Από ιδρύσεως της οργάνωσης μας φάνηκε ξεκάθαρα βάσει των πράξεών μας ότι τίποτα δεν έμελλε να παραμείνει το ίδιο τόσο για την πατρίδα μας όσο και για τον ίδιο τον εθνικιστικό τρόπο έκφρασης στον οποίο όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καλώς ή κακώς εθιστήκατε στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός έμελλε να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να διαπλάσει διαμέσου των μαχών του τις συνειδήσεις με την άγουρη εν πολλοίς μορφή που έλαβε ως τώρα. Στις πολύχρονες και πολύμορφες μάχες που δώσαμε τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο μέχρι σήμερα, υπήρξαμε τραγικά μόνοι απέναντι σε ποικίλα εμπόδια και πάμπολλους εχθρούς, ωστόσο δεν κάναμε βήμα πίσω σε τίποτα και δεν πρόκειται να κάνουμε για όσο θα ζούμε.
Οι υπερβατικοί σεναριογράφοι του δημοσιογραφικού υποκόσμου, οι αυλοκόλακες των υπόστεγων (κρατικής-μικροκομματικής) ασφαλούς διαβίωσης στον κόσμο της απόλυτης αποξένωσης και της βασανιστικής αίσθησης της κενότητας του Είναι, οι επίδοξοι χαφιέδες, οι καλοθελητές αλλά και οι πάσης φύσεως δειλοί, αποδείχτηκαν πολύ λίγοι για να μας κάμψουν. Οι κατηγορίες που εξαπολύθηκαν εναντίον μας έπεσαν στο κενό. Η μαχητικότητα μας δεν θα μπορούσε να υποτιμηθεί από τις φανφάρες των άκαπνων κατήγορων μας.
Ό,τι και όπως το κερδίσαμε στον χωροχρόνο που μας αναλογεί στον απρόβλεπτο κόσμο του θεαματικού παραλόγου, το κερδίσαμε σε πείσμα των δειλών, των χαφιέδων και των προσκυνημένων με το αίμα μας, με το σπαθί μας και χωρίς τις πλάτες κανενός. Ό,τι χτίσαμε, το χτίσαμε πάνω στα δικά μας θεμέλια και όχι καπηλευτικά πατώντας στους ματωμένους αγώνες άλλων.
Η οργάνωσή μας διαίρεσε μια για πάντα τον κόσμο του ριζοσπαστικού εθνικισμού στην πατρίδα μας. Η διαίρεση αυτή υπήρξε σκόπιμος, όπως αρμόζει στις οργανώσεις που επιδιώκουν την ολική ανατροπή. Η οργάνωσή μας υπήρξε από μόνη της μια έξωθεν επανάσταση στο έσωθεν ενός παρηκμασμένου ιδεολογικό-πολιτικού χώρου μοιρολατρίας και ηττοπάθειας. Δώσαμε πνοή στην εικόνα του Θεού και σηκώσαμε στις πλάτες μας το βάρος ενός τιτάνιου αγώνα.
Το κάλεσμα μας απευθύνεται στους μαχητές, στους αποφασισμένους να καταστρέψουν αυτόν τον κόσμο και να χτίσουν έναν άλλον στα συντρίμμια του. Οι ελεύθεροι άνθρωποι διαισθάνονται αυτό το κάλεσμα με το αίμα τους. Οι πύλες της εθνικιστικής κολάσεως είναι ανοικτές μονάχα για όσους θέλουν να νιώσουν το πύρωμα της στο πετσί τους και αισθάνονται τυχεροί και ευτυχείς έχοντας για συντροφιά τους την σκέψη ότι δήθεν κάποιοι άλλοι τους καλωσόρισαν σ’ αυτήν. Τότε μονομιάς θα αντιληφθούν ότι οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν μόνες τους, άμεση απόρροια της δικής τους θελήσεως. Η θέληση ανοίγει πύρινους δρόμους αλλά και κλείνει άλλους. Εμείς γράφουμε την θέλησή μας στον κόσμο αυτό με αίμα, φωτιά και θάνατο.
Η οργάνωση μας κόβει κάθε δυνατότητα επιστροφής στο παρελθόν και κάθε πιθανότητα απόδρασης από την επαναστατική διαδικασία που ως τάση προκύπτει από την απόγνωση που δημιουργεί στο άτομο το συναίσθημα του φόβου της απώλειας των κεκτημένων του στον παρόντα κόσμο. Όμως, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πέρα από τις αλυσίδες που προσπαθούν να μας φορέσουν και επομένως είμαστε ελεύθεροι. Εμείς έχουμε ένα όραμα, ένα ιδανικό, μια σκέψη. Την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα δεινά της απληστίας της κοινωνικής Πανδώρας και την κατατρόπωση των εχθρών της, εσωτερικών και εξωτερικών. Θέλουμε να κάνουμε πράξη την Μεγάλη Ιδέα του Γένους, διότι το Γένος υπάρχει μονάχα ως συνέχεια των αιματοβαμμένων αγώνων του.
