρά αρκούνται να παριστάνουν τους πνευματικούς ταγούς αυτών με τρόπο γελοίο και καταδυναστευτικό τόσο προς τον ίδιο τους τον εαυτό όσο και προς τα κινήματα που υποτίθεται ότι απευθύνονται.
Ας αναφέρουμε κάτι δεικτικό όλων αυτών. Στις 20 Απριλίου του έτους 1933, συμπληρώνονταν 44 έτη από την γέννηση του Αδόλφου Χίτλερ (1889) οπόταν ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφεύς ήταν επιφορτισμένος από το Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς Hanns Johst ώστε να συγγράψει το έργο Schlageter για τον εορτασμό της Νίκης που ήταν η ανάληψη της αρχής από τον ένα και μοναδικό Φύρερ της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, το έργο Schlageter ήταν μια ηρωική βιογραφία του πρωτομάρτυρα Εθνικοσοσιαλιστή Albert Leo Schlageter που ανήκε στα Freikorps και εξετελέσθη από τις Δυνάμεις των Γάλλων μετά το πέρας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο Γ’ Ράιχ μνημονευόταν ως Εθνικός ήρωας. Πράγματι, ο Albert Leo Schlageter ανάπτυξε σημαντική αντιστασιακή δράση με την πραγματοποίηση σαμποτάζ εναντίον των Γάλλων.
Πόσοι από εσάς τους λάτρεις ανδρών σαν τον Albert Leo Schlageter έχετε πράξει τα δέοντα, ώστε να τιμάτε επάξια τον τίτλο του Εθνικιστή ή του Εθνικοσοσιαλιστή;
Γιατί άλλο πράγμα είναι ο τίτλος αυτός καθαυτός, άλλο το να είναι κανείς στην πράξη και πολύ πιο διαφορετικό το να αναγνωρίζει η κοινωνία κάποιον που τιμά τον τίτλο που του αποδίδει ορθά, εσφαλμένα ή και από σύμπτωση η ίδια. Άλλο να δείχνεις κι άλλο να είσαι και άλλο να σε αναγνωρίζουν.
Εμείς οι Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές δεν ανήκουμε σε θεατρικές συνομοταξίες ή λέσχες οργανωμένων συμφερόντων, όπως δεν θέλουμε να οδηγούμε ασκόπως ένα ποίμνιο ηλίθιων φετιχιστών. Τουναντίον θέλουμε να δώσουμε θάρρος και να οδηγήσουμε τους αφοσιωμένους Μαχητές στον δρόμο του Αληθινού Αγώνα. Η Πτώση των αξιών συνετελέσθη. Τώρα θέλουμε την σύγκρουση!
Ποιος είναι ο Αληθινός Αγώνας; Φυσικά είναι αυτός που γίνεται στην πράξη και όχι αυτός που υπονοείται ότι θα έπρεπε να γίνει. Είναι ο αγώνας στον παρόντα χρόνο, ο αγώνας που γίνεται χάρη στις θυσίες των μαχητών μας. Κάθε ώρα και κάθε στιγμή στους δρόμους της φωτιάς, εκεί όπου δεν παρέχεται καμία ασφάλεια, εκεί όπου όλα εκθέτουν και όλα αποτελούν απειλή για τον αγωνιστή. Εκεί όπου όλα είναι ένα απέραντο ναρκοπέδιο το οποίο πρέπει να διαβούμε ώστε να αντικρίσουμε την αυγή που θ’ ανατείλει! Όσο πιο σκληρός ο αγώνας και όσο πιο κακοτράχαλος είναι ο δρόμος που θα διαβούμε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ηδονή της Νίκης!
