Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Ηθικισμός, η κατάντια του αστού

''Δεν υπάρχουν αισχρές λέξεις παρά μόνο αισχροί άνθρωποι''

Αυτά δήλωνε στη βουλή ένα αιώνα πρίν μία νιτσε'ι'κή φυσιογνωμία, ο ποιητής και εθνικός ήρωας Λ. Μαβίλης, κατακεραυνώνοντας τους ηθικολόγους. Την ίδια περίπου εποχή, οι ιδεολόγοι πρόγονοι των skinheads, οι φουτουριστές στην Ιταλία και οι άνδρες των Ταγμάτων Εφόδου στην Γερμανία προκαλούσαν με τον τρόπο ζωής τους τον ΄΄καθώς πρέπει΄΄ αστικό κόσμο.




Τί είναι όμως ο ηθικισμός; Είναι ακριβώς αυτή η ηθική του αστισμού. Μία καθαρά υποκριτική έννοια,που δίνει βάση στον τύπο παραμελώντας την ουσία, που διυλίζει τα πράγματα σε ''καλά΄΄ και ΄΄κακά΄΄ με βάση μια αυθαίρετη αισθητική. Ο ηθικισμός είναι φαρισα'ι'σμός. Τον βλέπουμε κάθε μέρα στον δρόμο. Στις κυρίες της αριστοκρατίας, που ξοδεύουν για τα γατιά και τα σκυλιά τους τόσα λεφτά, όσα για να τα'ί'σουν όλοκληρο ορφανοτροφείο με εγκατελειμένα Ελληνόπουλα (και συν τοις άλλοις βασανίζουν με τα βίτσια τους και τα καημένα τα ζώα) Τον βλέπουμε με τους γαμημένους τους καπιταλιστές που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση, Το βλέπουμε στο κράτος που φυλακίζει όσους χρωστάνε στην Εφορία (για τους μικρούς μιλάμε πάντα) ενώ η εφορία γαμάει τους πολίτες και είναι υπεράνω όλων..



Και ένα πράγμα που μισούμε σε αυτή την γαμημένη κοινωνία, είναι η αστική υποκρισία



Ζήτω το Έθνος - Κάτω το κράτος