Ανταπαντώντας σε πάσης φύσεως ράθυμους, συγχυσμένους, άκαπνους και πικρόχολους επικριτές μας στην συχνά διατυπωμένη και συνάμα βλακώδη θέση τους όσον αφορά στην κοινωνική πραγματικότητα που θα επέλθει ως πολιτειακή τάξις ύστερα από μια ανεξέλεγκτη πολεμική κατάσταση, θα τους λέγαμε ότι μια πολεμική κατάσταση αποτελεί από μόνη της ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα, εντός του οποίου ο καθείς παλεύει για αυτό που του ανήκει και απολαμβάνει αυτό που του αξίζει. Στη νέα γραφειοκρατία που επιθυμούν να εγκαθιδρύσουν οι δειλοί, ο αυτοσκοπός είναι η ειρήνη και όχι το κοινωνικό σύστημα αυτό καθαυτό, δίκαιο ή μη. Ο πόλεμος δημιουργεί δίκαιο βασισμένο στην ηθική των πολεμιστών. Οι πολεμιστές συνιστούν μια απόλυτα δίκαιη κοινωνία, όπου ο καθείς αγωνίζεται για την τιμή του με το σπαθί του και όχι επειδή αυτό το υπαγορεύουν οι θεσπισμένοι νόμοι των τεχνοκρατών γραφειοκρατών.
Εν πλήρη αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει στην ιδανική Δημοκρατία των ολίγων, εμείς αγωνιζόμαστε για το ιδεώδες της Αριστοκρατίας των πολλών, για μια κοινωνία Αριστοκρατών.
Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός μας, έχοντας ως βάση του την πολεμική ψυχολογία του αγωνιζόμενου υποκειμένου ρίζωσε στην συνείδηση των νεότερων συναγωνιστών και συντρόφων. Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός μιλάει απευθείας στην ψυχή, αιματώνει την καρδιά και αυξάνει τους παλμούς. Δημιουργεί επιθετική συνείδηση, συμπεριφορά και στάση ζωής. Αποδιώχνει την στασιμότητα και μπολιάζει την λατρεία της θυσίας στα δρώντα υποκείμενα. Για εμάς ο επαναστάτης ζει και πεθαίνει κάθε μέρα και κάθε νύκτα. Ζει και λυτρώνεται μέσα από τον αγώνα του. Η θυσία του είναι η ανάταση της οργάνωσής του και μοιραία η αληθινή ευλογία του σκοπού του.
Οι ιδεολογικές θεωρήσεις που δεν συνοδεύονται από ζωντανά παραδείγματα πολιτικού επεκτατισμού πέφτουν στο κενό και απογοητεύουν. Αν μη τι άλλο, όλες μας οι πράξεις και οι συμπάθειές μας μαρτυρούν προς τα πού στρέφονται οι προτιμήσεις αλλά και οι βλέψεις μας.
Πριν κάποια χρόνια, βάζαμε καταγής τον χάρτη και διαγράφαμε μια ιδεατή πορεία στις διακλαδώσεις του χωροχρόνου. Τότε, η ομάδα των συντρόφων που ανάβαμε την πρώτη φωτιά του αγώνα, εμψυχωνόταν από τα παραδείγματα παλαιότερων εθνικιστών αγωνιστών. Σήμερα, η ομάδα των συντρόφων που αρχινούσαμε τότε την επαναστατική μας πορεία στον χωροχρόνο δεν μπορεί να υπολογίσει την έκταση της πυρκαγιάς που έμελλε να ανάψει στην καρδιά κάθε νέου ριζοσπάστη εθνικιστή. Οι εστίες της πυρκαγιάς αμέτρητες ακόμη και για τον πιο ψύχραιμο εκτιμητή. Η πρώτη φωτιά του αγώνα έμελλε να ανάψει δεκάδες άλλες πυρκαγιές. Το σημαντικότερο όλων: μετατρέψαμε την φλόγα σε πυρκαγιά στις καρδιές όλων των εθνικιστών.
Το όραμα της εθνικής ανάτασης και της δικαίωσης για τους υπόδουλους Έλληνες αδερφούς μας έγινε πιο ζωντανό από ποτέ άλλοτε. Μια γνήσια οργάνωση Ελλήνων ξυπνά την επιθυμία του ξεσηκωμού του Γένους, σχεδόν 200 χρόνια ύστερα από το ένδοξο 1821. Μια δράκα ψυχωμένων Ελλήνων προσπαθεί για το αδύνατο, για αυτό που φαντάζει άπιαστο στους καθ’ έξιν αμφισβητίες. Να κάνει ολάκερη την κοινωνία ένα απέραντο κρυφό σχολειό του Γένους και να σπείρει τον τρόμο στους εχθρούς της.
Κάποτε, κάποιοι κάνανε το οικτρό λάθος να θεωρήσουν ότι θα ξεμπέρδευαν εύκολα με εμάς. Κάποια χρόνια αργότερα, αντιλαμβάνονται το ολέθριο λάθος τους καθώς προσπαθούν μετά βίας να συλλέξουν τα κομμάτια τους. Οι πληγές στο κορμί της καθεστωτικής ανθελληνικής συμμορίας από τότε ως σήμερα είναι πολλές και βαθιές.
Κάθε πυρκαγιά στα στέκια της πρέζας και του ανθελληνισμού είναι μια δάδα που προστίθεται στον σκοτεινό λαβύρινθο της εθνικής επανάστασης. Όσο περισσότερες, άλλο τόσες θα είναι οι πυρφόρες δάδες που θα ανάψουν προκειμένου να βρούμε τον δρόμο μας προς τη νίκη! Αποκαθήλωση των συμβόλων της αντεθνικής συμμορίας και ταυτόχρονη κορύφωση του τρόμου στην ψυχή τους!
ΥΓ: Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στα αδέρφια μας στην Καβάλα! Τίποτα δεν τελείωσε, αντίθετα τώρα μόλις έχει αρχίσει και κάθε στέκι αναρχικών μοιραία θα καπνίσει!
ΗΧΟΥΝ ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΞΑΝΑ! ΖΗΤΩ Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ!
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΜΑΙΑΝΔΡΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