Οι θλιβεροί μιμητές και τυπολάτρες της Εθνικής Επανάστασης που απαρτίζουν σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν τον ιδεατό χώρο του εθνικισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού, πόσο μικροί φαντάζουν μπροστά στα κατορθώματα των νεκρών ειδώλων τους! Οι ίδιοι πράγματι ανίκανοι για αντικαθεστωτική δράση, φέρονται ως μέλη που ανήκουν σε ιδεολογικά συγγενικές λέσχες μπουρζουάδων που παρατηρούν την ζωή που έφυγε μέσα από τα χέρια τους και αναπολούν τον χρόνο που χάθηκε…
Το ερώτημα που τίθεται προς κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο: τι είδους αντιστασιακή δράση έχουν να επιδείξουν σήμερα στην κατοχική Ελλάδα του Μνημονίου και της ιστορικής λήθης όλοι αυτοί που επαίρονται για τον φιλοσοφικό εθνικισμό ή τον ιδεαλιστικό εθνικοσοσιαλισμό τους;
Που είναι ο εθνικισμός στην κοινωνία ή ο εθνικοσοσιαλισμός; Ποια η επιρροή των ομάδων σας ή των κινημάτων σας στην κοινωνία; Απολύτως καμία και εξίσου θεαματική με ό,τι στηλιτεύετε ως “ασύμβατο με την ιδεολογία”.
Για ποια ιδεολογία ομιλείτε Κύριοι και Κυρίες; Στ’ αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί αν διαθέτετε κάποια ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ή ΑΡΧΕΣ; Ή μήπως η μόνη ιδεολογία σας είναι η αυτοπροβολή, η αναγνώριση, ο εγωκεντρισμός και η απολαβή από όλα αυτά;
Όσοι καλούν το εθνικιστικό και εθνικοσοσιαλιστικό ποίμνιο σε αποφυγή της σύγκρουσης με τον εχθρό, χρησιμοποιούν ιδεοληψίες για να πείσουν, επηρεασμένοι φανερά από τις μη ιάσιμες ψυχικές νόσους που τους ταλαιπωρούν. Όσοι επιμένουν στην διάδοση μιας χαρούμενης πολιτικής επιστήμης που θυμίζει πολιτικό τσίρκο με τους ίδιους στον ρόλο των ιδιοκτητών αλλά και των τσιρκολάνων του, όχι μόνον πλανώνται πλάνην οικτράν οι ίδιοι, απεναντίας εξαπατούν διά της εξαπάτησης πρωτίστως των ιδίων και τους αφελείς συνοδοιπόρους τους στον κυκεώνα της ιδιοτέλειας.
Μιας και η κουλτούρα των μπουρζουάδων των σαλονιών έχει κατακλύσει κάθε πτυχή του βίου μας, ας θυμίσουμε προς όλους τι έγραφε ο προαναφερθείς Hanns Johst στο περίφημο έργο του Schlageter και ας πράξουμε αναλόγως: “Εγώ πυροβολώ με αληθινά πυρά! Όταν ακούω την λέξη κουλτούρα..., απασφαλίζω το περίστροφό μου!” (Πράξη 1η , Σκηνή 1η)
Στον σύγχρονο κόσμο και δη στην νεοελληνική θεαματική πραγματικότητα η κουλτούρα έγινε αυτοσκοπός. Πήρε διαζύγιο από την φιλοσοφία. Η κουλτούρα έκοψε γέφυρες με την πραγματικότητα και κλείστηκε σε έναν γυάλινο θόλο, απ’ όπου ικανοποιεί τον ναρκισσισμό της. Μέσα από αυτό τον γυάλινο θόλο μυεί κατά το δοκούν τα θύματά της και πωλεί αναμασημένη τροφή στα νέα μέλη αυτής της κουλτούρας, ώστε να κονομάνε αυτοί οι ίδιοι που την παράγουν. Στις υποτιθέμενες "πολιτισμένες" κοινωνίες θα έχετε αντιληφθεί ότι έχει αναδυθεί μια ολόκληρη παρασιτική οικονομία που κυριαρχεί χάρη στην παραγωγή προϊόντων (υπό) κουλτούρας που οι ίδιοι παράγουν και προωθούν. Η κουλτούρα είναι το βασίλειο της κατανάλωσης και η αποθέωση της πνευματικής νεκροφάνειας. Το δίδυμο αδελφάκι της κουλτούρας είναι ο κινηματικός ντεφετισμός.
Τα εγωκεντρικά καρκινώματα που αναμασούν θεωρητικά σχήματα πρέπει να ξεριζωθούν και η σύγχρονη Καρχηδόνα του κινήματος πρέπει να καταστραφεί! Θα γκρεμίσουμε την δικτατορία των διεφθαρμένων. Όσο κι αν μας μισεί ο βασιλιάς και οι αυλικοί του, θα κάνουμε τα πάντα ώστε….
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
